De Grote Markt op het plein van Osuké

Resi's gezicht vertrok, eerst werd hij bleek. Daarna vuurrood,
hij knarste zijn tanden en zijn ogen schoten vol vuur.
Hij draaide zich om,
'Ten eerste!,' begon hij.
Zijn stem klonk hard, en comanderend en je zou er maar beter niet tegenin gaan als je leven je lief was.
'Ga wat rechter staan je staat als een verwaaide tak! Dat geeft geen indruk op het vrouwelijk schoon, niemand valt op een verwaaide tak! Ze vallen allemaal over een verwaaide tak!'
hij hapte even naar adem,
'ten tweede! Ik wil dat je altijd met 2 woorden spreekt! Dat komt veel netter over of spreek niet! Dat is misschien nog het beste van allemaal want je adem stinkt als dat van een dood paard!'
Zijn hoofd was nog rooier geworden, ter wel hij deze woorden riep,
'en ten derde, ik geef nooit.., maar dan ook echt nooit geld uit aan kwallen zoals jij bent!'
hij zuchte even, er viel een stilte. De sokken verkoper staarde Resi even met grote ogen aan, netzoals zijn klanten.
Zelfs de kaasverkoper hield zijn mond.
Resi glimlachten even rustig naar Heathcliff,
'Een goeie dag nog verder.'
sprak hij,
en liep toen weg.

Sorrow merkte iets roos op en keek opzij. zij weer? Hij vroeg zich af of hij iets zou zeggen of niet maar zijn gedachten werden verstoord door geroep een paar meter verderop. Alle hoofden draaiden om naar Resi en Heathcliff die met resi's geroep boven het geroep van de marktkramers kwam.

Heathcliff bracht geen woord uit. Hij staarde gewoon voor zich en bleef als versteend staan.
Hij volgde verbaasd met zijn gezicht hoe Resi ervandoor ging.
Hij wist niet wat hem overkwam.
Hij zag hoe alle gezichten naar hem en Resi gedraaid waren.
Hij schudde even met zijn hoofd en keek kwaad.
'WAT STAAN JULLIE NOU TE KIJKEN?!'
Hij was beledigd, maar probeerde daar zo weinig mogelijk van laten te merken.
Maar meer dan beledigd, was hij verbaasd en wist hij totaal niet hoe te reageren.
Hij checkte toch maar voor alle zekerheid even zijn adem..

Shimara hoorde precies wat de woorden van Resi waren en moest haar best doen niet in lachen uit te barsten. Ze liep richting de enorme groep mensen die om Resi en Heath heen stonden, zodat ze beter kon volgen wat er allemaal gaande was. Het was wel eens goed voor die kwal om eens goed op zijn nummer gezet te worden.
Ze duwde de mensen die voor haar stonden gewoon grof aan de kant, tot ze helemaal vooraan stond en alles perfect kon zien. Toen ze zag dat Heathcliff zijn adem checkte, kon ze het niet meer inhouden en barste ze in lachen uit.

Sorrow kon zijn grijns niet onderdrukken en hij wist zeker dat hij niet de enigste was.
Je kon zo zien dat de jongen totaal verast was geweest door die ene zijn woede aanval.
Het feit dat hij zich niet kon verweren was gewoon lachwekend.

Heathcliff draaide zich om en toen hij zag dat Shimara het bijna bescheurde, was de afgang helemaal compleet.
Hij keek haar kwaad aan. 'Lach niet zo, jij!'
Hij snoof.
Hij keek om zich heen en zag dat ook alle andere mensen hem stonden aan te grijnzen, of hun gezichten verborgen zodat hij niet kon zien hoe hard ze moesten lachen.
Hij gromde lastig en vernederd.

Door die reactie moest Shimara alleen nog maar harder lachen. Ze moest zoveel lachen, dat er bijna geen einde aan kwam. 'BWAHAHAHA! JIJ IDIOOT! HAHAHAHAAA!' Ze pinkte even een traantje weg en kwam even tot adem. Ze kon zich niet meer herinneren dat ze zo erg lang en hard gelachen had. En, het voelde heerlijk om weer eens te lachen.

Sorrow keek naar Shimara die duidelijk de slappe lach had.
Ze had een aanstekelijke lach waardoor andere mensen gewoon mee begonnen te lachen.
Hij kon zich inbeelden hoe verschrikkelijk Heathcliff zich nu wel moest voelen maar veel trok hij zich daarvan niet aan.
Zijn interesse in het schouwspel was verdwenen en hij keek weer naar de verschillende kraampjes.

Heathcliff wist niet wat te zeggen. Hij gromde alleen binnensmonds,
terwijl hij naar de lachende mensen keek.
Hij draaide zich woest om en baande zich een weg tussen de massa die rond hem getroept was.
Niemand ging aan de kant, ze waren niet bang voor hem.
Hij was de sukkel die door een jongetje op zijn plaats was gezet.
Hij balde zijn vuisten en maakte dat hij weg was van die plek.

Nadat Heathcliff verdwenen was, gingen de mensen weer verder met alles. Ze gingen weer neuzen bij de kraampjes en de verkopers begonnen weer over het plein te schreeuwen, zodat ze de aandacht zouden trekken. Alles was weer gewoon.
Ook Shimara liep weer gewoon tussen de mensen massa door, opzoek naar wat ze allemaal nodig had, maar van binnen lachte ze nog na. Ze had buikpijn gekregen van het lachen. Het had haar goed gedaan en die kwal waarschijnlijk ook.

Vlak naast hem stond ze dan oppeens. Shimara. Volgens hem had ze het ook niet bepaald door dat hij naast haar stond. 'yow' zei hij vaag. Daarna richte hij zijn aandacht op de marktkramer en gaf hem een muntstuk voor de appel. Hij had vandaag nog niks gegeten dus een appel kon er wel in.

Shimara schrok nogal van de plotselinge reactie en deed van schrik een stapje achteruit. 'O, jij bent het. Meneer zuurpruim...' Ze pakte ondertussen een paar appels en deed ze in haar tas.

Sorrow verstarde van woede. 'wat bedoel je zuurpruim?!' Bij die woorden keek hij traag en met en death glare(ofzoiet) naar haar om.

Shimara draaide met haar ogen en liep naar de kraam naast de kraam waar ze nu stond. Ze bekeek de dolken die bij de kraam lagen gefascineerd en pakte er een paar vast, om te kijken of ze lekker in de hand lagen. 'Ja, wil je het ontkennen dan? Je doet al moeite als iemand je naam vraagt.'

Sorrow liep met haar mee iet van plan om van het ene kraam naar het andere kraam te gaan staan roepen.
Hij keek vluchtig naar de dolken maar was niet geinteresseert. De zijne was zowizo het beste.
'het was tijdverspilling om iedereens naam te gaan vragen, heb je het nu nog niet door? Trouwens, de naam is Sorrow Malforius'

Shimara liet haar blik langzaam afglijden naar de naalden. Even voelde ze bij haar riem, waar haar naalden zaten. Hmm... Nog maar 2, dus een paar nieuwe kon geen kwaad. Ze pakte er een paar en bekeek ze zorgvuldig. 'Die hele rondleiding zou een verspilling zijn, dus kon dat er toch nog wel bij.'

'dat dacht jij'
Hij was redelijk kortaf.
Vaag staarde hij naar de naalden.
Hij had er geen nodig, hij had er een stuk of 20.
Dus zeker genoeg.

'Ja, dat klopt, dat heb je goed. Dat dacht ik ja. Maar, mag ik vragen wat je eigenlijk aan het doen bent hier? Je kijkt zelf niet naar de wapens en je zit me een beetje suf aan te staren, wil je soms iets van me?' Ze keek hem vanuit haar ooghoeken aan, met een scherpe blik.

'nouja, eigenlijk hoopte ik hier om op de een of andere mannier aan een slaapplaats te geraken aangezien in niet welkom ben in de herberg.' Hij verschoof een dolk zodat hij preckt recht lach. 'aangezien jij je rondleiding niet deftig hebt gedaan heb ik geen idee waar ik moet zijn' Hij keek haar niet aan zodat hij haar niet de indruk gaf dat hij hulp nodig had. Want dat had hij niet. Hij zou wel zijn plan trekken, dat deed hij altijd.

Shimara kon een grijns niet onderdrukken en wilde iets zeggen, maar kreeg daar de kans niet voor, toen ze opeens een stem hoorde, die haar naam riep. Die stem herkende ze uit 1000de. 'Shiiiii-onee-chan!!!!' De haartjes in haar nek gingen overeind staan en op haar gezicht kwam een geïrriteerde uitdrukking te staan. 'Nee... Niet zij...' Ze draaide zich langzaam om en werd meteen omhelsd door haar zus, Yukira.
'Konnichi wa! Shi-onee-chan! Ik was iets vergeten te zeggen wat je nog mee moest nemen, dus ik wilde dat even zeggen.' Shimara wist zich los te wurgen uit de greep van Yukira en trok haar kleren recht. 'Je kan ook net zo goed zelf die zooi halen.' Mopperde ze en keek een andere kant op. Yukira zou normaal gesproken hier wat tegen zeggen, maar het was stil, wat de verbazing bij Shimara liet opkomen, waardoor ze met een opgetrokken wenkbrauw naar haar zus keek.
Yukira stond voor Sorrow en keek hem onderzoekend aan. Ze liep om hem heen en zat even aan een pluk van zijn haar. 'Wawa... Shi-chan, ik ben onder de indruk, ik wist niet dat je zo een stuk aan de hak kon slaan, in je eentje!'

Sorrow had haar met zijn ogen gevolgd maar toen ze oppeens aan zijn haar zat zette hij een stap achteruit.
Hij wou reageren op wat ze zei over hem maar hij was te nieuwsgierig naar Shimara haar reactie.

Shimara werd nu bijna rood van woede. Haar haarkleur veranderde van roze, naar bloedrood en over haar fel blauwe ogen kwam een rode gloed. 'IK WORD HELEMAAL GEK VAN JOU! IK KAN NOG NIET EENS NAAR IEMAND KIJKEN OF JE ZOEKT ER AL IETS ACHTER! IK MAAK JE AF!' Even stopte met schreeuwen en kwam even op adem. Ze ademde onregelmatig van woede en in haar ogen stonden vlammen van woede. 'En daarbij, denk je echt dat ik met een basterd als hem wat zou willen!? Hou diep zou je kunnen zinken!? Hij kan nog niet eens zorgen voor zijn eigen slaapplaats!'
Even was het stil en Yukiro keek weer naar Sorrow. 'O, bij ons is de logeerkamer vrij.' Het leek wel alsof ze de reactie van Shimara totaal negeerde.

Sorrow keek met grote ogen naar Shimara.
Redelijk in de war keek hij naar Yuriko.
'ik denk niet dat...'
Onzeker keek hij naar Shimara.
Ok, dit was de aller eerste keer in zijn leven dat hij een vrouw boos had gezien..
ok, hij had er wel een paar zien beginnen bekvechten maar nog nooit
had hij zo'n reactie van een vrouw meegemaakt.
Hij voelde ogen in zijn rug branden maar negeerde het.
Nu hij zo eens herdacht van wat Shimara allemaal tegen hem had gezegt..
'Wie noem je hier een bastard!!!!!! in het zuiden stonden de meisjes in rijen aan te schuiven voor zelfs nog maar een glimp van mij te kunnen opvangen!!!! en ik kan prima er voor zorgen dat ik vanacht een slaapplaats heb!!!'
Zijn ogen kleurden even van helderblauw naar diep grijs en weer terug.
Oppeens maakte zijn emoties een klik. Hij draaide zich om naar Yukiro en straalde volle kalmte uit.
'dus jij bent Shimara's jongere zusje?'

'Ouder, maar Shimara is gewoon... Tja, eigenlijk is ze te groot, maar dat maakt haar niet minder schattig.' Zei ze glimlachend.
'Wie noem jij hier schattig!?' Brulde Shimara er kwaad achteraan, maar werd compleet genegeerd.
'In elk geval, als je geen slaapplaats hebt, kan je heus wel bij ons in huis komen voor een bepaalde tijd hoor. Het is gratis en je eten word verzorgt.' Shimara probeerde woedend tussen de twee te komen, maar het was gewoon geen doen. 'Mag ik er ook nog wat over zeggen?!' Ze kreeg er geen eens antwoord op.

'ik wil geen last zijn...' Hij gleed met zijn vingers door zijn haar.