Torn's Inn - Herberg.

Shimara draaide met haar ogen en veegde het bloed van haar nek weg. 'Ach nou, hij is in elk geval weg nu. Gaat het een beetje? Hij heeft je flink te grazen genomen volgens mij.' Ze keek hem bezorgt aan en keek of er geen ernstige wonden waren.

'nee, het gaat prima' hij voelde zich wat misselijk door die dreun en hij was lidteken tegen de muur geknalt waardoor het nu voelde alsof het in brand stond maar voor de rest was hij ok. Van zijn borstbeen merkte hij niets.

Shimara keek hem even wantrouwend aan. Hij zag wel wat wit... 'Oké, als jij het zegt. Wat moest die gast eigenlijk van je? Hij kwam over als een grote en domme idioot.' Ze dacht even terug aan de aanblik van hem en er liep een koude rilling over haar rug.

'hij was mijn vriend tot we ruzie kregen... maar je hoeft het je niet aan te trekken, het is mijn probleem.'

Shimara knikte zachtjes en langzaam. 'Mijn probleem nu dus ook. Maar, wat wilde je eigenlijk zeggen voordat je werd onderbroken?' Ze keek hem vragend en nieuwsgierig aan.

'laat maar, niet belangrijk en nee het is niet jouw probleem. Je hebt te weinig informaite om er jouw probleem van te maken!'

Shimara tikte hem tegen zijn hoofd aan en schudde haar hoofd. 'Heb ik niet nodig. Ik mag hem gewoon niet, daarmee uit. En als ik iemand niet mag, worden ze mijn vijand. Simpel toch?' Ze zag zijn probleem niet. Hoezo informatie? Ze had geen informatie nodig om te weten of ze iemand wel of niet mocht.

'goed, maar wanneer de tijd komt laat je hem aan mij over' Hij keek haar op een doodse mannier aan. Die zelfde als hij haar al eens eerder had aangekeken.

Shimara keek met grote ogen naar de doodse blik van Sorrow. Als hij zo naar haar keek, wist ze dat hij serieus was. Om de een of andere rede haatte ze die blik. Hij maakte haar niet zo zeker bang, maar toch was het... best beangstigend.

Sorrow voelde de snoet van Ciara tegen zijn wang aandrukken waardoor hij moest glimlachen.

Shimara glimlachte even naar Sorrow zonder dat ze het zelf door had. Hij zag er best schattig uit soms... Als hij tenminste niet iets stoms deed, wat vaker het geval was.

Ciara zette haar poot op Sorrow en duwde hem zachtjes zonder het zelf door te hebben. Hij zette een stap achteruit om evenwicht te houden maar had niet gezien dat er een los zittende steen vlak achter hem lag waardoor hij struikelde. Ciara kwam naast hem zittene n legde haar staart over hem heen.

Eerst begon Shimara zacht te grinniken. Maar, omdat het er nogal dom uitzag, begon ze hem hard uit te lachen. 'BWAHAHAHA!!! DAT WAS ECHT EEN DOMME ACTIE! WAHAHAHAHA!' Ze kwam niet meer bij en rolde bijna over de grond van het lachen.

Sorrow voelde zich licht vernedert maar hij vond het niet erg. Met een zwakke glimlach kwam hij overeind. Hij keek beschuldigend naar Ciara die weer met ahar staart zat te zwiepen. 'daar krijg je nog spijt van' zei hij met een glimlach en wreef over haar hoofd.

Shimara pinkte een traantje weg en haalde Sorrow zijn haar even door de war. 'Je bent best vaag weetje...'

Sorrow keek haar met grote ogen aan. 'waar heb je het nu weer over?'

Shimara lachte even en trok haar hand weer terug. 'Nou... Net was je nogal lacherig en nou... hoe moet ik het noemen... intiem? Maar goed, toen die creepy gast opeens langskwam, was je opeens heel serieus en nu ben je opeens weer lacherig. Je bent best raar als je het zo bekijkt.'

Sorrow haalde zijn schouders op. 'hmmm' Dat was z'n enigste antwoord. Hij dacht er nooit echt over na wat hij allemaal deed.

'En nu ben je opeens weer anders. Freaky guy...' Ze stopte met praten toen ze een druppel op haar hoofd voelde vallen. 'Oi... Ik haat de herfst...'

Dark liep de herberg in en keek rond, hij zag dat mensen hem wat raar aankeken. hij liep naar tafeltje in de hoek en betselde wat te drinken. hij keek nog eens rond en zag dat er een meisje naar hem zwaaide, hij negeerde haar uitnodiging om bij haar te komen zitten en nam een slok van zijn drinken.

'haat de herfst? Waarom zou je dit zeizoen haten?'

Shimara wees omhoog naar de regenwolk die voor de maan schoot. 'Regen... Water is fijn, maar regen voelt niet zo prettig, waarschijnlijk omdat mijn element vuur is. Ik heb geen idee eigenlijk, maar ik heb het mijn hele leven al.' Ze haalde haar schouders op. Het klonk eigenlijk best dom om je elementaire kracht de schuld ervan te geven, maar wat kon anders de rede ervan zijn?

Sorrow keek omhoog en liet de regen op zijn gezicht vallen. 'zou kunnen. Ik voel me prima wanneer ik met regen in contact kom' Bliksem was zijn element, als je er eens goed over nadacht bedacht je wel hoe bliksem perfeckt met water kan omgaan.

Shimara keek ook omhoog. 'Your lucky...' Bromde ze een tikje jaloers.

Kira liep de herberg weer in en liep gelijk door naar de bar en bestelde een Osaké, de laatste tijd begon ze het steeds lekkerder te vinden. Maar ze zou oppassen dat ze niet dronken werd, er kan namelijk teveel in dronkenschap gebeuren waar ze niet echt blij mee zou zijn.