De straten van...

Heathcliff voelde zich als een tijdbom. Eén die elk moment kon ontploffen. Van verlangen, en van woede, ookal wist hij dat hij Yuriko niets zou kunnen aandoen als hij zichzelf was. En toen liet ze los. Heath hapte naar adem en liet zijn longen volstromen. Zijn armen hingen levenloos langs zijn lichaam, en hij stond daar maar, onbeweeglijk. Hij keek verward en bang in Yuriko's ogen. Haar hand liet een spoor van rillingen na. Arme Heath.. Alsof ze hem wou kleineren, hem belachelijk maken. Hij voelde hoe haar hand mee op en neer ging met de grote, zware bewegingen van zijn borstkas. Zijn ademhaling werd steeds zwaarder, en hield zich in. Hij moest zich inhouden. Hij kon nu niet toegeven aan zijn verlangens, aan haar. Ze had hem bijna gewurgd! Maar toch.. De manier waarop ze het deed, ze wist exact met wat ze bezig was. Heath's mond was zachtjes geopend, waardoor hij ademhaalde. Wanneer zou ze stoppen met dit gevaarlijke spel, waarin Heathcliff sowieso de verliezer was.

Yuriko voelde zijn heviger adem haling, hoe haar hand ee bewoog op zijn borstkast. Ze grijnste breed. Hoe groot of sterk Heath ook was, hij leek nu zo klein. Een jongetje van 8, geen verstand van de wereld.
De hand op zijn wang ging naar zijn haar waar ze zachtjes door heen streelde. Maar bij elke streling greep ze zachtjes zijn haren vast. 'Tong verloren, Heathje', zei ze nog altijd vals. Toch mende ze het niet vals in geen enkele zin. Ze wilde alleen maar selen met hem, hem en zijn gevoelens gek maken van verlangen.

Heathcliff's hoofd snokte telkens naar achteren, wanneer ze door zijn haren ging. Hij slikte, en wou wat zeggen. Maar wat moest hij zeggen? Dat ze moest stoppen? Op de een of andere manier wou hij dat niet doen. Zijn hand ging naar haar heup, en gleed naar boven, onder haar shirt. Zijn ogen volgden de hand, en de weg over haar slanke buik. Heath schudde verbitterd zijn hoofd. 'Iedereen had gelijk.. Iedereen zei dat ik je moest laten gaan, omdat je met me speelt..' fluisterde hij zacht. Een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht. 'Maar ik wil je niet laten gaan..' Zijn hand gleed verder omhoog, en haar shirt frommelde op, zodat haar buik bloot werd. Heath zuchtte even zwoel en liet zijn ogen over haar lichaam glijden. 'Ik wil je helemaal voor mij hebben..'

Yuriko lachte even vals, speels, doods eng. Maar ook verleidelijk en charmant. 'Blij dat je niet geluisterd heb', fluisterde ze vol verlangen. Ze voelde zijn hand, zijn koude hand onder haar shirt waardoor er een laag kippenvel over haar lichaam kwam.
Haar spel dat ze speelde, kon ze niet meer vol houden. Haar verlangens waren te sterk. 'Dan is vandaag je geluksdag', zei ze zwoel. 'Ik ben namelijk ook helemaal van jou', zei ze waarna ze hem intens zoende.

Heathcliff durfde zich niet verder te bewegen, tot hij zag wat zij deed. Haar woorden deden hem smelten. Zijn vingers voelde haar zachte huid, en haalde regelmatig, hoorbaar adem. Wat was ze van plan? Ging ze hem nog verder kwellen? Je geluksdag.. Een dwaze glimlach verscheen om Heath's lippen toen hij haar woorden hoorde. Enkele seconden liet hij het tot zich doordringen. Haar lippen op de zijne, hij voelde zijn verlangens ontsnappen, hoe de bom ontschadelijk werd gemaakt. Innig kuste hij haar, terwijl zijn hand nog steeds rustte onder haar shirt. Tussen het kussen door stopte hij even. 'Wie is helemaal van mij..?', en opnieuw drukte hij zijn lippen op de hare, waarna hij weer stopte, '.. Mijn Yuriko..' Zijn hand gleed hoger en streelde haar borst, '.. Of de moordenares..?' Heath keek haar met doordringende ogen aan.

Haar ogen waren gesloten en haar tong streelde zachtjes die van hem. In haar hoofd voelde ze zich zelf licht en ze wilde nooit meer stoppen. Toch moest ze in haar spel blijven om dit nog wat interessanter te maken, nog iets spannender.
Zijn vraag paste perfect in haar spel. Ze keek hem twinkelend aan. 'Je krijgt ze beiden', fluisterde ze nog altijd. 'Twee voor de prijs van een', zei ze er met een klein geniepig lachje achterna.
De hand die op zijn borstkas lag schoof naar zijn rug, de hand in zijn haar ging weer terug naar zijn keel. Weer lagen haar handen in de zelfde houding als dat ze begonnen was. Zachtjes kneep ze weer in zijn keel en duwde hem richtig de muur waar ze hem tegen aan duwde.
Weer gaf ze hem een klein kusje, een kus die meer betekende. Iets wat verlangen opwekte. Haar hand kneep iets harder en haar nagels zette zich weer in zijn rug. 'Tenzij je liever alleen de moordenaar wilt', fluisterde ze en ze keek hem onschuldig grote ogen aan.

Heathcliff grijnsde zacht om haar antwoord. Daar kon hij wel mee leven. Hij wou opnieuw zijn lippen op de hare drukken, toen hij plots haar hand naar zijn keel zag glijden. Dit keer was het minder benauwend dan ervoor. Alsof hij haar nu beter kende, maar toch nog steeds, vond hij dit een duivels spel. Hij voelde hoe hij tegen de muur gedrukt werd, en verzette zich niet. Haar kus maakte hem gek, wild, als een dier. Hij kreunde toen ze voelde hoe ze haar greep verstevigde. Ook haar nagels kaatsten een bekend gevoel af. Hij keek naar beneden, op haar neer, dat kon bijna niet anders. Haar prachtige ogen.. 'Dat wil ik liever, schat..' Hij klonk wat schor, maar grijnsde nog steeds. Waarom zei hij dat? Wie weet maakte ze hem dit keer echt af.

Yuriko grijnsde breed, vals, duivels. Verlangend naar Heath probeerde ze zich nog altijd in te houden, zo perfect mogelijk haar spel te spelen.
Dit geweldige, uitdagende spel.
Ze zag hoe hij op haar neer keek, en met een onmisbare twinkel keek ze terug. Haar ogen stonden vol genot, verlangen, valsheid. Bijna alle slechtheid die Yuriko in haar had, de slechtheid waarmee ze mensen gek maakte, en ook Heathcliff. Alleen dan zonder slechte bedoelingen.
Na zijn woorden schoof de hand op zijn rug ook naar zijn keel en met twee handen kneep ze zijn keel dicht. Een tikje harder en hij kon stikken, maat ze wist nog altijd wat ze deed, hoe ver ze kon gaan zonder schade aan te brengen, behalve wat meer verlangen.
'Dat is mooi', zei ze vals

Heathcliff voelde hoe zijn keel dichtgenknepen werd. Was dit nu wel zo slim? Hij hoopte het maar. Heath ademde zwaar, dit keer onregelmatiger, omdat hij steeds minder lucht kreeg. Maar hoe pijnlijk, en hoe eng dit ook was, hij werd zo gek. Hij wou haar zo hard. Hij voelde het in zijn broek, maar negeerde het. Hij keek enkel naar Yuriko, in de hoop dat ze niet te ver zou gaan. Dat ze voelde waar ze mee bezig was. Haar woorden, zo snijdend, en vals. Hoe kon dit kleine meisje zoveel emoties opwekken? Hoe kon ze je zo gek maken? Heath voelde hoe hij opwarmde, vanbinnen. Een vreemd gevoel, dat hij nog nooit eerder had gehad. Hij voelde hitte vanbinnen, maar het straalde niet af langs buiten.

Yuriko werd mee gesleurd door haar emoties, haar liefde voor moorden. Maar stopte net optijd. Ze gniffelde vals terwijl ze hem losser beet nam. Met een hands streelde ze zachtjes langs zijn nek.
Ze drukte zich zelf tegen hem aan en ging weer op haar tenen staan, een hand haalde ze weg en legde haar lippen op de plek. 'Hmn, je bent heerlijk Heath', zei ze zwijmelend. Zachtjes gaf ze hem een kus in zijn nek en sloot even haar ogen. 'Je bent zo overweldigend', mompelde ze weer.
Ze zetten haar tanden zachtjes in zijn nek en drukte een klein beetje door.

Heathcliff haalde even zwaar adem, toen ze voelde hoe ze haar greep wat loste. Hij voelde tintelingen door zijn hele lichaam gieren door haar bewegingen. Hij voelde haar hele lichaam tegen het zijne, en als ze hem niet zo vasthad zou hij haar bespringen. Haar woorden. Hij werd echt gek. Hij snapte het niet hoe het kon, dat hij zo verlangde naar een meisje, maar hij gaf eraan toe. Dit gevoel was zo frustrerend, en tegelijk puur genot. Ze streelde zijn ego, ze wist hoe ze hem moest raken. Een verlekkerde kreun ontsnapte tussen zijn lippen toen hij haar tanden voelde. 'Ik wil je, Yuriko..', hijgde hij. 'Ik wil niks liever..' Heath had zijn ogen gesloten, en spande zijn spieren op. Hij voelde hoe ook zijn broek opspande.