De Ruïne bij Osuké

Moon drukte op het knopje maar er gebeurde niks. Vervolgens drukte ze op het knopje van de tv maar er gebeurde ook niks.
'Nou zeg!' piepte Moon boos. Ze drukte op alle knopjes van de knopjesdoos maar er gebeurde helemaal niets. Ze wilde eigenlijk de knopjesdoos op de grond gooien maar het zag er zo oud uit dat het Moon beter leek om dat niet te doen. Moon legde de knopjesdoos teleurgesteld terug.

((jep aangezien er geen stroom meer is XD))

(( kheb hem veranderd Domme ik ))

((oketjes =) ))

"wat zou het eigenlijk moeten zijn?" vroeg Kira nieuwschierig al wist ze dat Moon het ook niet zou kunnen weten. Ze rammelde wat met de stekkertjes mara er gebeurde nog steeds niks. "Zullen we dan maar verder gaan?" vroeg ze uiteindelijk maar aan Moon "Of wwil jij kijken of we dit ding aan de praat kunnen krijgen?"

Moon haalde haar schouders op. Het leek haar wel leuk om te kijken wat dit ding was en wat hij kon, maar ze besloot verder te gaan de ruïne te verkennen.
'Zullen we maar verder gaan,' zei Moon uiteindelijk. Ze liep verder door de kamer naar een vierkante houten deur. De witte lak was er afgesleten en er staken splinters uit de muur. De volgende kamer was een kleine ruimte met een aanrecht en een wasbak. Waarschijnlijk de keuken.

Kira knikte en volgde Moon naar de keuken. Dit leek tenminste nog een beetje op wat ze kende. Alleen een paar grote apperaten in de muur begreep ze niet. "Wat ziet het er saai uit zeg. Zonder een los potje of een stuk vergeten fruit hé?" zei ze zacht. Ze kon zich niet voorstellen dat hier jaren geleden mensen hebben geleefd en gelukkig waren. Het viel haar op dat alles hier nog intact was.

Moon glimlachte en keek naar de keuken.
'Het is inderdaad heel leeg,' zei Moon terwijl ze door de keuken liep. Ze trok een grote witte kast open. Van binnen was het ook wit en er zaten allemaal laatjes en verdiepingen in maar de kast was - op een beschimmelde appel na - tot de bodem aan toe leeg.
'Jammer dat ze geen spullen hier hebben. Ik vind het altijd interessant om te weten wie hier hebben gewoond en hoe ze leefden,' zei Moon ietwat teleurgesteld. Ze deed de kast weer dicht. Maar ze hadden wel al wat vreemde spullen ontdekt, dacht Moon in haarzelf met haar ogen op een doos met een raampje en knopjes gericht.

Kira knikte "ik ook". Ze negeerde de rare apparaten die toch niks deden en liep een trap af. Het verbaasde haar dat deze etage nog zo intact was aangezien het van buiten zo bouwvallig eruit zag. Toen ze de deur opendeed kwam ze in een donkere ruimte waar het erg vochtig en koud was. "Moon, dit is een stuk minder aantrekkelijk" riep ze naar boven.

Moon keek op toen ze Kira hoorde en liep achter haar aan een trap af. Het was donker en vochtig beneden. Ze knipperde met haar ogen en probeerde aan het donker te wennen.
'Wat een duister,' zei Moon. 'Heb je niet de kracht vuur of zo?' Ze ging met haar hand langs de muur, maar trok hem gauw weer weg toen ze iets voelde friemelen onder haar hand.

Kira schudde haar hoofd "Nee, al zou dat nu wel handig geweest zijn." Ze voelde een koude wind omzich heen slaan. Snel liep ze naar de richting waar de wind vandaan kwam en struikeled bijna over een doos heen. Ze vloekte binnenmons "wie zet er nou een doos neer waar niemand het ziet." Ze schoof de doos opzij, er kwam een streep daglicht naar binnen. "misschien wel om een gat te dichten" antwoorde ze tegen zichzelf. Kira keek naar Moon "wie maakt nou zo'n donkere kamer?"

Moon keek bedenkelijk naar de doos. Waarom zou iemand het licht afdekken?
'Ik zou het niet weten,' zei Moon. Ze liep richting Kira en struikelde bijna over iets hards.
'Waar is dit voor?' vroeg Moon zich hardop af.

(( SOrry inspiratieloos en ga douchen en bones kijken ; ) ))

Kira schoof de dozen opzij zodat er meer licht binnenkwam. Ze knipperde met haar ogen tegen het licht en toen ze er aan gewend was keek ze omzich heen. "ik zou het niet weten" antwoorde ze op Moon's vraag. Ze zag dat er meerdere gaten waren en dat de muren al aardig aan het afbrokkelen waren. "Dit lijkt een stuk ouder gedeelte van het huis"

Moon liet haar handen langs de muur glijden en voelde de ruwe broze bakstenen die onder haar handen een langzaam in korreltjes afbraken. Wat een vreemde ruimte... Moon voelde hoe ijskoud de ruimte was en ze sloeg haar dunne vestje dichter om haar heen.
'Brrr,' rilde ze.

((( Wat moet ik me hier bij voorstellen ?? Een oude kelder ofzow?? ))