Het grote meer bij Osuké.

Yia draaide zich om toen ze een stem hoorde. 'Hi.' Zei ze met een flauwe glimlach tegen de jongen die naast haar stond. Ze kende hem niet, maar hij zag er aardig uit. Even keek ze nog of alles goed was met Fira, en toen ging haar volle aandacht naar de jongen. Ze bekeek hem aandachtig en haar ogen bleven even hangen op zijn gezicht.

Zen grinnikte.
'Ja, inderdaad, ik ben nieuw,' zei hij, voordat ze ging vragen of hij nieuw was.
'Ik ben Zen, Zen Hiroshi,' stelde hij zichzelf voor.
Hij heeft het altijd al leuk in de oren horen klinken om eerst zijn naam te zeggen én dan zijn naam en achternaam.

Yia glimlachte om zijn reactie. 'Yia, Yia Bryze.' Deed ze hem na. Die Zen zag er aardig uit, en hij had gevoel voor humor, dat was belangrijk. Fira sprond weer op het droge en ze schudde het water van zich af, zodat Yia en Zen helemaal nat gespat werden. 'O Fira!' Zei Yia terwijl ze haar gezicht beschermde. 'Gekkie!' Fira keek haar onschuldig aan en krulde zich naast haar op, terwijl Yia haar ging aaien.

Zen hield zijn handen voor zijn gezicht om de spetters water tegen te houden en moest ondertussen heel hard lachen.
'Fia, dus,' piepte hij.
Hij streek even over zijn kleren en voelde dat het niet zo heel erg nat was.
Gelukkig, of juist niet, hij grijnsde bij die gedachte.
Hij liep even verder het water in en voelde dat de zon zijn werk had gedaan.
Hij keek even achterom naar Yia en glimlachte wat onhandig.

'Ze heet Fira.' Verduidelijkte Yia met een blik op haar draakje, dat met haar ogen gesloten in de zon lag.
Yia keek even naar het water. 'Wil je zwemmen?' Vroeg ze met een vrolijke grijns op haar gezicht. Ze vondt Zen's onhandig glimlach erg schattig.

Zen grijnsde flauwtjes.
Hij trok zijn t-shirt uit en gooide die naar achter.
'Kom je?' grapte hij en hij dook in het water.
Hij kwam ietsje verderop weer boven en grijnsde speels naar haar.
Hij voelde zich meer betrapt, maar fijn.
Fijn om single te zijn.

Yia grijnsde en trok haar kleren uit. Daaronder zat een donkerblauwe bikini. Ze nam een kleine aanloop en dook soepel het water in. Toen ze weer boven kwam bleef ze even watertrappelen. Ze keek even naar Zen, grijnsde en dook naar beneden om een paar meter verder weer op te duiken. 'Kom je nog?' Riep ze speels.

Zen trok een pruillip.
'Ja, ja!!' riep hij grijnzend terug.
Hij dook onder en zocht naar Yia's benen waarnaar hij eraan trok om haar onder water te nemen.
Hij voelde even geen emotie, geen schaamte, gewoon hij liet zich gaan.
Híj hoefde niet dronken te zijn om te flirten.
Het zat gewoon in zijn bloed.
Patserig gedrag.

---new---

Kira kwam rustig aangelopen met haar nieuwe boek in haar hand. Ze ging tegen een boom zitten en deed haar schoenen uit. Het was erg rustig precies waar ze even zin in had, gewoon even op een rustige plek rustig lezen. Ze deed voorzichtig d'r voeten in het water en keek over het meer. Ze zag hoe de bomen in het heldere water weerspiegelde. Ze opende haar boek en begon meteen te lezen. Deel 1, Hoodstuk 1: Het westen en zijn fabels

Diep in gedachten kwam Seaya aangelopen. Links van haar schitterde het grote meer in de zon. Een eindje verderop zag ze een lezend meisje tegen een boom zitten. Ze liep er opaf.
'Hoi,' groette ze.

Kira sloeg een bladzijde om. Hoofdstuk 18, gevaarlijke wezens De bladzijde werd gesierd met een prachtige tekening van de Engel des Duister. Op dat moment hoorde ze iemand hoi zeggen. Ze keek verschrikt op en zag een meisje haar begroetten. "Hé" zei Kira vriendelijk, voor zover ze wist kende ze het meisje niet "Ik ben Kira"

'Ik ben Seaya,' antwoordde Seaya. Ze keek naar het boek en toen naar Kira. 'Wat ben je aan het lezen?' vroeg ze. Seaya keek het boek in en zag het plaatje van een engel staan. De engel des duister. Stond eronder. Die naam kwam Seaya bekend voor maar ze wist niet zeker meer wie het was. 'Wie is dat?' vroeg Seaya er nog gauw achteraan.

Kira schoof op zodat Seaya naast haar kon zitten. "Ik weet het niet precies" zei ze eerlijk "Maar voor zover ik weet is ze in en in slecht. Een gewone vrouw wiens lichaam is ingenomen door een schaduw" ze keek naar Seaya "Maar dat zijn allemaal verhalen, wie weet hoeveel de verhalen zijn aangedikt" Ze bekeek Seaya nieuwschierig.

'Ik weet het niet", zij Seaya. 'Er zal toch wel iets van waarheid inzitten'. 'En die vrouw bestaat misschien ook wel'.
Akasumi de Verrader dacht Seaya.'Ze had toch ook een soort helper? Akasumi de Verrader geloof ik', zij Seaya terwijl ze nog en blik wierp in het boek. Het zag er best oud uit.

Kira knikte "Dat klopt misschien, maar ik ben eigenlijk helemaal niet zo thuis in die geschiedenis verhalen" glimlachde ze. "Dat s ook 1 van de redenen denk ik dat ik dit boek heb gekocht." Ze bekeek seaya "Mag ik vragen waar je vandaan komt?" vroeg ze nieuwschierig. Soms was Kira echt te nieuschierig.

' Ik heb de kracht ijs, dus... Vroeger woonde ik met mijn moeder, zus, zusje en broertje in een hutje in het bos.' Zij Seaya. 'Hoezo wil je dat eigenlijk weten? Maakt het iets uit?' Terwijl Seaya op antwoord wachtte, ging ze op haar rug liggen.' Het is echt heel mooi hier!'

Kira haalde haar schouders op "Nee, ik ben gewoon te nieuwschierig" grijnste ze. "Ik kom uit het zuiden" voegde ze er nog even snel aan toe. Kira klapte haar boek dicht lezen als er iemand bij je zit werkt niet en ten 2de is het ook erg ongezellig voor de andere. "Dat klopt, maar ik denk dat ik het zuiden het mooist blijf vinden" grijnste ze