De besneeuwde bergtoppen

Het duurde voor Yia's gevoel nog een hele tijd voordat het gat groot genoeg was. De duisternis viel snel in. Ze rilde even toen er een koude windvlaag langskwam. En eindelijk was hun holletje diep én groot genoeg voor een overnachting. 'Dit is dan onze één persoonskamer.' Zei Yia met nog een snelle blik op de lucht. 'Kom.' Ze kroop vlug naar binnen, en schoof zo veel mogelijk op, zodat Kira de ruimte zou hebben.

Kira klom snel achter Yia naar binnen, dit hol was echt een hol. Niet meer en niet minder, maar genoeg om in te kunnen overnachten. Met wat sneeuw en hun tassen bedekte Kira de ingang van het hol zodat als het vanacht tekeerging het in hun 'paleisje' tenminste warm bleef. Voorzichtig kroop Kira naast Yia, zo dicht bij elkaar zouden ze het tenminste niet koud krijgen. "Dit is echt geweldig hé" zei Kira met een grijns tegen Yia terwijl ze wat sneeuw in een gasbrandertje begon te smelten zodat ze tenminste was water hadden.

Yia keek hun holletje nog eens rond. 'Dit is echt prachtig.' Zei ze met een vrolijke ondertoon in haar stem. Ze rommelde wat in haar tas en pakte een stuk brood, dat ze weer in tweeën brak, en de ene helft aan Kira gaf, de andere op haar schoot legde en het andere stuk weer in de tas deed. In haar hoofd dacht ze eraan een dagboek bij te houden. Ze moest glimlachen toen ze eraan dacht hoe dat eruit zou hebben gezien. [i]Deze eerste dag slapen we in een piepklein holletje dat van een eekhoorn zou kunnen zijn...[i]

Kira nam dankbaar het brood aan, nu ze stil zat had ze pas gemerkt hoe hongerig ze was. "We zullen morgen niet te laat opmoeten als we morgen over de gletsjers willen zijn" bedacht Kira hardop. Ze groef voorzichtig was sneeuw weg zodat er ruimte was om wat languit te kunnen liggen. Ze grijnsde naar Yia dit was echt leuk

Yia nam nog een hap van haar stukje brood. Ze knikte, als antwoordt op Kira's uitspraak. 'Wij gaan echt zo'n lol hebben.' Ze glimlachte. Ze rekte zich uit, voor zover dat kon dan. Ze trok haar jas nog wat dikker tegen zich aan, rilde een keer en zuchtte diep. Maar het zal buiten vast nog kouder zijn... En daar had ze gelijk in. De wind en sneeuw beukte tegen hun "poort".

Kira knikte en dacht aan de wind die buitte bijna ritmisch tegen de 'poort' sloeg. Oppeens bedacht ze dat ze nog 2 fleeshdekens in haar tas had liggen. Ze keek bedachtzaam naar hun tassen die als poort diende. Met een beetje voorzichtig trek werk kreeg ze de dekens uit de tas en gaf er 1 aan Yia "Zullen we maar gaan slapen?" vroeg ze. Nu ze eindelijk lag voelde ze de vermoeidheid door haar benen trekken.

Yia nam de fleeshdeken van Kira aan. 'Dankje.' Zei ze, en ze sloeg de deken om zich heen. Ze merkte nu pas hoe moe ze eigelijk was. Ze gaapte. 'Slaap lekker.' Zei ze slaperig terwijl ze op een zij ging liggen. Heel langzaam viel ze in slaap, in haar oren hoorde ze het ritmische getik van de sneeuw en wind tegen de wand nog steeds doorklinken. Haar ogen werden zwaar, en haar ademhaling ging regelmatig en kalm, en ze viel in slaap.