Boomhut party in Osuké.

Omdat Ayase nog niet zo veel mensen kent hier in Osuké, besloot hij een feestje te geven, voor hen die maar komen wil. Hij heeft een perfecte locatie gevonden, en boomhut die hoog in de bomen reikt. Het is een grote plek, niet zo'n krakkemikkige boomhut gemaakt door kinderen. Er staan een aantal banken en voor het eten en drinken is gezorgd. Overhal hangen lichtslingers, wat de boel gezellig maakt. Een perfecte gelegenheid om mensen te leren kennen, of om elkaar béter te leren kennen.

Personen: Iedereen is welkom, zo veel mogelijk dus!
aantal regels: probeer wel wat nuttigs te typen.

_______

Ayase zat onderuitgezakt op de bank. Hij wachtte tot de eerste mensen binnen zouden wandelen, maar het was nog vroeg. Hij hoopte alleen maar dat er in iedergeval wel mensen zouden komen, en dat het zélf misschien nog gezellig kon worden. Hij had overal in de stad flyers uitgedeeld, dus het zou wel goedkomen.

Vrolijker dan ooit kwam Yuriko aan gelopen. Ze mocht die Ayase wel. Toen ze hem zag zitten kwam er een brede grijns op haar gezicht en ze verselde haar pas naar hem toe. 'Hee', zei ze oprecht vrolijk en ze liet zich naast hem neer vallen.
In plaats van een zwarte jurk aan te doen had ze deze keer voor iets vrolijks gekozen. Het witte korte jurkje stond haar prachtig. Haar korte maar toch elegante benen staken er perfect onderuit terwijl het jurkje haar net aan haar knieën bedekte. De witte bandjes waren bijna ontzichtbaar op de bleke huid van Yuriko en zo leek het net alsof het jurkje strepless was.
Onder het jurkje staken een paar enorme hakjes uit. De hakjes leken wel palen waardoor Yuriko waarcshijnlijk 5 cm groter was dan dat ze normaal was.

Ayase keek vrolijk op naar Yuriko. 'Toch nog iemand die gekomen is,' zei hij en glimlachte naar haar. Hij was bang dat er niemand meer zou komen, maargoed, zij was er in ieder geval wel. 'Wil je wat drinken?' vroeg Ayase en liep zonder op antwoord te wachten naar de tafel met de drankjes. 'Wat wil je hebben?' vroeg hij, en zwaaide met een paar flessen in zijn handen.

Resi was zijn zusje gevolgd, maar was nu spontaan de weg kwijt, alsnog was het niet nodig om haar naam te lopen roepen,
In de verte zag hij wat lichtjes,
daar zal ze zeker zijn.
Hij bleef staan bij de boom, en keek naar boven.
Een boomhut?
Hij wist dat zijn zusje dichtbij was, want hij hoorden haar stem.
Vanuit de boomhut.

Yuriko stond weer op en liep vrolijk naar de tafel toe. Ze hoopte dat Resi ook zou komen aangezien het met z'n tweeën niet echt een feestje zou worden.
Ze keek even bedenkelijk naar de drank. 'Hmn heb je ook Osake?', vroeg ze uit eindelijk.
Weer keek ze naar de ingang wachtend op Resi. Ze wist dat hij zou komen, ze voelde het aan.
Yuriko trok haar jurkje even goed naar beneden en hoopte dat het Ayase opgevallen had, zo dat hij iets over haar jurkje zou zeggen. Snel schudde ze de gedachte weg. Dat sloeg nergens op, toch wilde ze dat hij er iets van zou zeggen.

'Tuurlijk heb ik dat,' zei hij en trok met een grijns zijn wenkbrauw op. Hij schonk het voor haar in en drukte het drankje in haar handen. 'Alsjeblieft,' zei hij en kneep lieflijk even zijn ogen dicht. Hij leunde met een arm op de tafel en bekeek Yuriko. Het wit was wel wat anders dan die lange zwarte jurk die hij eerder gezien had. 'Je ziet er prachtig uit vanavond,' zei hij charmant, en knipoogde naar haar.

Met vlugge passen klom Resi naar boven, en met een handige sprong, die nogal ongelukkig afliep aangezien Resi zijn knie
openhaalde aan een spijker kwam Resi boven aan de boomhut.
'Yuriko?'
vroeg hij, zacht.
Hij had een hand op zijn bloedende knie gelegd.

Yuriko wiebelde even heen weer. Het was precies wat ze wilde dat Ayase zei maar toch maakte het haar blozen. 'Ddankje, jij ziet er ook leuk uit', zei ze half stotterend.
Waarom deed ze zo achtelijk. Weer keek ze naar de ingang en zag ze Resi, met een opgen knie. Zo snel als ze kon rende ze naar hem toe. 'Resi, gaat het?', vroeg ze over bezorgd terwijl ze bij hem neer hukte. Ze legde even een vinger op zijn knie en voelde de warme vloebare stof langs haar vinger lopen.
'Ayase, heb je verband of iets dergelijk', vroeg ze terwijl ze iets kalmeerde.

Ayase keek een beetje bezorgd naar de jongen. 'eh, ja tuurlijk,' zei hij uiteindelijk en bukte bij een van de keukenkastjes neer. Hij haalde er een verbanddoos uit en liep toen naar Yuriko en de jongen met zijn open knie toe. Ayase opende het doosje, en pakte er een gaasje uit. Hij maakte de wond schoon en bond er vingervlug een verbanje omheen. 'Zo, gepiept,' zei hij met een glimlach en begon de troep weer in het doosje te proppen.

Resi staarde zwijgend naar zijn knie, maar klakte toen zijn tong.
Het klonk als een dankjewel,
hij voelde even aan het gaasje, en keek toen naar zijn zus.
En daarna naar de jongen, hij herkende hem van de boeken zaak.

Yuriko keek weer straned naar Ayase, wat geweldig hoe hij dat allemaal deed. Doe normaal zelfs een olifant zou dat kunnen, mompelde de zelfde vreemde stem die niet van haar was door haar hoofd.
Met een ruk stond ze op en liep naar de tafel met drank. Ze pakte een wille keurige fles en schonk een glas vol die ze in een worp naar binnen goot. 'Mooi', zei ze verward. De stem maakte haar zo bang, gaf haar zo veel emoties. Maar wie of wat was hij. Welke stem was het en waarom zat hij in haar hoofd.
Ze wierp haar blik weer naar Resi die nu zijn knie in het verband had en knikte even naar hem.
'Dus komen er nog meer mensen?', vroeg ze vluchtig.

Ayase keek naar de grond. 'Daar lijkt het niet op,' zei hij zachtjes. 'Maar ach dan vermaken we ons wel met zijn drieën!' zei hij enthousiast en keek vol glundering naar de twee. Hij stond op met zijn verbanddoos en zette hem terug in het kastje. Ze zouden zich vermaken vanavond, hoe dan ook.

Resi knikte eventjes, en kreeg even verkeerde ideeén bij het woord vermaken.
Hij knipperden even traag met zijn ogen,
en schudde deze gedachten snel van zich af.
Hij nam plaats op een zitzak.

Yuriko's grijns kwam weer op haar gezicht. Haar blik was niet meer van Ayase af te halen en ze liet zich vallen op een bankje.
Ze hoopte vurig dat hij naast haar kwam zitten. De stem was ze weer vergeten. Het was raar hoe snel de stem kwam en ook weer verdween. Ook had de stem geen vasten momenten om op te komen.
Hij kwam altijd langs wanneer hij wilde. Snel nam ze nog een slok van haar Osake en ze keek weer naar Ayase en zuchtte even.

Ayase zuchtte. 'Wil je ook wat drinken?' vroeg hij aan de jongen. Nou wist hij waarvan hij hem kende, de boekenwinkel. Wat leken Yuriko en hij eng veel op elkaar. 'Zijn jullie.. familie?' vroeg hij droog, terwijl hij wat in deed voor hemzelf en de jongen.

Resi gaf geen antwoord, maar knikte alleen maal.
Knikte omdat hij drinken wou, en omdat Yuriko en hij familie waren.
En knikte omdat.., dat wist alleen hij, waarom hij knikte.
Hij keek zijn zusje aan, een onderzoekende blik.
Maar keek snel weer weg, en al snel krulde er een speels glimlachje om zijn mondhoeken.

Ayase gaf de jongen zijn drinken en ging toen op de bank zitten bij Yuriko. 'Ik had gehoopt dat er nog wat meer mensen kwamen,' zuchtte hij, en nibte aan zijn glas. Hij zette het toen op tafel en keek naar de jongen van de boekenwinkel. 'Jullie zijn tweelingen, ik weet het zeker,' zei hij met een glimlach. 'Hoe heet je eigenlijk?' vroeg Ayase aan de jongen. Zo kon hij tenminste een naam bij het gezicht plaatsen.

Sorrow klom de boomhut in. eenmaal binnen keek hij naar iedereen binnen.
Moest dit een feest voorstellen?
De feesten in het zuiden gingen er toch een stuk minder kalm aan toe...

Ayase keek op van nog een jongen die de hut in was gekomen. 'Welkom,' zei Ayase. Hij ging nu niet weer opstaan om drinken te pakken. 'Drank staat daar, en ja het is nogal dood hier,' zei hij droog en sloeg de laatste slokken van zijn drank naar binnen. Misschien had hij er toch wat meer van verwacht.

Sorrow wist niet hoe hij moest reageren toen Ayase dat zei.
Hij pakte dan maar gewoon wat drinken en zette zich neer.

Shimara wandelde weer eens door het bos, maar toen ze licht dat te zien branden, was ze even gestopt en liep er naartoe. Een boomhut... Ze bleef onder de boom staan en keek omhoog. Ze hoorde vrolijk geklets en er kwam een bepaalde warmte uit de hut. Zou ze omhoog klauteren en zich erbij voegen? Ze was niet echt het type om opeens ergens bij te gaan staan en dan vrolijk te gaan kletsen.

Sorrow voelde zich niet echt welkom.
Was het wel verstandig van hem geweest om hier naar toe te komen...
Het feest bleek toch 1 grote flop te zijn.
Normaal gezien was hij de gene die het feest altijd op gang bracht maar nu hij zich niet welkom voelde
was dat niet het geval.

De jongen die in de boomhut stond kwam haar bekend voor maar ze schonk hem geen aandacht. Ze wierp even een blik op Resi, die met een kleine grijns in zijn zitte kussen zat. Ze sschudde haar hoofd met een klein lachje. Ze wist wat hij dacht. Toch had hij gelijk.
Ze wierp haar blik weer op Ayase. 'Kom zitten', zei ze tegen hem terwijl ze naast zich neer klopte. Als hij zelf niet zou komen zitten zorgde ze er zelf wel voor. Aan de kleine grijns van Resi te zien bleek dat alles tot nu toe redelijk goed zat en besloot ze er niet meer voor weg te duiken.
Toch bleef de stem in haar hoofd op komen als ze net iets te ver ging. Maar waarom mocht ze geen vriend hebben? Draaide haar leven dan alleen maar om haat en moord lust?
Ze voelde het draken ei in haar zak porren en haalde hem er even uit. 'Hij.. hij.. hij breekt!', riep ze verschrokken. 'Wat moet ik doen?', zei ze terwijl ze lichtelijk in paniek raakte.

Resi had de hele tijd stil voor zich uit zitten staren,
hij had op het moment niks te zeggen, en ook niks te denken.
Een normaal mens zou denken; Joh! wat word het gezellig hier! maar dat dacht Resi niet, hij dacht niet eens aan de drank die hij net voor zich hield.

Sorrow haalde diep adem wat hem beetje moed gaf.
Hij stelde zich recht en ging naast Resi zitten.
Hij klopte vriendschappelijk op zijn rug zodat hij wakker zou schieten.
'dit is een feest, dus hang niet de zombi uit'
Hij glimlachte vriendelijk.