De grasvelden van Osuké

Nu ze zei dat ze erbij was herkende ze Yia ook. "Ja dat klopt" Ze haalde het ei uit haar zak en wikkelde het uit de doeken. Ze aaide het ei. "Uit welke streek kom jij?"

Lily glimlachte en haalde ook haar eigen ei uit haar tas en uit de lap van drakenhuid. 'Ik kom van hier.' Zei ze. Ze staarde even naar haar ei, en plotseling, heel onverwachts, klonk er een zacht gekraak. Lichtjes geschrokken keek ze naar haar ei, waar een scheur in zat. Even dacht ze dat het op één of andere manier gevallen was, maar toen merkte ze, dat dat niet het geval was. Het ei begon uit te komen.

Zero kwam net aangelopen en plofte zo in het gras. Geen gevoel behalve zijn wraak bestaan. Geen emotie zonder zijn kracht sterker te laten worden..Hij wou alles..hij moest wel..hij wil het ook..lukt het ook! Zero keek naar de lucht, Ontspannen..wat een drama..

NEWNEW

Yuriko liet zich vallen op het bankje dat ergens in het gras veld stond. Ze had geen zin om weer overal gras sprietjes te vinden in haar jurk.
Ze zuchtte even en keek naar de lucht. Ze had hoofd nog steeds vol. Kyryé die haar beval Resi te vermoorden om haar totaal duister te maken. Hoe ze was gesnapt door Maliah. Resi die in het ziekehuis lag. Aangevallen door een schaduw. Een schaduw wat ze zelf wilde zijn.
Ze zocht in haar tas naar iets te drinken en haalde een klein flesje vodka er uit en zette die aan haar mond.

Zero kwam net aangelopen en plofte zo in het gras. Geen gevoel behalve zijn wraak bestaan. Geen emotie zonder zijn kracht sterker te laten worden..Hij wou alles..hij moest wel..hij wil het ook..lukt het ook! Zero keek naar de lucht, Ontspannen..wat een drama..

(( je ei komt pas na 100 berichten uit ))

Kira keek naar haar ei. Ze wachte al best lang. En van sommige was het ei al uitgekomen. Nog even en jij zal ook uit komen, tenminste dat hoop ik

((@Kira: Ik zette nieuw neer, dat betekend dat jullie verhaal stopt en er een nieuw stuk begint.))

Yuriko's aandacht werd getrokken door een totaal vreemde jongen. Zijn gezicht kwam haar ook niet bekend voor. Maar het was niets voor Yuriko om op hem af te stappen. Het was zo ie zo niets voor haar om aardig te doen. Mensen lief te hebben. Het liefst wilde ze ze allemaal uit schakelen.
Het zou haar niet eens wat doen. Soms leek het net alsof ze geen emotie's had, en daar was ze blij mee.
Sommige mensen konden over alles zo emotioneel doen, terwijl Yuriko zich er niets van aan trok alles liet haar koud. Het enige wat haar goed deed was het leed van andere mensen.

(( we weten dat toch xD?!))
Zero die naar de lucht keek, leunde hij zijn gezicht naar achteren en zag een meisje. Zero bekeek het meisje van de afstand. Merkte ze het..denk het wel, maar maakten het uit. Zero was geïnteresseerd. Of het kon ook zo zijn dat Zero iets voelde.

Yuriko voelde de ogen van de vreemde jongen op haar neer rusten. Het liefst wilde ze het negeren maar ze kon het niet weerstaan hem even een blik te werpen. In de ene seconde dat ze keek had ze een beeld van hem. Zwart haar, breed gebouwd, lang. Ze knikte.
Hopelijk had hij niet door dat ze had gekeken, ze hoopte dat hij geen verdere aandacht aan haar zou besteden, maar na hier een tijdje gezeten te hebben waren er al twee jongens op haar pad gekomen. Drie zelfs, maar Resi telde ze meer mee als familie. De dierbaarste persoon van deze hele planeet.

Zero had een behoefte om dit meisje te leren kennen. Hij liet beiden ogen tranen. Een witte en een rode. Hij stond op en kwam achter haar van haar rug. Hij bekeek haar eerst van haar rug. Ze was best wel klein in vergelijking met Zero. Hij 1.85 en dit meisje..Ze had kastanje bruin haar. Hij keek dieper naar naar nek. Er stond een Tatoeage op. Hij kwam achter haar en zei met een zachte stem. ''Je naam is..''

Yuriko wist precies waar de jongen mee bezig was, waar hij naar keek en wat hij dacht. Het was haar intuitie waar ze wél op vertrouwde. Dat was wat de meeste domme mensen wezens niet deden.
Ze liet hem kijken en deed net alsof ze niets door had. Toen hij eenmaal begon met praten keerde Yuriko zich rustig om en keek hem zonder enkele emotie aan.
'Wat zou jou dat aan gaan', zei ze weer zonder enkele emotie's aan te brengen in haar stem.

Zero bekeek haar verder, geen andere kenmerk te merken..liet ze dit toe of wou ze het expres zo doen. Zero keek opgesteld naar haar vraag. '' Omdat ik wil weten welke krijgers er hier allemaal later zijn..'' ze keken elkaar emotieloos en koud tegen elkaar, alsof er zo'n intense aura om hun heen was dat ze elkaar in een oogwenk konden doden

(Sasuke Vs Sasuke xD?!)

Weer voelde Yuriko de ogen van de jongen brandde, en weer deed ze niets. Behalve wachten op een antwoord die hij uiteindelijk ook gaf.
Yuriko liet een spottend lachje ontglippen. 'Strijders?!', zei ze terwijl ze hem vals een keek. 'Dan ben je toch echt bij de verkerde persoon', ze draaide zich weer recht en keek strak voor zich uit. In nog geen miljoen jaar zou zij een van de strijders worden die de duisternis bestreden.

Zero bleef achter haar staan, er kwam een kleine grin op. '' Laat het me anders zeggen..De strijder in mijn ogen is iemand die kracht zoekt. '' Hij wou het weten..als ze nu niet zei dan was het voorbeeld van de personen om zich heen compleet, en wou hij zelf als enigste kracht bevatten..maar dat betekent niet dat hij de enigste is die het ook zelf kan halen.

Yuriko keek nog steeds strak voor zich uit. Waarom zou ze tegen een vreemdeling haar naam vertellen? Waarom zou ze haar doelen vertellen? Hij kon alles voor haar in een klap verpesten. Hij kon naar Maliah gaan.
'Verspil je tijd niet', zei ze nog steeds even emotieloos. Het was waar het enige wat hij deed was tijd verspillen, tenzij hij met een enorm goede reden zou komen om haar naam te weten. Anders kon hij net zo goed weg gaan.

Zero keek blijvend naar haar. '' Wil je anders het interessant maken '' Hij bleef haar van haar rug aankijken nog steeds geen emotie kennende. '' Als jij nou eens met mij vocht erom. '' Hij hield ze handen nog vrij. geen ruzie tot dat er iemand wat verkeerd doet. Hij kon het allemaal rustig af laten wachten van haar reactie.

Ciara liep uitgelaten het veld op. Ze liep al rapper dan een mens kon lopen waardoor Sorrow enorme moeite had om haar in te halen. Ze was al een stuk gegroeit en kwam nu al tot zijn knieën. Ze had een mooi slank lichaam, prachtig bloed rode ogen en haar oude gewoonte om met haar staart heen en weer te zwiepen was ze nog steeds niet afgeleerd. Halverwege het veld stopte ze en keek ze achter zich om te wachten op Sorrow. Ze vond hem vreselijk traag.

Yuriko keek geïrriteerd om. 'Wat wil je?', vroeg ze terwijl ze hem kwaad aan keek. 'Wil je dat ik vermoord? Je pijnig tot dat je gek word?', ze kneep haar ogen samen, ze was het zat dat ze steeds moest vechten om mensen te laten te weten dat ze niets van ze wilde hebben.
Ondertussen was ze op gestaan en de bank stond nu tussen hen in, gelukkig maar want anders had Yuriko hem in een slag vermoord.

''Hmpf..je moet niet zulke grote woorden zeggen, dat laat je dan zwak lijken..'' Hij hield ze hand op ze wapen en draaide zich om . Hij wist al genoeg om voor zijn eigen persoonlijke reden niet veel te hoeven zeggen. Maar hij kreeg wel zijn doel.

Yuriko lachtte spottend. 'Je zou eens moeten weten wat mijn woorden met jou kunnen doen', zei ze terwijl ze nu echt kwaad begon te woorden. Het intereseerde haar niet meer wat wel of niet zijn doel zou zijn. Ze had gewoon geen zin meer.
'Wat ga je doen, ga je me met je wapentje aan vallen', zei ze nog steeds even spottend.

Kira liep het veld op. Ze ging zitten en zag in de verte aan de andere kant van het veld Yuriko en Mido. Ze tilde de slapende Amado van haar schouders en ging met hem op schoot zitten. Amado schrok wakker van de plotselingen beweging van Kira en keek haar met zijn bruine ogen liefelijk aan. Amado begon over Kira heen te klimmen en gaf haar een kleddernatte lik over haar gezicht. "ieel" ze veegde het slijm van haar gezicht. "ik vind jou ook lief". Ze knuffelde Amado.

Zero keek naar achteren naar haar. '' Wat..ik hou het alleen vast omdat ik van me wapen houdt, dat jij nou direct bedreigt voelt'' Zei hij nog spottend erachter na. Hij liep door strak door met een blik die je nooit altijd kan zien.

Yuriko zuchtte geïrriteerd en sprong over het bankje heen. Laat hem gaan, riep haar gedachte tegen haar. Toch kon ze het niet laten om nog een ding te zeggen, één spottende de opmerking. 'Je kan waarschijnlijk niet eens met je wapen omgaan', zei ze terwijl ze haar ogen tot spleetjes vervormde.
Toch had hij wel wat. Iets kil, emotieloos. Iets wat Yuriko wel beviel. Maar zijn woorden waren te groot voor dit miezerige mens.

Lumia liep het park in.




((oeps sorr ik heb het ff weg gehaalt xD))

Lumia schreef:

Lumia liep het park in.
Achter zich sleepte ze een klein draakje met een halsband om mee.
'Waarom wil je niet meelopen' al mopperent liep Lumia veder het park in.

((Je draak komt pas uit bij 100 berichten.))