Het meer van Yusanagi

Sorrow schudde zijn hoofd. 'niks bijzonder... Maar je zei dat-' Ciara legde haar staart over zijn gezicht geen waardoor hij geek geluid meer kon uitbrengen alleen maar wat gemompel. Hij schopte, sloeg maar Ciara bleef met een vijandige blik naar Shimara staren.

Shimara trok een wenkbrauw op en keek vragend naar de vijandige blik van Ciara. 'Volgens mij is het als draak zijn niet de bedoeling je eigen meester half te vermoorden,' zei ze met een verbaasde ondertoon. Misschien klonk het raar, maar dat was de indruk die Shimara kreeg. Dat Sorrow half vermoord werd door zijn eigen draak. Best wel een zielige gedachte eigenlijk.

Sorrow duwde half Ciara haar staart weg en werd momperig door wat Shimara zei. 'Ze vermoord me niet. Ze doet zef geen poging. Ze doet gewoon veel te moederlijk over me!' x,x 'Ik zei toch dat ze al zo vreemd doet sinds ik dat gesprek heb gehad met Kyryé'

'Ja, maar ze doet dus vreemd als ik bij je in de buurt kom, alsof ze denkt dat ik Kyryé ben,' ze dacht eigenlijk pas na over die woorden nadat ze ze had uitgesproken en keek wat beledigd naar Ciara. 'Ik mag niet eens meer in de buurt komen van mijn eigen lief, het word wel erg vreemd,' zei ze met een vijandige ondertoon.

Ciara blaasde door haar neusgaten recht haar adem uit in Shimara haar gezicht waardoor haar roos/rood achtige haar opwaaide met ferme kracht. Dit mensen wezen dit altijd zo raar tegen Sorrow. Ze kefte op verschillende tonen tegen hem en het beviel haar helemaal niet. Die dwaze reactie's van Sorrow waren ook altijd zo vaag. Ze wou niet dat haar Sorrow idioot over kwam maar sterk en zelfstandig. Haar meester moest wat meer zelfrespeckt krijgen. Veel trotser overkomen en dat was hij niet tegen over dit mensen wijfje. Het was niet normaal.

Shimara hield haar ogen stijf dicht geknepen toen Ciara haar stink adem uitblies recht in haar gezicht. Toen ze daarmee gestopt was, hield ze een vuist voor haar mond en begon te hoesten. Die stink adem was niet te harden! Ze voelde zich groen worden van misselijkheid en haar ogen begonnen te draaien.

Sorrow had zich ondertussen al los weten te wurmen en sloop stiekem naar Shimara toe. Maar hij zou toch door Ciara worden opgemerkt zodra hij bij Shimara in de beurd kwam. Zodra hij zag dat ze bijna zou moeten gaan kotsen trok hij een zeur gezicht. Dit wilde hij haar absoluut niet zien doen. 'gaat het?' Zei hij schamper.

Shimara blies haar adem uit, lang, alsof hij eindeloos leek te zijn. 'Ja hoor, ik ben wel ergere geuren gewent. Ooit de stak van de kookkunsten van Yukira geroken?' zei ze en maakte een paar geluiden en bewegingen, alsof ze zowat stikte. Daarna begon ze wat te lachen en streek ze haar haar weer glad.

Sorrow lachte met haar mee en wierp daarna een vernietigende blik naar Ciara toe. Hij zei niks. Ze zou het toch niet begrijpen aangezien ze de mensen taal (noch) niet sprak. Hij vond het best wel raar om te weten dat ze later net zoals de draak van Maliah de mensen taal vlotjes zou leren spreken.

Shimara keek Sorrow weer ernstig aan. 'Wat was er nou gebeurt bij Kyryé?' ze wilde het gewoon weten. Nieuwsgierigheid overwon haar gedachtes en ging op het moment voor. Ze wilde het zo graag weten, was er iets erg gebeurt, of hadden ze alleen gepraat? Ze kreeg ze nog wel een paar dingen die door haar hoofd een flitste, die ervoor zorgde dat ze alleen maar nieuwsgieriger werd.

'we hebben eigenlijk alleen maar gepraat' zei hij zonder aan te tonen dat hij iets voor haar verzweeg. 'je zei dat je haar ook had ontmoet?' In andere woorden vroeg hij haar wat Kyryé allemaal had gevraagd, gezegd. Of het wel alleen maar praten was geweest.

Shimara haalde haar schouders op. 'Niet echt veel bijzonders, ze heeft wat tegen me gepraat, me kwaad gemaakt en ze heeft een spelletje met me gespeeld, zoals ze volgens mij wel met iedereen doet volgens mij dan,' zei ze alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.

Sorrow keek haar droogjes aan. 'Shimara. Doe nu niet alsof het zo normaal is dat je oog in oog komt te staan met Kryéé...' Hij kruiste zijn armen en keek haar beschuldigend aan. Dat Kyryé je komt lastig vallen uit eigen vrije wil wilt zeker niets goed betekenen.

Shimara draaide met haar ogen. 'Wat jij wilt. O, arme ik! Ik ben oog in oog komen te staan met Kyryé, het was zo angstaanjagend en zo vreselijk! Ik ben voor mijn leven lang gestockeerd!' zei ze met een overdreven drama stem. 'Zo beter?'

Sorrow keek haar nu nog droger aan en wende zijn blik af. Hij mompelde iets onverstaanbaars en ging voor Ciara gaan zitten. Hij aaide over haar hoofd en keek recht in haar bloed rode ogen die hem vragend aan keken. Soms wenste hij dat hij wist wat ze wilde zeggen. Hij wenste dat zei wist wat hij allemaal wilde zeggen.

Shimara zuchtte en keek naar het water. Ze stelde zich recht, raapte een steentje van de grond en probeerde hem over het water te laten ketsen, maar hij zonk meteen. 'Ik ben hier nooit goed in geweest...' bromde ze terwijl ze het nog een keer probeerde, maar precies hetzelfde gebeurde. Ze had hier gewoon geen geduld voor zulke dingen.

Sorrow stelde zich recht en ging naast Shimara gaan staan. 'zal ik het je leren?'

Shimara haalde haar schouders op. 'Als je er geduld voor hebt mag je het proberen,' zei ze op een manier alsof ze hopeloos was. Nou ja, hopeloos met zoiets. Meestal ging ze net zo lang door tot ze het kon, maar ze kon het gewoon niet, dus gaf ze het meestal op.

Sorrow raapte een steen op en keek er aandachtig naar. 'ten eerste, het maakt niet zomaar uit wat voor steen je moet neemt. Hij moet vlak zijn.' Hij pkate haar pols en legde de steen in haar hand.

Shimara keek naar de steen en draaide met haar ogen. 'Uhu, ga door met je verhaal,' zei ze alsof ze haast had en de trein nog moest gaan halen. Ze wilde opschieten, hoe eerder ze dit geleerd had, hoe beter ook.

Sorrow keek haar verbaasd aan. 'moet je ergens naar toe?' Ze klonk haastig. Dus dat was dan ook meteen wat er in hem op kwam.

Shimara ademde diep in en ademde diep weer uit. 'Nee, sorry, ga alsjeblieft door, wijze meester Sorrow, ik zal geduldiger en wijzer zijn in het vervolg,' zei ze nu alsof ze sprak tegen een wijze sensai.

Sorrow porde droog tegen haar hoofd. 'haha, heel grappig' Hij ging achter haar staan en pakte haar arm net boven haar pols vast. 'als je wilt goien, moet je vanonder beginnen. Niet horizontaal, niet verticaal naar boven maar mooi daartussen. Laat op het juiste moment los. Net zoals je bij je naalden doet' Hij toonde haar de beweging voor met haar arm. Hoe ze precies moest gooien. Daarna liet ze haar los om te zien of het haar ook zou lukken.

Shimara volgde de bewegingen en knikte. Ze begreep de woorden, maar de bewegingen bleven lastig voor haar. "Zoals bij naalden" zei hij, dat was toch heel anders? Maar goed, verder naar "de lessen". Ze hield ze steen losjes vast en probeerde de bewegingen die hij net bij haar voor had gedaan zelf. Ze had het gevoel dat ze het goed deed, maar nog steeds zonk de steen. Ze vloekte binnensmonds en schopte een steen het water in, die wel over het water ketste. Toen ze dat zag, werd ze al helemaal kwaad.

Sorrow grijnsde en raapte een steentje op. Hij wierp met een groot gebaar de steen over het water heen. Een paar meter verderop ketste het 1 keer en ketste het zo mooi nog 5 keren. Hij moest zelf toe geven. Zo goed hij noch nooit geworpen. x3 Natuurlijk zei hij dat niet. Anders zou hij misschien wel als een dikke nek overkomen of iets dergelijks.