De Grote Markt op het plein van Osuké

Elke zondag er een een grote markt op het plein van Osuké. De markt is groot en er hangt altijd een gezellig sfeer. Waarschijnlijk komt dat door de vele kraampjes die er staan en door de geur van al dat lekkere eten. Er word werkelijk van alles verkocht, van sieraden tot voedsel, van kleding tot huisdieren, je kan er altijd van alles wat vinden. Je kan hier naartoe gaan om je inkopen te doen, maar je kan er natuurlijk ook naartoe gaan om zelf een kraampje neer te zetten en je eigen zooi te verkopen, voor als je geld nodig hebt. Vaak is het druk in de middag, omdat dan alle kraampjes zijn neergezet. In de avond laat, als de markt succesvol is geweest, word er altijd vuurwerk afgestoken ter afsluiting, om de 4 oude draken te bedanken.

Personen: Vrij, het is groot, dus het maakt niet uit.
Level: Vrij

Extra: Je kan alleen op zondag op de markt zijn, op andere dagen is het weer gewoon het plein.

Shimara liep met een grote tas over haar schouder tussen de mensen door, over de markt. Waarom moest zij altijd naar de markt als Yukira weer eens iets nodig had, waarom kon ze dat nooit zelf!? Geïrriteerd in die gedachten verzonken liep ze verder en keek bij elk kraampje, af ze hadden wat ze moest hebben. Heel langzaam vulde de tas zich, maar ze had veel nodig, dus waarschijnlijk zat ze hier nog wel een uur. Of, misschien zelfs 2.

Heathcliff keek rond op de markt, met een verveelde uitdrukking op zijn gezicht.
'Pff..' Hij blies een lok haar die voor zijn gezicht hing weg, maar die viel onmiddelijk terug. Hij zuchtte en zwaaide even met zijn hoofd.
Hij stopte zijn handen in zijn zakken en slenterde verveeld mee tussen de kooplustigen.
Af en toe zag hij iets bij een van de kraampjes dat hem interesseerde, maar hij had toch niet genoeg geld bij zich.
Hij keek kwaad toen er een oude vrouw met wel drie zware boodschappentassen tegen hem aanliep.
Hij was al slecht gezind, dus het kostte niet veel om hem doen uit te vliegen.
'Hee! Kijk je wel eens uit waar je loopt, bejaarde?!' riep hij in haar gezicht. Hij balde kwaad zijn vuisten.
De vrouw kromp bang in elkaar.

Shimara ving wat woorden op van een onbekende en draaide haar hoofd ernaartoe. Zou hij echt iets doen tegen een oude vrouw, die uit alle macht probeerde tussen de mensen door te komen en zo veilig thuis te komen? Ze bleef even twijfelend staan en dacht na over wat ze zou doen. Als ze verder zou gaan met waar ze mee bezig was, zou ze sneller thuis zijn. Máár, als ze die oude vrouw daar zou laten liggen, zou waarschijnlijk haar schuldgevoel weer op komen borrelen en zat ze daar weer de hele avond mee.
Zuchtend draaide zich om en liep naar het schouwspel en hielp de oude vrouw overeind. 'Jij noemt haar een bejaarde, maar jij bent de persoon met het vreselijke humeur.' Siste de vreemde jongen toe en keek de oude vrouw na, toen ze dankbaar weg liep.

Resi liep met een niets zeggende blik in zijn ogen over de markt.
Door zijn rijke afkomst viel hij op, vooral onder de verkopers, 'zo'n rijke jonge heer zou alles wel hebben, maar kijkt U een naar deze heerlijke kaasjes,' riep een man. Het klonk nogal raar omdat de man bijna geen tanden meer in zijn mond had.
Resi knikte alleen maar even afwezig naar de man, maar liep toen snel door omdat het er vreselijk stonk.
Dit was helemaal niks voor hem, maar hij was opzoek naar een nieuwe simpele broek, en een shirt, een hemd en een paar sokken. En dat kon hij nu eenmaal het beste vinden op de markt.

Heathcliff kneep zijn ogen tot spleetjes.
'Moei je niet, popje! Ik ben al slecht gehumeurd, en je bent goed bezig om het nog wat erger te maken!' zei hij dreigend.
Hij ontspande zijn vuisten en bekeek haar van top tot teen. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht.
'Maar omdat je zo'n mooi snoetje hebt, vergeef ik je..' zei hij met een knipoog.
Hij maakte een buiging en nam haar hand vast, waar hij een kus op drukte.
Hij keek haar aan.
'Mijn naam is Heathcliff.. En u bent..?'

In de ogen van Shimara vlamde een blik van pure haat op. Ze trok haar hand met een harde ruk terug en gaf hem een harde klap in zijn gezicht. Oké, misschien had zij zelf ook een kort lontje vandaag, maar, hij vroeg er gewoon om!
'Je gedrag maakt me misselijk.' Siste hem kwaad toe.

Heathcliff vloog recht en voelde pijnlijk met zijn hand aan zijn kaak.
'Hee, waar was dat nou voor nodig!?' vroeg hij kwaad.
'Ik deed toch alleen maar vriendelijk..?' Hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen.

Resi bleef even staan bij het horen van een vaag bekende stem, de stem van Shimara. Hij liep recht op het geluid af, nou niet echt omdat hij zo benieuwt was naar haar stem, maar waarom die zo kwaad klonk.
Hij zag haar staan, bij een jongen.
Even schoten zijn wenkbrauwen omhoog, daarna volgde weer een kalme glimlach. Zoals altijd.

Shimara draaide met haar ogen en schudde haar hoofd. 'Je bent een glibber, dat weet ik nu al. En ik ken je niet eens, dus kun je nagaan!'
Mensen keken met opgetrokken wenkbrauwen naar het schouwspel van Heathcliff en Shimara en je kon gefluister horen. Roddels, hoogst waarschijnlijk.
Shimara draaide zich weer om, om weg te lopen, maar draaide zich toen weer terug. 'Jij komt niet uit het dorp, want ik heb je hier nog nooit eerder gezien, wat zijn jouw zaken hier eigenlijk?' Vroeg ze wantrouwend. Het gebeurde vaker dat mensen opeens in Osuké waren, om Maliah Stealnail uit te dagen voor een gevecht of om schatten uit de luchttempel te stelen. Wie weet, kon ze hem uithoren, zodat ze zeker wist wat ze het beste kon doen met deze kwal .

Heathcliff keek haar aan. Hij grijnsde.
'Wat? Vertrouw je me niet ofzo?'
Hij schraapte zijn keel en haalde zijn beste literatuur boven:
'Ik ben als een vlinder, die fladdert van bloem tot bloem!' zei hij zo charmant mogelijk, maar het lukte niet echt.
Hij glimlachte naar Shimara.
'Ik ben een simpele ziel, op zoek naar de liefde van een knappe jonkvrouwe.. als u..'
Hij nam zacht opnieuw haar hand vast en kuste die zacht..
Hij gaf nog niet op.

Resi zuchten even, ik ben een vlinder, ik volg alleen maar mijn weg, van blad tot blad, bloem tot bloem, tot ik de ene vind. Waarin ik mij blij voel, waarin ik mijn hart kan luchten. Iedereen heeft iemand nodig, de wind bracht mij bij jou, vulde hij de jongen in gedachten aan. Niet dat hij dacht dat hij het beter kon, maar gewoon omdat hij het gedicht uit zijn hoofd wist. Hij besloot nog niks te ondernemen, dit was iets tussen Shimara en de jongen, daar ging hij maar niet tussen komen. Zijn blik viel op de sokken kraam wat verderop, en aangezien iedereen nu naar de twee keek was het daar niet druk, dus hij greep zijn kans.

Nogmaals trok Shimara haar hand terug, maar gaf hem geen klap. Waarschijnlijk zou hij dat verwachten en dan was ze voorspelbaar. Als ze voorspelbaar was, zat er een gat in haar vechtstijl, wat haar dan in het nadeel zou brengen. Droog schraapte ze met haar voet over de grond en haalde hem zo onderuit.
'Wauw, van welke dichter heb je dat gejat joh? Ik was bijna onder de indruk, bíjná.'

Heathcliff kreunde pijnlijk toen hij op de grond landde. Hij keek op naar Shimara, die boven hem uit torende terwijl hij daar zo lag.
Hij bleef nog even liggen en keer haar aan.
'Oke dan, ik geef het op.. Maar je bent te betoverend om het niet nog eens opnieuw te proberen..'
Hij grijnsde en knipoogde.

Na lang twijfelen koos Resi toch voor de zwarte sokken, hij keek even vanuit zijn ooghoeken naar de jongen op de grond en Shimara, het was eigenlijk best vermakelijk.
Maar hij bleef niet lang kijken, want hij was aan de beurt om af te rekenen.
'das dan 3 gouden munten,'
Resi pakte de drie muntjes uit zijn zak, en drukte die de man in zijn hand.

Heathcliff stond op en klopte het vuil van zijn kleren.
Hij ging met zijn hand door zijn haar en keek rond zich.
Hij zag een klein jongetje bij de sokkenkraam staan, en het viel hem meteen op dat hij er warmpjes bijzat.
Hij grijnsde en liep op hem af.
'Hee jongen! Hoe heet je?' vroeg hij nogal onbeleefd.

Shimara haar irritatie had nu wel zijn toppunt bereikt. Ze wilde hem helemaal verrot slaan, tot bloedens aan toe. Ze wilde voor blauwe plekken zorgen, dus nooit meer zouden verdwijnen. Ze wilde zijn ogen uitkrabben, zodat hij haar nooit meer zou kunnen zien en ze wilden zijn mond dicht spijkeren, zodat hij nooit meer één enkel, misselijkmakend woord tegen haar kon zeggen.
Toch hield ze zich in, draaide zich om en beende weg. 'Ik heb het gehad, solong! Die a painfull death, burn in the hell and farewell!' Riep ze, terwijl ze een paar mensen aan de kant duwde en opzoek ging naar de dingen die ze van Yukira moest halen.

Sorrow stond bij 1 van de kraampjes naar 1 of ander wezen te kijken dat verdacht veel leek op een tijger maar dan ook weer op een beer. Het was nog maar een pup. Het spinde lief in zijn slaap en bewoog schattig met zijn pootje. Het was al net zo vreemd ding als de meeste mensen hier. Hij keek naar de eigenaar van het kraam die enorm veel op een varken leek. Hij past perfeckt bij z'n beestenwinkel bedacht Sorrow.

Heathcliff keek met grote ogen hoe Shimara wegging.
Hij grinnikte.
'Ach, die draait wel bij..' grijnsde hij.
Hij keek terug naar de jongen.
'Hee, ik vroeg je wat!'
Hij gaf hem een duw.

Resi keek even op, hij staarde de jongen even vriendelijk aan.
'Resi shadoe, meneer,' antwoorden hij kalmpjes,
Resi stond op het punt om weer weg te lopen, en zocht onhandig een weg om de jongen heen,
twee redenen daarvoor; 1. Hij was een kwal, dat had hij daarnet wel gezien 2. hij stinkt.

Heathcliff hield hem tegen.
'Resi, he?' Hij grijnsde.
'Ik ben Heathcliff, maar omdat je me een goeie kerel lijkt, mag je me Heath noemen.'
Hij glimlachte.
'Ik euhm, zie dat je sokken gekocht hebt! Mooi mooi mooi!'
Heathcliff had ondertussen zijn arm om Resi heen gelegd.

Sorrow liep slofent naar de andere kraampjes.
Hij vond niet direckt iets dat hem interesseerde.

'Dankuwel, maar ik noem mensen liever bij hun complete naam,'
antwoorden Resi alleen droog, ter wel hij zich los rukte uit Heathcliff's greep.
'En als U mij niet kwalijk neemt,' hij draaide zich om.

Shimara werd door een paar mensen nog vreemd aangekeken, maar ze negeerde het. Ze stopte bij een kraam waar fruit verkocht werd en bekeek alles zorgvuldig, zodat ze zeker wist dat ze goed fruit mee zou nemen naar huis.
Even keek ze naast zich en richtte zich toen weer op het fruit, maar toen ze zich realiseerde wie er vlak bij stond, een kraam naast haar, schoot haar blik weer terug. Sinds wanneer is de markt een plek voor kwallen... Dit is al nummer twee die ik ben tegen gekomen. Dacht ze geïrriteerd en probeerde haar gezicht achter haar haar te verbergen. Pas toen ze erbij na dacht dat ze als één van de weinige roze haar had, wist ze dat het eigenlijk geen zin had met waar ze mee bezig was.

'Heeheehee! Waar ga jij heen, Resi?'
Hij grijnsde en hield hem tegen.
'We moeten nog eens praten..'
Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
'Meteen toen ik je zag, zag ik wat voor mooie kleren je aanhad..
Maar ik denk wel dat ze niet meteen de goedkoopste zijn, nietwaar?
En daarom dacht ik, nu we toch vrienden zij, kun je misschi..'
Heathcliff stopte toen er een mooi meisje voorbij kwam.
Hij grijnsde en floot naar haar.
Hij grinnikte even.