De demonen jacht ~ Sorrow en Shimara

'2jaar, dus dat maakt mij noch altijd 1 jaar ouder' corigeerde hij haar. 'dat maakt mij 17 jaar, en onderzoek wijst uit dat meisjes op het 16 jaar vollop in de pubertijd zitten dus jij bent momenteel, licht geraakt, gemakkelijk om te kwetsen, over emotioneel, gemakkelijk om in een depressie te geraken en zo voort en zo voort'

Shimara proestte het uit van het lachen en sloeg zichzelf op haar bovenbeen. 'Ja en jongens van jouw leeftijd zijn volop bezig met experimenteren bij het andere geslacht. Ze zijn nieuwsgierig en ontdekken maar al te graag van alles en nog wat. Daarbij, zijn ze allemaal perv. Moet ik verder gaan?' Met een scherpe blik en haar vlugge woorden probeerde ze deze discussie te winnen. Ze was niet van plan hem gelijk te geven en zeker niet om zoiets. En ze was eigenlijk altijd wel licht geraakt, dus had dat niet veel te maken met de leeftijd. Het bewijs dus dat hij maar wat uit zijn nek kletste.

Sorrow stapte op haar af en pakte met 2 vingers haar kin vast. Met een kleine snok liet hij haar recht in zijn ogen aan kijken. In zijn ogen twinkelde iets gevaarlijks maar dan toch weer speels. Langzaam stapte hij vooruit tot wanneer Shimara tegen het bed aan botste en geen andere keuze zou hebben om zich neer te zetten. Zodra ze dat had gedaan streek hij met zijn hand over haar hals. Hij glimlachte uitdagend. 'die theorie zou wel eens kunnen kloppen'

Shimara keek verschrikt met grote ogen Sorrow aan. Dit kwam nogal onverwachts... Totaal onverwachts zelfs. De woorden schoten door haar hoofd als pijlen voor haar gevoel en ze wist niet hoe ze hier op moest reageren. 'Ba-e-na-uh...' Ze kwam niet meer uit haar woorden en stotterde zelfs! Wat was hij aan het doen en waar was hij in godsnaam mee bezig? Hij was toch niet serieus, of wel soms?

Sorrow schoot in de lach bij het zien van haar gezicht en ging naast haar zitten. 'phaa! je moest je gezicht zien!' Na zijn lachbui keek haar met een lieve glimlach aan en legde een haarlok achter haar oor. 'geen zrog. Ik zou je nooit dwingen om iets te doen wat je niet wilt' Hij vermoede door eht stoteren dat ze wilde zeggen dat ze dit niet wilde. Hij had haar reactie totaal niet verwacht en was dus gewoon in de lach geschoten.

Shimara knipperde veel met haar ogen en dacht even na over wat er zo net precies gebeurt was. Onbegrip maakte plaats voor woede. 'Na...NANDE!?' Ze schoot omhoog en greep Sorrow bij zijn schouders vast, waarna ze hem wild heen en weer schudde. 'Dat was niet grappig BAKA! IK VOEL ME NU HARTSTIKKE AANGERAND, VIEZE PERV! Doe het nog eens en je zult er spijt van krijgen', Siste ze gevaarlijk en keek hem giftig aan.
Ze loog. Het voelde ergens diep van binnen wel aangenaam, maar ergens anders toch ook weer vreemd, onbekend en niet goed. Het was heel vreemd wat ze voelde. Het was ook zeker aangrijpend, want ze kon voor het eerst sinds jaren niet meer uit haar woorden komen.

Sorrow schoot weer hard in de lach toen ze dat zei. De gedachte dat ze enorm grappig was schoot weer door zijn hoofd. 'geef toe dat je het stiekem leuk vond' zei hij plagerig. 'wie weet verlangde je wel naar meer' hij wiebelde even zijn wenkbrauwen op en neer en keek haar uitdagend aan.

Shimara werd knalrood en ze keek hem geschokt aan. 'He-helemaal niet! Ik begrijp überhaupt niet wat een vrouw aan zoiets leuk vind! En ik ben zeker geen type voor zoiets.' Ze keek hem doordringend aan en hoopte dat hij haar zou geloven. Was ze werkelijk zo slecht geworden in liegen? Of, was dat alleen bij Sorrow, omdat hij haar zo goed kende?

Sorrow grinnikte en gaf haar een geruststellende kus op haar mond. 'je betn schattig wanneer je bloost' Hij legde een lok haar uit haar gezicht en liep toen de badkamer in. Daar lagen de rest van zijn kleren.

Shimara keek hem na en toen de deur dicht ging, pakte ze haar jas en trok hem aan. Dat was het handige van slapen in je gewone kleren, je hoefde niet om te kleden. Nou ja, slapen, zo kon je het niet echt noemen.
Langzaam trok haar rode kleur weg, maar haar hoofd zat nog steeds in de gedachten vast. Ze moest het van zich afzetten. Wat wist hij er nou van? Wel meer dan zij, maar zij wist zelf heus wel wat ze wel en niet wilde. Toch, was ze nog steeds verward en in de war, maar daar moest ze later over na denken. Maar, waarom eigenlijk later en waarom niet nu? Nu waren ze toch alleen en dat waren ze niet vaak, omdat er altijd wel iemand langs kwam, of Yukira ging ze weer eens lastig vallen. Moest ze nu haar kans niet pakken en dat gene uitproberen wat ze al een tijdje wilde, maar gewoon nooit aan toe kwam?

Sorrow keek naar zichzelf in de spiegel en spande zijn armspieren op. Hij hield een paar macho poze's aan en probeerde op een zwoele mannier te kijken. Even later stond hij bijna tegen de spiegel gedrukt met zijn gezicht en staarde diep in zijn eigen ogen. Bestuderend controleerde hij zijn oogkleur. Het was hem ooit al eens opgevallen dat zijn ogen bloed rood waren geworden. Sinds dien heeft hij zichzelf als een vreemd wezen beschouwt en controleert geregelt zijn oogkleur om te zien of er iets was verandert. Hij wist niet hoe het kwam maar hij was zeker dat hij het niet had gedroomd.

Shimara zat ongeduldig op het bed te wachten. Waarom duurde het in godsnaam zo lang voordat hij eindelijk eens klaar was? Mannen zeurde altijd over vrouwen die veel te lang voor de spiegel zich stonden op te tutten, maar dit was veel erger. Waar was hij mee bezig? Was hij misschien verliefd geworden op zijn eigen spiegelbeeld toen hij door de badkamer liep?
'Oi, al uit gekust met je eigen spiegelbeeld, perv!?' Riep ze voor de deur van de badkamer en tikte ongeduldig met haar voet op de vloer.

Sorrow opende net de deur toen Shimara haar geduld op was geraakt. Hij trok een wenkbrauw op toen hij haar knal voor hem stond staan. Hij keek even achter zich en toen weer naar Shimara. 'was er iets?'

Shimara deed een stapje achteruit. Gewoon als reactie op Sorrow, die plots wel erg dichtbij stond. Maar, was dat niet een kans waar ze juist op gehoopt had? Een kans die ze moest hebben? Voorzichtig en twijfelend deed ze weer een stap naar voren en drukte ze haar lippen op de zijne. Altijd als dit gebeurde, voelde het alsof ze van de wereld verdween en niks anders om haar heen meer kon schelen. Ze wilde dit voor zo lang mogelijk houden, even geen zorgen meer, alleen dit.
Ze was misschien niet zo goed in laten zien hoeveel ze om hem gaf, maar dat moest ze nu toch gaan proberen. En aangezien ze dat absoluut niet met woorden kon, moest het maar zo.

Sorrow was eerst helemaal verast maar zoende wel, toen hij door had dat ze hem kuste mee. Hij sloot zijn ogen. Dat was wat je moest doen bij een kus. Volledig op je gevoel afgaan.

Shimara genoot van het moment, maar begon naar mate wat te piekeren. Normaal was hij de gene die leidde, dus vroeg ze zich nu af of ze het wel helemaal goed deed. Moest het niet wat ruiger, of juist wat zachter? Ze werd overspoeld door vragen voor haar gevoel en kon niet meer letten op dat wat er echt toe deed. Dingen proberen was moeilijker dan ze had verwacht. En het klonk zo makkelijk als iemand anders het zei!

Sorrow gleed met zijn hand door haar zachte roze haar en stopte even om met een verliefde blik in haar ogen te kunnen kijken.






(insperatiiilooosheeeeid!)

Shimara keek hem vragend en een beetje paniekerig aan toen hij stopte, omdat ze dacht dat ze het niet goed deed. Aan zijn lieflijke blik kon ze gelukkig zien dat het niet het geval was en ontspande wat meer, terwijl ze haar hoofd tegen zijn borst legde. Woorden schoten haar op dit moment even tekort, omdat ze niet wist hoe ze het moest vragen. Nadat er een enge en vreselijke stilte was, besloot ze het gewoon maar te vragen. 'Was dat niet... heel erg slecht?' Het deed bijna pijn om uit te brengen en de woorden over haar lippen te krijgen.

Sorrow glimlacht en legde zijn hand beschermend op haar hoofd. 'jet was perfeckt' zei hij geruststelend. Hij plooide zijn ene hand in de hare. Verschillende gevoelens stroomde door hem heen maar hij wist niet goed hoe hij ze moest uiten. Hij hoopte vurig dat hij niet al te klunelig voorkwam.

Shimara keek hem raar aan, alsof ze hem niet geloofde. 'Je maakt een grapje zeker,' Zei ze met een spottende ondertoon en leunde tegen hem aan. Perfect? Perfect bestond niet in haar wereld en zeker niet met dit!

'bijna perfeckt dan' verbeterde hij zich zelf. Hij vermoede dat perfeckt niet mogelijk was in haar ogen dusgaf hij haar maar gelijk. 'maar toch, in mijn ogen ben jij perfeckt en alles dat je doet is hemels'

Shimara keek hem spottend aan en schudde glimlachend haar hoofd. 'Wauw, van welke dichter heb je dat gejat?' Alsof haar lichaam vanzelf bewoog, gaf ze hem een kus in zijn nek en schrok er zelf van. Wat deed ze nou weer!? Dat was helemaal niet de bedoeling! Haar lichaam bewoog gewoon! Maar, toch voelde het best wel fijn. Daarom hield ze haar gezicht in dezelfde plooi en keek ze hem een beetje dromerig aan.

(Wahah, als Sorrow nu gaat denken over de lijst van Yukira, heeft Shimara een probleem XD


Op je wang = Wij zijn vrienden
Op het voorhoofd = Jij bent heilig
Op de bovenlip = Ik moet zo gaan
Op de onderlip = Doe je mond maar open
Op je mond = Ik vind je leuk
Op je neus = Je bent schattig
Op je oorlel = Ik ben geil
Op je kaaklijn = Ik wil sexen met je
In je hals = Ik ga je opgeilen
Op je borst = Je bent perfect
Op je tepel = Ik wil meer
Tussen je borsten = Lekker knuffelen
Op je buik = Mag ik zuigen?
Op je navel = Je bent mooi)

Sorrow glimlachte toen ze dat deed. Een hele tinteling giergde door zijn lichaam. Het voelde goed, aangenaam. Hij kuste haar terug op de mond en bleef haar zoenen.



(sorrow denkt niet aan zoiets op dit moment x3 luky shimara)

Shimara genoot van de lange en intieme kus. Het leek wel alsof hij eindeloos lang duurde en dat wilde ze ook graag zo houden. Dit moment wilde ze eigenlijk niet meer laten stoppen.
Bijna als vanzelf verplaatste haar ene hand naar zijn hoofd en begon ze ermee door zijn haar te woelen en haar andere hand verplaatste zich over zijn rug heen, naar zijn schouder.
Momenten zoals deze, waren het echte geluk. Deze momenten waren zeldzaam voor Shimara en ze wilde ervoor zorgen dat ze zo lang mogelijk zouden duren.

(en nu is mijn insperatie voll. op =,=)