De oude Waterput van Okana

Kalmpjes wandelde Yia langs een lege vlakte, iets na Okana. Ze had even niet meer tegen de drukte gekunt, en was het dorp uitgelopen. Fira hobbelde als een bezetenen achter haar aan. 'Fira, daar is water.' Zei ze tegen het draakje toen ze de put zag. Fira's pas kreeg een nieuwe veerkracht. Toen ze er was, en in de put keek, zag ze dat er niks in zat. 'Sorry.' Fira sprong tegen haar op. 'Kijk uit, je wordt steeds groter en anders duw je me in de put, en dan blijf je hier allen achter. Fira stopte vlug en keek haar verondschuldigend aan. Ze aaide haar over haar kop en glimlachte flauwtjes.

Water, eindelijk water. Resi had 3 uur doelloos rondjes gelopen. Hij had een vreselijke dorst, zijn lippen waren droog. Hij was niet naar Okana gegaan, daar wou hij niet heen. Hij had de laatste tijd de neiging om zich af te sluiten van de buiten wereld. Hij zag vaag twee gedaanten's staan bij de put, maar wou er niet op letten. Het enige waar hij aandacht was water. Hij kon alleen nog maar denken aan water; water! Hij begon wat harder te lopen, en vergat zelfs het meisje, die hem trouwens vaag bekend voor kwam te begroeten. Hij kon de teleurstelling op zijn gezicht niet onderdrukken toen hij zag dat de put helemaal leeg was. Stomme put. Wie de hell zet er dan ook een lege WATER put neer?

Yia keek naar de jongen. Ze had nog wel een beetje water en zelf had ze geen dorst. Ze had het eigelijk hier willen bijvullen, maar aangezien dat niet mogelijk was zat het flesje nog steeds in haar tas. 'Dorst?' Vroeg ze, terwijl ze in haar tas graaide en er het flesje triomfantelijk uithaalde. Ze hield het de jongen voor. 'Alsjeblieft.'