De demonen jacht ~ Sorrow en Shimara

Shimara keek hem droog aan en ging gewoon verder met lezen. 'Volgens mij verlang jij naar meer dan ik.' Zei ze terwijl ze weer een bladzijde omsloeg en gewoon verder las.

Sorrow trok zich meteen terug en begon te blozen. 'wat?! nee!' x,x 'ik,.' Hij zuchte geëgert en ging weer terug gaan zitten. De reactie waar hij op had gehoopt had ze hem niet gegeve. In tegendeel zelfs.

Shimara keek grijnzend op van haar boek naar Sorrow en deed het boek met een klap dicht. 'Wie is er hier nu verlegen, nou?' Ze kroop wat dichterbij en prikte hem plagerig in zijn wang. Hij deed ook altijd zo, nou, dan kreeg hij het deze keer eens terug.

Sorrow brobeerde haar droog aan te kijken maar een glimlach overwon. Hij pakte zijn kussen en duwde die vlak in haar gezicht. 'jaja, ik geef toe' Hij keek verast om toen hij iets hard hoorde landen op de muur. Wanneer hij door het raam keek was het al duidelijk wat de reden was. Ciara staarde nieuwsgierig naar binnen, afvragend wat er hier allemaal gebeurde. Ze vond het irritant om zo groot te zijn. Nu mocht ze nooit meer mee binnenin een gebouw en moest ze altijd braaf buiten wachten.

Shimara keek uit het raam en schoot in de lach. Ciara was wel erg nieuwsgierig van aard. Nieuwsgieriger dan Sanou. Hem kennende vloog hij vast achter een vogel aan om te spelen, of jaagde hij achter een roedel demonen aan voor wat leedvermaak. In elk geval zou hij geen geduld hebben om op haar te wachten, dat was zeker.
Shimara draaide haar hoofd weer terug naar Sorrow en keek hem nadenkend aan. Wat voor een verlangen had hij eigenlijk? Een nogal fout idee schoot in haar op, maar die schudde ze zo snel mogelijk weer van zich af. Dat zou wel erg ver gaan!

Sorrow geeuwde en trok het deken over zijn hoofd. 'ik ga maffen' Hij verdween uit het zicht van Ciara waardoor ze haar hoofd tegen het raam aandrukte om meer te kunnen zien binnenin.

Shimara knikte afwezig en gaapte niet veel later na Sorrow. 'Ja, goed idee.' Zei ze al gapend en boog zich over Sorrow heen, waarna ze hem een kus op de mond drukte. 'Ik wilde slaap zacht zeggen, maar dat lijkt me onmogelijk als je op de grond slaapt.' Zei ze grinnikend en dook het bed weer in. Maar, ze zou waarschijnlijk voorlopig niet in slaap kunnen vallen. Er bleef een gedachten door haar hoofd heen spoken, die haar wakker bleef houden.

Sorrow viel niet veel later in slaap. Zijn ademhaling was regelmatig en het leek hem absoluut niet te storen dat hij op de harde vloer lag. Hij leek zelfs op zijn gemak te liggen. Ciara geraakte verveeld en vloog op over de daken heen zoekend naar iets interessant.

Shimara lag op haar zij en staarde naar Sorrow, terwijl ze naar zijn ademhaling luisterde. Ze kon hem gewoon zien liggen, ondanks dat het donker was. Ze had nooit problemen gehad met zien in het donker. Niet dat ze alles haarscherp kon zien, zoals overdag, maar ze kon wel een beetje zien. Sommige kleuren kon ze onderscheiden en ze wist meestal wel mensen te herkennen.
Zou ze eigenlijk niet wat moeten doen nu ze toch in dezelfde kamer sliepen? Het hoefde niet dat te zijn waar ze net aan dacht, helemaal niet zelfs. Maar, iets anders romantisch? God damn, ik ben hier gewoon te slecht in! Mopperde ze in zichzelf, kroop uit bed en liep de bad kamer in. Daar ging ze bij de wasbak staan, pakte een glas en vulde hem met water, terwijl ze in de spiegel keek. De wallen waren bijna verdwenen, maar er stond nog steeds een vermoeide en radeloze blik in haar ogen. Ze was inderdaad radeloos. Wat moest ze doen als ze terug was in het dorp? Hoe gingen ze het uitleggen?

Sorrow slaap rustig door. x3 Ciara zag hoe de mensenwezens elkaar lastig vielen. Een jonge man volledig in het zwart wist een gesloten gebouw binnen te sluipen. Verderop stonden er 2 mensen vreemd te doen bij een fontijn. Ciara wilde zelf niet weten wat ze allemaal deden dus vloog ze de andere kant uit naar het bos.

Shimara zette het volle glas met water aan haar lippen en wilde het met een grote teug allemaal achterover klokken, maar kreeg een beter idee. Ze plensde het water dat in het glas zat in haar gezicht en zette het glas weer terug. Terwijl de druppels nog van haar gezicht vielen, liep ze terug de kamer in en ging op het bed zitten, nadenken. Dit hielp haar vaak, water in het gezicht gooien. Alsof ze andere dingen weg spoelde, zodat ze zich op enkel en alleen de belangrijke dingen hoefde te focussen.

Ciara fliste langs de bomen heen. Ze snoof de frisse bosgeur op, op zoek naar een schaduw of demoon. Een demoon was gemakkelijk om te herkennen aan zijn geur. Ze vloog snel en ontweek ieder opstakel met gemak. Ze had nooit moeite gehad om te leren vliegen. Je zou kunnen zeggen dat ze rap leert maar dat was het zelfs niet. Ze kon het gewoon meteen en daar was ze enorm trots op. Ciara kon dat al vanaf ze uit haar ei was gekropen.

-Even later-

Shimara lag nog steeds wakker op bed, zonder de dekens over haar heen. Het licht viel vanuit het raam op haar gezicht en scheen op een irritante manier in haar ogen, waardoor het al helemaal onmogelijk werd voor haar om nog in slaap te vallen. Ze had gewoon teveel liggen piekeren over alles wat er moest gaan gebeuren. Bovendien wilde ze gewoon een goed plan verzinnen, zodat alles goed zou aflopen.

Sorrow mompelde in zijn slaap en draaide zich om. Het deken lach nog maar half over hem heen en zijn haar lag weer helemaal in de war door al het woelen en draaien. Hij fronste zijn wenkbrauwen af en toe in zijn slaap maar nooit voor lang.

Shimara draaide zich weer op haar zij en keek naar Sorrow, waarna ze haar wenkbrauw optrok. Moeizaam kwam ze uit het bed, liep naar hem toe en legde de dekens wat beter over hem heen. Het is net een klein kind... Dacht ze bij zichzelf en nam hem zo nog even goed in zich op. Hij zag er eigenlijk best wel schattig uit, zo met dat warrige haar. Zonder dat ze er zelf echt controle over had gingen haar mondhoeken omhoog en glimlachte ze.

Sorrow sliep rustig verder niet wetend dat Shimara vlak naast hem stond. (moet 2regelding nakomen dus schrijf ik nu maar even iets zinloos op want ik ben beetje insperatiloos momenteel, kuchkuch)

(Aha*I*)

Shimara ging voor hem zitten in de kleermakerszit en leunde met haar hoofd op haar hand, terwijl ze hem aanstaarde. Ze hoopte eigenlijk dat hij snel wakker zou zijn, zodat ze verder konden. Maar, hij was nooit vroeg op, dus waarschijnlijk nu ook niet. 'Weird guy...' Zei ze zacht en zuchtte vermoeid.

Sorrow draaide zich om. Buiten kwam de zon net boven de huizen uit en scheen fel door het raam recht op zijn gezicht. Hij kreunde en legde slaperig en humeurig zijn hand voor zijn ogen. Hij opende ze half en zag vaag een gestalte naast hem zitten. Hij keek slaperig op en herkende vaag Shimara haar gezicht. Doordat ze hem zo zat aan te staren voelde hij zich nogal ongemakkelijk en begon zich al vragen te stellen of er iets mis was.

Shimara trok een wenkbrauw op toen ze duidelijk zag dat hij knipperde met zijn ogen. 'Weetje... jij kan best lang slapen. Ik daarin tegen heb geen oog dicht gedaan! Volgende keer, slaap ik op de grond.' Ze rekte zicht uit en keek hem beschuldigend aan.

Sorrow zette zich overeind met een half open ogen en wreef slaperig met zijn hand door zijn haar. 'hoezo je hebt geen oog dicht gedaan?' Hij geeuwde en smekte een paar keer. Zijn mond en lippen voelde droog aan. Dat had hij meestal wel s'morgens

'Nou, ik heb goed na gedacht over alle problemen. Álle, problemen. Relatie problemen, familie problemen, Leanut problemen. Dus, echt alle problemen. En, als je denkt over problemen, kan je niet zo goed in slaap vallen.' Ze zuchtte diep en liet haar hoofd hangen. 'Ik voel me een hopeloos geval. En dat bed is te zacht!'

'waarom begin je dan ook vlak voor je gaat slapen over problemen?' =,= Hij had zoiets dus nog nooit meegemaakt. Hij bedacht zich dat het vast zo typies iets vrouwelijks was. Ja, dat zou het wel zijn.

Shimara haalde haar schouders op en keek naar het plafond. 'Nou, overdag ben ik te druk bezig met van alles. Training, missies, werk, op jou passen.' Ze keek hem met uitdagende ogen aan en grijnsde.

Sorrow was meteen wakker en keek haar verwildert aan. 'wat?! wie zegt dat jij op mij past! ik ben 3 jaar ouder dan jou!' Hij keek haar redelijk geëgert aan maar niet voor lang. Dat kon hij gewoon niet om dat hij haar te graag zag.

Shimara grinnikte en woelde met haar hand door zijn haar, waardoor het nog meer overeind ging staan dan het al stond. 'Nou, eigenlijk ben ik 1 jaar ouders. Want, onderzoek wijst aan dat mannen 4 jaar achter lopen. Dus, in verhouding ben jij 15.' Ze grijnsde breed en wiebelde met haar wenkbrauwen. Ze was benieuw naar hoe hij zich hiertegen ging verdedigen.