Café 'Het kleine hart' -only Mia en Kira-

"Hij is mijn liefde Teddy" Ze liet haar hoofd op haar handen steunen "ik weet het niet meer, ik vind jou lief, Resi lief." Ze keek naar Mia om haar reactie te pijlen. Ze zag twijfeling in haar ogen en wilde wat zeggen gewoon om haar te troosten. "Ik hoop dat wij vriendinnen kunnen blijven" zei ze uiteindelijk maar. Ze keek Mia niet aan.

Mia keek op naar Kira, de tranen stonden in haar ogen. ''ik weet niet of ik dat wel kan'' ze beet op haar lip. de tranen bleven staan, ze waren deels van vreugde, deels van pijn, deels van schuldgevoel aan mido. haar handen voelde weer koud en ze klapte haar handen in elkaar en trilde lichtjes. ze was in de war.

Kira keek naar Mia, ze wist niet goed wat ze moest doen. Weglopen en de kans hebben om nooit meer met haar te spreken of haar tegen haar aandrukken en troosten. Ze pakte voorzichtig Mia's hand ze fluisterde: "we kunnen..." ze schudde haar hoofd en "nee, laat maar." Ze ademde een paar keer diep in om haar hoofd een beetje op orde krijgen.

Mia keek kira weer niet aan. ''we moeten een keuze maken, ik zero en jij resi. of ons'' het ons sprak ze heel zacht uit. ze keek naar kira's handen en speelde een beetje met haar handen. zacht streelde ze met haar rechterduim de bovenkant van kira's rechter handpalm. ze probeerde haar tranen in te houden.

Kira stond op "Dat wil ik niet, nu nog niet" zei ze iets harder dan ze bedoelde. Ze voelde allemaal emoties door haar lichaam stromen: haat aan de liefde, bang om iemand te verliezen, angst voor haar familie. Nu ze erbij nadacht, daar was ze wel het bangst voor. Het was een hele liefe familie, maar als ze anders seksueel geaard was dan de andere zou ze gewoon ruw verstoten worden. Verder waren er nof de emoties wanhoop en verdriet en een klein vleugje blijdschap van dat Mia hetzelfde gevoel had. "Ik denk dat ik heel even alleen moet zijn" ze keek Mia aan. Ze wilde even nadenken
(don't close this topic, is hun stamcafé!)

Mia stond op en liet kira's handen los. ''denk er maar niet over na, ik snap het al'' ze veegde haar tranen weg en draaide zich om. het was makkelijker voor hun beide om het te laten voor hoe het nu was. dat zou hun problemen besparen en dat ze hun jongers verloren. ze liep het cafétje uit en beet hard op haar lip. ik weet het ook nog niet kira, maar ik wou het teminste overwegen.

Kira slikte hoorbaar en liep naar de bar en betaalde snel de rekening. Ze liep naar buiten en keek om zich heen. Ze zag Mia niet meer, ze ademde diep in en liep weg.

- New -

Langzaam opende mia de deur, hij kraakte net zoals de eerste keer dat ze hier kwam. die keer dat ze kira hier tegen kwam, die keer dat ze elkaars lippen bijna hadden aangeraakt. ze schudde haar hooft om die gedachtens weg te krijgen. ze sloot de deur achter zich en ging express aan een andere tafel zitten dan die keer dat ze hier met kira was. messchien had ze beter niet kunnen komen, doordat ze hierheen was gegaan kwam kira vaker in haar hooft op. messchien had ze het wel nodig, om het te kunnen verwerken of hoe ze dat dan ook noemde.

Kira strompelde het cafétje binnen. Ze hoopte dat Mia er niet zou zijn, ze wilde even nadenken. Ze deed de deur dicht en zag Mia zitten. HAar hoofd werd rood ,ze vloekte binnenmonds. Kira keek omzich heen en ging snel aan een tafeltje achterin zitten waar het rustig was en hoopte dat Miahaar niet zag. 'waarom nou kom ik mia vandaag tegen' zei ze tegen zichzelf. Ze wilde nadenken hoe het verder moest.

Mia hoorde de deur -die kraakte- opengaan en keek om naar de deur. kira. haar hooft werd rood zonder dat ze zelfs een paar woorden hadden verwisseld. ze keek weer snel voor zich uit en probeerde kira uit haar hooft te krijgen. waarom moest ze juist vandaag hier zijn? waarom juist nu? mia beet hard op haar lip en probeerde warme handen te krijgen.