De straten van...

Yuriko opende met wat moeite haar ogen keek hem grijnzend aan. 'Als je niet luister, zou ik je..', zei ze terwijl ze even nadacht. 'Gek kunnen maken, je laten sterven van binnen, je pijnigen', zei ze met een valse grijns.
Zelfs al was ze dronken, ze wist dat ze Heath nooit zou kunnen vermoorden, daar was hij haar veel te dierbaar voor. Toch als hij echt te ver zou gaan, zuo er enkele mogelijkheid kunnen bestaan. Maar daar ging ze zeker niet vanuit.
'Hmm, ken je dan gevoel als mensen je zo erg vrezen dat je je machtig voeld?', mompelde ze weer toen ze haar ogen weer har dicht geslagen.

Heathcliff grinnikte wat droogjes om haar antwoord. Hij was wat te moe om een gevatte reactie te geven. Een grijns stond terug op zijn gezicht. 'Fijn om te horen..' zei hij mompelend en blies even een lok haar uit zijn gezicht.
Hij dacht even om haar vraag, en antwoordde na een tijdje. 'Ja.. Dat ken ik..' zei hij vermoeid, met een vettig lachje erachteraan. 'En dat je hen kan laten doen wat je wilt, omdat ze bang zijn..' Hij trok grijnzend zijn lip op, en ging met zijn vingers door haar haarlokken.

Yuriko grinnike te even. 'Ik zou jou nooit kunnen vermoorden', mompelde ze woord bij woord slaperiger. Ze vond het heerlijk hoe zijn hand steeds weer door haar haar streelde een gaapte even.
Ze knikte bij Heathcliffs opmerking. 'Doodsbang om het leven te verliezen', zei ze met puur genot in haar stem. 'Ja, dat is echt geweldig', mompelde ze nog na. Daarna sloot ze haar ogen en het leek alsof ze in een keer helemaal weg was, in een diepe coma verweg van deze wereld maar altijd dicht bij Heath.

Heathcliff grinnikte, lichtelijk opgelucht en grijnsde. Zijn hand ging langzamer hoor haar zachte haar, en Heath voelde hoe hij bijna ging vertrekken. Hij grijnsde nog steeds terwijl de slaap hem overviel. Hij mompelde nog wat van een 'Ja', maar Yuriko was voor zijn weten al eerder in slaap gevallen dan hem. Hij kon zijn ogen niet meer openhouden, dus liet ze toevallen. Nog een paar keer streelde zijn hand haar lokken, tot hij helemaal weg was. Zij tegen hem aan, hield hem warm terwijl hij van Yuriko droomde.

Yuriko murmelde wat heen voelde nog net dat Heath stopte met een strelen van haar haar, maar voelde daarna niets meer en werd pas weer wakker, laat in de ochtend.
Na wat gedraaid in de nacht lag ze nu half op Heath en half van hem af. Haar armen lagen nog steeds om zijn nek heen en ze kniperde zachtjes met haar ogen. De lage zon scheen fel het straatje in en maakte Yuriko langzaam wakker. Met een oog open keek ze waar ze was en zag heathcliff onder haar liggen. Een lichte schrik ging door haar heen, maar die werd al snel vervangen door een enorme hoofd pijn.
Kreunend sloeg ze haar hand tegen haar hoofd en legde haar hoofd weer op Heathcliffs borst kast.

Heahcliff lag nog rustig te ronken, tot hij gewekt werd door een pijnlijke kreun. Langzaam opende hij zijn ogen, en staarde in de blauwe hemel. Onmiddelijk kneep hij ze terug dicht en trok even een pijnlijke grimas met zijn gezicht. Hij legde een hand op zijn voorhoofd, en zuchtte vermoeid. Hij wou rechtkomen, maar voelde dat zijn spieren niet meewerkte. Ze waren stijf bevroren en Heath had het gevoel dat hij de hele nacht niet had bewogen. Hij merkte dat hij in zijn bloot bovenlijf lag en voelde Yuriko op hem lag. Hij grijnsde wat pijnlijk en hief moeizaam zijn arm op, waarvan hij de hand zacht op haar hoofd legde. 'Goeiemorgen..' zei hij nogal schor en grinnikte even. Zijn hoofd bonsde en hij geeuwde even.

Yuriko keek Heath wat vaag aan, en probeerde te beseffen wat ze hier deed. Veel kon ze niet na denken het leek alsof haar gehele hersen pan uit elkaar ging knappen. 'Morning..', mompelde ze moe.
Yuriko draaide zich van hem af en viel met een doffe klap half in het sneeuw bergje waar ze op lagen. 'Auw..', kreunde. Yuriko probeerde overijnd te gaan zitten en hield haar hand tegen haar hoofd aan. 'Wat is er gebeurt?', vroeg ze schor.

Heath kreunde even terwijl hij zijn spieren wat probeerde te stretchen. Hij hield zijn ogen nog steeds stijf dicht terwijl hij wat gewend werd aan zijn kater en koppijn. Toen Yuriko van hem afging probeerde hij langzaam overeind te komen. Hij plaatste zijn koude hand in de sneeuw en duwde zich recht. Hij opende voorzichtig knipperend zijn ogen en ontwarde moeizaam het beeld van Yuriko. Hij keek weer wat rond zich, maar de hoofdpijn was er nog steeds, als een hamer die tegen zijn hersenen sloeg. Hij zuchtte even en grijnsde een beetje moeilijk. 'Volgens mij hebben we gesekst..' Hij leek even doodserieus, maar begon toen te lachen. Terwijl hij nog wat na grinnikte schudde hij zijn hoofd. 'Neenee, ik weet het niet..' Zijn ogen gleden over de pakken sneeuw, die bedekt waren met lege bierblikjes en sommige stukken waren vergeeld door het bier. 'We hebben een beetje gedronken, lijkt me..' Hij grinnikte opnieuw en wreef even pijnlijk over zijn voorhoofd.

Yuriko wilde bijna in paniek raken toen hij het zij maar zag de lach al op zijn gezicht. Toch zou het wel kunnen, Yuriko kon zich minder dan helft nog herinneren, behalve het drinken. Maar daarna.. Het was een zwarte waas.
Ze gaapte even. 'Damn als we gebatst hebben, ben ik echt de lul', kreunde ze.
Waarom wist ze niet, ze had het dan niet eens bewust gedaan. En ze had op het moment niet eens meer wat met Ayase. Toch bleef ze het gevoel hebben dat hij er altijd was.
Ze keek rond en zag de blikjes versprijd. Toen haar blik op Heathcliffs boven lichaam kwam, zakte haar mond een klein stukje open.

Heath knikte maar en mompelde maar wat van een 'Ja'. Hij zou het eenderzijds wel leuk gevonden hebben als ze het gedaan hadden, maar anderzijds had het dan geleken alsof hij er niet eens bij was. Hij herinnerde zich trouwens dat ze het niet gedaan hadden. 'We hebben niet gebatst..' zei hij zachtjes grinnikend en met een grijnsje. Hij wachtte even en keek haar aan en knipoogde even. 'Zou je me haten als we het wel gedaan hadden..?' Hij klonk nogal mysterieus maar vooral nieuwsgierig. Hoe ze klonk, het leek alsof ze het absoluut nooit met hem zou willen doen, en dat vond Heath wel een tegenvaller.

Yuriko kreeg het warm bij gedachte dat ze het misschien met hem zou hebben gedaan. Maar zelf kon ze er amper iets van herinneren. Wel dat ze kisschien een beetje aan elkaar gezeten hebben, maar meer niet.
Ogen waren nog steeds vastgenaaid op zijn ontbloote boven lichaam en verstond zijn woorden maar half. 'Wat..', zei ze even vaag. 'Haten? Nee gek', zei ze met een kleine grijns.
Yuriko had iets met bovenlichamen, vooral die zo heerlijk gespierd waren zoasl die Van Heathcliff

Heathcliff grijnsde naar haar. Hij vond haar altijd zo grappig als ze er niet bij haar gedachten bij was. Charmant wierp hij haar een knipoog toe. Hij had wel gezien dat ze naar zijn bovenlijf zat te staren, maar hij vond het helemaal niet erg. Hij deed maar alsof hij het niet doorhad. 'Gelukkig maar, he..', en hij knipoogde opnieuw. Met aan zijn bovenlijf te denken merkte hij eigenlijk hoe koud hij het had. Ze hadden dan ook de hele tijd in de sneeuw gelegen. Hij keek om zich heen maar zag nergens zijn shirt.

Yuriko werd even rood, maar kon haar ogen niet meer van zijn boven lichaam af houden. 'Ja..', zei ze dromerig. Ze kroop naar hem toe en voelde niets meer van kou.
De warmte ging door haar gehele lichaam en ze bleef maar staren naar zijn boven lichaam. Hij was zo gespierd, zo heerlijk. Om bij te kwijlen. 'Heb je het koud..?', vroeg ze nog altijd met de dromerige klank in haar stem.

Heathcliff keek nog wat rond en zuchtte toen even gefrustreerd, maar vergat al zijn zorgen door haar vraag. Heath kon er niet aan doen maar hij vond het klinken als een aanbod. Hij grijnsde even en knikte zacht. 'Ja.. Ik bevries zowat..' Heath leunde terug wat naar achteren, zodat zijn spieren opspanden en nog meer zichtbaar werden. Heerlijk vond hij het, als de dames hem bewonderden. Vooral als Yuriko het deed. Hij keek haar wat puppy-achtig aan. 'Misschien kan jíj me verwarmen..?' vroeg hij poeslief.

Yuriko's adem stokte in haar keel en even dacht ze dat ze ging kwijlen. Hoe hij zijn spieren aanspande, het was gewoon geweldig. Zo heerlijk, verleidelijk. Voor al toen hij vroeg of Yuriko hem wilde verwarmen. Niets liever, dacht ze bij zich zelf.
Yuriko kroop nog dichter naar hem toe terwijl haar ogen nog altijd vast zaten aan zijn heerlijke bovenlichaam. Ze liet haar handen er overheen glijden en voelde zijn spieren. Zijn huid voelde ijs koud en ze grijnsde even. 'Tuurlijk wil ik dat', ze sloeg haar haar armen om hem heen en ging weer bij hem op schoot zitten. Haar armen drukte hem tegen haar aan en ze kuste zacht zijn schouder.

Heath keek haar hoopvol aan, met een uitdagend grijnsje. Hij voelde haar warme lichaam tegen zijn bevroren ijsblok en keek haar verleidelijk aan. Bestuderend volgde hij de bewegingen van haar lichaam toen ze op hem kroop. Om gek van te worden. Toen hij tegen haar aan gedrukt werd voelde hij haar 'rondingen' en een genietende grijns kon hij niet onderdrukken. Hij legde zijn armen ook om haar heen en legde zijn hoofd in haar hals. 'Mmmh..' mompelde hij verlekkerd terwijl hij haar lippen voelde.

Yuriko grijnsde breed en kuste langs zijn sleutel been. Het was zo geweldig om tegen zijn lichaam aan te zitten, zijn lichaam te kussen. Zijn geweldige gespierde lichaam. Ze streelde met haar hand over zijn rug en liet haar nagels zachtjes mee strelen.
Ze keek hem weer met dromerige ogen aan, terwijl de rode blush op haar gezicht stond. Haar hoofd stond een klein beetje schuin en er stond een kleine twinkel in haar ogen. Toch was ze dezen keer niet dronken, maar haar hersenen leken nog altijd was defect te zijn. Van zijn lichaam, van het bier en natuurlijk de kater.

Heathcliff ademde zwaarder en sloot zijn ogen terwijl hij zich liet opwarmen door Yuriko. Een kleine grijns bleef steeds om zijn lippen spelen. Hij voelde een rilling over zijn ruggengraat toen hij haar nagels uitdagend voelde krassen. Hij gaf haar een klein kusje in de hals en keek toen op, recht in die prachtige ogen van haar. 'Ik weet nog dat we gisteren bier gestolen hebben.. En dat jij je bad side liet zien..' fluisterde hij bijna, en grijnsde terwijl hij met zijn ogen over haar kaaklijn, haar hals, haar lippen, haar ogen gleed.

Haar huid verwarmde onder zijn warme lippen en ze keek hem grijnzend aan. 'Hmm, badside?', vroeg ze even bedenkelijk. Ze dacht na dat ze waarschijnlijk in haar dronken bui een hoop bekend had over haar leven. Ze keek even snel naar de grond.
Ze hoopte vurig dat hij iets anders bedoelde en beet even op haar lip. 'H-hoe bedoel je, badside?', vroeg ze met een wat schorre stem. Yuriko wierp hem een snelle blik maar kon alleen de grijns op zijn gezicht zien en hoe zijn ogen langs haar gleden. Ze bloosde even en voelde een rilling.

Heathcliff keek haar nog steeds grijnzend aan, en knikte speels. Zijn grijns minderde zachtjes toen ze nogal zenuwachtig naar de grond keek en haperde in haar spreken. Hij fronsde even een wenkbrauw en keek haar wat bedenkelijk aan. 'Ik bedoel het stelen, gek..' Hij grinnikte even. 'Je liep zomaar die winkel binnen en pakte daar een 40-tal blikjes mee..' grijnsde hij. 'En natuurlijk daarna..' Hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen. 'Toen was je ook wel een ba..' plots stopte Heath en zijn grijns verdween. Het kwam allemaal terug, in een keer. Hoe ze vertelde, over de moorden. Maar Heath flipte nog niet meteen. Ze was dronken, dus misschien had ze overdreven. Of was het helemaal niet waar. Hij keek even naar de grond, en toen terug naar haar. Nu snapte hij waarom ze zo zenuwachtig leek. Het was dus toch waar. Dat was hetgene wat ze hem niet had willen vertellen overdag. Hij slikte even. 'Je hebt me nog iets verteld..' zei hij nogal koel. 'Over euhm..' Hij keek even weg. Hij slaakte en zucht en keek haar weer aan. 'Over moorden?' Hij fronsde zijn wenkbrauwen en verwachtte een duidelijke verklaring. Hij wou niet dat ze loog. Gewoon.. de waarheid.

Yuriko probeerde een zacht lachje te onderdrukken toen hij begon over de bierblikjes. 'Ja.. bier', zei ze wat zenuwachtig. Nog altijd waren haar ogen neer geslagen en binnen in haar mond proefde ze een klein beetje bloed, van het harde bijten op haar lip.
Ze voelde hoe haar adem weer stokte in haar keel, toen hij over 'daarna' begon. Zou hij dát ene bedoelen. Haar flap uit verhaal in haar dronken bui. Haar ogen bleven strak gericht naar de grond,s doods bang dat ze alles al verraden had. Toch bleef ze liegen.
'Moorden?', vroeg ze verbaast. 'Wie gaat er moorden?!', vroeg ze nep geschrokken. Ze probeerde het zo echt te laten klinken maar de schijnheilige ondertoon was duidelijk te horen.

Heathcliff dacht dat hij zou flippen. Met zijn beide handen greep hij haar schouders vast en hield haar bij zich. Gekwetst keek hij haar aan. 'Lieg niet, verdomme!' riep hij haar aan. Zijn stem klonk kwaad. Hij was kwaad. Hoe kon ze tegen hem liegen, nog steeds? Ze had het hem allemaal al gezegd! Dronken. De dag ervoor had ze ook gelogen. Hij dacht dat hij meer voor haar betekende. Maar ze bleef koelbloedig liegen. 'Ik weet er alles van! Je hebt het me allemaal verteld! Doe niet alsof je van niks weet, Yuriko! Je bent een fucking moordenares! Hoe heb je dat voor me kunnen achterhouden?! Hoe kon je me dat aandoen?!' Heath was woest. Niet zozeer om het feit dat ze mensen doodde, maar dat ze hem niet vertrouwde.

Yuriko voelde zijn hand om haar schouders en haar ogen vergrootte zich. Ze wilde op staan, maar zijn greep was te sterk. 'Ik lieg niet!', riep ze zo kwaad mogelijk terug. Ze was eerder geschrokken, bijna bang.
Toen ze hoorde dat ze echt alles aan hem had verteld leken haar ogen weg te strekken van angst. De woorden kwamen zo hard aan. Ze was een moordenaar, niets meer. Yuriko probeerde iets uit te brengen, het tegen te spreken. Maar er kwam niet uit haar mond.
Er liep een traan over haar wang, en nog steeds bleef ze liegen. 'Ik ben geen moordenaar', probeerde ze nog enig zins krachtig te zeggen. 'Echt niet', piepte ze er achter na. Hij mocht het niet weten. Hij mocht niets weten van wat zij allemaal had gedaan.

Heathcliff begreep haar niet. Wat deed ze toch? Werd ze het dan niet moe, het liegen? Toen hij zag dat er een traan over haar wang liep, vroeg hij zich af waarom ze het zichzelf zo moeilijk maakte. Een hand verplaatste van haar schouder naar haar kaak, en met zijn duim veegde hij zacht de traan weg. Hij streelde zacht haar kaak. Zijn gezicht stond nog steeds verbitterd, maar hij klonk minder hard. 'Ik weet dat je het wel bent. Ik weet dat je tegen me liegt. Ik weet dat ik het niet mág weten.' Hij slikte even en streelde haar opnieuw. Hij verzonk met zijn ogen in de hare. 'Maar het maakt niet uit. Ik blijf toch altijd bij je, en jij bij mij. Wat er ook gebeurd en wat we ook doen.' Ik hou van je. Hij keek haar diep aan.

Yuriko keek naar de grond, voelde zijn warme hand haar traan weg vegen. Hij had gelijk. Heathcliff zou altijd bij haar blijven. Alleen durfde ze dat zelf niet beseffen. Ze had er totaal niet aan gedacht dat hij het zou accepteren.
Yuriko knikte zachtjes en keek hem weer aan. Zijn prachtige ogen, die zo lief stonden. Zo vertrouwd. Yuriko bleef hem aan kijken en bracht haar gezicht iets dichterbij. 'Ik ben een moordenaar Heath,' mompelde ze in zijn oor. 'Het spijt me', zei terwijl ze weer op haar lip beet.