Het grote meer bij Osuké.

Het is een betoverend groot meer aan de rand van de stad. Het is een meer zoals iedereen een meer kent, met het water, het riet aan de zijkant en niet te vergeten de paadjes en de mensen die er omheen lopen. Het meer heeft een prachtige schittering over zich heen, en maakt het dan ook een veel bezochte plek.

Personen: Maakt niet uit.
Aantal regels: Maakt niet uit.

Ayase liep met een tevreden glimlach over een paadje heen, dat richting het meer liep. Hij hield van water, hij had ook de kracht water, dus was het gewoon de meest logische plek om naartoe te gaan. Na een paar minuten was hij er dan eindelijk aangekomen, en plofte hij neer aan de rand van het water. Hij deed snel zijn schoenen uit, en bungelde vrolijk zijn benen in het water.

Shimara liep met haar fluit in haar handen en haar blik op haar fluit gericht naar het meer. Hoe verder ze naar het meer toe liep, hoe hoger het gras werd. Vlak bij de rand van het meer bleef ze even staan. Ze keek uit over het meer en luisterde naar het geluid van het riet, dat gecreëerd werd door het ruizen van de wind.
Voorzichtig zette ze haar fluit op haar lippen en begon een zacht lied te spelen, dat door de trillingen van het water werd mee gedragen .

Yuriko had haar cuppuschon over haar hoofd heen getrokken en een van haar Kunai kwam onder haar jurk uit. Ze was al een tijdje aan het lopen en was totaal uitgeput toen ze bij het meer aan kwam. Toen ze iets dichterbij liep zag ze een glimp van een half bekend persoon.
Weer liep ze iets dichterbij en herkende hem steeds meer. Hij was de jongen waar Resi iets tegen had gezecht bij de opening. Bij dat vreselijke verhaal van Maliah.
Ze walgde even bij haar naam en keek hem toen weer strak aan. Op de een of andere manier had ze geen neigingen om hem te haten, geen moord gevoelens. Niets gewoon neutraal.
Met kleine stapjes liep ze op hem af en staarde hem even verward aan. Waarom ze verward was om hem te zien wist ze niet, hij had iets. Iets waardoor Yuriko hem niet kon haten. Ze ging vlak bij hem zitten en liet steeds haar blik op hem rusten. Wie was hij? En belangrijker, zou ze met hem moeten gaan praten?
Ze dacht weer aan de schaduwen. Praat met niemand, verafschuuw iedereen en vertrouw niemand, de woorden klonken luider dan ooit door haar hoofd. Toch kon ze het niet laten en schoof naar hem toe. 'Hi', zei ze zonder hem aan te kijken.

Ayase keek verrast opzij. 'Hallo,' zei hij met een glimlach, en liet zijn voeten in het water rusten. Het zou er vast ook vreselijk kinderlijk uit zien als hij door sou gaan zitten spetteren als een of ander kind met een suikerkick. Ayase schoof wat beter op de kant en bekeek het meisje. Ze kwam hem nogal bekend voor, maar hij kon haar niet helemaal plaatsen. tuurlijk! De opening! schoot hem opeens te binnen. Hij kneep zijn ogen even dicht. 'Ik ben Ayase,' zei hij toen hij ze weer opende, om te kijken naar het water.

Yuriko onderdrukte een lachje toen ze door had wat hij eigenlijk wilde gaan doen. Het zou best schattig zijn vooral voor een jongen, maar ze wist dat hij het niet zou doen.
Zelf kwam ze amper in het water, integendeel het wat waarschijnlijk nog meters verder. Weer liet ze haar blik even op hem rusten. Nog steeds geen intense haat gevoelens of moord neigingen. Ze zuchtte en besloot zich er aan over te geven.
Toch vond ze het niet eens erg om iemand een soort van te mogen en ze lachtte even naar hem.
'Yuriko', antwoorde ze knikkend terug. Ze trok haar jurk wat strakker zodat de Kunai bedekt zat. Ze wilde hem niet afschrikken. Ze keek weer naar het glanzende water en zuchhte. Het liefst wilde ze er in springen maar dat was waarschijnlijk ijs koud en natuurlijk ook wat raar.

'Mooie naam,' zei Ayase met een grijns, zonder zijn blik van het water te halen. Eigenlijk wilde hij er het liefst in springen en heerlijk gaan lopen dobberen in het water, maar hij moest zich nu maar even inhouden. 'Het water is prachtig nietwaar?' zei hij. De schittering van de zon daalde echt prachtig op het water, en de kleine golfjes in het water deden de schitteringen bewegen.

Yuriko keek hem even verbaast aan. Het eerste compliment wat ze in tijden had gehoort, en het voelde fijn. 'D.. dankje', zei ze nogal van haar stuk aghebracht. Ze had het gevoel dat ze iets aardig terug moest zeggen. 'Jou naam is ook mooi', zei ze met moeite.
Ze lachtte even snel en wierp haar blik weer naar het water. De weerspiegeling van hen was vaag te zien door de kleine golvjes in het het water. 'Inderdaad', antwoorde ze kalm.
'Ik wil er in springen', floepte ze er opeens uit. Zonder er bij na te denken, maar ze had het gevoel alsof het niet uitmaakte. Alsof hij het zelfde wilde en ze keek hem even lachend aan. Zijn haar was schattig zo warrig en bruin. Het glansnde prachtig. Snel wierp ze haar blik weer van hem af en zuchtte terwijl ze nog een nutteloeze poging deed op met haar voeten in het water te komen.

Ayase lachte. 'Ja dat wilde ik eigenlijk ook gaan doen, maar toen kwam jij naast me zitten en besloot ik dat het kinderachtig was,' zei hij en draaide zijn blik naar Yuriko. 'Maar ik ben blijkbaar niet de enige met deze gedachten,' zei hij en grinnikte even. Hij rolde zijn broekspijpen nog wat op, maar toen hij dit deed viel zijn sok in het water. 'Oh shit,' zei hij en greep achter de sok aan, maar die leek alleen maar verder weg te drijven.

((Ik kom niet meer op msn zeg ff tegen say <33 Blijf nog ff op beyond))

Yuriko onderdrukte een lach. Maar toch kon ze het niet laten en grinnikte even. 'Dus jij was het ook van plan', zei ze met een speelse grijns. Weer deed ze een onnozele poging op haar voeten te laten dobberen in het water.
Waarom zouden ze er niet in springen? Wat maakte het oko uit? Ze keek even naar de sok en vond het een perfecte reden om er achter na te springen. Voor ze het wist lag ze al te rillen in het koude water. 'K.. kom ookk', zei ze trillend van de kou.
Ze keek de sok na die nu al veel te ver was om nog achter na te gaan en besloot hem te laten gaan.

'Mijn sok!' riep Ayase met een pruillipje. Nou moest hij weer nieuwe sokken gaan kopen, aangezien hij er bijna altijd eentje kwijt raakte. Al gauw was zijn aandacht afgeleid en keek hij naar Yuriko. 'Oké dan!' zei hij en sprong het water in, waardoor er allemaal waterspetters over Yuriko heen kwamen. Met nat haar kwam hij weer boven water, en schudde zijn hoofd als een hond die net onder de douche vandaan kwam.

Yuriko barste uit in lachen. 'Je hebt vast nog wel meer sokken', zei ze lachend. Ze liet haar haar in het water dobberen, net niet helemaal onderwater maar genoeg om het nat te laten woorden. Haar benen liet ze omhoog tillen door de druk van het water, en zo lag ze liggend op het water. Mee verend met de kleine golfjes.
Ze had niet door dat ook Ayase het besluit had genomen om het water in te springen en ze vloog even een stukje naar achter toen hij er in sprong. Gelijk stond ze weer met bijde benen om de bodem van het meer, en het water berijkte haar nek van wege haar kleine lengte.
De waterdruppels die hij afgaf kwamen terecht in haar gezicht en ze schudde haar hoofd even. Toen hij weer boven kwam keek Yuriko hem met twinkelende oogjes aan. Het was enorm sexy hoe hij zijn lang glanzende bruine haar weer goed deed.
Een grijns op haar gezicht was niet te onderdrukken en ze zwom langzaam naar hem toe. 'Koud je', vroeg ze terwijl ze het eigenlijk al wat minder koud had, aangezien ze gewend was aan het water.

'Hnn, ik houd van de kou,' zei Ayase en ging met zijn handen door zijn haar. Het plakte echt heel erg aan zijn voorhoofd. 'In het water voel ik me altijd goed,' zei hij met een glimlach, en liet zich op zijn rug drijven. Hij keek naar de prachtige blauwe lucht, die hem leek te roepen. Het was perfect.

Yuriko voelde een rare warmte tinteling over haar rug lopen. Zonder er bij na te denken zat ze hem aan te staren terwijl er miljoenen gedachten door haar hoofd gingen. Hij was ontzettend knap, maar ze kon hem niet leuk vinden ze kende hem amper. Maar hij deed zo aardig.
Ze wende zich van hem af en keek weer naar het water. Zou Resi hem mogen? Het was raar hoe vaak ze perdag en hem dacht, zijn goed keuring zijn mening. Alles was hij zei telde mee.
Even keek ze hem weer aan en bedacht dat hij iets had egzecht. 'Ja koud.. is eh fijn', zei ze verward. 'Water.. ja', ze liet haar handen op het water kloppen als of het een hond was en lachtte wat beschamend naar hem.

'Je bent er niet helemaal bij of wel?' zei Ayase glimlachend, en ging weer rechtop staan in het water. Hij was echt zo veel langer dan zij was, wat er best schattig uit zag. Hij bekeek het meisje eens goed. Ze leek verdacht veel op het jongetje dat hij had gezien bij de boekenwinkel. Ayase schudde de gedachte van zich af, hij zou het wel verkeerd gezien hebben.

Sorrow was helemaal aan de andere kant van het meer.
Er was er niemand te bespuren.
En dat zou ook niet snel het geval aangezien de meeste gewoonweg te lui waren om hier naar toe te wandelen.
Hij staarde naar het water dat schitterde in het licht van de zon.
In het zuiden waar hij woonde had hij nooit tijd gehad om van dit soort dingen te kunnen genieten.
Hij geraakte wel altijd verstrikt in een gevecht wanneer hij alleen weg ging.

Yuriko keek hem even verbaast aan. 'Ehh.. ja, nee .. ', zei ze snel en ze keek weer naar het water. Ze mocht hem niet leuk vinden ze moest hem haten ze moest iedereen haten, behalve Resi. Waarom deed hij aardig, waarom was hij niet bang van haar dat zou alles een heel stuk makkelijker maken.
Maar moest ze dan nu opeens heel gemeen gaan doen? Dat sloeg nergens op. Was het dan zo erg om een vriend te hebben? Eentje maar
Ze keek hem weer even met een lachje aan en streelde haar vinger over het water. 'Dus ehh, welke draak heb jij?', vroeg ze op de stilte op te vullen, en om ergens anders aan te denken.
Toch lukte het haar niet, ze keek weer naar zijn glanzende haar het gene wat ze nog het leukste aan hem vond. Zonder er zelf bewust van te zijn zette ze kleine stapjes naar hem toe en het werd nog duidelijker dat de lengte verschillen enorm waren.

Ayase glimlachte en deed wat haar achter zijn oren. 'De rode draak, en jij?' vroeg hij oprecht geïnteresseerd. Hij was onwijs trots dat hij de rode draak had, hij was dan ook blij toen hij het hoorde. Ayase bekeek Yuriko. Ze was echt verdompte klein, maar wel heel schattig. Ze leek wat zenuwachtig en onwennig, maar dat zou wel veranderen als ze hier een tijdje zou zijn.

Yuriko keek naar het water, zou ze het moeten vertellen? Of zou ze liegen. Wat als hij dacht dat ze slecht was door de zwarte draak.
'Ehh, ik heb de zwarte draak', zei ze terwijl ze hem even snel een blik wierp. Ze kon niet zien of zijn gezicht veranderde, toch was ze bang dat hij het verkeerd zou op vatten.
Het water dat eerst zo koud voelde begon al steeds warmer te worden en weer kwam ze iets dichterbij Ayase. Deze keer deed ze het wel bewust. Ze hoopte niet dat hij het door had, aangezien ze bang was dat hij verkeerde dingen zou denken. Ze was op het moment voor veel dingen bang. Bang dat hij haar slecht zou vinden, niet leuk, niet aardig. Maar al deze dingen.. Het hoorde haar niet te interesseren.

Kira kwam aan bij het meer. Het zag er mooi uit. Ze pakte haar ei en haalde de doek eraf. Ze keek naar het ei. het schoot nog niet erg op. Ze wist ook wel dat ze geduld moest hebben, maar geduld was niet echt haar sterkste punt.

Moon liep voorzichtig over het paadje rond het meer en lied zich vervolgens op de grond zakken.
Ze keek uit over het rimpelende water waar de zon op weerspiegelde. Het riet rond het meer deinsde rustig heen en weer en een eend kwaakte in de verte.
Moon voelde zich erg thuis bij het water aangezien haar kracht water was. Ze sloot haar ogen en genoot van de zon in haar gezicht en het geluid van het klotsende water.

Yia liep rustig door een klein bos dat, waar ze na een tijdje achterkwam, naar een groot meer lijdde. De zon scheen op het meer, en dat glinsterde verwelkomend. Yia liep er naar toe en zag Moon zitten. 'Hi,'zei ze terwijl ze naast haar ging zitten. 'Alles goed?' Ze liet haar hand door het water gaan, dat lekker koel was bij de hete zon.

Moon keek op en zag dat het Yia was.
'Hooi,' groette Moon terug 'Goed hoor. Met jou?' Moon glimlachte, het was leuk om Yia weer eens te zien.
Moon ging met haar handen door het koele water.

Yia glimlachte en hield haar hoofd een beetje schuin. 'Met mij gaat ook alles goed!' Zei ze vrolijk. Ze streek een haarlok uit haar gezicht en keek in het water. Haar spiegelbeeld werd een beetje verrimpeld door de handen die steeds door het water gingen. Het was warm en Yia net iets té warm.

Moon zag dat Yia het een beetje warm had. Er lagen wat zweetdruppeltjes op haar voorhoofd.
'Zullen we gaan zwemmen,' vroeg Moon. Het woord tolde door Moons hoofd. Dat had ze al een tijd niet gedaan, zwemmen... en Moon was dol op zwemmen.