De klif naar beneden -Only Kira en Resi

net voorbij het woud van Osuké is een grote afgrond. Er is een uitstekend stuk rots waar je op kan staan, maar je moet oppassen als het regend en het stuk rots glad is (zoals nu) want dan zou je ook zomaar eens kunnen vallen, het is wel een idiaale plek om na te denken, of om een boekje te lezen - moet het niet regenen.

Regels: Only Resi en Kira
voor de rest: vrij.
--

Resi voelde de regen tegen zijn jas aan kleterren, Sasja had hij diep in zijn zak verstopt. Dat gekke beest sliep de hele dag.
Hij was omgelopen, hij wou nou wel eens weten wat achter het bos van Osuké was.
In het begin was het niet meer dan een boomloos stuk, wat gras pollen en gele bloemen.
Opeens ging het wat naar beneden, alsof je een heuvel afging.
Hij stopte toen hij zag dat er opeens een speelt in de aarde zat.
Een scheur.
Hij klom naar een steen, en keek voorzichtig over de rand, hij moest Sasja bij zijn staart pakken omdat die uit zijn zak was gekropen en naar de scheur liep.
Zijn gezicht vertrok,
dus dit zat er achter het bos van Osuké.

Kira klom over wat rotsen heen. Ze zag geen hand voor ogen, waarom ze naar de klif was gegaan wist ze niet. Eigenlijk was ze gewoon verdwaald en kwam uiteindelijk bij de klif terrecht. In de verte zag ze een gedaante opdoemen in de regen. Ze veegde wat nat haar uit haar gezicht en kneep haar ogen tot spleetjes, maar ze zag niets dan een gedaante. Ze liep er heen en voelde hoe de regen haar langzaam doorweekte. Amado sprong uit haar jas toen ze dichter bij de gedaante kwamen. "Resi?"

Resi schrok op toen hij de vaag bekende stem hoorden. Die van Kira,
hij draaide zich even om, en stak zijn hand op naar Kira,
als teken van begroeting. Als hij nu zou praten dan zou ze het waarschijnlijk toch niet hebben verstaan, en praten deed hij toch nog liever even niet, of weinig.

Ze liep naar hem toe terwijl ze nog wat nat haar uit haar gezicht veegde ."Hoe is het?" vroeg ze een beetje verlegen, waarom ze verlegen was wist ze niet. Maar verlegen zijn bij Resi vond ze niet erg.

'Good, Good,' antwoorde Resi met een rustige glimlach.
Hij stond op en voog de modder een beetje van zijn broek af,
natuurlijk werden de vlekken alleen maar groter,
maar het ging om het idee.
'En met jou?'

"Nat" ze glimlachde. Ze voelde hoe de wind aan haar jas trok en wankelde even. Snel zette ze een stapje naar achter, niet merkend dat Amado achter haar was gaan zitten. Amado ga een boos geluid toen Kira naar achter stapte. Van schrik deed kira een sprong naar voren, terwijl ze dat deed wist ze dat ze dat niet had moeten doen. Ze gaf een gil toen er geen grond onder haar voeten terecht kwam. In een flits zag ze haar leven voorbij gaan. "RESI!"

Resi keek verschrikt op,
de wereld bleek even heel sloom te gaan in Resi's gedachten, hij schoot naar voren, de klopping van zijn hart was het enige wat hij hoorden, even bleek te tijd stil te staan.
Toen kwam hij op de grond terecht, en greep Kira's hand, 'Kira! Hou me vast! Ik trek je omhoog!" Resi kneep een oog dicht, en begon te trekken. 'Nog even, hou me vast!' Hij pakte haar hand beter vast, en kroop wat naar achter.
Zijn hoofd was rood geworden van al de inspanningen.

Kira probeerde iets te vinden om haar voeten op te zetten, maar het leek wel of iemand de kloof precies op dat punt heeft glad geschuurd. Ze voelde hoe Resi haar arm vastgreep en begon te trekken. "kom op je kan het, je moet het" schreeuwde ze omhoog. Anderen zouden gaan gillen en hard om zich heen trappelen, maar Kira wist dat het dan nog moeilijker zou worden om eruit te komen. Al stond ze doodsangsten uit ze hield zich stil. Amado sprong om Resi heen alsof hij wilde helpen, maar niet wist hoe.

Resi's ogen bleken te vlammen, hij gaf een enorme ruk, en voelde hoe hij naar achter viel. Met Kira bovenop hem,
hij kreunde even pijnlijk, en kroop wat overeind,
zijn stuitje deed vreselijk veel pijn, en even meenden hij een soort verblindend licht te zien,
'gaat het een beetje?'
vroeg hij toen bezorgd.

Kira ademde een keer diep in en voelde of alles nog heel was. "Volgens.. mij... wel" hakkelde ze. Ze viel helemaal stil alsof ze in shock was en zei niks meer . De regen hulde Kira en Resi in een waas van water.

Resi glimlachten even zacht, hij gleed met zijn hand door Kira's haar.
Hij gleed met een hand langs haar kaaklijn, 'daar ben ik blij om..,' zei hij dromerig.
Maar liet haar toen los en kroop onder haar vandaan, het liefst zou hij haar hebben gekust.
Natuurlijk, maar hij was daar nog wat te verlegen voor. Hij had nog nooit een meisje echt gekust, what a shame! alleen zijn zusje Yuriko wat zachte kusjes op haar mond en dat soort dingen.

Kira kwam weer een beetje bij, en voelde de warmte van Resi onder zich. Ze voelde de warme hand van Resi door haar haar en over haar kaaklijn gaan. Ze bloosde en voelde een lichtte teleurstelling toen hij wegkroop. Ze ging overreind zitten "Bedankt, Resi" zei ze zacht terwijl ze opzoek ging naar zijn hand.

Resi glimlachten even,
'geen probleem, wat had ik anders moeten doen?'
zijn stem klonk zwoel, charmant en diep. Zijn ogen twinkelden in dit licht, de regen maakte het af. Een dramatisch effect. Resi
had altijd de regen gehaat. Maar nu.., vond hij de regen geweldig. Alles was nu even geweldig.

Kira gaf geen antwoord en trok de hand van Resi naar zich toe en glimlachte naar hem. Ze wilde wat doen, ze wilde dat dit moment eeuwig duurde.

'Zou je het erg vinden, als we nu zouden kussen?'
vroeg Resi zacht, hij keek Kira doordringend maar ook teder aan, dit hoorden je niet te vragen,
maar zo was Resi. Hij moest alles zeker weten, hij zou echt niet meteen op haar af duiken en haar beginnen te tongen.
Zo was hij niet, het moest rustig opgebouwd worden, en ook zij moest het goed vinden.
Hij was een echte gentlemen. En had respect voor het vrouwelijke geslacht, en iemand anders mening.
Maar hij moest toegeven dat hij het niet leuk zou vinden als ze het niet goud zou vinden, hij wou het soms zo graag. Misschien alleen maar om het te voelen, of om die woordjes eens 1 keer tegen iemand anders te zeggen dan tegen Yuriko. Die dwaze 4 woordjes..

Kira kneep in zijn hand en boog naar hem toe. Nu hij die woorden had uitgesproken wist ze het zeker: ze hield van hem. Zachtjes drukte ze haar lippen op die van Resi. Ze voelde hoe haar lippen die van Resi raakte, ze werd duizelig van geluk. Dit was heerlijk. Met heel haar hart hoopte ze dat ze het goed deed, ze had nog nooit echt gezoend, wel geflirt maar dat kwam nooit verder dan samen een drankje drinken.

Resi voelde haar zachte lippen tegen die van hem, hij gleed met zijn handen wat naar onder tot haar heupen. Hij had het altijd vreselijk gevonden als hij kleiner was dan de gene die naast hem liep, zoals bijna altijd. Kira was wat groter dan hem ((Ik ga zijn lengte na deze post heeeel snel aanpassen)) maar dat maakte op een of andere manier nu niks uit. Hij genoot van elk moment, van het moment dat haar lippen de zijne raakte, van het moment dat hun tongen elkaar zachtjes streelde.
Zelfs van het moment dat het speeksel zich ver- oke daar genoot hij minder van.
Alsnog, het voelde zo goed, zo fout, zo stout.

((hihi))

Kira genoot, dit had ze nog nooit meegemaakt "Zo voelt de hemel dus" zuchte ze toen het moment voorbij was. Ze kroop tegen Resi aan die net als zij helemaal doorweekt was. "Resi?"

Resi moest even lachen om Kira's reactie, hij besloot haar plotseling Pooh te noemen, van winny the pooh.
'Ja, Pooh?'
sprak hij zoetig.

Kira grinnikte om de bijnaam "ik vind jou lief" zei ze simpel

'Ik vind jou ook lief hoor, Pooh, heel lief,'
sprak Resi simpel terug.
'Hé jakkie, al die regen, zullen we maar snel een warm veilig plekje zoeken?'
hij drukte een kusje op Kira's voorhoofd na deze woorden gezegd te hebben.

Kira stond op en trok Resi mee "Dat lijkt me fijn" Ze gaf Resi een kusje op haar oor.

'Hmm, waar denk jij aan Pooh,' Resi stak Kira een hand toe, en trok haar mee,
'een holletje onder de grond? Een huisje voor ons twee? Een grot? Een paleis? Een landhuis? Met stapels jurken voor jou, coco chanel nr.5, paarden, koeien, kindjes?' Resi grijnste even,
'nee natuurlijk niet,'
mompelden hij lief, 'ik weet wel wat jij wilt! Jij stouterd,' hij trok Kira weer naar zich toe, en kietelde haar even in haar nek.

Kira lachte "Ik kan niet tegen kietelen". Ze sprak de woorden 1 voor 1 uit en keek quasie kwaad, maar nog geen seconde later zat ze weer te lachen en kietelde Resi terug "Dat paleisje klonk anders ook niet slecht"