Het oude huis bij Okana

Moon grijnsde even en keek naar het skelet. Wie zou je zijn geweest, vroeg Moon zich af. Ze staarde even naar het skelet en liep toen langs Sorrow naar het bureau, het enige andere meubelstuk dat er stond (op de stoel na dan).

((( INSPIRATIELOOSHEID )))

Sorrow keek uit het raam maar het was te stoffig om ook maar iets te zien. Hij veegde vluchtig een hele laag stof weg zodat hij toch een beetje kon zien. Het enigste dat hij buiten zag was een zee van mist. Niks te zien dus.



((echt é x,x))

Moon liep naar het bureau en trok een laatje open. Er zat niets in behalve een oud potloos. In het twee laatje zat ook niks maar in het derde laatje zat een sleutel. Moon pakte de sleutel en zag dat er een vreemde tekst op stond:

後部ドア

'Moet je dit zien,' zei Moon terwijl ze de tekst bestudeerde. Wat zou het betekenen?

((( Ja wat zou het betekenen Vertaal het maar met google vertaler http://translate.google.nl/translate_t?hl=nl&sl=nl&tl=ja# het is japans )))

((mijn pc blokeerde door je vertaalding x,x, op google kun jj da by the way ook late vertale x3 en nu zit ik op ouwe pc waar ik dii tekens nii kan zien x,x dus zeg gwn ff wat er op staat x3))


Sorrow trok zijn wenkbrauw op. 'vast van 1 of ander dagboek...' zei hij schouderophalent. Hij was niet echt geinteresseert in iemands andere dagelijkse leven. Een dagboek vond hij maar meisjesachtig. Ok, je zou gaan kunnen zeggen dat je later hoopt dat iemand het dagboek vind met jouw avonturen daaringeschreven. In de hoop niet vergeten te worden of misschien zelfs beroemd. Maar dat lag niet binnen de interesses an Sorrow.

(( Het betekent 'Achterdeur'. Alleen anders om vertaald ie wat anders :O ))

Moon keek even kort naar Sorrow maar stopte toen vlug de sleutel in haar zak.
'Van een dagboek?' mompelde Moon in haarzelf. 'Ik denk het niet. Dagboeksleuteltjes zijn meestal klein. En deze is nou niet bepaald klein,' stelde ze vast.
Moon liep de kamer uit, de overloop op en keek rond in de hoop een deur te vinden die ze misschien over het hoofd hadden gezien.

Sorrow paseerde haar. 'ik ga beneden kijken' Zei hij vluchtig en liep de trap op. Hij wist niet of ze het graag zou hebben om hier alleen rond de dwalen. Hij had er toch geen problemen mee. Hij was niet bang om hier rond te dwalen.

Moon keek Sorrow na, die de trap af liep en haar in het donker op de overloop achterliet. Ze draaide zich om en liep over de overloop. Het was een best grote overloop en er was maar één deur, dat kon toch niet? Moon ging met haar handen over de houten muur en voelde de regematige ribbels die in het hout zaten. Voorzichtig deed Moon te hele overloop maar er was niks te vinden. Moon liep de kamer weer in, waar het wat lichter was. Maar toen ze het skelet zag ging ze gauw weer naar buiten.
Ze liep de trap af achter Sorrow aan, in de hoop dat hij wat had ontdekt.

Sorrow keek in een paar schuiven en zag toen links van hem iets bewegen. Hij keek op maar zag niks. Toen hij voetstappen rechts van hem hoorde keek hij weer op en zag Moon. Hij glimlachte vriendelijk.

Moon keek Sorrow even aan en liep toen de kamer in. Ze draaide rond om nog eens goed te kijken of er een deur was, maar ze kon het niet goed zien. Beneden was het het donkerst. Opnieuw begon Moon met haar handen tegen de muur te tasten in de hoop een deur te vinden.

(Moet gaan )

Sorrow zag hoe Moon klungelde en greinsde. 'wacht, dit hept vast'
Hij opende zijn hand en liet een blikwemstraal rond zijn hand dansen. Hij kwam naast Moon lopen zodat ze kon zien. Het gaf niet zoveel licht als een vlam maar je kon er teminste meer mee zien.

Moon keek op naar de bliksemstraal.
'Cool,' mompelde ze terwijl ze met Sorrow verder liep langs de muren. Onder de trap zag Moon een laag deurtje, maar ze betwijfelde of het eigenlijk wel een deur was. Was het geen opbergruimte?
Moon opende het deurtje en hurkte om te zien wat er was. Het licht van de bliksemstraal scheen zachtjes naar binnen en Moon zag dat het een laag gangetje was. Ze keek naar Sorrow.
'Zullen we er door?' vroeg ze. Ze had eigenlijk niet zo'n zin om door zo'n smal gangetje te moeten kruipen.

Sorrow staarde er even naar. Hij was nieuwsgierig maar hij kreeg er geen goed gevoel bij. 'hmm, beslis jij maar' Hij stak zijn hand door de deur om beter te kunnen zien.

Moon keek Sorrow even twijfelend aan.
'Ik denk dat we het moeten doen,' besloot Moon uiteindelijk. Ze ging op haar knieën zitten en ging op handen en knieën het smalle gangetje in. Langzaam schuifelde Moon vooruit. Het was pikkedonker - op het zwakke licht van Sorrow's bliksemstraal na - en het rook er muf. Plotseling voelde Moon een spinnenweb in haar gezicht. Moon veegde snel met haar handen het web weg en deed haar uiterste best om kalm te blijven.
'Kom je ook?' riep Moon naar achteren. Ze had er niet overnagedacht of Sorrow er wel in wilde gaan.

Sorrow bukte zich en kroop haar op handen en knieën na. 'natuurlijk!' ^.^ Hij maakte een bliksem bolletje en liet het voor Moon vliegen zodat ze teminste zag waar ze liep. Veel uitzicht had hij niet op Moon haar achterste na dan. (srry, kon het niet laten :p)

(( xD ))

Moon kroop vooruit in het nauwe holletje. Ze was wel blij dat Sorrow voor licht kon zorgen, want anders was ze met haar hoofd overal tegenaan geknald. Op handen en voeten schuifelde Moon langzaam vooruit. Het was erg krap en benauwd; hier zo iemand met claustrofobie zo in paniek zijn geraakt. Al vond Moon het ook niet fijn, zo in het half donker door zo'n smal gangetje.
'Waar denk je dat dit gangetje eindigt?' vroeg Moon. Daar had ze eigenlijk de hele tijd al over nagedacht. En wat als het nou doodliep, of misschien zouden ze iets eng tegenkomen of zo... Moon voelde even een rilling door haar lichaam gaan, maar kroop dapper weer verder. We zien wel, dacht ze.

Sorrow dacht er even over na en kreeg een aantal ideeën, te veel om op te noemen eigenlijk. 'we zullen wel zien' ^.^
Hij hoorde vlak naast hem water lopen, achter de muur. Waarschijnlijk waren ze naast 1 of andere buis aan het kruipen.

'Water,' mompelde Moon. 'Een waterleiding?' Ze bleef even staan luisteren naar het geluid maar kroop na een tijdje weer verder. Er leek geen eind aan de buis komen, naar Moons gevoel duurde het al uren en úren. Moon keek om.
'Wat moe...' Moon stopte halverwege haar zin omdat ze haar hoofd stootte. 'Au,' zei ze terwijl ze over haar hoofd wreef. Toen ze omhoog keek zag ze dat er een plaat die boven haar zat, los was gekomen omdat ze haar hoofd er tegen aan stootte.

-----New------

Shimara liep richting het oude huis. Ze had verhalen erover gehoord, dat het er schijnt te spoken en dat er een duistere sfeer rond hangt. De afgelopen dagen waren nogal eentonig geweest, dus een beetje spanning zou geen kwaad kunnen. Niet dat er veel spanning in dit huis zou zitten. Het waren immers maar geruchten, toch? Spookhuizen waren sowieso saai. Maar, het was beter dan niets.