Het Eerste onderdeel van het Toernooi

Heath keek grijnzend naar Yuriko, en gooide zijn arm opnieuw om haar heen. Op de een of andere manier wou hij haar altijd aanraken als ze bij hem was. 'Shimara is slimmer dan ik dacht..' zei hij knipogend. 'Ik zou zelfs durven zeggen..' zei hij mysterieus. 'En wat ik nu ga zeggen, zeg ik bijna nóóit..' Hij leunde wat meer naar Yuriko toe, maar zei het toch zo hard dat Shimara het zeker hoorde. 'Ik zou zelfs zeggen, dat Shimara.. bíjna zo slim is als ik!' Hij keek met grote, gespeelde ogen naar Yuriko. 'On-gelooflijk, he?' Hij hield ervan om zo te doen. Toneel spelen, om iemand te irriteren.

(waa! xD dikke zever! sorrow kan dat wel verdragen! en hij is geen halfmeisje!! 0.0 xD ojooo)



Sorrow bestudeerde zijn tegenstanders zorgvuldig. Hij was de woorden van Yuriko al lang vergeten. Het stoorde hem niet. Maar toch bestudeerde hij de anderen en vroeg zich af of hij/zij geen betere partner zou geweest zijn.

((Don't take it so serious /wbw. Ze is boos en beledigd >D))

Yuriko werd al iets vrolijker van de arm van Heath. 'Ik wou dat Sorrow was slimmer was', mopperde ze nog steeds boos. Toch kon ze wel lachen om hoe Heath zich gedroeg.
Ze werd warm toen Heath dichterbij kwam maar barste gelijk daarna in lachen uit. Heath was nu niet slimste maar had wel een enorm ego. 'Ja hoor Heath', zei ze nog altijd lachend en ze gaf hem een vriendschappelijk stomp.

(I know xD but still)

Sorrow deed nog altijd waar mee hi bezig was. (=,= begint insperatieloos te geraken)

Heath grijnsde, en was blij dat Yuriko om hem kon lachen. Zo iemand had hij nodig, iemand die om zijn grapjes lachte. En hij wist ondertussen dat hij op Yuriko kon rekenen. Hij grijnsde even en keek om zich heen, terwijl hij zijn arm nog steeds om haar heen had liggen. Hij zuchtte en keek naar de hemel. 'Ik ga het wel niet leuk vinden om tegen je te moeten vechten..' zei hij even serieus, met een glimlachje. Hij meende wat hij zei, en keek even naar Yuriko.

Shimara lette niet op. Ze hoorde niks, geen enkel woord dat om haar heen gesproken werd. Ze dacht diep na over tactieken, die de mogelijke fouten van Heathcliff konden herstellen en de strijd wellicht weer in balans konden brengen. Misschien, kon ze wat doen met haar naalden... Als ze haar naalden moest gooien, moest ze er wel voor zorgen dat ze recht waren. Maar, Sorrow was snel en Yuriko sluw en listig, dus het zou niet makkelijk worden de naalden te laten raken. Dus... Wat nou als ze hetzelfde trucje van de zwaarden, uitvoerde bij haar naalden? Dan wist ze zeker dat ze zouden raken!

'Ik bedoel..' zei Heath, zoekend naar de juiste woorden. 'Ik denk dat ik me niet helemaal in de strijd zal gooien tegen jou.. Begrijp je?' Heath keek Yuriko teder aan, maar probeerde zijn woorden niet melig te laten klinken. Hij wou niet zwak overkomen! Hij zuchtte, en vroeg zich af of Yuriko er hetzelfde over voelde. Zij wist het nu tenminste al van hem.

Yuriko keek hem verbaast aan. Ze was dit sentimentele gebazel van hem helemaal niet gewend. Ze hield zo ie zo meer van een beetje strijd lustige jongens.
Ze gaf hem nog een stomp alleen deze keer precies op zijn lucht gaatje en grijnste breed. 'Tuurlijk ga je wel strijden man', zei ze en Yuriko wurfde zich uit zijn armen en ging voor hem staan.
'Het is maar vriendschappelijk hoor, je hoeft me niet te vermoorden. Daarbij kan ik wel wat hebben dus ga me nou niet behandele als al die andere wijven van je', zei ze met een breedde grijns. Ze wist wel dat Heath er enorm op los kon flirten. Net zoals in het begin toen ze hem leerde kennen.
Yuriko ging dichterbij staan en sloeg haar armen nog maals om hem heen en zuchtte tevreden. 'Het word geweldig', zei ze fluisterend in zijn oor.

Heath kuchte even toen hij een stomp van Yuriko kreeg, en ginnikte toen. Hij grijnsde en gooide ook zijn armen om haar heen. 'Je hebt gelijk!' en hij lachte even. 'Ik werd even melig..' Hij knipoogde. 'Dat heb ik soms, als ik weet dat ik ga winnen..' Hij lachte en haalde weer uit met zijn hand, en ging ermee door zijn haar.

Yuriko zuchtte diep en duuwde haar gezicht in zijn borst. Diep van binnen wilde ze eigenlijk ook niet tegen Heath vechten, zelfs niet vriendschappelijk. Maar ze zou gewoon rustig aan doen met hem.
'Niet eens in je dromen', zei met een grijns. 'Ik win zo ie zo van j..', ze stopte met haar zin en keek met grote ogen aan. Haar hart maakte een sprongetje toen hij met z'n hand door zijn haar ging. Een wat dromerige grijns kwam op haar gezicht en ze had de neiging hem mee te sleuren.

Sorrow kwam er heel droogjes bij staan. Hij stond er zo plots, helemaal onverwacht. Hij pookte droog tegen Shimara haar hoofd en keek redelijkt verveelt. 'wanneer begint het tornooi nu eigenlijk? Zo ver ik weet heb ik lang genoeg gewacht' Hij strekte zich even uit. Geen enkel moment gunde hij Yuriko een blik toe. Niet nodig vond hij.

Heathcliff grijnsde om Yuriko. Hij vond het heerlijk als ze zo tegen hem aan kwam staan. Grinnikend keek hij naar Yuriko, die vreemd genoeg naar hem staarde. Hij keek even snel om zich heen, en toen terug naar Yuriko. Hij grijnsde, en een klein spatje verlegenheid was erin te herkennen. 'Wat zit jij zo te kijken..?' Hij schudde met zijn hoofd, en gooide zijn haar naar achteren.

Shimara haalde haar schouders op, terwijl ze over haar hoofd wreef. 'I dunno,' zei ze droogjes terwijl ze hem nadenkend aan keek. 'Ne, Sorrow-kun. Als we een gevecht hebben, ga je nu toch wel je best doen hé? En niet weer doen zoals de vorige keer,' met ergens een felle blik keek ze hem aan. Vurig hoopte ze dat dit een goed gevecht zou worden. Dat was hij haar nog verschuldigd.

Sorrow haalde diep adem en keek haar recht in de ogen aan. 'ik zal vechten tegen je zoals ik tegen ander vecht in een wedstrijd' In een wedstrijd vechtte hij veel anders dan als als zelfverdediging of een straatgevecht. Dan was hij veel... moordlustiger zullen we maar zeggen.

Shimara grijnsde en gaf hem een zachte klap op zijn wang, als een soort beloning. 'Goed zo, zo mag ik het graag horen. En waag het niet om jezelf in te houden,' toen ze dat laatste zei verdween haar grijns en keek ze hem even serieus en ergens kwaad aan, maar na nog geen twee seconden verdween die blik weer en maakte ruimte voor een glimlach.

Het leek alsof Yuriko's blik aan hem vast genaaid zat. 'Ik eh..', mompelde ze wat dromerig terwijl ze weer staarde naar de geweldige manier waarop hij zijn haar deed. Met een schuin hoofd staarde ze hem nog steeds aan en probeerde iets te zeggen.
Hoe hard ze ook in haar gedachte schreeuwde dat ze iets moest zeggen, haar mond zei niets alleen haar ogen gaapte hem aan.
Op de een of andere manier was hij zo geweldig, sterk en patserig. Iets waar Yuriko vaak op viel. Maar ze had Ayase.. Toch bleven haar ogen op hem gericht.

Heathcliff grijnsde, en gooide zijn haar nogmaals naar achter, maar dit keer als een meisje. 'Ik weet het, ik ben onweerstaanbaar!' zei hij met een meisjesstem, waarna hij even lachte. Hij wuifde met zijn hand voor Yuriko's ogen, en keek haar vreemd aan, nog steeds lachend. 'Heath aan Yuriko, Heath aan Yuriko. Ontvangt u mij?' Hij knipoogde even naar haar, en keek in haar dromerige ogen, die hem verwarmden vanbinnen. Hij had zin om haar te kussen, en haar te verwarmen, maar wiste die gedachte zo snel mogelijk en zwaaide opnieuw even met zijn hand.

Yuriko dacht dat ze zich even mee liet sleuren door verlangens, maar ze hield zich in. Ze grijnsde breed toen hij een meisje na deed en wist zich weer te bewegen toen ze zijn hand zag. Toch wilde ze er niet aan toe geven dat ze staarde.
'Ik dacht gewoon even na.. hoor', zei ze eigenwijs. Nog steeds stond de brede grijns en de dromerige blik op haar gezicht en nog altijd keken ze Heathcliff wat vaag aan. Haar hand vloog als in een reflex naar die van hem en ze liet haar wijs en middel vinger er over heen glijden maar ze trok haar hand snel terug.
Ze had Ayase, daar was ze blij genoeg mee.

Heathcliff was gecharmeerd door Yuriko. Hij vond haar wel schattig als ze zo verstrooid was. Hij lachte om haar eigenwijze toon, en knipoogde even. Plots voelde hij haar vingers, heel even, over zijn hand, en hij voelde de tinteling van haar aanraking. Maar ze trok zo snel terug, dat hij het bijna niet kon opnemen. Hij maakte even een vuist van zijn hand die zonet gestreeld was, en liet ze toen weer ontspannen hangen. Hij grijnsde een beetje mysterieus naar Yuriko. 'Wat was dat..?' vroeg hij heel zacht, terwijl hij diep in haar ogen verdronk.

Yuriko beet op haar lip en staarde naar de grond. Waarom kon ze haar nu niet inhouden?! 'Ehh..', mompelde ze wat verstrooit. Wat moest ze nu zeggen? Dat ze uit schoot met haar hand? Yuriko lachte even om die gedachte. Dat zou hij nooit geloven.
Nog steeds wilde ze hem zoenen. Ze wilde het één keer voelen. Maar het kon nu eenmaal niet. Het mocht niet.
Je mocht maar van een persoon houden in deze vage wereld. Ze vond het oneerlijk. Waarom kon het niet een keer.. Ze dacht weer aan Ayase en wist weer waarom, ze zou hem zo veel pijn doen. En dat kon ze niet.

Heath wou zo graag dat ze het zei. Dat ze hem kuste en hem omhelsde. Maar hij wist dat dat niet zou gebeuren. Ayase was er nog steeds, en Heath had zo het gevoel dat hij zou blijven. Hij zuchtte even, en ging voorzichtig met zijn hand naar die van haar. Hij nam haar voorzichtig in de zijne, zodat hun vingers elkaar omstrengelden. 'Gewoon.. vrienden...' zei hij zacht. Hij had het moeilijk om dit te zeggen, maar hij kon beter moeite doen, dan gewoon weg te kwijnen van verdriet. Hij wiegde zacht heen en weer met haar hand in de zijne en glimlachte even, waarna een tedere knipoog volgde.

Sorrow glimlachte terug, zijn glimlach leek gemeent maar het voelde meer als een zwakke glimlach ookal was het niet te zien. Zijn tacktiek had in die richting te maken. Hij wilde het haar wel uitleggen maar dat zou absoluut niet verstandig zijn als hij wilde winnen. Dan moest hij maar zijn tacktiek zo goed mogelijk uitvoeren zodat ze het niet door zou hebben.

Yuriko voelde zijn warme hand en schokte even. Waar deed ze hem dit aan? Ze staarde nog altijd naar de grond maar wilde zijn hand niet los laten. Ze was al blij genoeg dat hij zelf bevestigde dat het vriendschap was.
Zijn warme hand voelde zo heerlijk, zo zacht ze wierp even een blik naar de verbonden handen en zetten een stapje dichter bij. Nog steeds starend naar hun handen. Haar arm liet zich zachtjes heen een weer bewegen, maar ze liet het daar niet bij. Ze drukte haar gezicht weer in Heaths borst en sloeg haar armen weer om hem heen. Ze wist niet hoe vaak ze hem al geknuffeld had hier maar deze was zo anders, veel gevoeliger.
'Het spijt me zo', mompelde ze met haar gezicht in zijn borst.

Heathcliff zuchtte even, en voelde hoe ze hem vastpakte. Hij lachte even zachtjes, en gooide ook een arm om haar heen. Hij voelde haar zachte gezicht tegen zijn borskas. Zijn hand wreef zachtjes over haar ranke rug. Hij voelde als het ware de woorden door zijn lichaam galmen. Woorden die hij wel vaker had gehoord. Hij zuchtte even, en drukte een kus op haar haar, en gooide ook zijn tweede arm om haar heen. 'Het is goed, meid..' Hij zuchtte opnieuw, en wanneer zijn borskas omhoog ging, deed Yuriko's hoofd dat ook zachtjes. 'Je weet toch dat je m'n beste vriendinnetje bent..' Hij plette haar heel kort even tegen zich aan, en grinnikte zachtjes toen hij haar terug gewoon in zijn armen had, om de sfeer wat te verlichten.

Yuriko voelde zijn hand over haar rug gaan en schokte even. Ook de kus op haar haren maakte haar nooit meer onder de douche willen stappen.
Ze voelde de zucht van Heath en en knikte terwijl haar hoofd nog altijd verstopt zat in zijn borst kast. 'En jij mijn beste vriend', mompelde ze er wat onverstaanbaar achterna.
Yuriko werd even nog dichter tegen Heath aan gedrukt en rook zijn heerlije geur weer. Toen ze weer wat losser kwam zuchtte ze even. Ze wilde hem nog niet los laten dus hield ze hem stijf vast.