Het meer in Taitsku

Een doodnormaal meer met ongewone bewoners. Hier leven Verschillende soorten vissen, half vissen en zoogdieren. De vissen die wij vandaag de dag kennen zoals een snoek, goudvis, katvis, .. Ze lijken helemaal niet op de wezens die in dit meer leven. Natuurlijk lijken ze nog altijd op vissen maar hun staarten zijn bij de meeste langer en smaller. Sommigen hebben geen schubben maar een vacht. Anderen hebben geen vacht, geen schubben alleen maar huid. Een bepaald ras heeft zelf geen neus of ogen, alleen maar een scherp gehoor en enorme snelheid. Wees creatief en je verbeeld wel zelf allemaal soorten wezens.



personen; niet meer dan 4

Zero was geïnspireerd met het feit dat er andere water wezens waren dan alleen de normale dieren. '' een half leeuw half snoek dier.'' Zei hij bij het meer half aan het kijken. Hij bekeek de hele meer van een afstand en besloot om er naar toe te lopen. Hij had alvast zijn hand op zijn wapen. Wie weet wat er wel niet allemaal in het Oosten kon gebeuren.

Op schoenen liep mia door wat bosjes heen, ze had gehoord over dit meer. dit meer met vreemde vissen, vissen die appart waren. ze droeg een simpel broekje met een normaal t-shirtje, haar haar was in een knot op boven op haar hooft vastgebonden en enkele plukjes hingen er los rondom. van de verte zag ze het meer al, aan de kant zat er een jongen bij.

Zero die naar de meer zelf keek pakte zijn zwaard en begon er mee heen en weer te zwaaien. Hij legde zijn rugtas neer en keek naar de dieren . Hij volgde hun bewegingen. Het geheim van leren is dat je alles moet gebruiken om je heen Zei zijn broer altijd..Hij was zoo slim..maar ja hij moest wel Mia even weer niet zien..hoe zou het met haar gaan.

Mia schuifelde steeds dichter naar het meer toe, de jongen bij het meer herkende ze als zero. ze wist niet wat ze moest doen, naar hem toe gaan en zoenen of gewoon naar de vissen kijken. het was ingewikkeld geworden, en messchien herkende hij haar nietmeer. ze was tenslotte erg veranderd, kira had haar wel herkend. marja, kira was een meisje. Mia had een besluit genomen en hurkte bij het water neer.

Zero die gefascineerd de bewegingen volgde van de vissen vloog een vliegende vis die nog echt vloog ook boven hem en ging onder hem. Hij richten zich toen op het meisje dat bij het meer was. '' Hallo..'' Hij herkende niet wie het was, Het was letterlijk een vage illusie van Mia in ze ogen. Of was het dat dit meer wat magisch had..

Mia glimlachte en keek op, in zijn ogen zag ze dat hij haar niet herkende. een glimlach van nietwetendheid stond op haar gezicht, niet wetend wat ze nu moest doen. ''hey'' antwoorde ze maar, met haar hand wadde ze voorzichtig door het water. bang om gebeten te worden door een van de apparte dieren.

Zero zijn gedachten waren eventjes op stop gezet. Hij hoorde een ''Hey'' van het meisje..maar hij herkende deze stem uit duizenden. '' M-mia..'' Zei hij zachtjes..heel erg voorzichtig liet hij zijn wapen vallen en liep al in grote passen naar de andere kant. Hij kreeg een blijdschap, een gevoel, een manier om te zeggen dat hij haar wou. Het was haar..

Mia zag de herkenning op zijn gezicht en glimlachte blij. ze stond op en keek hem aan, ''ik ben het ja'' haar stem klonk appart. deze hele situatie was appart. Mia sloeg haar armen over elkaar, iets wat ze altijd deed als ze totaal niet wist hoe ze zich moest gedragen of wat ze moest doen. Maar hij had haar herkend, dat was het belangrijkste.

Zero was eindelijk bij haar en duwde haar op de grond van het geknuffel die hij haar in een ruk gaf. ''MIA ALLES GOED SCHAT'' Schreeuwde hij haast door haar heen. Hij had het gevoel om haar aan te tasten, vast te houden. te brengen bij zichzelf . om alles voor zichzelf te houden om bij haar te zijn. Het warme gevoel van een geheel. '' Mia.'' Zei hij zachtjes.

Mia lachte zacht toen hij haar op de grond duwde en knuffelde. ze kreeg een nog grote grijns op haar gezicht toen hij zei; Mia alles goed schat. Mia wurmde zich fijn dicht tegen hem aan en sloot haar ogen even. toen hij haar naam zachtjes zei kreeg ze een rilling over haar rug heen, het klonk zo lief, zo teder, zo perfect.

Zero ging met ze hele hand over haar heen en streelde haar zachtjes en gaf toen een lange kus op haar mond en die zelfde vis kwam eventjes boven weer vliegen, hij zou daar later aan denken. Eerst was hij eventjes herenigd met de liefde van zijn leven genaamd Mia. '' Je ziet er echt heerlijk uit..'' Zei hij er zwoel achter om te zorgen dat ze spastische trekking kreeg. Hij liet zijn mond eventjes aan haar oor knabbelen.

Mia grinnikte en duwde hem zachtjes van zich af zodat ze hem aan kon kijken. ''wat doe jij hier'' mompelde ze niet begrijpend, alles ging oppeens veel te snel. eerst wou ze hier gewoon vissen gaan bekijken, toen was zero er, toen lagen ze op de grond. haar hersenen werkte de laatste tijd een beetje langzaam en vaag. het kwam door meerdere dingen, maar mia zelf vond het niet erg. zo kon ze teminste alles op een rijtje zetten.

Zero die haar aankeek en strak tegen zijn gespierde lijf vasthield keek naar de dieren die in het meertje bleven door elkaar gaan '' Ja ik wou leren en sterker worden en trainen..'' Hij maakte zijn zin niet af of hij was alweer vergeten wat hij zei wegens alle aandacht die hij gaf aan Mia. Hij begon haar zachtjes kusjes te geven op haar wang. al vergeten om te vragen wat zij hier überhaupt deed

Mia glimlachte moeilijk en knikte, ze pakte voorzichtig zijn handen en haakte hun vingers in elkaar. ''en is het gelukt?'' vroeg ze zacht terwijl ze van zijn kleine kusjes op haar wang genoot. het was zo een klein gebaar maar toch meteen zo groot en lief. ze streelde zachtjes met haar duim over zijn handpalm en keek hem even aan.

''Ik weet niet..jij bent nu mijn training..'' Zei hij gecomplimenteerd op haar charme en looks die altijd verleidelijk waren. Maar nu helemaal. Hij met haar en bij een romantische meertje lekker weg van iedereen. Alleen zei. Die met volle draak waren. Hij wou alles toch wel stiekem met haar doen..Hij leunde zelf een beetje naar achteren zodat zei de leiding kon nemen.

Mia sloot even haar ogen om na te denken, ze streelde met haar vingers nog steeds langs zijn handen. sorrie zero, ik weet het niet. over ons. op het ene moment is het zó perfect, maar dan krijg ik dat gevoel. dat gevoel dat ik beter even alleen kan zijn. Mia beet hard op haar lip, ze voelde hoe hij wat naar achtere leunde. normaal zou ze daar op reageren en de leiding ook inderdaad nemen, vandaag deed ze dat niet.

Zero zag dat er wat mis met haar was, maar voor eventjes nam hij het weer over en stond toen op. '' weet je schat..wil je mij toevallig helpen..want het gaat over deze vissen die ik bestudeer en ik weet hoeveel jij van natuur houdt..'' Hij zuchten eventjes Mia..doe het nou toch een keer voor mij..voor het feit dat me broer me zoekt...en ik hem..

Mia fronste lichtjes en knikte, ze was er nog niet helemaal bij maar stond toch op. ze schudde even haar hooft om de andere gedachtens weg te krijgen. ''vertel'' zei ze met een halve glimlach, ze keek hem geinstreseerd aan. ze was stiekem best blij dat het even over iets anders ging dan over hun 2en enzo.

Zero gaf haar een zachte grinnik en keek haar aan. '' ik wil weten wat voor diersoorten er allemaal zijn, en ik denk van een natuurmeisje zoals jij zelf kan het toch wel aan princess..'' Hij gebruikt weer die bijnaam waar hij toen dacht dat zij van adel kwam wegens een jurk. Beoordeel nooit iemand op ze uiterlijk Zero.

Mia hurkte neer bij het water en keek naar de vissen, ''ik ken ze niet allemaal... slechts een paar'' zei ze aarzelend terwijl ze opkeek naar hem. ze vond het grappig dat hij haar nogsteeds aansprak met princess terwijl ze al lang geen jurken meer droeg, maar dat wist hij natuurlijk niet ze hadden elkaar al tijden niet meer gezien.

Zero zetten zijn eigen gedachten eventjes op een stop en ging naast haar zitten en deed met ze telekinetische krachten het vermogen om zijn eigen wapen terug te halen. Hij had de Masamune zwaard zo weer terug en legde hem tijdelijk neer. ''Leg me maar uit.'' (ben er morgen weer)

Mia fronste lichtjes en begon na te denken, even was het still. kort daarna begon ze over de vissen de praten die ze zich allemaal kon herinderen, het waren er best een paar. ze was vroeger altijd geintreseerd in dieren, minder in vissen, maar toch meer dan de meeste mensen van dieren afwisten. midden in het verhaal stopte mia even om een diep ademzucht te nemen en ze ratelde weer verder. het voelde prettig om over iets anders te ptraten. (( doei ))

Zero keek naar haar en begon op haar te reageren. '' Vertel me dan wel wat je wel weet..'' Hij keek naar het feit dat hij niet echt veel wist van deze dieren, over mythen of geschiedenis kon je bij hem zijn, maar als het kwam bij het feit van de natuur op zich dan kon je hem niet veel van leren. Hij keek geïnteresseerd naar Mia die het ging uitleggen.

Mia begon een heel verhaal over het onstaan van de vissoorten die ze kende. af en toe midden in het verhaal vroeg ze hem of hij het snapte zodat ze normaal verder kon babbelen.