Het Bos van Osuké

Shimara keek geïrriteerd naar Sorrow en pokte hem tegen zijn voorhoofd met haar duim en middelvinger. 'Er loopt toch iemand naast me? Yuuki betekend sneeuw, voor het geval je het niet wist. En, zoals je waarschijnlijk wel zal zien, sneeuwt het.'

Yuriko had het niet eens door hoe de koude witte druppels op haar neer kwamen. Ze keek er niet naar ze voelde niets. Haar ogen waren alleen geïnteresseerd in de grond.
Ver af hoorde ze stemmen, maar ook die negeerde ze. Ze wilde met niemand praten, ze wilde lopen ver weg lopen. Resi's beeld proberen te laten verwijderen uit haar hoofd. Misschien moest ze weer naar hem toe? Maar wat had het voor nut hij sliep. Hij lag in coma.
Door de schaduwen.
De schaduwen hadden hem dit aan gedaan.
Even schoot er een enorme woede door haar lichaam. Haar broer zou altijd voor gaan, voor wat dan ook. Voor de duisternis, voor mach, voor de schaduwen. Er liep weer een traan over haar wang die in een mum van tijd bevroor op haar koude wangen.

'nee, da wist ik niet' Hij keek haar geëgert aan maar zijn aandacht ging dan meteen naar het kleine draakje dat met grote ogen hem zat aan te staren. Hij kon het niet laten. Hoe was hij bij de gedachte gekomen dat hij lelijk was, hij was prachtig. Voorzichtig legde hij zijn hand op het hoofdje. 'Sanou past perfeckt bij hem..'

Shimara glimlachte lichtjes en ging tegen een boom aan staan leunen.
Sanou gaapte luidkeels en hapte in de vinger van Sorrow. Niet dat dat veel zin zou hebben, omdat hij nog geen tandjes had. 'Wauw, hij word slim. Hij weet precies wie hij straks moet aanvallen als hij word lastiggevallen.' Zei Shimara op een spottende toon.

Sorrow trok zijn hand terug en glimlachte. Hij voelde in zijn zak naar zijn drakenei. Hij wist niet wanneer het zou uitkomen. Hij wist zelfs nog geen naam. Misschien zou daar beter eens over gaan nadenken.

Shimara keek naar de grote blauwe ogen van Sanou, die eruit zagen alsof ze er elk moment uit kunnen rollen.
Opeens stond Sanou op, waggelde moeilijk naar Shimara toe en ging aan haar laars kauwen, terwijl hij zachte piep geluidjes maakte.
'Wat voor een draak heb jij eigenlijk gekregen?'

Sorrow glimlachte trots.
'een zwarte'
Hij haalde het ei uit zijn zak en liet het trots zien.
'ik denk dat het elk moment kan uitkomen.'

Shimara knikte en ging op de grond zitten, waarna Sanou langzaam op haar schoot kroop. Hij probeerde op zijn achterpootjes te gaan staan en klauwde naar een lok van haar haar. 'Vreemd als je erbij na denkt dat zoiets kleins, later iets groots en moordlustigs zal worden.'

Sorrow hurkte neer en keek naar Sanou.
Hij wou niet zeggen dat ze hem schattig vond daar voelde hij zich te stoer voor.
Maar het was waarscheinlijk wel af te lezen van zijn gezicht.

Shimara keek Sorrow grijnzend aan en leunde met haar hoofd op haar hand. Hierdoor kwam Sanou bij de haarlok en greep die vast met zijn bek. Hij trok er zacht aan, op een speelse manier.

Sorrow merkte op dat Shimara naar hem keek en vond dat redelijk irritant.
'wat?!'

Shimara ging recht zitten en pakte Sanou op. Ze hield Sanou vlak naast haar gezicht en glimlachte op een duivelse manier. 'Je vind hem schattig, geef het maar toe, geef het maar toe.' Sanou piepte zacht en wiebelde met zijn pootjes.

Sorrow bloosde zonder dat hij het besefte.
'wel uuh.. u... geen comentaar!'
Hij draaide zich om want hij weigerde toe te geven dat hij dat kleine ding schattig vond.

Shimara lachte en zette Sanou op haar schouder. Daarna stelde ze zich recht en rekte ze zich even uit. 'Maar, het is al laat en deze kleine moet ook maar eens gaan slapen, dus is het beter als ik terug naar huis ga. Heb jij al een slaapplaats?' Vroeg ze al gapend.

Heathcliff liep door het bos en zag vanuit de verte Sorrow en nog iemand, maar hij wist niet wie.
Hij grijnsde en liep op hem af.
Het kon hem niet schelen of hij stoorde of niet, hij was gewoon nieuwsgierig.
Ondertussen was hij dichtbij genoeg om te zien wie er bij Sorrow was.
'Wel wel wel.. Wie we hier hebben.. De charmante dame van de markt..'
Hij grijnsde charmant en knipoogde naar Shimara.
Toevallig ving hij op wat ze zei.
'Ik heb nog geen slaapplaats.. Als je wil, kom ik bij je liggen..'

Sorrow keek grijnzent naar Heathcliff en dan weer naar Shimara.
Hij wou maar al te graag weten hoe haar reactie zou zijn.

Shimara had Heathcliff nog niet gezien, maar herkende die vervloekte stem uit 1000de. Ze kreeg een geïrriteerde zenuwtrek bij haar oog, zette Sanou op de grond neer en stelde zich razend snel recht. Haar haren veranderde binnen een seconden van roze naar bloed rood en haar blik was dodelijk. Het zag er naar uit alsof ze hem weer een harde klap zou verkopen, of een trap, maar in plaats daarvan, draaide ze zich om, ademde diep in en daarna weer uit. Toen draaide ze zich weer terug naar hem en probeerde vriendelijk te glimlachen. 'Probeer het eens en ik verbrand je levend.' Zei ze op een angstaanjagend vriendelijke toon.

'Ik wil het er wel op wagen..' zei hij grijnzend, terwijl hij dichter tegen haar aan ging staan. De grijns op zijn gezicht leek maar breder en breder te worden.
'Misschien heb ik wel een aanbod dat je niet kàn weigeren..' hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, en zijn hand gleed nieuwsgierig, en in de hoop dat Shimara het zou toelaten, naar haar heup en hij legde ze daar neer.

Sorrow draaide met zijn ogen. Heathcliff had een grote fout gemaakt door dat te doen. Hij wende zijn blik af en dekte Sauno's oortjes met zijn handen af.

Nu sloegen alle stoppen bij Shimara door. Ze greep met een harde en grove beweging de pols van Heathcliff vast en draaide zo op een pijnlijke manier zijn arm op zijn rug. Daarna zette ze haar knie tegen zijn onderrug en draaide zijn arm half uit de kom. Met een kille blik keek ze hem aan, alsof ze hem elk moment ging vermoorden. 'Als je me nog eens aanraakt, dan hak ik je handen eraf.' Siste ze kwaad. Nee, ze was niet kwaad, ze was woedend.

Sorrow pakte Shimara haar polsen vast en trok haar naar achter. Hij hield ze allebij op haar rug gedrukt met zijn ene hand. 'kalmeer!'
Volgens hem was haar reactie iets 'te' fel geweest. Hij wist dat ze kwaad zou zijn na dat hij dit had gedaan maar het gaf niet. Als Heathcliff verkeerd had geantwoord zou ze zijn doorgedraait en hem zeker weten aanvallen in poging hem zwaar te verwonden.

Heathcliff keek pijnlijk naar zijn arm en beet op zijn tanden.
'Jij vuile heks!' siste hij kwaad, en doodde haar met zijn blik. Hij knikte naar Sorrow, als teken van dank. Sorrow mocht hem helpen. Had iemand anders het gedaan dan had hij zich vernederd gevoeld. Maar voor Sorrow had hij respect. Hij keek terug kwaad naar Shimara.
'Je hebt geluk dat je een meisje bent!' spuwde hij, terwijl hij zijn vuisten balde zodat zijn knokkels wit werden.

Yuriko hoorde allerlei vage geluiden uit het bos komen en besloot eens te gaan kijken. Rustig zonder enkel teken van haast liep ze door het bos heen en keek af en toe achter om als ze dacht iets te zien.
Toen ze eenmal een drie tal mensen zag staan liep ze er met kleine stappen naar toe en blef achter een boom staan kijken.
Ze herkende Sorrow en Shimara maar de derde persoon was een totaal nieuw gezicht.
Rustig bleef ze staan kijken, de jongen met het zwarte haar leek nogal kwaad te zijn. Maar als je Shimara's gezicht zag, die stond op springen. Ze grijnste even. 'Interessand', mompelde ze in haar zelf.

Heathcliff vloekte binnensmonds.
'Ik ben hier weg!' Hij knikte naar Sorrow, en gooide een vuile blik naar Shimara.
'Rotmens..' mompelde hij lastig, terwijl hij zich omdraaide en Shimara en Sorrow achterliet.
Hij liep met snelle pas weg.

Shimara trok zich woest los en keek hem met een giftige blik aan. 'Raak me niet aan, jullie allebei!' Daarna keek ze Heatcliff kwaad aan en kreeg meteen de nijging hem weer aan te vliegen bij enkel en alleen maar de aanblik van hem. 'Gebruik je fantasie en doe alsof ik geen meisje ben, kijken of je dan ook zo een grote bek hebt!'
Maar, toen hij weg liep, wilde ze hem al helemaal door midden scheuren en voor de haaien gooien. 'Jij bange kwal, ben voor een meid! Kom dan, laat dan zien dat je wat bent!' Riep ze hem na, maar ze besefte zich al dat hij weg was. Ze kon hem natuurlijk achterna rennen, maar sinds het donker was, was het gevaarlijk met alle schaduwen en demonen die op de loer lagen.
Met een ruk draaide ze zich om naar Sorrow en keek hem met dezelfde blik aan als toen wanneer ze Heathcliff had aangekeken. 'Waarom moest jij je er zo nodig mee bemoeien!?' Siste ze kwaad en keek hem dreigend aan.