Torn's Inn - Herberg.

'Je vergeet er een', zei Shiki met een valse grijns. 'Dan zet je een emmer op zijn buik met een rat er in, en dan knaagt die rat zo door zijn maag heen', zei hij met valse ondertoon. Zijn ogen stonden sluw en hij zag het al helemaal voor zich. De schreeuwende pijn die hij zou hebben. De gedachte alleen al deed hem goed.
'Maar, verzint wast wel iets geweldig', zei hij terwijl hij haar met een grijns aan keek.
Hij draaide zich naar de bar man en bestelde twee osake's. Niet veel later zette de bar man de twee glazen neer en Shiki keerde zich weer tot Shimara. 'Op jou geweldige martel plan', zei hij met een valse twinken en hij hoef zijn glas op.

(Die heb je van of een film, of van het boek echte mannen eten geen kaas*I*)

Shimara trok een pruillipje, als een klein kind dat ook altijd deed. 'Maar als ik dat doe, laat ik die rat alle fun hebben en dat is niet eerlijk,' zei ze met een zielig stemmetje, alsof ze een klein kind was dat iets niet kreeg dat ze wilde.
Toen de osake op de bar voor haar neus werd neergezet, vergat ze echter waar ze mee bezig was en kreeg een vrolijke twinkeling in haar ogen. Osake, hoelang had ze dat wel niet gedronken? Vrolijk pakte ze de fles op en volgde het voorbeeld van Shiki, door haar fles te heffen. Verder zei ze niks, ze nam alleen maar een grote teug.

(Ja, osake word opgediend in van de grote porseleinen flessen, niet in glazen :E)

((film, en staat ie in dat boek *I*? Ik heb hem wel gelezen en ook Bindi DD:))

Shiki barstte uit in lachen en proestte bijna zijn osake uit. 'Ach ja, dan doen we het toch om een andere manier', zei hij met een valse grijns. Hij zag de de vrolijke twinkel in haar ogen en bedacht dat dit nog wel eens een leuk avondje kon worden.
Hij nam net als Shimara nog een grote slok uit de fles osake en grijnste vrolijk.

(Ja, ik heb het boek laatst moeten lezen voor school ¬¬ "zijn piemel was net een champignon, het begon dun, maar eindigde dik", wtf O.O)

Shimara glimlachte onbewust en klopte Shiki op zijn rug, voor het geval dat hij in zijn eigen osake zou stikken. 'Hoe eigenlijk "we"?' vroeg ze opeens, nadat ze nog een tuig uit haar fles osake genomen had en keek hem vragend aan, terwijl ze met haar arm haar mond afveegde.
Was dit niet haar wraakactie? Niet dat ze het erg vond als Shiki haar hiermee wilde helpen. Het was wel vriendelijk en hij vond haar tenminste geen zieke geest hebben, zoals al die andere.

Shiki hief zijn schouders op. 'Wat denk je nou, dat ik jou alle plezier laat beleven', zei hij terwijl hij nog een grote slok van zijn osake nam. 'Dacht het mooi niet', er kwam weer een grijns op zijn gezicht en hij veegde een lok uit Shimara's gezicht.
Hij keek naar haar gezicht en volgde haar kaaklijn. In zijn ogen ontstond een kleine twinkel en langzaam trok hij zijn hand weer terug.

Shimara keek hem verrast, met een opgetrokken wenkbrauw aan en legde haar hand op de plek die hij zojuist had aangeraakt. 'Je bent best vreemd weetje. Je veranderd soms zomaar opeens van het ene op het andere,' zei ze en lachte even hoofdschuddend.
Waar hij nu opeens weer aan dacht, was een raadsel. Zoals altijd werd ze nieuwsgierig toen ze het zich begon af te vragen en vlogen er een aantal mogelijkheden door haar hoofd heen.

Shiki grinnikte te even en knikte toen. 'Gaat niet anders', zei hij terwijl hij op zijn hand leunde en haar wat vaag aan keek.
Het liefst besprong hij haar, zoende hij haar overal waar het kon. Maar hij wist dat hij alles subtiel moest aan pakken, dat ze van zijn kleinste complimentjes al misselijk werd. Hij wist het, maar gaf niet op. Hij gaf nooit wat op, en al helemaal niet dit.

Shimara draaide met haar ogen en bestelde een nieuwe osake. 'Weird guy, ben je iets van plan of zo? Ja, dat moet haast wel, ik kan het zien aan die geniepige oogjes van je,' zei ze en keek hem achterdochtig aan.
Misbruikte hij haar vertrouwen? Was dat het? Of, was hij misschien iets anders van plan? Ze had geen idee, ze had geen enkel vermoeden. Waarschijnlijk gewoon omdat ze zich meestal meer beschouwde als "one of the guys", omdat ze zich nooit thuis voelde tussen al die duffe meiden.

Shiki gniffelde geheimzinnig. 'Wie weet', zei hij terwijl zijn hand op Shimara's knie legde. Toch bleven zijn twinkelende oogjes op Shimara gericht.
Hij vond het heerlijk, deze onwetenheid van Shimara. De achterdogd in haar ogen die haar nog leuker maakte.
Een speelse grijns ontstond op zijn gezicht en zijn ogen keek nog altijd diep in haar ogen.

Verscholen achter een donkere cape staarde hij naar Shimara en die wild vreemde wittekop waar ze al eens eerder mee had gepraat. Hij vond het maar niks dat ze lange gezellige gesprekken hielden. Alsof het was dat Shimara hem al vergeten was. Als hij haar nu zou zeggen waarom hij het had uitgemaakt? Hoe zou ze reageren? Geschrokken waarschijnlijk, ze zou hem niet meer willen horen of zien. Ok, gewoon vanuit de duisternis haar beschermen wanneer het nodig was bleef het plan. Maar als die gozer niet snel zijn handen uit de beurd van Shimara haalde zou hij er rap spijt van krijgen. Die gedachte zou je kunnen raden als je zag hoe hij met zijn nagels krassen maakte in de tafel.


(sorrow mag niet gezien worden ^^)

'Moet je geld van me lenen of iets dergelijks?' vroeg ze opeens. Ze keek hem raar aan. Nu wilde ze het weten ook, waarom Shiki zo vreemd deed. Was hij ziek? Moest hij geld van haar lenen? Probeerde hij haar te misleiden, of misschien af te leiden? Zoveel mogelijkheden, terwijl er waarschijnlijk maar ééntje goed kon zijn.
De vraag brandde voor haar gevoel op haar lippen, maar toch wachtte ze eerst maar af tot Shiki antwoord gaf, voordat ze zou losbranden.

Shiki keek haar lachend aan. 'En dan noem je mij raar?', zei hij met een kleine grijns. Hij trok zijn hand terug en liet hem weer onder zijn hoofd steunen. 'Ik hoef niets hoor', zei hij met en wenkbrouwwiebel.
'Behalve de onmogelijk dingen', zei hij met een zucht.
Gelijk daarna kwam de grijns terug en in zijn ogen stond een speelse twinkel.

'Noem eens een voorbeeld,' zei ze en probeerde de nieuwsgierige ondertoon zo goed mogelijk te onderdrukken. Automatisch schoof ze een paar centimeters dichterbij en keek ze hem met grote, vragende en nieuwsgierige ogen aan.
Ze wist van zichzelf heel goed dat het een slechte eigenschap was om zo nieuwsgierig te zijn, maar waarom zou ze moeite doen om het te verbergen? Nieuwsgierigheid maakte wat en wie ze was en daar moesten andere dan maar mee leven.

Shiki zag hoe ze dichterbij kwam en hij plaatste zijn hand op haar wang. 'Ik geloof dat je dat zelf best wel weet', fluisterde hij bijna.
Ook al probeerde Shimara de nieuwschierigheid te verbergen, Shiki hoorde het nog altijd vaag in haar stem. Hij gniffelde weer en schudde zachtjes zijn hoofd.

Shimara haar ogen werden nog groter en even vergat ze hoe ze moest praten. Ze slikte moeizaam en vond toch weer de manier hoe het moest. 'Wereld vrede? Onsterfelijkheid? Leven na de dood? Al het geld van de wereld? Een mooi gezin? Een villa vol met modellen?' vroeg ze snel achter elkaar. Hoe ze op al die dingen kwam, wist ze zelf ook niet eens.

Sorrow brak van pure jaloezie een stuk van de tafel af door er gewoon over heen te krassen met zijn nagels. Een paar mensen die in de buurt zaten keken nieuwsgierig om. Maar snel keken ze weer voor zich uit toen hun een death glare werd toe geworpen. Een duister aura (of iets in die zin) omringde Sorrow terwijl hij de 2 met elkaar zag flirten.

Shiki grijnste. 'Ook heel leuk, maar mogelijk..', zei hij nog altijd fluisterend. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin en liet zijn ogen naar haar lippen glijden.
Een verlekkerde grijns straalde van zijn gezicht af en met alle moed die hij verzameld had legde hij zijn lippen minder dan 3 seconden op die van haar.
Hij wist niet was ze ging doen, of ze het goed vond, of dat ze hem ging afslachten. Maar het gevoel bij haar lippen was onbeschrijfelijk.
Een trots gevoel ging door hem heen, maar wie weet hoe snel die weer verbroken werd.

Dat was de druppel. Die gozer moest leren wat zijn plaats is. Ver weg van Shimara! In slechts in een tel stond hij bij Shiki en smakte hij aan zijn kraag tegen de grond. Hij liet zijn klauwen tevoorschijn komen en haalde uit naar Shiki. Hij zou er spijt van krijgen dat hij zijn meisje had durven te zoenen.

Even was Shimara versteend toen ze de lippen van Shiki, voor zo kort geproefd had. Het voelde goed, maar ook zo fout. Tijd leek stil te staan voor even, maar toen ze iets hoorde dat leek op iets viel, werd ze wakker geschud.
'What the...' zei ze zacht toen het ernaar uit zag dat iemand Shiki aanviel. Droog stond ze op en greep die persoon in zijn kraag, alsof ze een jonge hond in zijn nekvel oppakte. 'Nande?'

Shiki voelde hoe hij aan zijn kraag mee gesleurd werd naar de grond. Zijn ogen vergrootte zich voor en seconde en niet veel later voelde hij de grond.
Met wat moeite stond hij op en kraakte zijn nek. Hij legde zijn hand op zijn achterhoofd wat wat beurs voelde.
Verbaast keek hij recht in de ogen van de jongen die Shimara net op had gepakt. 'En wie denk jij dat je bent?', vroeg hij terwijl zijn verbazing om ging in kwaadheid.

Sorrow trok zich los uit Shimara haar greep en haalde weer uit zonder antwoord te geven aan Shiki's vraag. Een man fluisterde naar de andere toe dat hij die klauwen herkende. 'maak dat je weg komt, een vampenees!' gilde snel iemand toen ze hoorde wat er werd gezegd. De meeste mensen renden klunzig weg botsend tegen alles wat op hun pad kwam. Andere bleven vanuit de schaduw toe kijken. Nieuwsgierig wat de bedoeling van dit alles was. Wanneer hij uithaalde zorgde hij er tegelijk voor dat Shiki in het nouw werd gedreven. (tegen een muur ofzo..)

Shiki bleef strak voor hem staan. Vampanees of niet, hij liet zich niet door hem tegen een muur aan duwen. Hij keek hem verveeld aan. Zijn ogen stonden vol min achting en opeens had hij door wie deze gozer was.
'Dus, waar moet ik mijn tijd deze keer aan verspillen?', zei hij geïrriteerd. Hij stak zijn handen in zijn zak en keek hem nog altijd verveeld aan.
Hij had wel tegen ergere wezens gevochten. Dit was vast niet meer dan een jaloezie uitbarsting.

Shimara greep Sorrow in de houdgreep, nog altijd met een verbaasde uitdrukking op haar gezicht en keek hem vragend aan. 'Wie is dit?' vroeg ze zacht tegen zichzelf terwijl ze met haar vrije hand de cape van zijn hoofd af trok. Haar ogen werden nog groter van schrik en van verbazing. Toch was haar reactie vrij droog en klonk het kalmer dan dat ze eigenlijk was. 'Sorrow? What the hell doe je?'

Het enigste antwoord wat zij kreeg was een kwade blik toen hij zich weer lost trok. Hij haalde uit en doorboorde met zijn klauwen in Shiki's schouder. Als hij niet wilde uitwijken was het zijn probleem dan maar. In zijn schouder opende hij zijn hand waardoor hij van binnenuit alles verschoof en opentrok. Zodra dat gedaan was drukte hij zijn vingers weer tegen elkaar en trok hij zijn hand terug om weer uit te halen. Normaal was het plan geweest om maar 1 keer toe te slaan. Maar dit gevoel om mensen te zien lijden en daarvan te genieten warkerde weer op. Controle leek hem weer te ontglippen. Om eerlijk te zijn was het hem noch niet doorgedrongen dat Shimara had gezien dat hij het was.