De begraafplaats van Osuké

Voor sommige is het maar een zielig gebeuren, maar voor diegene die iemand verloren hebben die daar ligt is het een erg speciale plaats, die altijd een raar gevoel geeft. Sommige mensen zeggen dat het er spookt, anderen vinden dat onzin. Er staan heel veel grafstenen, die velen jaren, misschien wel eeuwen terug gaan in het verleden. Sommige graven zijn al zo oud dat de opschriften onleesbaar zijn geworden. Er staat een klein stukje verderop een kerkje waar vroeger de diensten werden gehouden, maar wat nu leeg staat. Er hangt eigenlijk altijd een grauwe sfeer, en het lijkt wel of er nooit de zon schijnt. 's Avonds maakt het licht van de lantaarns het echt griezelig. Niemand weet namelijk wie die aansteekt...

Regels= Vrij
Personen= Niet meer dan 4

Met knikkende knieën deed Yia het hek open. Het piepte een beetje. Ze rilde even na dat geluid. In een van haar handen had ze één rode roos. de ander had ze om haar jurk geklemd. Langzaam liep ze over het zanderige paadje langs de grafstenen. Een uil kraste en ze schrok op. Het is maar een uil... Ze liep steeds verder het donker in, en de lantaarns wierpen een griezelig licht over de graven. Pas helemaal achterin stopte Yia, en knielde ze neer. Haar hart bonsde tegen haar ribbenkast. Met trillende handen legde ze de roos op het graf van haar vader.

Wat had een jongen te zoeken op een begraaf plaats? Eigenlijk niks. Er lagen geen doden die het kijken intressand waren. Hij was hier voor andere zaken, langzaam haalde Resi een dolk uit zijn tas. Hij was hier om zijn eerste vampier te doden, het moest er nu echt van komen. Zijn broer was een vampiersjager geweest, en had hem geleerd dat vampieren het meest rond zwierven op begraafplaatsen. Hij zag een (nogal klein) meisje de begraaf plaats op lopen, hij herkende haar vaag. Ze was geen vampier, en ook geen vampanees. Niet dat Resi zo graag vampieren wou doden, het liefst zou hij nooit iemand willen doden. Maar dit zat in zijn bloed, het was hem altijd gezegd vampiers en vampanezen op te ruimen. Hij zat op een van de grafstenen, en deed geen moeite om zich te verschuilen.

In het begin merkte Yia niet dat er nog iemand op de begraafplaats was, en zat ze alleen maar. Er stroomden een paar geluidloze tranen over haar wangen, en pas toen ze zich weer bewust werd van geluiden en iets hoorde keek ze op. Vlug veegde ze de tranen af met haar mouw en keek ze wie er zat. Een jongen, die ze wel eens gezien had, maar nog nooit mee had gepraat zat op een van de grafstenen. Ze zag dat hij een mes in zijn hand had. Maar als hij haar had willen vermoorden, om welke reden dan ook, had hij zijn kans gehad toen ze nietsvermoedend bij het graf knielde. Nu stond ze op en veegde ze het beetje zand op haar jurk eraf. Ze wierp even een blik op de jongen, liep toen verder en ging op een bankje zitten.