De waterval in Seoura

Zen kwam sloompjes aanlopen.
Zijn ogen twinkelde toen hij de water val zag.
'Wauw,' mompelde hij zachtjes in zichzelf.
Hij keek achterom of hij Kira nog zag.
Of hij de fel paarse haren nog herkende.
Hij grijnsde om die gedachten en keek weer naar het water waar een lichte damp afkwam.

Zen schreef:

Zen kwam sloompjes aanlopen.
Zijn ogen twinkelde toen hij de water val zag.
'Wauw,' mompelde hij zachtjes in zichzelf.

(geen levenloze posten zetten a.u.b. =,=,kwil nii zage, ma staat duidelijk in de regels)

Sorrow schreef:

Zen schreef:

Zen kwam sloompjes aanlopen.
Zijn ogen twinkelde toen hij de water val zag.
'Wauw,' mompelde hij zachtjes in zichzelf.

(geen levenloze posten zetten a.u.b. =,=,kwil nii zage, ma staat duidelijk in de regels)

(Ja, sorry..)
(Let is op je zelf; weetje hoeveel jij spamt.. Doe dit liever via pm..)

Lang leve Resi's puppy-eyes, en de goede reputatie-smoes. Resi liep fluitend langs het water, hij staarde naar het water dat on opgehouden naar beneden stroomde. De warmen dampen maakte hem gek, het was nu wel heel verleidelijk een duik te nemen in het water. Maar Resi durfde niet, nog niet. Niet nu al die meisjes van het hotel stonden te kijken! Waarom had hij nu geen zwembroek meegenomen? Misschien moest hij in zijn onderbroek gaan zwemmen. Stel je voor. Of nog erger; naakt. Nee, dat nooit. Daarom besloot hij maar even neer te ploffen, hij staarde naar het water. En doezelde een beetje in.

(Vrede op aarde (AA))

Kira liep achter Zen aan en keek bewonderend naar de waterval. Het had wel wat weg van de waterval van Kirkus, alleen daar stonden veradelijke rozenstruiken. Ze gaf Zen speels een duwtje richting het water "Je had wel kunnen zeggen dat we naar het water gingen, dan had ik mijn bikini meegenomen." Op dat moment zag ze Resi lopen, ze beet op haar lip en hoopte dat hij haar niet zou zien.

Resi deed een oog open, en zag Kira nogal "sletterig" -in Resi's ogen dan- doen bij Zen. Hij snoof, hij vond het net erg; dat Kira een nieuwe "teddy" had. Het was beter, voor haar, en hij was blij voor haar. En voor hem. Wacht eens, hem? Hij staarde de jongen aan die bij Kira stond. En beet even hard op zijn lip, niet gaan staan gluren hij liet zich achterover zakken, en keek naar de lucht. Soms was de wereld niet eerlijk, wie het meest verdient mist het meest, en mensen die nooit wat hoefde te doen worden dwaas genoemd, maar niemand hoeft niks te doen, iedereen is wel constant aan het werk, voor een betere wereld. In zijn of haar ogen, zelfs het kwaad dacht het beter te maken door kwaad en verderf te richten, het was niet eerlijk. Het was niet eerlijk als mensen wegkwijnde van verlangen, en de andere alles kreeg. Hij sloot langzaam zijn ogen. De wereld had verschillende ranken, tot welke zou hij behoren. Hij was een gesloten boek, niet voor alleen de mensen om hem heen, maar ook voorzichzelf.

Zen trok een wenkbrauw omhoog.
'Wist ik veel dat je wou zwemmen,' grijnsde hij.
Hij zag een jongen bij het water zitten.
Hij keek weer naar Kira en volgde haar blik, naar de jongen.
'Ken je hem?' vroeg hij op een zachtere toon.
Waarom kijkt ie zo?
Hij voelde een rilling over zijn rug gaan en keek naar het hotel dat iets verder weg stond.

Kira slikte "Hij is... was mijn vriend" verbeterde ze zichzelf snel, nog steeds had ze niet met hem gepraat dus ze wist helemaal niet meer hoe het ervoor stond tussen hen. Het was geen goed plan om naar de waterval te komen, maar ze had niet kunnen weten dat Resi hier zou zijn.
Ze keek naar de waterval om haar aandacht af te leiden "Dus dit is 1 van de mooiste punten van het oosten?" vroeg ze om zijn -en haar- aandacht af te leiden van Resi.

Zen trok een serieus gezicht.
'Oh, sorry daar voor,' zei hij zachtjes.
'Ehr, ja, vind ik wel, maarre, als je weg wilt ofzo,' begon hij terwijl hij nog even een blik op de jongen wierp.
'Moet je het gewoon zeggen hè?' zei hij vermoedelijk.
Al meende hij het helemaal niet, het kon hem geen een ruk schelen of hij haar vriend was.
Maar zeggen dat ze hier móest blijven had ook geen zin.
Hij verwachtte gewoon min of meer op een "Nee! Ik blijf hier..".

Kira keek even naar Resi, ze hoopte niet dat hij nu kwaad was dat ze met een andere jongen op stap was. Al was het uit, ze mocht Resi nog graag. "Ik wil hier wel blijven" zei ze uiteindelijk, ze kon nu ook moeilijk moeilijk gaan doen nadat ze eerst helemaal naar het oosten waren gegaan en uit was uit. Ze plofte op het gras neer en grijnzde naar Zen "oké ik geef toe dat dit een mooie plek is, maar of het het Zuiden kan ovetreffen weet ik nog net zo niet"

Zen twijfelde toch nog even.
Die jongen, hij keek op zo'n manier waarvan je dacht dat hij de baas was.
Dat hij de beste was en Zen een loser.
Hij leek zo zelfverzekerd.
Hij ging haastig naar Kira in het gras zitten en rechtte zijn rug om er zelfverzekerder uit te zien.
'Hè wat?' mompelde hij.
Hij was zo in gedachte dat hij niet merkte wat Kira zei.

"Dat dit een mooie plek is, maar dat ik zo net nog niet weet of dit het zuiden wel kan overtreffen" herhaalde ze grijnzend "Wel wakker blijven he'" . Ze had natuurlijk al lang door dat Zen nogal gespannen was met Resi in de buurt, maar ze deed net alsof ze het niet merkte en keek hem redelijk glimlachend aan. Maar ze hoopte met heel haar hart dat er geen ruzie's kwamen.

Zen knikte afwezig.
'Nou, laat dan maar jou mooie plek in het Zuiden zien,' grijnsde hij flauwtjes.
Hij pakte haar bij haar schouders en draaide haar lichaam om, klaar om te gaan.
Hij keek nog achterom, naar de jongen.
Hij voelde zijn handen een beetje trillen.
Doe normaal!
Hij kon het gewoon niet, hij kon niet met een meisje flirten met de aanwezigheid van een jongen.

Kira stond op "oké dan maar" ze keek even tersluiks naar Resi en keek daarna Zen aan "Ik zal je iets laten zien wat geweldig laten zien" verzekerde ze hem. Ze voelde zijn handen trillen "mee komen jij" zei ze op gebiedende toon, ze had dus geen zin in ruzie "We gaan naar het zuiden en wel nu"

((ohja hier was ik ook.))

Resi bekeek de twee, en sisde geniepig. Hij staarde weer naar de lucht. En trapte met een afwezig gebaar zijn schoenen uit. Hij was niet van plan om nog naar de twee toe te lopen, hij had er geen zin in. Hij had de jongen zijn handen zien trillen. En genoot stiekem wel van zijn angst, daar liet hij niks van merken. Hij deed alsof hij hij ze niet had gezien.