Het verborgen huisje aan het meer van Osuké.

Mia knikte en fronste lichtjes, ''ik snap het'' ze keek hem ook even aan. daarna staarde ze weer naar het water. ''dus...'' ze keek weer op naar hem, '' wat ga je er aan doen? ''

- New -

Ze liep tussen de laatste stukken riet door en zag het huisje al opdoemen. ''Daar kunnen we schuilhouden'' en ze wees met haar vrije hand naar het kleine huisje. Daar zouden ze teminste droog zijn. Een andere plek had ze niet kunnen bedenken.

Zen twijfelde.
'Het ziet er best wel.. griezelig uit..' zei hij haastig.
Ach, joh, schijtert.
'Kom..' mompelde hij en nam haar mee naar het huisje.
Hij deed de deur open en hoorde een nogal snerpend gekraak.
Hij zocht het licht knopje en tot zijn verbazing was die er ook.
KLIK
Er was licht.
'Juist..' mompelde hij.

Mia grinnikte en liet zijn hand los. ''We over leven het toch wel?'' ze liep de woonkamer verder in en hoorde het water in haar kleding klotsen. ''Ik ga kijken of er kleding is'' ze liep een van de 2 andere kamertjes die er waren in. Het was een slaapkamer met een 2 persoonsbedje, dan moest de andere wel een soort van badkamertje zijn. Het bed was netjes opgemaakt en de kast stond op een kier open. In de kast lag verschillende soorten kleding, voor oudere, jongeren, meisjes maar ook jongens kleding. Het enige wat Mia opviel was dat het allemaal erg stoffig was, alsof het jaren niet gebruikt was.

Zen knikte lachend en bekeek toen zijn eigen kleding.
Hij deed zijn schoenen uit en kiepte ze buiten leeg, onderweg had hij nogal wat plassen gestapt, niet erg slim, vond hijzelf.
Hij deed zijn shirt uit en liep achter Mia aan.
'Zit er ook wat voor mij tussen?' vroeg hij haastig.
'Hij begon het nu ook wel een beetje koud te krijgen.

''Jahoor'' Mia keek om naar hem en haar adem stokte meteen. Zen zonder t-shirt. Haar wangen werden langzaam rood terwijl ze weer onhandig de kast in keek. Ze pakte een t-shirt dat in zijn maat leek en gaf het met trillende handen aan hem. Het was niet de eerste keer dat ze een jongen zonder t-shirt zag, ze had Mido vele keren zonder t-shirt gezien. Maar toch, dit was anders.

Zen grinnikte om haar reactie.
Leuk om zo eens iemand te zien.
Hij pakte het shirt aan en trok het snel over zijn hoofd.
Het paste.. iets te groot, vond hijzelf.
Niet zijn smaak, maarja..
'Ligt er ook nog een broek bij?' vroeg hij afwezig en knielde neer om in de stapel kleren te zoeken.
Hij vond een versleten spijkerbroek met een aantal gaten erin, maar dat boeide hem niet zo..
Hij trok zijn natte spijkerbroek uit en trok die versleten even snel aan.

Mia voelde haar wangen iets meer afkoelen, zijn gegrinnik had ze wel gehoort. ''Ha-ha'' zei ze zelf, de sarcasme droop er van af. Ze zag een jurkje en een vest liggen en pakte de beide. Ze legde ze op het bed en trok haar t-shirt met haar rug naar hem toe uit.

Zen grijnsde.
'Al goed, al goed, ik kijk niet,' grapte hij.
Hij liep nogal lomp de kamer uit en ging op een van de, nogal versleten, banken zitten.
Hij trok zijn knieën op, wachtend op Mia.

Mia keek glimlachend dankbaar naar hem om. Vervolgens trok ze haar broek uit en trok het jurkje aan. Het vestje deed ze simpel weg aan maar niet dicht. Ze liep de kleine woonkamer in en maakte haar bruine lange haar los uit de knot die er nog in zat. Haar haren waren nog steeds nat maar minder erg dan daarvoor. Ze zag Zen op de bank zitten en plofte naast hem neer.

Zen ontwaakte uit zijn gedachte door een plof, Mia.
'Hay, schoonheid, beetje opgeknapt?' vroeg hij grijnzend.
Waarom mocht hij niet flirten?
Waarom wel?
Nou, tsja?
Mia vond het toch al leuk?
Nee, hij moest zich bewijzen.
Vond hij dan..

Mia lachte en knikte. ''Opgeknapt ja'' ze keek hem met een glimlach aan. Ze voelde zich beter dan ze in de afgelopen dagen zich had gevoelt. Ze wist dat het door hem kwam. Door zijn gedrag, zijn glimlach, zijn ogen, gewoon wie hij helemaal was. Mia ristste het vestje toch dicht ookal was ze dat eerst niet van plan. Het was kouder dan ze verwacht had, waarschijnlijk door alle kieren van het huisje kwam de kou binnen.

Zen glimlachte naar haar.
Ze had het niet verkeerd opgevat.
Hij bleef maar naar haar staren maar toen keek hij naar buiten.
'Ik hoop dat het nog wel een beetje droog word, het word al donker,' ratelde hij.
Het weer interesseerde het geen barst!
Zijn gedachte zat bij Mia.
Maar hij zocht afleiding.

Mia knikte, ''Ik hoop eigenlijk meer dat dit krot water dicht is'' ze grijnsde lichtjes. ''Ik denk dat we beter hier kunnen overnachten?'' Ze had geen zin om in de avond nog terug te gaan. Ze wou gewoon met hem hier blijven. Met een lichte blos keek ze weg van hem. Ze ging van hem houde, alleen had ze gewoon even tijd nodig.

Zen haalde opgelucht adem.
Dat wou hij horen.
Niet dat hij haar meteen zou bespringen.
Maar het voelde goed.
Samen.
Samen.
Samen.
Geweldig!
Hij liet even een gaap ontsnappen en nestelde zich in zijn trui.

Toen de blos op haar wangen minder was durfde ze weer richting hem te kijken. Mia glimlachte liefdevol, hij zag er schattig uit. Ze stond op en liep naar het kleine gedeelte dat een keuken moest voorstellen. Ze keek in de koelkast en zag niks eetbaars. Toen ze in een paar kastjes keek zag ze slecht wat kruiden. Ze kon er thee uit trekken. Ze pakte de kruiden op en pakte 2 bekers.

Zen keek Mia vragend na.
'Wat doe je?' vroeg hij nieuwsgierig en liep haar achterna.
'Wat wil je met die kruiden doen?' vroeg hij lachend.
'Daar kan je niks mee!' riep hij spottend.
Hij maakt nog wat andere kastjes open en in een van de kastjes kwam hij een fluitketel tegen.
Vol met spinnenwebben.
'Iewl,' mompelde hij in zichzelf.
Hij pakte hem eruit en zette hem op het aanrecht.
'Misschien kan je hier nog wat mee?' lachte hij.

Mia grijnsde en keek om naar hem. ''Ik ben geen geweldige kok, maar ik kan wel thee klaarmaken'' zei ze lachend. Ze zette de kraan aan, en tot haar verbazing stroomde er ook nog water uit. Even liet ze het water stromen zodat het onzuivere oude water er uit was, vervolgens begon ze de fluitketel en de 2 bekers schoon te maken. Mia grijnsde nogsteeds, ''dankje'' zei ze aan de late kant over die fluitketel.

Zen grijnsde en leunde, iets verderop, tegen het keukenblad aan.
'Wel gezellig, zo, met z'n tweetjes,' zei hij grijnzend en keek toe hoe ze de thee klaar maakte.
'En toch heb ik liever ook iets te eten, fronste hij,' mompelde hij in zichzelf en maakt de kleine kastjes beneden ook open.
Toen zag hij een stapel met blikjes; vis.
'Blik in vis!' riep hij lachend.
Hij haalde er een paar uit en maakte er eentje open, hij proefde er eentje van en kneep zijn ogen tot spleetjes.
'Niet verkeerd,' oordeelde hij.

''Erg gezellig'' gaf ze toe. Toen ze de pannen afgedroogd had zag ze hoe hij door zijn knieeën ging en een onderstekastje opende. ''Vis?'' herhaalde ze met een vragend gezicht. Ze zette de fluitketel met wat koud water op het fornuis. Ze sloeg vervolgens haar armen over elkaar en leunde met haar kont tegen het aanrecht. ''Is het echt eetbaar?'' vroeg ze vol ongeloof.

Zen knikte en goot de rest in zijn mond.
'Emn hmeemluk ook,' riep hij met volle mond.
Hij slikte het door, 'Verrukkelijk!' ratelde hij vrolijk.
Toen keek hij naar Mia en glimlachte nogal onhandig.
Hij voelde zich vreemd, alsof ze vrienden waren.
En niet verliefd.
Maar, ze moet haar tijd nemen, bedacht hij.

Mia lachte, hij zag er grappig uit. Mia's blik naar hem gericht werd gestoord door het gefluit van de fluitketel. Mia draaide haar lichaam weer naar het aanrecht en paktde de fluitketel van het vuur. Ze schronk het water in de 2 glazen en voegde de kruiden er aan toe. Ze moesten nog even wachten en dan was de thee klaar. Mia draaide zich weer naar hem toe en zette 2 stappen naar hem toe zodat ze ook kon zien hoeveel vis bakjes er waren.

Zen keek strak naar de fluitketel.
Toen naar Mia die keek naar de vis blikjes.
'Waarschijnlijk was er een sneeuwstorm ofzo, ze hebben flink gehamsterd, maar ook wel logisch, vis in blik blijft járen goed.. Als je het maar niet open maakt,' ratelde hij, het boeide hem niet en waarschijnlijk Mia ook niet, maar hij moest toch íets zeggen.
Hij voelde zich ineens zo stom.
'Ik ga even bij de slaapkamers kijken.'
Hij liep de eerst slaapkamer binnen, waar de kleren lagen, er stond een bed.
Toen liep hij naar de slaapkamer ernaast, een piep klein kamertje met een klein bedje.
Tot slot liep hij naar de laatste, een grote kamer, met een twee persoons bed.

Mia keek naar hem tot dat hij de andere kamers in liep. Ze zuchte en pakte een paar blikjes om ze in de koelkast te zetten. Ze wist niet zeker of de koelkast koud was maar je kon het proberen? Vervolgens haalde ze de zakjes met kruiden uit de 2 bekers. Ze pakte de 2 bekers op en liep Zen achterna, de laatste kamer in. Ze leunde met haar zij tegen de deurpost aan en keek naar de rug van hem.

Zen draaide zich om, om aanstalten te maken maar toen, ineens, stond Mia daar.
Hij schrok zich dood en deed een pasje achteruit.
'Djeez, ik schrok dood,' riep hij lachend.
Hij liep op haar af, pakte een mok uit haar handen en rook met zijn ogen dicht de kruiden geur op.
'Hmm, ruikt heerlijk,' zei hij met een knikje en nam een slokje.
'Zalig,' zei hij vrolijk.