Het gevecht op het plateau

Yukira glimlachte vriendelijk aan. 'Nee, ik heb geen vriendje. Ik hield me eerder bezig met een vriendje te vinden voor Shimara dan voor mezelf.' Met een speelse grijns keek ze hem aan opeens. 'Hoezo eigenlijk? Geïnteresseerd?' Ze giechelde en wiebelde met haar wenkbrauwen. Het was wel grappig om te zien dat hij zich nogal klungelig voor deed. Het was wel grappig en vooral schattig in haar ogen.

Resi werd vuurrood, 'Nee,..of ja..ik bedoel.., oké een beetje' beaamde hij,
hij voelden zich paniekerig, en zijn gedachten waren op hol geslagen.
Alsof een wilde kudde paarden door zijn hoofd galopeerden.
'Ik had een vriendin, Kira, maar het is uit gegaan..,' mompelden hij zachtjes.

Yukira keek een beetje beteuterd naar Resi en legde een hand op zijn schouder. 'Aw... Dat spijt me voor je, eerlijk waar. Maar, waarom zou iemand het nou uit willen maken met zo een kawaii persoon als jij? Of heb jij het uitgemaakt met haar?' Ze keek hem vragend en lichtelijk nieuwsgierig aan. Relaties vond ze altijd hartstikke interessant, dus wilde ze het liefste alles weten.

'Zij ging vreemd, ik heb het gehoord van een meisje van de bediening van dat restaurantje, ach, zo gaan die dingen. Ik was ook niet altijd even eerlijk, ik had het wel zien aankomen. We leefden om elkaar heen, als je snapt wat ik bedoel, ik ben niet zo super in relaties, een kluns eigenlijk..Haha!' Resi krapte even met de minst pijnlijke hand onnozel aan zijn achterhoofd.
Pas toen voelden hij haar hand branden op zijn schouders, daar werd hij super blij van. Maar ook super verlegen.
Weer begon hij te blozen, 'en jij.., nooit een vriendje gehad?'

Yukira haalde haar schouders op en keek met opgeheven hoofd naar de grond. 'Nah, de meeste vallen niet echt op een persoon met creepy blauwe ogen en knal roze haar. Eerst denk je dat er iemand is die van je houd, maar dan kom je er achter dat je toch gebruikt bent. Dat doet in het begin pijn, maar later raak je er wel aan gewend. Die pijn wilde ik Shimara besparen, dus gaf ik het zelf op en ging opzoek naar iemand voor haar. Maar, ze heeft zelf al iemand gevonden. Mijn liefdes wijsheid is dus ook niet zo goed als ik zelf altijd dacht.' Ze grinnikte en streek met haar hand door haar haar.

'Misschien is er wel iemand die denkt dat hij van dat meisje met die "creepy" blauwe ogen kan houden, en ook wel van dat roze haar, misschien wel iemand..,' Resi stopte even, en schraapte zijn keel,
'misschien wel iemand zoals ik,' hij kuchte even droog. 'Ik ben de grootste freak hier, met mijn 2 kleurige ogen, en mijn te stille karacter, ik zeg nooit wat. En ik weet hoe het is als mensen je laten vallen.., dat weet ik maar al te goed,' even schoot de naam Yuriko door zijn hoofd, gevolgd door de naam Heathcliff.
'Maar, dat leert mij altijd wel, het leven draait niet over het leven in het algemeen, het draait om de kleine, leuke dingen in het leven. Zoiets; als even gelukkig zijn met maar een paar zachte kleine woordjes, zoals "ik hou van jou" of dat soort dingen,' Resi glimlachten even vriendelijk, maar liet toen zijn hoofd een beetje zakken. En bekeek beteuterd de grond, 'natuurlijk doet het pijn als mensen je laten vallen,' mompelden hij zacht.

Yukira keek Resi verbaasd aan en begon opeens te lachen. 'Ik vind je een leuk karakter hebben Resi. Je komt sterk over, zonder echt iets te doen. Dat hebben niet veel personen. En, je bent geen freak, geloof me. En, als iemand je laat vallen, land je meestal zelf wel weer goed, of word je door iemand opgevangen.' Ze glimlachte vriendelijk en charmant. Zacht en teder pakte ze met haar wijsvinger en duim zijn kin vast en duwde zijn hoofd wat omhoog. Glimlachend gaf ze hem een zacht kusje op zijn neus.

(Een kus op de neus betekend dat ze hem schattig vind *I*)

Resi begon heel heftig te blozen, een lokje haar sprong spontaan omhoog.
'D-Dankje Y-Yukira..,' mompelden hij zacht,
hij slikte even hoorbaar, 'maar.., zeg.., ik.., ehm.., heb je zin om wat te eten, morgen avond, of vanavond? Als je kan hoor!'
voegde hij er snel aan toe, goed. Nu dat er uit was, moest hij alleen nog maar afwachten wat ze zou zeggen.
Misschien had ze geen zin, nee dat zou onzin zijn! Ze gaf hem daarnet een kus op de neus, dan heeft ze ook wel zin om met hem op date te gaan!
Maar.., misschien kon ze niet op date omdat ze een te volle agenda had!
Honderd duizend gedachtes vlogen door Resi's hoofd.

Yukira glimlachte met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ik zou vereerd zijn met jou vanavond uit te gaan. Hoe laat zal je me verblijden en me meenemen naar de sjieke tenten.' Ze praatte op een overdreven deftige manier en ze maakte een soort van kleine buiging. Het kon nog wel een leuke avond worden. Shimara zou de mensen die aan de deur zouden staan wel weg sturen en vragen of ze morgen terug konden komen.

Resi glimlachten vriendelijk, taal die hij gewend was in zijn jeugd. Maar al zo lang niet meer gehoord had.
'Ik denk dat een uur of half 8 wel een goede tijd zou zijn, ik zou je komen ophalen, als een echte gentlemen,' Resi boog ook even voor Yukira, een soort mannelijke, korte knik.
Hij had er veel zin in; lekker gaan eten met Yukira, in een sjeike tent, wat kletsen, lachen, en dan op het einde van de avond, een echte liefdes kus.
Zo zou het moeten gaan, zoals het in sprookjes ook ging. Misschien zou het nog wel anders gaan,
maar zo nam hij het zich voor; als een sprookje.

Yukira keek nadenkend naar de lucht, maar keek na enkele seconden Resi al weer met dezelfde glimlach aan. 'Dat lijkt mij een prima tijd, Heer Resi. In wat voor een kleding blieft u dat ik verschijn?' Het bekakte accent had ze laten varen, dat was nogal moeilijk voor haar, maar gewone woorden waren ook goed genoeg.
Het leek haar wel gezellig, een avondje uit eten. Ze werd nooit mee uit gevraagd, dus verheugde ze zich er wel wat op. Nu hoefde ze eindelijk zelf geen eten te maken. Opeens schoot de gedachten door haar hoofd dat Resi niet genoeg geld zou hebben aan het einde van de avond en dat ze dus de hele nacht boorden moesten gaan wassen... Snel schudde ze die vage gedachte van zich af.

Resi glimlachten even, en dacht na. 'Jongvrouwe, het is mij al een hele eer U te mogen vergezellen naar een sjeik restaurant voor een zalig diner, ik ben overdonderd door U charmante uitstraling, en het spijt mij; ik zou U willen bewonderen in de outfit die U het meest aanspreekt,' Resi boog even kortaf.
Wat een mond vol was dat geweest zeg. Maar hij was het wel gewend.
'Ik zou U mee willen nemen naar Elune Diners, ik hoop dat U dat toestaat.'
Stiekem haten Resi het om zo te praten; maar nu klonk het grappig.
Zo'n klein jongentje, met zo'n grote woordenschat.

Yukira keek verschrikt op toen ze de naam van het restaurant hoorde vallen. 'Elune Diners!? Mijn heer! dat is toch teveel van het goede? U hoeft voor mij niet zoveel moeite en vooral niet zoveel geld neer te leggen voor slechts één avondje!' Ze keek hem nog steeds verschrikt aan en vroeg zich af of dit eigenlijk waar zou zijn, of dat hij haar gewoon voor de gek hield en een grap maakte.

Resi glimlachten zelfverzekerd, 'Elune dinners is perfect voor die speciale avond, U hoeft U verder nergens zorgen om te maken,' hij bevestigde zijn woorden met knikje.
Hij bekeek haar zo serieus mogelijk, ze moest niet gaan denken dat hij een of andere grappenmaker was.

Yukira keek hem nog even hoofdschuddend aan, maar glimlachte uiteindelijk zwakjes. 'Het is een fantastisch restaurant, maar alsjeblieft, als het niet kan binnen het budget, moet je het echt zeggen.'
Ze wilde niet dat hij teveel moeite deed voor haar. Ze vond het eigenlijk al goed genoeg als ze naar een sushi bar zouden gaan. Het idee dat hij haar mee uit vroeg, vond ze veel belangrijker en leuker dan een te duur restaurant.

Resi glimlachten, hij hield ervan als mensen zo bescheiden deden, misschien omdat hij al teveel geld wolven als "vrienden" heeft gehad in het verleden, Yukira was zo schattig als ze bescheiden probeerden te doen, 'alsjeblieft, maak je geen zorgen om het geld,' antwoorde hij kalm. Hij had een ontspannen houding, hij voelden zich op zijn gemak. Een echte gentlemen. En dan niet zo'n hopeloze romanticus, zo'n mislukkeling die niet eens weet wat de naam "gentle-men" in houd, maar een echte gentlemen. Een man die respect had voor de vrouw, haar aanbad alsof het zijn eigen moeder was. Maar ook dingen van haar eiste, en er van hield als de vrouw bescheiden was; lief en verlegen. omdat de echte gentlemen ondanks hij haar als een godin beschouden, er maar ook al teveel van hield om verwend te worden.

Yukira knikte afwezig, met diep in haar ogen nog een beetje ernst. Hij hoefde zich echt niet uit te sloven voor haar alleen. Natuurlijk, was het leuk om een keer verwent te worden, maar was dit niet een beetje teveel van het goeden?
'Goed dan, ik zal er om de juiste tijd zijn, met een outfit die passend is bij het restaurant en bijpassend is bij ons avond thema; Romantiek.' Ze glimlachte even vluchtig en keek toen de kant uit waar Shimara naartoe was gerend. Vaag kon ze een roze geval komen aanrennen.

Resi zou best willen zeggen dat hij het echt voor haar over had, en dat de prijs niets uitmaakte aangezien de familie Shadoe een van de rijkste familie's was op deze aardbol, maar dat zou zo cliché en opschepperig klinken. En het had ook geen zin, want Shimara kwam aangehold. Hij was bijna de pijn alweer vergeten, eigenlijk, was die pijn zowat weg. Soms stak de wond nog een beetje, maar voor de rest niet meer.

Shimara kwam met een bezweet voorhoofd op het plateau geklauterd, met een potje rood spul erin. 'Hier... Yukira... Je bloed blaadjes... dingen...' Zei ze buiten adem en liet zich op haar rug vallen. Ze was dood op, zo hard rende ze niet vaak, gewoon omdat het niet hoefde. Ze rende ook niet bepaald graag zo hard omdat... nouja, dan was ze zoals nu, bek af.

Yukira glimlachte naar Shimara, pakte het potje uit Shimara haar hand, draaide de deksel er vanaf en deed wat op haar handen. 'Dankje, Shi-chan,' zei ze grijnzend en smeerde voorzichtig het spulletje op de wonden van Resi. Langzaam maar zeker, verdwenen de wonden bijna helemaal, als sneeuw voor de zon.
'Zo, dat ziet er al meteen een stuk beter uit, vind je niet? Doet het nog ergens pijn?'

Resi voelden zich nog een stuk beter worden, de pijn uit hem verdween. Zelfs nog het prikkende gevoel,
'nee, bedankt, ik voel me al stukke beter,' hij glimlachten beleeft naar Yukira, en staarde toen naar Shi-Chan wie'ns wangen zo rood\rosé waren als haar haar.

Shimara stelde zich weer recht en knikte vluchtig. 'Ik eet niet thuis by the way, ik moet een missie doen met Sorrow. Dus, wacht niet op mij, ik ben of laat, of morgen pas thuis. En ik moet nu weer weg, dus sorry dat het zo moest lopen Resi.' Snel maakte ze een kleine buiging en sprong daarna weer van het plateau af, waarna ze met een flink tempo weer terug naar huis rende.

Hahaha, je moet eens weten Shi, Resi wuifde Shimara met een triomfantelijk glimlachje na, 'algoed! Doe de groeten aan Sorrow!' riep hij haar vrolijk na. Toen wende hij zich om naar Yukira en keek haar vriendelijk aan, 'nou.., dan moet ik denk ik ook maar gaan, ik moet nog veel regelen voor vanavond,' hij was van plan om weg te lopen. Maar bedacht zich dat ze misschien nu iets moesten doen.., een knuffel? Of een zoen? Of deed je dat niet? Hij bleef maar even staan. Een beetje in twee strijd.

Yukira stelde zich toen Shimara vertrokken was en draaide zich naar Resi. 'Jup en ik moet ook nog wat dingen regelen. Ik zal er op tijd zijn, mijn heer,' zei ze op een spottende toon en maakte een sierlijke en elegante buiging. Vervolgens gaf ze hem een zag kusje op zijn wang en glimlachte. 'En nogmaals, je hoeft je niet voor mij uit te sloven,' Zei ze snel nog er achteraan.

Resi werd vuurrood, en probeerde spottend te lachen, 'I-Ik ben nu eenmaal.., een grote uitslover..,' hakkelde hij er uit. Hij hervatte zichzelf snel, 'tot vanavond dan,' hij draaide zich om, om met een nogal aangedreven vaartje weg te lopen.