De boekenzaak in Osuké

Het is een stoffige zaak, met rijen boeken die rijken tot het plafond. De zaak word gerunt door een hele gezellige, oude man, die je een kop thee aanbiedt zorda je binnen komt. Je kunt er gewoon boeken kopen, maar je kunt ook op de oude banken in de hoek gaan zitten om een stukje te lezen,

Personen: Niet te veel, het is er nooit heel druk!
Aantal regels: Maakt niet uit.

Boeken waren oké, Resi openden de deur van de boekenzaak en hoorde een zacht belletje rinkelen vlak boven zijn hoofd.
In de zaak rook het stoffig, maar dat was ook weer fijn.
Een muffige lucht,
een kleine man kwam op Resi af, hij had een brilletje op en zag er gewoon gezellig uit.
Hij vroeg of hij thee wou, Resi was dol op thee, en knikte stilletjes.
Stilletjes als altijd,
maar wel met een lieve glimlach op zijn gezicht. Die aangaf dat hij het toch heel fijn vond dat de man het hem vroeg.
Even later zat hij met een boek op zijn schoot en een kop thee voor hem op en tafeltje te lezen,
'dat is een zeer goed boek, wat je hebt gepakt jonge man.' Sprak de man van de winkel vrolijk,
Resi knikte . Een sprookjes boek; het Zwanen meer.
Daarna het lelijke witte eendje, wie'ns verhaal hem erg aansprak. De tijd ging snel, en hij las het ene verhaal na het andere, en de verkopen vond het niet eens vervelend. Dat Resi de boekenlas om ze dan weer terug te zetten en niks te kopen, het wad duidelijk een man wien's liefde echt voor de boeken geld. En hem alleen maar plezier doet als mensen - en dan vooral kinderen- boeken leesten,
en niet om het geld.

Ayase liep met zijn tas de boekenzaak in. Hij schrok even op van het belletje, dat af ging toen hij de deur opende. Toen hij door kreeg wat voor geluid het was glimlachte hij en liep door de zaak in. De man hield hem een kop thee voor. Ayase lachte en pakte de kop aan. 'Dankuwel meneer,' zei hij vriendelijk en gaf de man een klopje op zijn schouder. Met een goed humeur liep Ayase door naar een rij met boeken. Hij keek tussen de romans. Hij hield van romans, door kon hij echt dagen mee door komen, hij hield nou eenmaal van romantiek. Toen Ayase eindelijk een boek had wat voldeed, zakte hij op een bank in de hoek. Hij zette zijn thee neer op de tafel die er stond, want die was nog heet. Er zat nog een andere jongen. Ayase gunde hem even een begroetende glimlach, en opende toen zijn boek.

Resi staarde vanuit zijn ooghoek naar de jongen, hij glimlachten heel even terug.
Maar had meer oog voor het boek wat de jongen in zijn handen had, een romanticus..,
hij trok even zijn wenkbrauw op.
Hij zelf was niet zo'n romantisch type, hij hielt van sprookjes. Gevaarlijke monsters, en mooie vrouwen die gered werden door riders, maar geen uitgebreide liefdes scene's. Nee dat was niks voor hem.
Hij pakte even afwezig zijn thee, en zette die zonder na te denken aan zijn mond.
Oei. Die was heet. Snel zette hij de twee weer terug en trok even een pijnlijk gezicht.
Hij pakte zijn boek weer, en las door.

Ayase hield na een paar bladzijdes op met lezen, omdat hij nu de drang naar die thee niet meer kon verdragen. Hij legde zijn boek aan de kant en snoof de geur van de thee op. Aardbij, heerlijk. Hij pakte het kopje op, en zette zijn lippen eraan. Perfect. 'Hij is nu wel drinkbaar hoor,' zei hij tegen de jongen, waarvan hij had gezien dat het niet erg prettig was geweest toen hij van zijn thee dronk. Na een paar slokken hield Ayase even op met drinken, en klemde de mok tussen zijn vingers op zijn schoot. Hij bekeek het boek van de jongen. Een sprookje. Er was een tijd dat Ayase niet meer zonder sprookjesboek te zien was, maar deze tijd was hij een beetje ontgroeid.

Resi keek even naar de jongen, en schudde langzaam zijn hoofd.
Hij had het mega sprookjes boek nog op zijn schoot. Hij zei niet veel, alleen als dat hem gevraagd werd.
Hij keek wat onwennig om zich heen, en sloeg toen het sprookjes boek weer open,
weer verdiept in zijn boek.

Ayase die nog rustig aan zijn thee zat bekeek de jongen van top tot teen. Echt zo'n jochie nog. Ayase hield zijn hoofd schuin, en ging wat rechter zitten. 'Dus.. een sprookjes liefhebber?' begon hij. Ayase was wel in voor een gesprek, en beovendien kende hij hier amper mensen. Tijd voor een sociale onderneming dus.

Resi keek op, en knikte langzaam.
'Het kan natuurlijk niet op tegen Romeo en Juliet of de bokkenrijders, maar het is mooi,'
zijn stem was als altijd zacht, en lief. En je zou willen dat hij nooit zou stoppen met praten.
Hij keek de jongen aan, een beetje met een zorgelijke blik.
Bezorgd, zoals altijd. Maar kalm.

Ayase streek even met zijn hand langs zijn kin. 'Romeo en Juliet?' vroeg hij, nu geïnteresseerd. 'Goeie smaak,' zei hij nu wat zachter. Ayase zette zijn lippen nog eens aan zijn mok en nam nog een slok, en zette zijn zijn mok weer op de tafel. 'Nah, ik ga dit boek maar eens afrekenen,' zei Ayase. Hij legde even zijn hand op de schouder van de jongen. 'Ik zie je nog wel,-' zei hij en kneep zachtjes in zijn schouder. 'Hoe je ook heet,' zei hij. Terwijl hij niet door had dat hij zijn tas op de bank had laten liggen.

Resi keek verafschuwd naar zijn schouder, en stelde zich wat recht.
Hij volgde langzaam de jongen, tot hij had afgerekend en op het punt stond de zaak uit te lopen.
Resi had de tas gepakt, en stond nu vlak achter de jongen. Maar omdat die zo groot was invergelijking met hem had hij als snel de neiging om hem meneer te noemen, hij sjorde even aan de jongen zijn mouw.

Ayase trok zijn wenkbrauw op, en keek achter zich. Toen hij naar beneden keek zag hij de jongen staan, met zijn tas in zijn handen. 'Oh dankje, ik was hem vergeten, wat dom van me,' zei hij met een glimlach en pakte de tas aan. 'Dankjewel,' zei hij zachtjes en keek het jongetjes aan. Hij was echt klein, hoe oud zou hij zijn? Het was moeilijk in te schatten, aangezien hij ook niet zo heel veel zei.

Heel even, een kleine glimlach, 'graag gedaan,' hij kocht het boek niet,
hij zou later nog wel eens terug komen,
hij stapte naar buiten, hij keek Ayase even aan. En knikte toen, als teken van afschijnt.
Daar had hij geen woorden bij nodig.

((en nu ga ik. ))

((Dan kom ik binnen teehee))

NEWNEW

Ook al hield Yuriko niet erg van lezen, ze had op het moment niets beters te doen en had gehoord van een boewinkeltje in Osuké. Bij het binnen stappen klinkelde er een bel en ze keek even geïrriteerd naar de hoek waar het geluid vandaan kwam.
Achter de kassa stond een klein mannetje met vies en vet haar. Yuriko wierp hem even een minderwaardige blik maar zocht daarna verder af naar informatie boeken over de verboden kracht.
Ze kon het niet vragen, aangezien de kracht verboden was en ze zeiden dat er geen boeken meer van waren. Maar Yuriko geloofde daar weinig van. Ze liet haar vingers langs willekeurige boeken glijden totdat ze ergens diep in de winkel was. In een hoekje stond een oude boekenkast vol stof en het had iets duisters, iets wat Yuriko altijd aantrok. Met kleine passen liep ze er na toe. Onopmerkelijk en geruisloos.
Ze veegde wat stof weg, wat weinig nut had en liet toen weer haar vingers over de boeken glijden. Op de een of andere manier stopte haar vinger bij een grouw zwart boek. De titel wist ze niet, ze zag alleen de rug van het boek, en ze trok hem er uit. Met grote ogen staarde ze naar de titel.
Zou dit zijn wat ze zocht? Wat ze nodig had om alles over te nemen?

Shimara kwam de boekenzaak in en keek om zich heen. Het zag er niet veel anders uit dan vorige keer toen ze hier kwam, maar ze had bericht gekregen van de oude man dat hij nieuwe boeken binnen had gekregen. Ze keek naar alle boeken die op de planken stonden en glimlachte even in zichzelf. Dan te bedenken dat ze bijna al deze boeken had gelezen... Op een paar, saaie na dan.
Ze beende snel naar de oude man achter de toonbank toe en begroete hem met een stil knikte. De oude man glimlachte naar haar, liep naar de zit hoek diep achterin de zaak en wenkte haar toen. Shimara hobbelde stil achter hem aan en kreeg toen ze naast hem stond een stapeltje boeken in haar handen geduwd. 'Boeken over Legendes van Azzulacta. Kijk maar welke je wat vind.' Fluisterde hij zag en liep toen weer weg.
Shimara keek even naar de boeken, plofte toen neer op een bank en dook met haar neus in één van de boeken. Ze las razend snel en kon toch precies elk word snappen wat ze las.

De stem van Shimara herkende ze gelijk. Ook al fluisterde ze, ze hoorde haar. Met kleine stappen liep ze naar een boeken kast en keek om het hoekje en las de titel van haar boek. 'Legendes van Azzulacta', mompelde ze in haar zelf.
Wat zou ze daar mee moeten? Was zij ook iets van plan. Met grote ogen bleef ze haar aan kijken wachtend tot dat ze iets ging doen.

Yia, die erg van lezen hield, deed langzaam de deur van de boekenzaak open. Er klonk een rinkelend geluidje, de bel. Terwijl ze de deur zachtjes achter zich sloot keek ze rond. Boekenkasten vol met alles soorten boeken, nieuw, oud, gekleurd of zwart. Vol interesse keek zette ze een paar stappen in de richting van één van de boekenkasten. Ze zag een paar mensen die ze ook bij de drakenstallen had gezien, maar daar lette ze verder niet op, aangezien zij dat ook niet deden. Ze ging met haar vinger langs de ruggen van de boeken, waarvan ze er velen al gelezen had. Af en toe pakte ze er één uit de kast en bekeek ze de voorkant en sloeg ze het even open, voor ze het weer terug zette. Zo liep ze een tijd langs een paar boekenkasten en vele boeken. En pas toen ze achterin de boekenzaak was, waar maar één kast stond, vond ze iets interessants. Een oud, dik boek stond tussen andere in. Voorzichtig haalde ze het uit de kast en ze ging op een bank zitten. Toen ze het opensloeg zag ze dat de bladzijde broos waren. De titel was niet meer leesbaar en de bladzijde waar dat op had moeten staan was eruit gescheurd. Misschien was dat wel wat ze er interessant aan vondt.

Kira stond voor de boekenwinkel. Ze liep naar binnen en snoof de geur van boeken op. Ze hield van boeken, bij haar in het dorp was 1 klein boekenwinkeltje waarvan ze alle boeken had gelezen. Hier waren er zoveel boeken, zoveel keuzen. Ze groette de eigenaar van de boekenwinkel en keek begon tussen de rekken te snuffelen. Uiteindelijk bleef ze stil staan voor het rek met volkslegendes. Ze hield van legendes en dat soort boeken. Ze pakte het boek met legendes van Osuké en en omstreken en ging ergens zitten.

Sorrow liep de winkel binnen.
Meteen liep hij naar de afdeling waar je informatie over draken kon vinden en zocht daar naar boeken over de zwarte draak.
Hij vond een aantal waardeloze met nutteloze informatie maar al snel vond hij het boek waar hij naar zocht.
Na een tijdje bladeren en vluchtig een paar stukken hebben te gelezen liep hij naar de kassa en betaalde het boek met zijn laatste goudstuk en munten.
Wanneer hij de winkel weer uit liep keek hij Ciara beschuldigend aan.
'ik heb net al het laatste geld dat ik nog bezat uitgegeven om meer te weten komen over jouw stinkbek'
Ciara slaakte weer een kreet vlak voor zijn gezicht waardoor er weer een wagelijke geur in zijn gezicht vloog.
Deze keer kreeg hij zelfs tranen in zijn ogen van de stank.
Hij sloeg zijn hand voor zijn neus en trok een gezicht.
'het word gewoon erger met de minuut!'

'Woehoew, kon je je niet inhouden?' zei Heathcliff grinnikend.
Met dichtgeknepen neus liep hij naar Sorrow
en klopte hem met zijn vrije hand vriendschappelijk op de rug.

Sorrow grijnsde.
'haha, heel grappig'
Ciara keek nieuwsgierig naar Heathcliff en hield haar hoofdje schuin.
Met haar bloedrode oogjes keek ze hem doordringent aan.

Heathcliff merkte Ciara op,
en keek nogal onverschillig naar het kleine draakje.
'Wie is dat kleine monster?' zei hij met een grijns.
Hij hurkte neer voor Ciara en keek haar met een domme glimlach aan.

Ciara snoof en ontweek heathcliff zijn blik.
Ze zwiepte met haar staart heen en weer.
Sorrow grijnsde.
'haar naam is Ciara, je moet wel opletten, haar adem stinkt enorm'
Hij hurkte zich neer en pakte Ciara weer op.
Meteen kroop ze naar zijn schouder en drukte haar neus even tegen Sorrow zijn wang.
Daarna keek ze weer naar Heathcliff.

Heathcliff grijnsde.
Hij vond Ciara zo schattig, maar dat zei hij natuurlijk niet.
Hij was een koele kerel.
'Leuk.' zei hij glimlachend.
Hij nam zijn ei uit zijn buidel. Een roodgloeiend ei.
Hij wreef er even over.
'Ik zit maar te wachten tot die van mij arriveert, maar er zit nog niet veel schot in de zaak..' zei hij met enige verveling.
Hij keek nog eens naar Ciara, en grinnikte zachtjes.
Hij stopte zijn ei terug weg, en wreef over zijn vuist.
'Man, ik heb wat afleiding nodig..'

Sorrow keek naar een folder die was vastgekleeft aan de muur.
Het was voor een wedstrijd vanavond. De hoofdprijs was een zak vol goudstukken.
Wie maar wilde kon het opnemen tegen 'de barbaar' een man die bekent stond als de bende lijder van Nakuno. (ruige bende die vaak problemen veroorzaakt)
Hij stond centraal op de folder afgebeeld. Hij was groot, gespierd en lelijk.
'bedoel je dat soort afleiding?'

Shimara keek even hoeveel bladzijdes ze nog moest lezen voordat ze het boek uit zou hebben. '22... Dat moet lukken binnen 5 minuten...' Mompelde ze zacht in zichzelf. Uit de binnenzak van haar jas kroop langzaam maar zeker Sanou omhoog via haar haren en ging op haar hoofd zitten. Shimara begon te lachen en aaide Sanou onder zijn koppie.