De straten van...

Een twinkel in Heathcliff's ogen toen ze het zei. Opluchting was het enige woord waar hij aan kon denken. Heath slaakte een zucht, en loste zijn greep, maar nam haar onmiddelijk terug vast. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar tegen zich aan. Zacht legde hij zijn hoofd in haar hals. Zijn opluchting maakte plaats voor bezorgdheid. Hij wist heus wel dat ze voor zichzelf kon zorgen, maar hoe was ze in dat wereldje geraakt? 'Meiske toch..' zei hij zuchtend terwij hij met zijn hand haar haar streelde. Hij liet haar even los en keek haar aan. 'Zo'n mooi meisje..' Hij streelde voorzichtig een lok uit haar gezicht en bekeek haar prachtige couturen. Hij glimlachte zwakjes, en nam haar toen terug tegen zich aan.

Yuriko liet zich tegen Heathcliff aan drukken. Weer voelde ze zich zo klein. Alsof haar niets meer kon over komen. Ze zuchtte diep bij het horen van zijn woorden. Ze wilde geen bezorgdheid of medelijden. Ze was niets beter.
Yuriko wurmde ze zich los uit zijn greep en keek hem met licht betraande ogen aan. 'Ik ben niet goed voor je Heath', mompelde ze met tegenzin. Ze greep naar zijn handen en kneep er in. 'Je moet niet met mij omgaan, en me al helemaal niet leuk vinden', zei ze half huilend achterna.
Snel keek ze weer naar de grond en veegde haar tranen af.

Heathcliff voelde hoe ze zich losmaakte en zonk weer weg in haar waterige ogen. Zacht zuchte hij ontkennend zijn hoofd terwijl ze sprak. Hij voelde haar warme handen de zijne omhelzen en slikte even. Hij schudde opnieuw zijn hoofd, dit keer overtuigender. 'Je bent het beste wat me ooit is overkomen, Yuri..' zei hij bijna fluisterend. 'Ik wil met niemand liever omgaan.. Ik vind je leuker dan wie dan ook..' Hij kon er niet tegen als ze huilde. Hij wou niet dat ze huilde. Nooit. Een moordenares, flitste door zijn hoofd. Hij schudde zijn hoofd terug zachtjes. 'Ik ben smoorverliefd op je..' zei hij haast onverstaanbaar. Een zwak lachje ontsnapte tussen zijn lippen.

Yuriko beet op haar lip zag af en toe zijn hoofd schudden. De tranen bleven over haar wangen lopen en ze probeerde ze steeds weer weg te vegen, maar de tranen kwamen steeeds harder na zijn woorden. Ze wou dat ze kon zeggen dat het voor haar ook zo was.
Weer haalde ze haar tranen weg en probeerde hem met een zo'n normaal gezicht aan te kijken. Zij was ook smoor verliefd op hem. Ze keek hem met betraande ogen aan en bracht haar gezicht dichterbij. Zachtjes en voorzichtig legde ze haar lippen op die van hem en ze sloot haar ogen.

Heathcliff zag hoe ze naderde, en proefde met gesloten ogen haar lippen. Hij voelde hoe hij zich weer zou laten meeslepen, maar eerst wou hij nog iets weten. Voorzichtig trok hij terug en scheidde hun lippen. Even hield hij zijn ogen nog gesloten, en opende ze toen, waarna hij ze neersloeg. 'En Ayase.. En Raidon..?' Zijn stem klonk teder, fluisterend. Hij wou haar niks verwijten. Hij wou weten waar hij stond.

Yuriko was zo blij toet ze zijn warme lippen voelde, maar na enkele seconden streelde de koude wint haar lippen weer. Ze opende haar ogen en sloeg ze weer neer bij het horen van deze zo veel betekende namen. Maar wat moest ze daar over tegen Heathcliff zeggen?
Misschien was het beter om te zeggen dat ze niet veel betekende, niet meer in ieder geval. Op het moment wilde ze Heathcliff en niets meer. Misschien kreeg ze er spijt van maar dat deed er voor haar gevoel nu niet toe. 'Niets..', loog ze met een hoog stemmetje. Nog steeds keek ze hem niet aan, bang dat hij er achter zou komen.

Heathcliff hoorde het. Hij wist dat het niet volledig waar was. Maar hij wou er niet naar luisteren, hij wou geloven wat ze zei. Zijn hand gleed zacht naar haar kaak en hij hield zijn hoofd een beetje schuin, toen hij zacht naar voren boog. Hij glimlachte zacht tot hij haar zoete lippen raakte met de zijnen. Zoveel tederheid. Zo mooi. Heath had het gevoel dat deze kus zoveel meer betekende dan alle anderen. Alsof hij hen verbond. Hij had zijn ogen gesloten en liet zijn tong zacht tussen haar lippen glijden.

Yuriko was zo blij, dat hij het geloofde. Er niet verder op in ging. Toch ging er ene vage schuld gevoel door haar heen, die al snel weg genomen werd door de warme lippen van Heathcliff die eindelijk op die van haar rustte. Ze sloot haar ogen en liet hem toe.
Haar armen krulde om zijn nek heen en ze drukte zich meer tegen hem aan en liet haar tong zachtjes die van hem strelen.
Ze verplaatste haar hand naar zijn haar en streelde er zachtjes door heen.

Heathcliff voelde hoe blijdschap en verliefdheid zijn lichaam vulden. Zijn tong krulde om de hare en met zijn vingers streelde hij haar zachte gezichtje.
Na een tijdje van puur genot, hun lippen die elkaar raakte, Heath die de vlinders voelde, bouwde hij voorzichtig af en hield even terug. Een brede, gelukzalige grijns stond op zijn gezicht, en hij streelde nog steeds haar kaak. Hij keek diep in haar prachtige ogen en dacht even na. 'Dus.. als ik verliefd ben op jou..' Hij wiebelde even met zijn wenkbrauwen. '..En jij op mij..' Hij keek heel even naar de grond, en toen terug in haar ogen. 'Hebben we dan iets, nu..?'

Yuriko voelde alle verlangens los komen. Zoveel gevoelens die opeens open braken. Ze wilde meer, zoveel meer met Heathcliff. En de teleur stelling was bijna groot toen hij zich weer terug trok. Toch kon ze een vrolijke grijns niet onderdrukken en keek hem met rode wangen aan.
Toch deed zijn vraag hem wel schrikken en ze keek hem even geschrokken aan. Het enige probleem was, dat zij stiekem wel wat voor Ayase voelde, maar ze had van niet tegen Heathcliff gezecht. 'Ehh..', mompelde ze. 'Tuurlijk, zei ze snel

Heathcliff voelde kriebels toen haar wangen rood werden. De verliefde gloed hing helemaal over hem heen. Hij merkte niets van enige aarzeling, en vond het niet vreemd dat ze snel antwoordde. Als ze nog niet helemaal voor hem gevallen was, zou Heath daar wel voor zorgen. Hij grijnsde breed toen hij haar antwoord hoorde. 'Je maakt me zo blij..' Hij grinnikte even speels. 'En je maakt me gek..' Hij drukte zijn lippen vurig op de hare en liet zijn tong om de hare cirkelen. Heath was euforisch. Hij was nu echt samen met Yuriko, het meisje waar hij zo lang verliefd op was geweest, hem gek had gemaakt.

Yuriko hoopte dat jet allemaal wel zo over waaien, dat heathcliff hier niet serieus over was, aangezien hij een player was en yuriko ver weg al iemand had. Ze reageerde niet meer op zijn woorden toen ze weer zijn lippen voelde. Dat was alles wat ze wilde voelen, alles wat ze wilde op dit moment.
Ze voelde zijn tong en kriebbels gingen door haar maag terwijl ze hem intens terug kuste.

Heathcliff proefde met zijn tong de hare en voelde het heerlijke gevoel over heel zijn lichaam gaan. Zijn hand gleed zacht over haar rug. Maar weer hield hij terug, en stopte. Hij keek naar de grond terwijl zijn rug nog steeds haar rug streelde. Hij glimlachte nog wel, maar je zag dat hij ergens mee zat. 'Hoe graag ik het ook wil geloven..' begon hij zacht. 'Ik ben niet helemaal overtuigd..' Langzaam keek hij op en keek diep in haar ogen.

Yuriko grijnsde, kuste innig terug, wilde verder gaan. Maar weer hield hij terug. Weer kwam hij terug. Yuriko wist niet meer wat hij wilde. Altijd was hij hier op uit geweest, en nu had hij het, en wilde hij zekerheid.
En Yuriko dacht dat meisjes zeikerds waren. Ze keek hem wat geïrriteerd aan. 'En van wat moet ik je dan overtuigen?', mompelde ze. Ze wilde hem ook niet kwetsen, of hem pijn doen.

Heath keek haar teder aan, en slikte even. Hij wou haar niet frustreren. Waarschijnlijk loog ze niet eens, en overdreef hij gewoon.. Maar waarom voelde hij er dan zo over? Was hij werkelijk de enige? 'Dat ik de enige ben voor wie je iets voelt..' Hij durfde het bijna niet te zeggen. Als ze loog, kwetste ze hem. Als ze zei dat hij niet de enige was, kwetste ze hem. Enkel als ze niet gelogen had, kwam zijn droom uit. Hij keek haar angstig en afwachtend aan.

Yuriko beet op haar lip. Waarom moest hij er nu zo nodig over door gaan. Ze voelde veel voor hem, en wilde ook wel bij hem blijven. Maar wat als Ayase weer terug kwam. Wat moest ze dan zeggen? Ze zuchtte diep en probeerde haar gedachte op een rij te krijgen.
Liegen was voor haar altijd de beste op lossing geweest. 'Tuurlijk ben jij de enige', zei ze met een wat onzekere ondertoon. Nog altijd ging het liegen tegen Heath niet vlekkeloos. In tegen deel. Dit leek wel de meest hoor bare leugen ooit.

Heath's glimlach leek in te storten en hij trok zijn hand terug. 'Ik wist het..' zei hij zacht. Hij slikte even en keek haar verbitterd aan. 'Ik ben geen steen.' zei hij hard. Kil. Met de nadruk op elk woord. Hij snoof en schudde zacht zijn hoofd.

Yuriko beet op haar lip. Wat moest ze doen.. Haar hoofd leek op hol te slaan, werd een chaotische letter soep. Ze keek smekend naar Heathcliff, en al snel wierpen haar ogen zich weer naar de grond. 'I-ik.. ', ze dacht na om het nog een beetje goed te maken. 'Ik wil je .. geen pijn doen', mompelde ze snel
Nog steeds stonden haar ogen strak op de sneeuw, ze wist niet hoe hij zou reageren.
Misschien zou hij haar slaan, door haar zwakke excuus, misschien trapte hij er in.. Yuriko kon alleen maar af wachten

'ME NIET PIJN DOEN?!' raasde Heath. Hij dacht echt dat hij zou uitbarsten. 'Eerst maak je me wijs dat ik de enige ben, dat we godverdomme iets hebben samen, en dan wou je me geen pijn doen?! Is dit een grap ofzo?!' Heath's gezicht stond op onweer. Zijn handen waren tot vuisten gebald en zijn ogen leken vlammen te schieten.

Yuriko schrok van zijn felle reactie. Ze probeerde haar tranen in te houden en staarde strak naar de grond. Liegen, was hey enige wat in haar hoofd om ging. Het woord herhaalde zich als een kloppend hart. 'Je.. bent de enige', probeerde ze nog enig zins krachtig te zeggen.
Ze wilde hem geen pijn doen, niet tegen hem liegen. Maar ze wilde hem ook niet kwijt waardoor Yuriko's naïeve kant van liegen boven kwam. Op alles loog ze dan alleen om die gene tevreden te stellen, zelfs als het zo veel beter was om de waarheid te vertellen.

Heath's ogen werden groot, woest. Hij kon het niet geloven. Waarom deed ze dit. Waarom moest ze zo doen. Secondenlang keek hij haar aan. Hij ademde zwaar, als een wild dier, van woede en jaloezie. Hij kon haar niet krijgen. Ze loog tegen hem. Kon er nog meer misgaan. Als in een reflex raasde Heath's hand door de lucht. Met zijn vlakke hand, vernederend, straffend, raakte hij haar kaak en sloeg hij door.
Nog steeds keek hij haar woest aan. Hij voelde zijn handpalm branden en balde ze terug tot een vuist terwijl hij ze terug naast zijn lichaam bracht.
'Die..' zei Heath fluisterend, maar rakend, '.. Had je verdiend.' Een deel in hem snapte niet wat er gebeurde, wou niet dat dit gebeurde. Maar zijn donkere kant was de baas nu. Zijn woedende, jaloerse kant.

Yuriko keek hem een tel aan. In die tel was zo veel gebeurd, voelde ze zoveel pijn.
Zijn ogen die kwaad stonden maakte haar bang, de zware adem maakte haar bang. Deze hele situatie maakt haar bang. Die ene tel, misschien twee. Het waren de ergste in haar hele leven. Geen enkel moment, of deel van haar leven had zo veel pijn gedaan als deze.
Haar ogen vergrootte zich toen ze zijn hand de lucht in kon gaan, ontwijken was niet mogelijk. Ze was verlamd en de koude hand van Heath raakte haar wang en haar gezicht vloog bijna een andere kant op. De pijn was hevig te voelen. Zowel van binnen als van buiten.
Yuriko's wang werd rood, brandde en er liepen tranen over haar wangen, maar zoals hij zei, ze verdiende het. Ze verdiende niets meer van hem dan een klap.
Ze wilde op staan, weg lopen. Maar ze leek verlamd.

Heathcliff greep haar bij haar schouders en stond op, en sleurde haar mee recht. Nog steeds woest duwde hij haar ruw tegen de muur en hield haar gevangen tussen zijn beide armen. Zijn borskas ging op en neer van zijn zware ademhaling en hij bekeek haar helemaal. Hij leunde naar voren en kuste hebberig haar hals, enkele keren achter elkaar. Hij keek terug op en hield zijn gezicht vlak bij haar, zodat ze zijn warme adem zou voelen langs haar huid. 'Waarom lieg je tegen me, Yuri..' zei hij fluisterend, haast onhoorbaar. 'Waarom doe je me dat aan..' fluisterde hij opnieuw, dit keer iets luider.
Plots snoof hij en sloeg met zijn vuist op de muur, vlak naast haar hoofd. 'WAAROM WIL JE ME KAPOT!' Heath brulde in haar gezicht, razend.

Yuriko was nog altijd verstijfd niet in staat ook maar iets te doen. Ze voelde hoe ze mee gesleurd werd, hoe de muur hard tegen haar rug aan kwam. Haar ogen stonden nog altijd groot en angstig en het fijne gevoel dat ze had als Heathcliff haar kuste was weg.
Toch was er een klein gevoel van hoop terug, die al snel weg gevaagd werd door zijn nieuwe uitbarsting. De muur die naast haar sloeg deed haar trillen en ze zocht wanhopig, maar ze stond gevangen in zijn armen. Iets wat ze altijd fijn had gevonden maar nu maakte het haar doods bang.
'I- .. ik wil je helemaal n-niet kapot maken', stotterde ze piepend

Heathcliff lachte even. Panisch, onnatuurlijk. 'Neenee, natuurlijk niet..' Hij grijnsde, bezeten. Hij liet een hand zakken, tot aan haar buik. Ruw gleed hij onder haar shirt, en streelde haar huid. Hij liet zijn lippen naar haar hals gaan. Hij kuste haar, niet romantisch. Gedwongen. Zijn hand gleed tot aan haar borsten en bleef daar prutsen, terwijl hij haar nu terug aankeek, als een maniak. 'Wat heeft Ayase wat ik niet heb, Yurikootje..?' Hij kuste haar net langs haar lippen. 'Wat moet ik doen om je voor mij te winnen..?' Plots vloog Heath's hand vanonder het shirtje vandaan, naar haar hals, waar hij omheen krulde, en dreigend haar keel dichtkneep. 'Ik kan je alles geven..' Zijn grijns verdween. Zielig als een aangeschoten hert keek hij haar aan, maar hij kneep haar keel toe als een seriemoordenaar. 'Ik doe alles wat je maar wilt..'