Het verborgen huisje aan het meer van Osuké.

Mia grinnikte en liet de mok los toen hij die wou aanpakken. Ze keek hoe hij er aan rook en een slok nam. ''Jaa?'' zelf rook ze er ook aan en nam vervolgens ook een slok. ''Ja.'' beaamde ze. Ze nam nog een slok en wikkelde haar handen om heel de mok, zodat ze het warmer kon krijgen. Vervolgens keek ze weer op naar hem, met een glimlach.

Zen glimlachte kort terug en liep terug naar de bank.
Hij ging zitten en nestelde zichzelf weer in zijn trui.
'En toch, toch heb ik het koud,' zei hij lachend.
Hij sloeg zijn handen om de mok met warme thee en nam en slok.
'Ah, da's beter,' zei hij.
Hij voelde zich warm van binnen worden.
Misschien door de thee, misschien door Mia.

Mia volgde hem met haar ogen tot dat hij op de bank ging zitten. Zelf bleef ze in de deur opening staan, omdat ze geen zin had hem weer achter na te lopen. Hij hield de heletijd afstand, wat messchien ook wel beter was. ''Vertel eens wat over je familie?'' ze wou hem beter leren kennen, meer over hem weten. Ze wist al dat hij een leuke jongen was, die van grapjes en meisjes hield.

Zen zette zijn mok met thee op het salontafeltje voor hem en draaide zich naar Mia toe.
Hij leunde op de achterkant van de bank en zuchtte diep.
'Ik heb een klein zusje, van vijf jaar, ze is áltijd vrolijk en krijgt ook dan alles wat ze wilt, soms zó oneerlijk! Mijn vader is timmerman, vijftig jaar, hij verdiend dan ook niet super, maar het is zijn hobby en werd nergens anders aan genomen. Mijn moeder is advocate, eenenvijftig jaar, en zij, tsja, verdiend ons brood.' vertelde hij.
'We zijn erg close, naja, ik zie ze nu minder enzo..' zei hij kil.
Hij voelde zich ineens zo schuldig, hij is niet langs geweest.
Wat stom..

Mia glimlachte terwijl ze het aan hoorde, het klonk zo mooi. Toen ze zijn gezicht zag stopte ze met glimlachen. Ze wou sorrie zeggen, ze deed het niet. Ze had belooft dat ze niet telkens sorry ging zeggen. Ze nam een slok van haar thee en dacht even na. ''We kunnen bij ze langs gaan?'' kort nadat ze dat zij verbeterde ze zichzelf, ''jij kan bij ze langs gaan?'' ze wist niet of hij haar er wel bij wou hebben, en ze wou zichzelf niet aan hem opdringen,

Zijn grijnsde, 'We..' herhaalde hij.
'Nee, bedankt, ik kan me ouders niet onder ogen komen.. Ik wil namelijk het liefst zo snel mogelijk uit huis, ik word gek daar..' mopperde hij.
'Het is moeilijk om te liegen, ze kijken me dan zo met die kraal-oogjes aan: "Nee, o, nee, je breekt me hart". Maar, nee, dat kan ik niet,' zei hij hoofdschuddend.
'Maar.. Nu over jou,' zei hij even later zacht.
Hij deed er ook veel te dramatisch over.

Mia grinnikte en plofte bij hem neer. Ze trok haar benen op en nam een slok. ''Ik heb alleen een vader, waar ik gelukkig niet meer bij woon'' ik staarde even naar mijn thee. ''Ik ben jaloers op je hoor'' ik keek weer op naar hem. ''Je hebt een hechte familie, een zusje'' ik glimlachte even dromerig. ''Je familie is het belangrijkste op aarde''

Zen glimlachte en draaide zich nog eens naar haar om, 'Waarom ben je blij da je niet meer bij je vader woont? Vertel,' zei hij en keek haar nieuwsgierig aan.
Zij wist veel over hem, maar hij niet veel over Mia.
Dus waarom niet?

Mia staarde naar haar thee en knipperde vervolgens met haar ogen. ''Hij dramt telkens door, elk gesprek moet uitlopen op mijn moeder'' ik beet hard op mijn lip en keek op naar hem. ''Mijn moeder heeft me verlaten toen ik jonger was'' legde ze uit voor het geval hij het niet wist. ''Toen ik oud genoeg was, een jaar geleden dus. Toen ben ik op mezelf gaan wonen, om er van af te zijn'' Ik slikte mijn tranen weg.

Zen sprong op.
'Wauwie! Je woont op jezelf, gaaf, joh!' zei hij luidruchtig.
'Oh, wauw, ik zie het al voor me, zelf eten, yes, echt cool!' riep hij blij uit en stond op.
Hij dacht meer aan zichzelf en zag niet dat Mia ondertussen heel verdrietig keek.
Ondertussen ratelde Zen verder over hoe gaaf het was om op jezelf te wonen.

Mia keek naar hem en glimlachte zachtjes. Ze wou dat ze zelf zo zorgloos kon zijn. Zo niet wettend, dat het niet altijd leuk was om op jezelf te wonen. Mia nam de laatste slok van haar thee en stond op om nieuwe te maken. Ze zette weer nieuw water op en leunde met haar rug weer tegen het aanrecht. Nog steeds kijkend hoe Zen verder ratelde over hoe cool het wel niet was.

Zen merkte dat Mia weg liep, 'Oh, maar, vertel nu eens iets leuks over je leven!' schaterde hij.
'Kom op!' riep hij blij.
Eenmaal hyper?
Altijd hyper!
Je moest niet alleen naar de negatieve dingen kijken..
Maar ook naar de positieve dingen..
Zelfs op sombere dagen, zelfs op sombere uren, zelfs op negatieve minuten..
Altijd positief.

Mia dacht even na, ''het leukste hé'' herhaalde ze bedachtzaam. ''Het leukste is dat je met niemand rekening hoeft te houden, als je om 5 uur s'ochtends wilt slapen kan dat, als je zin hebt om te ontbijten met taart dan kan dat'' ze lachte even aan het idee. De eerste weken ging het namelijk zo. Pas later ging ze normaal op zichzelf leven.

Zen knikte heftig, meer als een klein kind die niet wist waar hij het over had.
'Oh, de hele dag door bier drinken, geen ouders die je commanderen, doen waar je zelf zin in hebt, elke dag pizza bestellen, de hele dag voor de t.v. zitten, geen zusje die je wakker maakt, om 1 uur s' middags wakker worden.. FANTASTIC!' riep hij vrolijk uit.
Hij liet zich op de bank vallen en sloot glimlachend zijn ogen.

Mia lachte, ''helemaal een leven voor jou dus?'' concludeerde ze. ''Nou'' vervolgde ze, ''ik heb een kamer vrij'' haar zin werd afgekapt door de fluitketel die floot. Ze draaide zich om en haalde de fluitketel van het foornuis en schonk heet water in haar glas. Ze pakte wat nieuwe kruiden en deed ze in het glas.

Zen ging in een ruk rechtop zitten.
'Echt? Echt waar? Heb je dat? Wauw!! Vet cool!' zei hij blij en hij ging weer op de bank liggen.
Hij zag het helemaal voor zich, alleen, nouja, met Mia!
Nog beter..
Maar nu nog vertellen aan zijn ouders, hij bromde weer..

Mia grinnikte, ''nog wat thee?'' vroeg ze grijnzend. Ze keek om naar hem en trok een wenkbrouw op. Die gast heeft echt last van stemmings wisselingen. Door die gedachte lachte ze. ''binnenpretje'' zei ze terwijl ze een lok uit haar gezicht schudde.

Zen schudde zijn hoofd.
'Nee, bedankt, ik heb genoeg,' en hij wreef over zijn buik.
Hij liep naar de keuken en pakte nog wat vis.
'Ah, en waar ging dat binnenpretje wel niet over? Niet over mij hoop ik, hè?' zei hij met een knipoog en hij liep weer terug naar de bank.

Mia haalde de de kruiden uit de thee en gooide ze in het kleine prullebakje. ''Het ging over niets'' zei ze grijnzend. Mia liep ook naar de bank en ging rustig zitten, aangezien ze niet wou knoeien met dr thee. Haar blik was met nog steeds een grijnsje op hem gericht

Zen grinnikte en moest weer gapen.
'Hhhh, ik denk dat ik zo naar ben gaaaah,' zei hij nog half-gapend.
Hij stond op en liep naar de hoop met kleren.
Daar zocht hij nog een broek met een hemd.
Tot zijn verbazing vond hij een hemd met een wijde broek.
Hij kleedde zich om en liep weer terug.
'Er liggen genoeg spullen, daar,' zei hij grijnzend tegen Mia.

Mia nam een slok van haar thee en keek pas om toen hij de kamer weer in kwam. Ze knikte en gleef even met haar ogen over zijn lichaam. ''In welke kamer ga jij slapen?'' ze beet nieuwschierig op haar lip.

Zen grijnsde zo onschuldig mogelijk.
'Nou, als jij niet in dat piep-kleine bedje wilt, ga ik er wel in,' zei hij lachend.
Maar hij wist dat het daar niet om ging.
Maar toch, hij kon het proberen..
'Hoezo?' vroeg hij nieuwsgierig met een opgetrokken wenkbrauw.

Mia werd helemaal rood, ''eumpf niks'' stotterde ze snel terwijl ze wegkeek. Ze knabbolde op haar vinger en probeerde minder rood te worden, terwijl dat eigenlijk het tengeovergestelde veroorzaakte.

Zen grijnsde speels.
'O, ja wel, jij stout meisje,' merkte hij op.
'Vertel..' fluisterde hij en kroop naar Mia toe.
Hij hield wel van een uitdaging.
Mia uitdagen was pas een uitdaging.
Had hij al gedaan, maar nu op een andere manier.

Mia grijnsde lichtjes terwijl ze hem met nog steeds een rood hooft aan keek. ''Ik zat te denken'' fluisterde ze zacht. Ze boog zich naar hem toe en drukte even, heel licht en heel kort, haar lippen op die van hem.