De kapel in osuké

Voor de gene die willen bidden, of alleen maar een rustige plek willen om een kaarsje aan te steken voor de goden. Het is er hol, en alles wat je zegt weer galmt. Er hangt een kruis en er staan wat beelden van heilige, een altaar, een tafeltje met wat kaarsjes. En banken. Meestal is er niemand,

Toegang: elk level maar ga er niet met zijn 6en staan.
regels: probeer iets zinnigs te typen[b] en in de kerk mag niet gevochten of gescholden worden, hou je daar aan
--

Resi was vanaf het markt plein naar de kapel gelopen,
een intense rust die daar hing.
Het deed hem goed. Ook al had hij niet echt een vast geloof.
Hij liep naar de tafel met kaarsen, en stak er daar eentje aan.
Zei een gebed op en liep toen verder,
hij bekeek de schilderijen en beelden.
Hij bleef even staan bij een schilderij van een jong meisje, en haar broer.
Er stond onder Liza Tetzer en Sasja Tetzer
hij kon wel inschatten wie Sasja was en wie Liza.
Hij vroeg zich af waarom ze hier hingen. Dit schilderij.
Wat hadden deze twee voor iets bijzonders gedaan?
De blik van Liza was zacht, lief als een klein meisje. Dat geen gevaar kenden. Maar Sasja keek nors, grimmig, een beetje angst aanjagend. Maar ook hij had iets liefs, in zijn ogen. Een soort twinkel.

Heathcliff stond voor de kapel.
Hij keek nog even rond zich, of er niemand in de buurt was.
Hij had niet graag dat mensen hem hier zagen, dan had hij het gevoel dat hij zwak overkwam.
Hij zuchtte en liep naarbinnen.
Heathcliff dacht dat hij alleen was, en zette zich vanachter op een bankje in de kapel.
Hij staarde naar zijn voeten.
Voorzichtig haalde hij uit zijn broekzak een foto. Hij was een beetje verfrommeld.
Heathcliff bleef er naar staren, doodstil. Onbeweeglijk.
Zijn ogen werden vochtig.

Sorrow stond oppeens achter hem. Hij zag de foto en trok een wenkbrauw op. Hij had nu echt niet verwacht van hem dat hij een sentimentele gast zou zijn. Maar hij mocht geen vooroordelen trekken. Hij kende deze persoon niet en mocht niet op zijn uiterlijk afgaan. Blijkbaar had hij ook nog niet door dat hij gewoon achter hem stond dus even hallo zeggen zou handig zijn. 'yo, gast. hoe gaat ie? ik had niet bepaald verwacht om jou hier tegen te komen'

Resi hoorde voetstappen, en wende zich even om.
De jongen.
Hij had er wel een beetje medelijden mee, hij voelden het altijd aan. Als mensen ongelukkig waren.
Hij had er ook niet echt verstandig aan gedaan. Maar hij werd woest als mensen zo begonnen,
hij deed wat passen naar links.
Zijn oog viel op een dik boek.
Sasja Tetzer
stond er op, met sierlijke letters.
Hij twijfelde even of hij het zou pakken, maar deed het toen toch.
Met het boek op zijn schoot liep hij naar een bank, nogal ver weg van de jongen,
hij begon te lezen, in gedachten verzonken.

Sasja Tetzer.
Sasja Tetzer, de naam van een dief. Van een moordenaar met geheimen gevoelens.

dat waren de eerste regels, en dat maakte al dat Resi steeds benieuwder werd.
Hij las verder.

Sasja Tetzer werd op het jaar ((Ik weet geen jaar dus bedenk er maar wat leuks bij.)) geboren, als de oudste zoon van de familie Tetzer, hij groeide op. Samen met zijn zus boven de boek zaak van zijn ouders, die streng gelovig waren. Hem werd aangeleerd dat iedereen die niet deed wat god goed vond, gestraft moest worden. Sasja geloofde daar heilig in.

Resi snoof, hij wou verder lezen. Maar was even afgeleid, hij draaide zich snel om. Kijkend naar de jongen achter hem, toen keek hij weer naar zijn boek. Hij hoorde een andere stem plots, nog een keer omdraaien. Ach, het was maar die ene vage gast, dat kon geen kwaad, iedereen had vrienden nodig,

Heathcliff schrok op en stopte snel de foto terug in zijn broekzak.
Hij veegde zijn ogen droog en schraapte zijn keel.
'Als je bent gekomen om me nog wat uit te lachen, maak dan maar dat je wegkomt.' zei hij bot.
Hij snoof en voelde met zijn hand aan de broekzak waar de foto instak.

'chill, zo grappig was het ook weer niet...'
Hij keek naar Heathcliff zijn broekzak waar hij haastig de foto in had verstopt.

Heathcliff zuchtte en haalde de foto uit zijn broekzak.
Hij liet hem aan Sorrow zien.
'Dit is Cornelia.. Het meisje van m'n leven...' zei hij zacht.
'Ze was alles voor me..' Zijn ogen werden opnieuw waterig.
'Ze is mooi, he?' zei hij zacht. Hij glimlachte.
Hij streelde zacht de foto met zijn vinger.

Sasja Tetzer ging elke dag naar de kapel, deze kapel. Om te bidden. Samen met zijn zusje Liza Tetzer, die toen der tijd 9 was. Het was echt Sasja's oogappeltje. Hij beschermde haar met zijn leven, daardoor kreeg hij de naam "beschermer", Sasja was een echte drink schuit, en vrouwen versierder. Maar mensen, die echt in hem geloofde, wisten dat hij oké was. Hij was vrij sociaal, en niemand had het ooit verwacht, dat hij zijn eigen zusje, zijn "engel" onthoofde. Omdat het gerucht ging dat die een relatie had met een vrouw, en dat god niet toe liet. Sasja werd verbannen uit het dorp, omdat mensen bang van hem werden. Daar werd Sasja alleen nog maar bozer om, en begon iedereen te doden die niet meer in hem geloofde. De reden waarom hij nu in deze kerk hangt, is als teken van zijn rebels heid. Sasja is in het jaar ((verzin wat)) geëxecuteerd.

Resi beet op zijn lip, wat een verhaal.

Sorrow zei niks, hij had alleen maar zwakjes geknikt.
Hij wist niet hoeveel verdriet hij wel niet had.
Hij wist zelfs met moeite wat het hele verhaal eigenlijk was rond Cornelia en hem.
Misschien had ze heathcliff in de steek gelaten of was ze dood.
Sorrow ging geen vragen stellen, hij ging niks zeggen.
Het enigste wat hij van plan was te doen was luisteren.

'Ik mis haar.. Ik mis haar zo hard..'
Een traan rolde over Heathcliff's wang en hij schokte zachtjes.
'Maar ik weet dat ze me ook mist, en ooit komen we wel weer terug samen..
Daar ben ik zeker van..'
Hij drukte zacht een kus op de foto.
'Waarom ging je toch weg..?' fluisterde hij schor.
'Ik weet dat je er niks aan kon doen, maar toch..'
Hij beet op zijn lip.
'Ik had je kunnen helpen..' de woorden klonken kil.
Hij had zich tot Cornelia gericht en was even vergeten dat Sorrow er ook nog was.
Hij leek even wakker te schieten en veegde zijn tranen af.
Hij wist niet waarom hij dit aan Sorrow vertelde, hij.. Hij kende niet eens zijn naam.
Hij grinnikte ironisch.
'Hoe heet je eigenlijk?' vroeg hij zacht terwijl hij de foto terug wegstopte.

In de gedachten van Resi speelde het hele verhaal van Sasja nog een keer af. Het was zielig, maar ook gemeen. Gemeen dat Sasja dat had gedaan bij zijn zusje.
Hij legde het boek weer op zijn plaats, hij staarde even naar de twee jongens in de kapel.
Maar wat was hij dan, was hij dan niet gemeen?
Zijn gedachten dwaalden af, en hij liep naar de deur van de kapel.
Hij had er niet echt behoefte aan om hier te blijven staan.

'Sorrow Malforius, jij?'
Hij had zich een aantal minuten geleden net het zelfde af gevraagt toen Headcliff vertelde over Cornelia.
Maar het gaf niet.
Blijkbaar moest hij gewoon zijn hart kunnen luchten.
Anders zou het ooit er op de verkeerde mannier uitkomen.

'Heathcliff Raven.'
Heathcliff veegde de tranen van zijn gezicht, en stond op.
'Bedankt om naar m'n gelul te luisteren, ik had even een moeilijk moment..'
Hij grinnikte.
'Ik vertrouw er wel op dat je dit voor jezelf houdt, is dat oke?'

'natuurlijk niet'
Sorrow keek alsof hij het meende maar lang hield hij het niet vol.
Zijn seriuuse gemngd met droge blik maakte plaats voor een brede grijns.
Hij klopte vriendschappelijk maar toch redelijk hard op zijn rug.
'geen zorgen, bij mij is je geheim veilig'

Heathcliff glimlachte blij,
en moest lachen toen hij schrok van de klap op zijn rug.
'Bedankt, man! Je lijkt me wel een coole kerel!'
Hij grijnsde, en duwde hem de kapel uit.
'En vertel is, heb jij een vriendinnetje?' vroeg hij duidelijk geïnteresseerd.

Sorrow zuchte diep.
'nope, ik uitgemaakt toen voor dat ik naar het Westen vertrok...
Toen ik vertelde dat ik weg ging voor een lange tijd zei ze me dat ik een idioot was met te veel fantasie en ongrijpbare doelen, Ik moest kiezen. keuze 1: ik vertrek en ga hoogst waarscheinlijk mijn dood tegemoet of keuze 2, ik blijk in het zuiden bij haar waar ik de rest van mijn leven moet gaan jatten van rijkelui om te overleven'

NEWNEW

Yuriko's ei brandde in haar zak. Het leek wel alsof hij zo hard aan het vuur spugen was dat het door het ei heen brande. Snel ging ze zitten en haalde het ei uit haar zak. Langzaam veranderde het terug in zijn echte formaat en ze wikkelde het ei uit de schubben.
Als hij uit zo komen moest hij wel een naam hebben. Een passende naam. Dat zou ze wel kiezen als hij eenmaal uitgekomen was.
Ze hoopte nog altijd vurig dat het de zwarte draak was. Dat was de draak die ze wilde.

Er kwamen steeds meer barsten in het ei, tot dat er langzaam heel het ei gebroken was. De stukken vielen van het ei af en er kwam een klein slijmerige goedje uit gekropen.
Yuriko gezicht vetrok even en ze keek naar het slijmerige gehul dat lag te spartelen op het gras. Met haar wijs vinger probeerde ze het slijm er wat af te vegen. Opeens voelde ze iets kriebelen in haar vinger en het voelde nog net niet aan als pijn. Toen ze haar vinger terug trok zag ze hoe het kleine draakje aan haar vinger zat. Ze lachte even en toen ze zag dat de draak zwart is werd haar lach alleen nog maar breder.

.

Heathcliff schreef:

Heathcliff keek naar Sorrow.
'Wow, da's wel hard..
Maar, jij komt dus ook van het Zuiden?'
Hij grijnsde.
'De coolste mensen komen van het Zuiden!'
Hij knipoogde en grinnikte even.

((Pssst ik dan new neer gezet (AA) ))

Citaat :

((Pssst ik dan new neer gezet (AA) ))

(Pardon me. :$)

Yuriko aaide het zwarte beestje dat zijn tantjes in haar vinger had gezet. En naar mate ze aaide liet hij langzaam los en begon zacht te knorren.
Ze lachtte even, wat was het beetje schattig. Ze bekeek het draakje even goed en zag de punten op zijn ruggen wervel. Toen ze haar vinger er op legde schrok ze even en trok ze haar vinger terug. 'Die zijn scherp mannetje', zei ze met een grijns.
Ze dacht na over een naam en vond Katsuro wel een mooie naam. Het betekende overwinning en het klonk gewoon goed. 'Katsuro agree?', vroeg ze de draak waarna hij weer begon te knorren.

((Doest't matter :'D ))

Shimara liep met een lange witte jas aan en een cap over haar hoofd heen de kapel in. Het regende buiten hard, wat niet zo vreemd was aangezien het herfst was. Maar, ze had haar cap niet alleen op omdat het regende. Altijd riep ze dat ze niet geloofde in de goden en nooit wilde bidden, maar ze geloofde er een soort van in, maar was gewoon te trots om dat toe te geven. Ze kwam hier om raad te zoeken bij de 4 oude draken. Dat was het enige waar ze in geloofde en de oude draken zag ze ook als een soort goden.

NEW

'En als we binnengaan, moet je stil zijn! Geen geluidje wil ik van je horen! En zeker geen vlammen, begrepen? Geen vlammetje, geen rookwolkje, niks!' Heathcliff stapte stevig door richting de kapel. Goliath liep achter hem aan en luisterde verveeld naar Heath's preek, die maar leek door te gaan. Hij blies protesterend een wolk rook door zijn neusgaten. Heath draaide zich met een ruk op en hield halt. 'Wat was dat?!' zei hij streng. Goliath ging behoedzaam een stukje naar achteren. 'Niet zo respectloos, ja?' Beet Heath hem bazig toe. Goliath trok zijn bek open en liet een klaaglijke brul horen. Heath slaakte een zucht, en wreef geërgerd over zijn voorhoofd. 'Met jou kan ik ook nergens gezien worden, he..' mompelde hij. Goliath leek voldaan, dat hij zijn eigenaar het bloed vanonder de nagels kon halen. Heath keek op. 'Oke! Dan gaan we al niet naar de kapel! Zoals jij wil! Jij krijgt toch altijd je zin!' Goliath leek te grijnzen en hij duwde met zijn kop tegen Heath, die uit evenwicht gebracht werd en omviel. Hij probeerde kwaad te zijn, maar lang lukte dat niet op zijn Goliath. Hij grijnsde, en begon toen te lachen. Een hevige vlam schoot uit Goliath's bek, als teken dat hij tevreden was. Heath stond op en gaf hem een klopje op de hals. 'Kom, we zijn hier weg.. Ik kom wel een andere keer terug om te bezinnen. Zónder jou..' Hij grinnikte en begon terug in de richting te wandelen vanwaar ze kwemen. Een pekzwarte rookwolk ontsnapte uit Goliath's bek, waarna hij zich omdraaide en zijn baas volgde.

END

NEWNEW

Yuriko had het gevoel alsof ze weer terug bij af was. De tijd in het Oosten had haar niet veel beter gemaakt. Tenminste de zelfde haat voor mensen was weer terug gekeerd, maar verder met haar doel was ze niet.
Ze wist dat ze terug moest naar het Oosten om Kyryé op te zoeken, maar terug zijn in het Westen deed haar ook wel weer goed. Toch miste ze de groep waar ze mee lachte, dronken was en stoned. Het leek opeens weer allemaal zo ver weg. In ieder geval had ze Resi weer.
Wat ze moest doen met Ayase wist ze niet. Ze durfde hem niet op te zoeken, bang dat hij boos zou zijn.