Huize Kaburagi

Hij haalde droogjes zijn schouders op. 'ik heb geen piano, dus ik krijg de kans niet. Ik denk trouwens dat ik niet zo'n muzikaal genie ben die dat zomaar kan' Hij streek met zijn handen door zijn haar en gleed met zijn vingers over de toetsen. 'het is ... 13 jaar geleden dat ik een piano heb gezien die niet stuk is.'

Shimara keek hem een beetje geschrokken en met grote ogen aan. 13 jaar... Dat was een verdomd lange tijd zeg. Toen zij zelf 13 was begon ze met spelen. Ze mocht van haar ouders haar tijd niet verdoen met muziek, want met muziek kon je iemand niet pijnigen. Alleen een fluit mocht ze, maar daarop moest ze zichzelf wel leren spelen. Eigenlijk, had ze bijna elk instrument dat ze bespeelde zichzelf geleerd te spelen. Muziek was iets dat een hoop goed maakte in haar leven...
'Nou, dan help ik je toch? Het is niet zo heel moeilijk, ik kan je leren hoe je het kan doen.'

Hij schoof een stukje op zodat ze naast hem kon komen zitten en liet haar aan het woord.

Shimara ging naast hem zitten en drukte nadenkend een paar toetsen in. 'Het stuk dat jij erachteraan speelt, moet gelijk staan en goed passen bij het stuk dat je aanvult. Dus, als je laag eindigt, ga je niet opeens omhoog, maar ga je of lager, of lager en dan omhoog.'

NEW

Heathcliff liep grijnzend naar het huis. Hij had gehoord dat Shimara hier woonde, en hij verveelde zich, dus wat kon hij anders doen dan wat mensen lastigvallen? Eenmaal bij de deur bonkte hij er hard en wachtte tot iemand kwam opendoen. Hij leunde grijnzend tegen de muur.

Shimara liep mokkend naar de deur en trok hem zuchtend open. 'Welkom bij huize Kaburagi, waar u een kwaal of wond kan laten genezen, of voor als u veilig door het bos heen wilt, een goede gids kunt vinden. Kan ik u helpen.' Die woorden sprak ze altijd standaard als er iemand aan de deur klopte, gewoon omdat het meestal klanten waren. Maar toen ze zag tegen wie ze sprak, veranderde haar blik van verveeld, naar geïrriteerd. 'Wat doe jij hier?' Zei ze half geïrriteerd en half vragend.

Heathcliff grijnsde breed, en luisterde naar wat Shimara zei met een overgeïnteresseerde gezichtsuitdrukking. Hij klapte even in zijn handen toen ze klaar was en grijnsde toen weer breed. Hij knipoogde. 'Ik dacht: Waarom ga ik mijn allerbeste vriendin Shimara eens niet opzoeken? Het is al zo lang geleden!' Je zag gewoon aan Heath dat hij hier plezier in had.

Shimara keek opzij vanuit haar ooghoeken. 'Niet lang genoeg.' Mompelde ze binnensmonds en kneep in de deurklink, die ze nog steeds vast hield. Eigenlijk wilde ze de deur gewoon hard voor zijn gezicht dichtslaan en hem vanachter haar raam uitlachen. Of zijn vingers langzaam en pijnlijk breken, waarom wist ze niet. Iets zorgde ervoor dat ze altijd kwaad werd door hem.
Uiteindelijk wilde ze weer naar binnen stappen, tot er iets in haar op kwam. 'Z... Zeg Heathcliff, jij hebt wel meer verstand van liefde dan het gemiddelde persoon toch?' Ze voelde zich ergens, niet gemakkelijk bij dit onderwerp.

Heathcliff grijnsde breed en zag de ergernis op haar gezicht. Hij maakte zich al klaar op de deur in zijn gezicht te krijgen, dus hij was verbaasd door Shimara's vraag. Onmiddelijk daarna grijnsde hij weer. 'Inderdaad, schat! Dat heb je goed opgemerkt!' Hij knipoogde. 'Waaaaaaaarom?' zei hij plagerig en hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen. Hij zag aan Shimara dat dit voor haar niet natuurlijk was om het over te hebben.

Shimara beet hard op haar tanden keek hem giftig aan. Rustig blijven Shi, je hebt hem levend nodig... Bleef ze denken en bleef rustig door ademen. 'Omdaaaaaaaat, ik graag een aantal dingen wil weten. En aangezien ik even de mazzel heb dat er niemand thuis is en jij net langs komt, wil ik het nu weten!' Ze greep hem stevig vast bij zijn kraag, sleurde hem het huis in en sloeg de deur dicht.

Heathcliff grijnsde nog steeds en voor hij het zelf goed besefte stond hij binnen in Shimara's huis en was de deur achter hem dicht. Hij trok zijn kleren recht terwijl hij het huis rond keek. Hij knikte onder de indruk. 'Mooi huis, mooi mooi mooi..' zei hij rondkijkend. Hij keek even naar Shimara, grijnzend, en liep toen richting een bank die hem gemakkelijk leek. Hij liet zich er ongevraagd inploffen en installeerde zich alsof hij thuis was. Nadat hij zich goed had gezet richtte hij zich terug tot Shimara. 'Vertel eens, moppie..' Hij grijnsde. Hij vond het altijd zo leuk om Shimara koosnaampjes te geven omdat ze daar niet tegen kon. 'Wat moet je de lovemaster vragen?' Hij knipoogde opnieuw en de zelfverzekerde blik was niet van zijn gezicht te krijgen.

((dit ga ik echt wel meelezen >=3))

(Ja, goed idee Xd)

Shimara pakte een stoel ging daar maar op zitten, aangezien ze het niet bepaald prettig vond naast -of gewoon in de buurt van- Heathcliff te zitten. Die woorden probeerde ze maar te vergeten, maar de laatste paar woorden kon ze niet vergeten. 'Pff, "lovemaster"? Laat me niet lachen, als je dat was, had je al lang een vriendin!' Die opmerking kon ze gewoon niet laten. Het was zijn eigen schuld, moest hij haar maar geen koosnamen geven.

Heathcliff grinnikte even sarcastisch om Shimara's opmerking. 'Heel grappig..' Zij hij droog, maar hij grijnsde nog steeds, en keek haar aan alsof hij allerlei enge plannetjes had. 'Je hebt geluk dat ik in een goede bui ben..' zei hij even. Toen ging hij wat rechter zitten en schraapte zijn keel. 'Vraag nu maar gewoon wat je moet weten, beest van me..' Hij grinnikte even en grijnsde breed.

Shimara liet haar hoofd wat hangen, zodat haar haren voor haar ogen vielen en kneep in haar broek. 'Als je zou willen stoppen met deze domme namen, dan schoten we tenminste nog een beetje op. Yukira komt straks thuis en Sorrow waarschijnlijk ook, dus veel tijd hebben we niet!' Ze hief haar hoofd op en keek hem serieus aan. Dit was niet haar favoriete onderwerp om met hem over te praten, maar ze kon even niet anders.
'Wat houd liefde eigenlijk in en... hoe moet je je tegenover die persoon gedragen?' Ze schaamde zich vreselijk dat ze dit uitgerekend aan Heathcliff moest vragen! Maar, op het moment, had ze geen andere keus helaas.

Heathcliff grijnsde breed en knikte even, om te zeggen dat hij zou probéren om te stoppen met de koosnaampjes.. Hij luisterde geïnteresseerd naar wat Shimara te vragen had en vloog plots recht vanuit de bank. Hij begon door de kamer te ijsberen met een gezicht als een psycholoog. Hij deed even alsof hij een brilletje op zijn neus schoof. 'Dus, wat houd liefde in? Dat is voor iedereen anders, mevrouwtje..' zei hij als een echte specialist.
'De één ziet liefde als seks, de ander ziet liefde als gewoon wat knuffelen.. Bij mij gaat het vooral om er voor elkaar zijn en bescherming' zei hij charmant. 'maar ook seks..' zei hij snel grijnzend. 'Maar je moet voor jezelf uitmaken: Wat wil jij graag dat Sorrow - want ik neem aan dat we het over Sorrow hebben - voor je doet? Wat wil jij voor hem doen en wat wil je mét hem doen?' Heathcliff stopte even bij dat laatste en wiebelde met zijn wenkbrauwen.

((ik citeeer: en wat wil je mét hem doen?- ik citeer mijn reactii: WTF !!!!!!!! X_x))

Shimara keek Heathcliff met grote ogen aan vol verbazing en onbegrip. Het begon wel erg persoonlijk te worden nu. Maar, als ze echt wat wijzer wilde worden, moest ze het uiteindelijk gaan vertellen toch? 'Uh...' Ze keek hem even stom aan en krapte zichzelf nadenkend op haar voorhoofd. 'Geen idee? Ik weet helemaal niks hiervan. Ik weet ook niet wat ik moet doen als hij bijvoorbeeld... uhm, verdrietig is.' Ze voelde zich nogal dom op het moment. Ze wist eigenlijk helemaal niks voor haar gevoel.

Heathcliff grijnsde en wou dat Shimara meer moeite deed. 'Komaan! Doe niet flauw! Wil je hem kussen? Hem tongen? Hem..' Vele gedachten kwamen in Heathcliff op, maar hij besloot het netjes te houden, '..Weetikveelwatten?!' Heathcliff liep nog steeds rond in de kamer. 'Als ik bijvoorbeeld verdrietig ben, dan wil ik met rust gelaten worden, of gewoon een oor dat naar me luistert. Bij veel mannen is dat zo. Maar bij Sorrow..' Heathcliff tikte met zijn vinger op zijn kin. 'Als het zover is dat Sorrow verdrietig is, dan wijst alles zichzelf uit.. Ik weet zeker dat je hem graag ziet - hoop ik toch - ..' Dat laatste klonk een beetje dreigend, maar hij ging verder op dezelfde professionele toon. '.. En als je hem graag ziet, dan voel je wat je moet doen.. Hierzo..' Heathcliff legde zijn hand op zijn hart en knikte grijnzend. 'Het klinkt misschien allemaal wat melig, maar het is echt waar!' zei hij overtuigend.

Shimara keek hem nog steeds op dezelfde domme manier aan en zuchtte vermoeid. 'Je helpt niet echt weetje... Deze verhalen ken ik allemaal al, maar ze helpen voor geen ene meter!' Eigenlijk wilde ze er ook nog achteraan zeggen dat ze niet eens goed wist hoe zoenen moest, maar daarover hield ze wijs haar mond dicht. Je wist het maar nooit met Heathcliff en met zulk soort dingen zeker niet.

Heathcliff keek vreemd op. 'Heb je al eens overwogen dat 'die verhalen' misschien wel degelijk waar kunnen zijn?' Heathcliff zuchtte en bleef tegenover Shimara stilstaan. 'Wat heb je eigenlijk al gedaan met Sorrow? Hoe ver ben je al gegaan? Hoever zitten jullie in je relatie?' Hij maakte een beweging met zijn handen om haar duidelijk te maken dat ze meer moest vertellen.

Sorrow kwam helemaal doorweekt naar binnen met een niet al te blije uitdrukking op zijn gezicht naar binnen. Hij wist niet dat Heathcliff en Shimara in de living waren uds liep hij met de gedachte alleen thuis te zijn naar boven.

Shimara keek Heathcliff met grote ogen aan. Door zijn vraag, hoorde ze niet eens de deur open en dicht gaan. Moest ze dit ook al vertellen!? Ze vond zelf dat ze hem al teveel verteld had. Maar, hij zou haar gaan helpen toch? Als ze naar hem luisterde, zou ze wat meer weten en dan zou de relatie ook beter gaan, toch? Ze drukte haar twee wijsvingers tegen elkaar aan en keek naar het plafond. 'Hehehe... Eigenlijk nog niet veel verder dan een zoen op de mond...' Ze wist niet eens of ze wel op de goede manier zoende. Ze schaamde zich hier echt vreselijk voor.

Sorrow liep de kamer in terwijl hij zijn natte schirt over zijn hoofd trok. Met een harde klap smeet hij de deur achter zich dicht. Ciara was zo slim geweest om een duik in het meer te nemen terwijl hij nog op haar rug zat. Hij wist niet of ze het nu met opzet had gedaan of niet maar hij was er absoluut niet blij mee.

Heathcliff wou net verdergaan, maar werd verstoord door Sorrow die de kamer binnenkwam. Zijn ogen werden groot en hij keek paniekerig om zich heen. Hij wist dat Shimara niet wou dat Sorrow hem hier zag. Hij wisselde een blik uit met Shimara. Heathcliff stond geruisloos op. Hij dacht dat Sorrow hem nog niet gezien had. 'Moet ik me verstoppen?' vroeg hij zonder geluid aan Shimara. Hij hoopte dat ze kon liplezen. Ondertussen keek hij schichtig om zich heen naar iets om achter te gaan zitten.