Een paar jaar geleden is deze kerk afgesloten, de beelden staan er nog in. Hij werd te oud, en mensen kregen andere ideeén over de kerk. Dat het er spookt, en dat de beelden die er in staan tot leven kunnen komen. Dat is natuurlijk grote onzin. Er wonen nu een stel vampanezen. Waaronder Persephone en haar "broertje" Jared, en Willow, hun kleine" zusje." Vampanezen slapen niet de hele dag, omdat het vrij donker is in de kerk kunnen ze gewoon rond lopen, ook kan Persephone een paar uren buiten lopen, maar niet langer dan 5 uur, want dan zou ze leven verbranden.
Regels: Nou, ik schrijf uit de huid van Persephone, omdat ik nog geen apart poppetje voor haar kan aanmaken.
En geen onzinnige posts.
--
Met een hoofd als onweer liep Persephone naar binnen, haar lange bruine haren bungelden futloos voor haar gezicht. Ze staarde naar de beelden die op de grond lagen, kapot geslagen. 'Willow?! Waar neer ga je eindelijk die troep hier opruimen?' krijste ze met haar schelle stem. Een klein meisje kwam tevoorschijn, ze had een lijk bleke huid, alleen het puntje van haar neus was net zo rood als haar haar, en de bloed vlekken op haar jurkje. Ze bekeek Persephone met een een uitdagende blik, 'over 30 jaar,' antwoorde ze met een zoetsappig stemmetje, ze speelde wat met het hoofd van kindje Jezus. Persephone sloeg een diepe zucht, 'en waar is die onzinnige homo?' Willow likte haar lippen af. En wees op haar buikje. Willow was anders dan Persephone, Persephone zou nooit zoiets doen als Willow. Willow at alles wat liep en geluid maakte tot het bot op.(zelfs mensen!)
Dat zou wel aan haar leeftijd liggen, ze was pas 15. En zag eruit als nog steeds een kind van 3, het derde levensjaar waarin Persephone haar bloed aan Willow had gegeven. Niet wetend dat het zo'n lastbak kon zijn. Met een minachtende blik liep Persephone naar de kist van Jared, Jared hield ervan om in een kist te slapen, Persephone daar in tegen helemaal niet. Die stomme kisten lagen voor geen ené meter. Ze had er al 3 weken onnodig in liggen te weg rotten, 3 weken had ze de zelfde lucht moeten inademen. Tot dat ze was gevonden door Jared, die haar vampanees maakte. 'Jared?' haar stem klonk opeens veel zachter, en liefelijker. Er kwam geen reactie. Woedend sloeg Persephone met haar vuist op de deksel van de kist. Dit was nu altijd, altijd. Waar was hij? Hij had belooft voor Willow te zorgen!
Opeens schoot de deur open van de kerk, er liep een schim naar binnen. 'Zocht je mij, Pursy-Chan?'
vroeg het "ding" met een spottende toon. Langzaam veranderden het ding in een gedaante, nog vrij vormloos. Daarna een jongen, met rood\bruin haar. Persephone gromde, en ontblote haar boventanden, 'Jared. noem me niet zo of ik voer je aan Willow.' De jongen, die dus Jared heten, begon te lachten. 'Nog steeds de knorrige oude vampanees die ik ken. Ohja, Willow.' Willow keek op bij het horen van haar naam, haar ogen begonnen speels te glimmen toen ze zag wat Jared bij zich droeg, een hoofd van een tamelijke dikke man- dat zag je aan de onderkinnen-, ze dook op hem af, en trok het hoofd uit zijn handen. Zonder te bedanken voor haar "snoepje" begon ze gulzig te eten. Persephone gunde Willow en het hoofd geen blikken, 'ik dacht dat jij hier zo blijven?' ze zette haar handen in haar zij. Jared glimlachte, 'jij bent de vrouw, waar was jij? Eindelijk op date?' hij grijnste uitdagend, 'je moet nu echt eens aan de liefde beginnen Pursy,' ook hij zetten zijn handen in zijn zij. Persephone haten het, ze haten het als Jared haar zo uitdaagde. Ze gunden hem geen woorden meer, en sloop terug naar haar kist. Maar Jared gaf niet zomaar op, 'je was in het huis van de familie Shadoe he?' zijn ogen fonkelden speels, hij legde zijn ruwe hand op Persephone's schouder. Die op haar beurt hem ruw zich afschoot. 'Ja, dat was ik ja,' sprak ze bits. 'Resi Shadoe?'. ´Nee, ik was wel opzoek naar hem, maar hij heeft het huis verlaten, denk ik.´ Jared snoof, ´ik krijg hem nog wel, jij is een gevaar voor ons, William was,´ Jared werd ruw onderbroken in zijn zin door dat Persephone hem bij zijn strot greep, en daar pijnlijk met haar lange scherpe messen nagels in boorde. Zodat er wat bloed uitdrupte, ´zwijg over William, jij dwaas..,´ uit haar ogen spoot zowat wat vuur. Jared spartelde wat tegen, ´laat me los jij trut!´ gilde hij, met een hees paniekerig stemmetje. Hij wist dat Persephone, ondanks haar ~knorrige~ maar liefe aard, instaat was hem goed te verwonden. Of erger. Zijn ogen stonden bang, en vol paniek. Persephone grijnste even tevreden, maar toen ze nog meer kracht wilde zetten voelde ze hoe Jared van haar af werd getrokken. Woest keek ze op, op het punt om een hele laag schelt woorden te schreeuwen tegen de gené die hun twee uit elkaar had gerukt. Maar toen ze zag wie het was zweeg ze. Haar wangen werden rood. Ze keek in de boze ogen van meneer Sedric Ley, zeg maar Ley trouwens. ´Ik heb jullie zo vaak gezegd, niet te vechten,´ gromde hij. Persephone slaakte een diepe zucht, ´maar,´ begon ze. Ley onderbrak haar, ´Maar zijn altijd leugens, woorden van de zwakke`. Zwakke, zo noemde Ley de mensen. ´Persephone, ga terug naar je kist, en was je daarna even, je ziet er niet uit.´ Jared begon te lachen, ´heeft ze er ooit uitgezien´ hij pinkte een traantje weg. Persephone gromde luid, en stapte in haar kist, die ze met een klap dicht gooide. Ley draaide zich om naar Jared, en bekeek hem met zijn ´blik des doods´ (Death glare) Jared zweeg al snel. ´En jij Jared..,´ begon Ley, op een zoetsappig stemmetje, dat Jared niet van hem gewent was, ´jij mag mijn kist gaan schoonmaken..,´ Jareds gezicht vertrok, Ley genoot van Jared´s uitstraling, en besloot het nog een beetje erger voor de arme ziel te maken, ´en daarna.., mag je Willow in bad stoppen.´
Het gekrijs van Jared was nog van een halve kilo meter afstand te horen.
Onderwerp: De oude kerk ~plek van de vampanezen in het zuiden~ 
zo nov 22, 2009 1:44 pm