De warmte bronnen - Only Resi en Yuri

Nee, die zag je niet aankomen, maar Say is gewoon heel spontaan en had zin in een bad.

De warmte bronnen liggen ver van de bewoonde wereld af, zo'n 5 kilometer van Osuké, in een grot. Het is een beroemde plaats om te baderren, maar niet in de avond omdat de weg er naar toe "onveilig" is, maar dat valt best wel mee. Er branden duizenden kleine kaarsjes om het bad heen, het water is warm. Eigenlijk meer heet, er staan wat flesjes olie die achter zijn gelaten door vorige bezoekers. Ook een bakje met bloemblaadjes (rosenblaadjes) onderbreekt niet.
Het is de ultieme plek om lekker uit te stomen, bij te praten, of natuurlijk iets heel anders.

regels: Only Resi and Yuriko de rest is gewoon vrij.

--

Resi liep nogal snel op zijn slippers de grot naar binnen, onder zijn hand had hij een hand doek geklemd.
Op het eerste gezicht was de grot zo donker.., misschien had hij die verhalen over de warme baden in de grot niet moeten geloven. Toch waagde hij de gok, en liep naar binnen.
Zijn mond viel even open van verbazing, zo'n schoonheid, en zo'n heerlijke tempratuur, het geurde er heerlijk, naar rozen. Resi hielt van rozen, en de geur van die bloemen.
De geur van romantiek,
hij deed de band van zijn kimono los, en liet die toen naar beneden glijden.
Daar stond hij dan, poedelnaakt.
Hij had een elegante bouw, ondanks dat hij zo klein was.
Klein en tenger, breekbaar. Netzoals Yuriko. Hij voelde even met zijn teen aan het water, perfect..
Alles om hem heen was warm, zacht.., donker.
Kleine nachtvlindertjes vlogen om de kaarsjes. Er kwam stoom van het water af. Heerlijk.
Al zijn zorgen bleek hij te vergeten. Hier in deze grot, bij deze warm water bron..
Hij liet zich zakken in het warme water, en huiverde even.
Het water streelden zijn ijs koude huid.
Het voelde.., als warme kleine zachte handjes, die hem maseerde. Overal.
En die intenste stilte hier.., alleen, heel af en toe, hoorde je het geluid van de nacht. De krekels van buiten in het gras, of heel ver weg, een wolf huilen.

Yuriko had Resi gevolgd. Waarom dat wist ze niet het was gewoon een vaag gevoel dat ze hem moest volgen. Misschien was ze gewoon nieuwschierig of bezorgd maar ze volgde hem.
Met veel moeite probeerde ze zijn snelle stappen bij te houden die steeds verder waren van Osaké. Ze vroeg zich af waar hij heen ging.
Toen ze eenmaal bij een grot aan kwamen werd Yuriko buiten af al lichtelijk omhulst door een heerlijke warmte. Zachtjes liep ze achter hem aan hopend dat hij niet waist dat ze hem gevolgd was.
Yuriko keek vanaf een hoekje toe hoe Resi daar opeens helemaal naakt stond. Haar mond viel open en ze staarde dromerig naar zijn lichaam. Snel sprak ze zich zelf streng toe maar bleef nog steeds staren.

Resi voelde iemands aanwezig heid aan, maar was niet bereid er op in te gaan.
Zijn lichaam was verslapt door het water, hij bleek steeds verder te worden mee getrokken in het warme water.
De vlindertjes vlogen om hem heen, ze gaven hem een soort demonisch duistere kant,
maar de lichtjes die om hem heen bleken te "dansen" gaven hem een zachte, zwoele kleur.
Alles om hem bleek te draaien, misschien had hij teveel stoom ingeadempt. Misschien nam dit magische water, deze fantastische plek langzaam zijn lichaam over, stiekem speet het hem dat hij dit best niet kon delen, niet kon delen met iemand waar hij zoveel van hield.., zoveel van houd. Ook al is dat zo onmogelijk, dan zou hij dat persoon vast pakken, tegen zich aandrukken, door die gene haar haren strijken, en de rest doen. Maar het was ongemogelijk. Het was hopeloos, het was verboden..Het was raar.., het was niet hoe het mocht.., en ook nooit zou mogen. Waarom was zijn liefde zo onmogelijk?
Waarom moest alles zijn, zoals het ooit bedacht was..?

Yuriko voeten bewogen uitzich zelf. Ze had er totaal geen cobtrole meer over. Nog steeds met dezelfde dromerige blik bleef ze achter hem staan. De warmte doe haar omhulsde leken haar mee te nemen door honderde roze wolkjes.
Ze kon niets zeggen en ze leek wel aan de grond vast genageld.
Het liefst wilde ze er bij komen, maar dat durfde ze op een vage manier niet. Niet zonder dat Resi toestemming zou geven. Het was raar, Yuriko luisterde naar alles wat Resi haar zou vragen. Resi kon haar besturen doen met haar wat ie maar wou.

Resi draaide zich om, hij keek recht in zijn zus haar ogen.
Het moment bleek even vast te staan, als een foto. Toen kwam Resi omhoog, langzaam.
Zijn lichaam, naakt en wel, werd weer zichtbaar, hij stond zo voor Yuriko. Roerloos, was dit de eerste keer dat ze hem zo zag? Hij geloofde van wel.., het kleinen litteken bij zijn onderbuik, het sproetje in zijn nek, zijn bleke, bijna witten huid. Zijn haren die voor zijn ogen vielen, het kleine onzekeren glimlachje dat zich vormde, en toen die hand, die naar Yuriko reikte. Een vraag, maar een paar woorden.
Of ze een nieuwe wereld wou aanvaarden, een dwaze, maar geweldige wereld. Hun geheim, hij wist dat het gek was. Het was gek wat hij deed, maar hij deed het toch. Ook al houd hij van Kira, van hem.., toch reikte hij zijn hand uit naar zijn zusje.

((FINALLY!))

Yuriko wist niet wat ze moest doen, waar ze moest kijken. Of ze uberhaupt wel moest kijken. Toch kon ze haar ogen op niets anders richtte behalve op Resi. Resi die ze nu naakt zag. Iets wat ze nog nooit had gezien.
Eerst dacht ze dat hij boos zou worden maar in plaats van boos te worden stak hij zijn armen naar haar uit als teken te komen. Het voelde als een bevel. Een bevel van Resi. Iets wat ze móest op volgen.
Maar ze wist zich zelf totaal geen houding te geven. Moest ze nu als een gel haar kleren van haar lijf afrukken? Of met haar kleren en al het water in gaan? De aller raarste ideeën vlogen door haar hoofd. En in de tijd dat haar hoofd een chaotiche letter soep was, was ze zich onbewust aan het uit kleden.
Met kleine lichte stapjes liep ze naar het water toe. Zonder te voelen liet ze zich in het water zakken en nog steeds staarde ze naar Resi, alsof ze hem voor het eerst in haar leven zag.

((Olé olé olé..>_<))

Resi sloeg zijn armen om Yuriko heen, ze werden opgeslokt door een gordijn van mist, van stoom. En van heerlijke geuren, die ze mee namen naar een nieuwe wereld.
Resi zei niks, hij liet zijn lichaam tegen die van Yuriko aandrukken, heel dicht tegen die van haar.
Hij wreef met een hand over Yuriko's onderrug,
hij was vergeten te denken, vergeten dingen te zeggen.
Hij dacht niks, het enige wat hij deed, was zo staan, ademhalen, zwaar. Alsof hij elk moment kon stikken.
'this time I take it.. all..' mompelden hij, zijn stem klonk zwoel, maar niet zomaar zwoel. Liefdevol, teder, vol lust. Hoe hij nooit had gesproken, zelfs niet tegen al de mensen die een plekje hadden in zijn hart,
zelfs niet tegen zijn Kira, zelfs niet tegen zijn geheimen liefde..
Hij verlangden naar meer, hij was weg van deze wereld, hoog op getild, en mee gesleurd naar een andere wereld. Het voelde puur. Het was een hemels genot.
De wereld vervaagde, alleen Yuriko bleef duidelijk zichtbaar.

((Ik kan het gewoon niet laten om dit liedje te linken omdat ik dit liedje gewoon geweldig is voor dit moment..))

Yuriko hersenen werkte niet meer. Waren defect, uitgeschakeld. Het enige wat ze wilde was dicht tegen Resi staan. Het voelde alsof niets meer werkte, alsof ze verdoofd werd door het water en Resi's aan raking. Dit was alles, alles wat ze wilde. Alles waarvan ze ooit had gedroomt maar nooit durfde.
Haar armen hing futloos langs haar naakte lichaam. Ze wiste niet wat ze moest doen, geen enkel deel van haar lichaam wist meer wat te doen. Ze lieten zich leiden door Resi. Resi die haar mee nam naar een totaal andere wereld. Een wereld waar Yuriko nooit kon komen. Maar nu, nu was ze er samen met Resi.
Yuriko's ogen waren gesloten en ze hijgde zachtjes. Ze was bang dat als ze haar ogen zou openen dat alles weer weg zou zijn. Alles waarvan ze ooit gedroomt had in een klap weg zou zijn.
Ze was blij dat Resi niets zei, zoals hij altijd deed. Gesloten voor andere, maar open boek voor Yuriko. Alleen deze keer niet. Deze keer wílde ze zich laten verassen door alles wat Resi deed. Ze liet hem leiden in een wereld die totaal onbekend voor haar was.
Een wereld die ze graag wilde leren kennen. Samen met haar Resi.

Alles viel als een puzzel precies in elkaar, al zijn gedachten, waarom hij leefde, waarom hij ademden, waarom hij op deze aarde rond liep. Om Yuriko. En voor Yuriko alleen, hij wreef met een hand over Yuriko's wang, en drukte zijn lippen even op die van Yuriko. Hij wou niets zeggen, niets denken.
Niets doen om dit tegen te gaan, hij was moe van het vechten tegen zijn gevoelens. Moe van alles dat diep in hem opgepropt zat, al zijn frustratie's en moe van de gevoelens voor anderen. Hij wou Yuri in zijn macht hebben, maar hij wou ook onder haar macht zijn. En zich kunnen verstoppen in haar armen,
op die momenten waarin de wereld weer een koude hartenloze plek was, en hij verstoord werd uit zijn eigen droomwereld. Hij wou hier voor altijd in blijven, en dat maakte hij duidelijk met een kus. Heerlijk. Hij vroeg zich af of hij niet toevallig daarnet van een klif was gevallen en nu dood was. In hemel. Maar dat was niet zo, hij leefde. Hij leefde in zijn eigen droom, samen met Yuriko.
Hij had het nooit durven dromen, nooit over na willen denken; het was te mooi.
Het was te mooi. Om iets te zeggen. Om maar ook iets anders te doen. Om maar over iemand anders te gaan denken.
Hij wou alleen maar aan Yuriko kunnen denken, en de tijd vergeten.
Zijn tong streelde zacht die van Yuriko, zorgvuldig, teder. Zoals Resi was tegenover zijn zusje.
Zusje.., broertje..

Yuriko wist niet meer wat haar overkwam, wat ze moest denken, wat ze moest doen. Moest ze haar lichaam bewegen, moest ze stil blijven staan.
Ze wilde niet meer denken. Ze wilde alles doen. Alles doen met Resi. Alles wat eigenlijk niet mocht. Het leukste, als iets niet mocht. De spanning van iets doen wat niet mocht maakte alles nog geweldiger dan dat het al was.
En dat geweldige werd alleen nog maar geweldigér, toen ze Resi lippen voelde. Toen ze zijn warme zachte en tedere tong in haar mond voelde. Zonder er bewust van te zijn ging ze mee met zijn kus.
Zelfs al zou het water ijs koud zijn, Yuriko zou er niets meer van voelen. Haar gehele lichaam was verwarmd haar eerst bleke huid leek zelfs een rood tintje te krijken. Maar wat maakte niet uit, ze waren samen. Weg van de wereld, weg van iedereen die zei dat dit niet mocht. Weg van regels die alles tegen hielden.
Yuriko was terug in haar droom, haar droom met Resi. Maar deze keer was het geen droom. Deze keer wa het allemaal echt. Echt genot, echte liefde, echte passie. En geen droom.

Resi gleed met zijn handen wat naar onder, verder dan haar onderrug.
Verder dan dat hij ooit was geweest,
een nieuwe wereld, een nieuw hoofdstuk. Een hoofdstuk van het boek 'Yuriko en Resi, zus en broer.'
Resi ging met zijn handen wat naar voren, zijn pupillen werden groot toen hij een wel heel onbekend, maar spannende plaats bereikte.
Hij staarde Yuriko even diep in de ogen aan, zijn lichaam voelde warm aan.
Hij bloosde hevig,
misschien door de hitte, misschien door dit moment. Nee, het was de combinatie ervan.
Hij trok Yuriko mee wat dieper het water in, en ging met die ene hand, op de "plaats' even zacht op en neer.
Zijn gezicht vertrok even, tot een onzeker grijnsje.

((tu-tu-tu, inspiratie loos.))

Yuriko schrok even, ze had zo'n dominante actie van Resi niet verwacht. Toch vond ze het fijn. Fijn dat hij leidde dat ze kon schuilen. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en hijgde zachtjes. Haar hand van verplaatst naar zijn borst kast en haar andere arm krulde om zijn onderrug heen.
Ze wilde nog meer tegen Resi aan staan, maar ze stond al bijna in hem.
De hand die op zijn borstkast lag ging naar zijn haar en streelde er door hen terwijl ze haar ogen sloot. Ze wilde niets zeggen, niets denken ze wilden allenmaar doen. Langzaam kwam haar lichaam tot leven en wist weer bewegingen te maken.
Yuriko kute zijn schouder zijn nek overal waar haar hoofd in de buurt lag kuste ze zachtjes en liefdevol

Resi hijgde even zacht, hij sloot zijn ogen.
Hij wou meer, hij wou nog meer. Alles moest er gewoon uit, en daarna.., daarna was nu niet belangrijk.
Dit was nu, dit was nu hun moment.
Later was later, later waren de momenten van anderen.
Hij gleed met wat vingers even naar binnen, en maseerde de huid "daar" zachtjes,
hij had niet meer door wat hij deed,
misschien wel hele stomme dingen.
So what.., de hele wereld was stom, dit was niet stommer dan al het andere.
Hij trok zijn vingers na een tijdje terug, en keek Yuriko diep in de ogen, 'Yuri-chan..' kreunden Resi even verlekkerd.

Het zachte gehijg veranderde in gekruin toen Yuriko voelde dat Resi vinger naar binnen gleed. Het voelde heerlijk, iets wat je alleen kon dromen maar dit was allemaal echt. Dit heerlijke gevoel was echt.
Yuriko's hand gleed daar zijn onderbuik en liet hem langzaam zakken naar zijn ding en begon hem zachtjes te strelen. Haar andere hand verplaatse zich naar zijn haar waar ze door heen aaide, vast pakte om niet flauw te vallen.
Ze hield van Resi, van zijn aanrakingen. Ze wilde hem steeds meer en ze had zichzelf niet meer in de hand. Maar dat maakte niet meer uit niemand hoefde dit te weten te komen.

Resi's mond viel even een stukje open, dit was de eerste keer dat zoiets bij hem gebeurden.
Het gevoel was bijna onschrijvelijk.
Er liepen zweet druppeltjes over zijn voorhoofd, en hij kreunde zacht.
Hij ging nog wat dieper, en begon nog fanatieker te strelen, aaien. Vol passie.
Lust. Liefde.
'Yuriko..,' kreunde hij even zwoel, hij slikte hoorbaar,
'd-dit..ah-is zo..' hij kon zijn zin niet afmaken, zijn gezicht vertrok en het gevoel in zijn onderbuik deed hem stoppen met praten, denken, stoppen met alles behalve met het "maseren" van Yuriko's deel, en het houden van Yuriko.
Toch voelden hij zich raar, vreemd..,
gek... Het voelden zo verkeerd. Zo dwaas.
En het ergste vond hij nog dat hij er nooit voor uit kon komen; dat hij iets meer had met Yuriko dan wie dan ook.
Want dat kon niet; Yuri was familie, Yuri was zijn zusje..

Yuriko gekruin werd steeds harder. Ze pakte even naar Resi's hand die het 'binneste' aan het masseren was en liet hem er uit glijden. Ze ging wat op haar tenen staan en deed een gok of ze goed zat.
Toen liet ze zich een klein stukje naar beneden zakken zodat hij er subtiel en zachtjes in kon glijden. Ze had haar ben opgetrokken en om Resi's lichaam heen gekrult. Ze hing nu half aan Resi. Het voelde heerlijk. Als of ze dit al die tijd had gemist. Even vroeg ze zich af of Resi nog maagd zou zijn, maar die vraag ging snel al weg. Het maakte niet uit.
Yuriko kreunde en haar ogen waren gesloten. 'R.. resiII', kwam er half kreunend uit gerold.

Resi's pupillen werden groot, zijn adem haling werd zwaarder.
Zijn lichaam werd slap, hij wist niet waar hij heen moest met zijn armen, dus legde hij die maar om Yuriko heen om haar nog meer tegen zich aan te duwen.
Hij legde zijn hoofd op Yuriko's schouder, en woelden met een hand door haar haren,
hij beet soms op zijn lip, alsof hij dat gevoel, dat er echt uit wou, tegen wou houden.
Het werd licht in zijn hoofd, en wazig voor zijn ogen.
Even trachte hij zwarte plekken te zien, hij bewoog zich later zacht mee, op een ritme ging hij zacht heen en weer, maar dat was nogal moeilijk in het water. Zijn handen gleden wat meer naar beneden, tot ongeveer Yuriko's borsten, die hij zacht maseerden.

Het enige wat door haar lichaam ging was puur genot. Het was alsof ze nu was echt één waren. In elkaar. Ook al was dat misschien een beetje té letterlijk gezien. Het voelde gewoon geweldig. Met Resi.
Maar het gevoel dat dit niet mocht, niet kon, bleef steken in haar achterhoofd. Ze wilde het negeren waar het kwam steeds sterker terug, naar mate ze bezig waren. Waarom mocht dit niet? Wat was hier verkeerd aan?
Opeens vloog Ayase door haar hoofd en een schuld gevoel bekroop haar. Ook Heath's naam vloog stekend door haar gedachte en langzaam nam ze af. Trok ze zich terug.
Ze staarde naar het water waar nog steeds stoom van af kwam en alles leek stil te staan. Resi durfde ze niet aan kijken.

Resi huiverden even, dit voelden als een ramp. Als je ontwaakt uit een mooie droom, alsof alles weg zakte tot het weer normale. De normalen wereld, waar alles normaal moest zijn, waar hij normaal moest zijn, waarin hij haar broer moest zijn, alleen maar omdat ze samen uit 1 buik kwamen. Een wereld waarin je kan huilen en schreeuwen dat het niet eerlijk is, en dat het geen zin heeft, zonder dat iemand het hoort.
Een wereld waar je niet anders mocht zijn dan ieder ander, niet van je zus mocht houden op een andere manier dan dat de 'bedoeling' was.
Niet anders mocht kijken naar mensen dan dat het hoorden, niet andere meningen mogen hebben zonder een discussie, niet elkaar mocht vasthouden zonder hele rituelen. Niet die woordjes kunnen zeggen tegen meer mensen tegelijk. Een wereld waarin je moest kiezen. Moest vechten ookal was je zo slap, zo moe. Moest leven, en niet mogen nadenken over waarom je dat deed zonder raar aangekeken te worden of deprisief te worden genoemd. Waarin je niet van Yuriko mocht houden door dat ené stomme woordje 'familie'.
Alles in hem werd koud, kouder dan het koudste ijs dat hij ooit had gevoelt. En het bleek niet warmer te kunnen worden, hoe hij ook keek, hoe hij ook dacht. Hoe het water ook zijn lichaam streelden, hoe de warme dampen zijn gezicht maseerden. Hij staarde naar het water, dat nu meer leek op een zwart gat, dat al zijn gevoelens zo, uit zijn voeten mee trok naar die andere dimensie, naar die andere ruimte vol genot en plezier.
De namen en plaatsen van deze wereld keerden weer terug in zijn gedachten, Ayase, Kira, Heathcliff.., Heathcliff. Hij besefte het nu pas, Heathcliff, die naam bleef maar door zijn hoofd heen dreunen,
alsof er een bel ging in zijn hoofd, of iemand schreeuwden en dat maar bleef herhalen,
hij keek even op, en legde zacht zijn hand op Yuriko's kin,
'het spijt me..,'
feluisterden hij alleen maar met een benauwt stemmetje,
'het was nooit mijn bedoeling geweest, het is zelfs een beetje tegen mijn natuur in, en nu.., nu ik jou dit aan doe, ik ben de naam "broer" niet waart, het spijt me..'
zonder nog wat te zeggen liet hij Yuriko los, en stapte uit het warme water, hij huiverden door de koude lucht die hem opeens deed opslokken, en greep zijn kimono van de grond.
Hij wou nog niet weg, het enige wat hij deed is op zijn knieeén bij het "bad" neer hurken, en kijken naar de rozenblaadjes in het water.
Wat zo mooi kon zijn, was zo lelijk en verrot.
En dat allemaal maar door het woordje "gewoon".

Yuriko hersenen begonnen opeens weer als een gek te werken. De realitiet kwam met een twee keer zo harde klap aan. Twee minuten geleden voelde ze zich nog zo warm, fijn. Ze dacht dat het niet meer kapot kon gaan. Blijkbaar wel.
Ze dacht weer te veel na. Over alles. Over Ayase over Heath over Resi over wat ze straks moest doen. Ze had nog wel tegen Ayase gezecht dat ze van hem hield. Was dat dan een leugen? Dat kon niet ze meende het, ze hield van Ayase, ze wilde hem niet nog eens pijn doen en al helemaal niet met dit.
Ayase was het enige wat ze nog hoorde. Het enige waar ze in deze paar secondes kon denken.
Maar al snel vloog de naam weg toen Resi de schuld op zich naam. Met een ruk keek ze op, naar Resi die al het water uit was. Zo snel als ze kon ging ze achter hem aan en hurkte bij hem neer, nog steeds naakt. Yuriko sloeg haar armen om Resi en drukte een kus op zijn rug. 'Het is niet jou schuld, evenmin mijne..', zei ze fluisterend.
'Het is de schuld van alle domme regels, regels die zeggen dat dit niet kan', zei ze streng, meer tegen zich zelf dan tegen Resi. Ze begreep zich zelf niet, ze had dit zo graag gewilt. Maar nu ging ze zich opeens aan de regels houden. Toch lag het waarschijnlijk meer baan feit dat ze weer vreemd ging. Ze had Ayase en ze wilde hem nog lang niet kwijt, en ze kende elkaar nog maar zo kort.
Toch kon ze het Resi niet kwalijk nemen, het was gewoon haar eigen schuld. Zij had Resi gevolgd zei had zich om hem heen geworpen hem 'binnen gelaten', en niet andersom.

Er wenden tranen op in Resi's ogen, hij deed verwoede pogingen die te onderdrukken,
hij voelden zich leeg, en koud. Liefdeloos.
Hij schudde langzaam zijn hoofd, 'ik haat het!' schreeuwde hij opeens, plotseling. Hard,
het moment van rust werd verstoort, en met een enorme knal sloeg Resi in het water dat omhoog splansten.
Hij was even al zijn rust vergeten, al zijn innerlijke kalmte.
Het water spetterden in zijn gezicht. Het maakte hem weer een beetje kalm.
'Ik vind het zo oneerlijk..,'
mompelden hij zacht.

Yuriko schrok van zijn plotselingen uit barsting. Ze trok ging naast hem zitten en bungelde met haar voeten in het water. Ze kon Resi zo niet aan zien zo wilde ze hem niet zo zien. Maar wat kon ze er aan doen?
Ze zuchtte diep en speelde mer haar half natte haar. 'Het is beter zo.', fluisterde ze met tegen zin. Resi had Kira en Yuriko had Ayase. Ze zou het niet kunnen hebben als Resi met liefdes verdriet zat omdat Kira het uitmaakte omdat hij vreemd ging dankzij Yuriko.
Yuriko had zo ie zo voor zich zelf al besloten alle schuld op zich te nemen. Ze zou zelfs zeggen als Kira alsnog boos op hem was dat Yuriko hem gedwongen had. Het enige probleem was Ayase, maar Resi kwam voor hem, Resi was het belangrijkste. Ze zou het er voor over hebben.
Yuriko zocht hopeloos naar zijn hand en kneep er in. 'Het is ook niet eerlijk', mompelde ze zachtjes.

Resi pakte Yuriko bij haar schouder, 'nee! het is niet beter zo! Mij is altijd geleerd voor dingen te vechten! En ik vecht voor jou! Ik heb alles voor je over en ik wil meer zijn dan alleen je broer! Ik wil meer zijn dan ik verdien van je! Ik wil dat speciale plaatsje in je hart hebben, nu meer dan ooit.., ondanks..,' Resi slikte even hoorbaar, 'ondanks ik..,' hij stopte even met praten, en liet Yuriko los.
'Ondanks ik op hem en Kira ben, drie mensen..Waarvan 1 een jongen.., ik spoor niet..' herhaalde Resi zacht. Zijn badjas was wat afgegegleden en zijn schouders waren weer zichtbaar.
Zijn haar was nog nat en hij voelden wat warme druppeltjes langs zijn huid naar beneden glijden.

Yuriko keek hem met grote ogen aan. De woorden die hij zij kwame raar aan, ongverwachts. Het was onbegrijpelijk. Dacht Resi.. Dacht hij nu werkelijk dat hij geen speciaal plekje had in haar hart?! Dacht hij dat hij al niet meer was dan alleen haar broer. Resi was het belangrijkste in haar leven. Resi liet haar leven.
Ze haalde haar voete uit het water en ging op haar knieën zitten. Yuriko sloeg haar armen om Resi heen en drukte hem tegen haar nog steeds ontbloote lichaam aan. 'Jij hebt al het speciaalste plekje in mijn hart', fluisterde ze in zijn oor. 'En je bent al meer dan mijn broertje'. Ze gaf hem een kus op zijn schouder die weer zichtbaar was en kneep hem nog dichter tegen haar aan.

Er rolden een traan langs Resi's wang, hij voelden zich klein, miezerig.
Maar dat maakten nu niet uit; hij was bij zijn zus. Zijn zusje, nog meer dan dat. Geheimen woorden. Geheimen gevoelens. Voor haar,
voor hem.
Waarom was het zo onmogelijk, waarom gaf ze hem dit prachtige gevoel, maar was dat gevoel nu net verboden..?
Wie had dat ooit verzonnen, die zou Resi willen vermoorden, en daarna van een viaduct af gooien.
Of verbranden en er kattenvoer voor maken. En al dat soort dingen, van die vreselijke onmogelijke dingen, waarom werd schelden en kwaat zijn op elkaar wel geaanvaard, en liefde voor iemand zelfden?
Resi merkte dat hij aan het verranderen was, zijn uiterlijk, hij groeide. Zijn gezicht werd smaller en zijn stem wat zwaarder. Maar ook van binnen; hij ondekte steeds meer slappe en sterke punten van zichzelf, steeds meer gevoelens, hij dacht steeds meer na over dingen, werd steeds moediger. Maar, soms zou hij nog altijd willen zoals het vroeger was, samen met Yuriko in het gras, aardbeien eten.., boekjes "lezen", zoentjes geven zonder dat je raar aan werd gekeken..
Maar dit was nu, en nu was hard. Koud. En bitter.