Het luxe hotel in Shinshisu

'Natuurlijk kennen ze de basis, maar ze kunnen er geen les in geven. Ze zijn te grof, te onhandig en al die dingen. Dus, graag of niet,' zei hij met een haast onverstaanbaar geïrriteerde ondertoon. Hij had heus wel iets beters te doen, dan haar een beetje les gaan geven. Nu bood hij het aan en begon ze nog commentaar te geven ook!

Chiyo keek hem recht in de ogen aan. 'als je niet wil mag je het ook zeggen.' Ze keek hem strak aan terwijl ze de katana losjes en trouwens ook noch eens verkeerd vast hield. Het kon best zijn dat Anza haar bij bijles wilde geven maar wat was er dan precies de bedoeling van? Ten eerste was haar wapen zelfs geen katana maar een boog en veeel pijlen.

'Het is beter dan me de hele dag vervelen. En trouwens, je houd je katana verkeerd vast,' zei hij terwijl hij naar haar handen wees. Hij ging achter haar staan, boog zich over haar heen en pakte haar armen vast, waarna hij haar armen zo liet bewegen en buigen, dat ze hem goed vast hield. 'Als je met het zwaard om kan gaan, ken je de basis van elk wapen,' fluisterde hij bijna in haar oor.

Chiyo begon bijna onmiddelijk lichtjes te blozen. Hij stond zo dicht tegen haar aan en zijn stem klonk zo warm. Het gaf haar een veilig gevoel. Maar dan besefte ze wel hoe dicht hij wel niet stond. Ze sprong een meter van hem vandaan en wijsde met een bevende en knal rode wangen beschuldigend naar Anza. 'wie zegt dat jij zo dicht bij mij in de beurd mag staan.'-'kyaaaa!, Chiyo-chaaan! je bent zo schattig wanneer je verlegen bent' riep Nayla weer vrolijk. Maar net door die woorden werd Chiyo haar gezicht nog roder.

Anza zuchtte vermoeid en deed zijn handen weer in zijn zakken. 'Als je je al druk maakt omdat ik dicht bij je staat, hoe reageer je dan wel niet in een gevecht, als iemand je verwond? En hoe moet ik je anders laten zien hoe je het zwaard moet vasthouden? Ik heb het ook zo geleerd. En van nu af aan, ben ik jouw sensai, dus heb wat meer respect voor me, wil je?' dat laatste zei hij met een plagerige ondertoon.
Ze moest respect voor hem hebben aangezien hij nu haar leermeester was. Hij was benieuwd naar hoe ze ging reageren.

Chiyo haar gezicht werd weer roder. Ze strekte haar armen naast haar lichaam balde haar vuisten en leek voor even een gevecht via oogcontact te willen houden. Maar lang hield ze het niet vol. Ze stampvoete kwaad en ontweek zijn blik terwijl ze haar armen kruiste. 'een gevecht is iets heel anders...' Had hij het ook zo geleert? x,x ze stelde zich al verschillende leermeesters voor die het hem in die positie hadden geleert. omg!! Chiyo!, waarom denk je nu aan zoiets @,@ Ze schudde met haar hoofd alsof ze de gedachte wilde weg schudden. Maar daardoor kwam het over alsof ze er niet mee eens wat dat ze Anza nu Sensai zou moeten noemen.

Anza schudde zijn hoofd en nam zijn eigen katana in handen. 'Een gevecht is onvoorspelbaar. Je weet niet wat er kan gebeuren, dus moet je jezelf voorbereiden op ALLES,' zei hij terwijl hij weer een paar stappen dichterbij deed, zodat hij vlak voor haar stond.
'In een gevecht, heb je geen tijd om te denken en dan pas te reageren, je moet denken en reageren tegelijk. Maar als mijn leermeester er is, voel je je denk ik wat meer op je gemak, aangezien het een vrouw is,' zei hij zuchtend en streek met zijn hand door zijn haar.

'dus ik moet op alles voorbereid zijn?' Ze moest omhoog kijken nu hij zo dicht bij haar stond. Waarom was hij zo veel groter dan haar. Ze schatte minstens 20 cm.

Anza knikte kortaf en trok zijn katana uit de schede. 'Klaar zijn voor dat wat je niet kent,' zei hij monotoon terwijl hij zijn zwaard in de grond zette en erop leunde. 'Tenzij je natuurlijk in kant en klare blokjes gehakt wilt worden,' zei hij gapend.
Gevechten waren onvoorspelbaar en link, zeker als je pas begon als strijder en als je de wereld nog niet gezien had.

Chiyo keek hem met grote ogen aan. 'wacht, dit is een training, toch?' In een training oefende je alleen maar je vecht technieken. En dan was je toch niet bezig over hoe je tegenstander in mootjes zou worden gehakt?

'Dit wel ja. Maar we kunnen er ook een gevecht van maken, als je dat liever hebt,' zei hij met een valse ondertoon en wiebelde wat met zijn wenkbrauwen. 'Maar, dat zou erg saai zijn, aangezien je niet eens weet hoe je zo een ding moet vasthouden,' zei hij en keek afkeurend naar het zwaard dat ze vasthield, terwijl hij zijn hoofd schudde.
Was Chiyo een drama meisje, dat overal een punt van maakte? Nee, dat niet, maar ze was wel goed in commentaar geven en zeuren, dat was iets dat zeker was.

Chiyo draaide met haar ogen. Het zou je nieuwsgierig kunnen maken wat haar mening was aangezien ze het niet luidop zei. Maar het was duidelijk dat ze geen tijd wilde verliezen doordat ze in aanvalspositie ging staan.

Anza zuchtte een tikje geïrriteerd en ging voor haar staan. Ruw pakte hij haar arm vast en zorgde hij ervoor dat ze een juiste houding kreeg. 'Zo hoor je je zwaard vast te houden. En ik ga je nog geen slagen leren, eerst moet je weten hoe je samen met je zwaard moet vloeien. Weet je niet hoe dat moet, zal je er alleen maar op los hakken en zal je nooit een gevecht winnen,' zei hij terwijl hij in dezelfde houding ging staan en hij maakte langzame bewegingen. Het waren aanvallen, maar dan langzaam en vloeien en ze leken ongevaarlijk.

Chiyo zuchte maar deed wat er van haar gevraagd werd terwijl ze aandachtig luisterde. In de verte was een ijscocar te horen met zijn gebruike "sandman" liedje. Nayla schoot omhoog en zwaaide enthousiast naar Chiyo en Anza. 'zo terug!!' En toen liep ze weg. Ijsjes halen.

Anza probeerde zich zo goed mogelijk te focussen op zijn bezigheid en niet op het irritante geluid om hen heen. Hij zonderde zich af, zoals dat hem geleerd was met een gevecht.
'Je bewegingen zijn stroef en niet vloeiend. Je kunt pas goed om gaan met het zwaard, als je ziel in balans is. En dat kan pas, als je eerlijk bent tegen jezelf én tegen je sensai,' zei hij terwijl hij zich vollop leek te consentreren op zijn zwaard en zijn bewegingen.

Chiyo keek hem met een schuingehouden hoofd aan. 'eerlijk zijn tegen mezelf?' Je hoorde aan haar intonatie dat ze niet snapte wat hij bedoelde. Het sloeg dan ook nergens op volgens haar. Maar ze stelde verder geen vragen, haalde haar schouders op en knikte. eerlijk zijn tegen mezelf dus... ik snap het niet x,x

Anza knikte langzaam, terwijl hij zijn bewegingen een beetje versnelde. 'Ja, eerlijk en open, want een strijder is nergens bang voor,' zei hij met een geconsenteerde blik. Hij probeerde zich zo goed mogelijk te herinneren wat hem geleerd was. De bewegingen waren niet moeilijk, maar de woorden. Die waren niet echt blijven hangen in zijn hoofd.
Maar, hij gaf ook niks om woorden. Actie was veel meer zijn ding. Maar, wie weet lag dat bij meisjes anders?

Chiyo knikte begrijpend. Ze volgde iedere beweging die hij maakte. Naja, dat probeerde ze zo goed mogelijk. Ze wilde alles zo rap mogelijk goed doen. Ze wilde dat ze uitblonk in het vechten. Met andere woorden, ze wilde dat Anza verbijsterd stond met hoe rap ze wel niet iets aanleert. Daar hoopte ze op. Haar aandacht was daarom scherp op dit moment.

Anza deed na een paar bewegingen zijn katana in de schede, ging achter Chiyo staan en boog zich nogmaals over haar heen, waarna hij haar armen vast pakte. 'Ik zal het zo doen, zodat je weet hoe het moet voelen. Maak je hoofd ondertussen leeg en denk aan... bijvoorbeeld een boek met lege bladzijdes,' zei hij terwijl haar bewegingen begeleide.
Maar, dat ze het niet helemaal goed deed was niet de enige rede waarom hij dit deed. Hij wilde ook graag zien wat voor een reactie ze dit keer had. Zou ze echt onvoorspelbaar blijven?

Chiyo probeerde haar rode wangen te onderdrukken en concentreede zich op de beweging die hij voordeed. Ze haalde diep adem terwijl ze haar gedachten probeerde op zero te zetten. Ze sloot haar ogen daarvoor... 'hIk!' Haar gezicht werd knalrood van schaamte en ze wierp haar zicht naar de grond. Moest ze echt nu op dit moment de hik krijgen dit kon je niet menen? 'doe a.u.b. alsof je dathIk niet gehoort hebt' fluisterde ze zacht terwijl haar rode kleur feller werd dan eerst.

Op Anza zijn gezicht krulde langzaam maar zeker een glimlach. Een gemeende glimlach. Niet zo een glimlach als die van een paar minuten geleden bij de bar. De glimlach krulde steeds meer op, waardoor er een kleine grijns ontstond. Er kwam een zacht geluid uit zijn mond, dat iets weg had van gelach, maar het was nauwelijks hoorbaar.
'Hoe verwacht je van me dat ik dat doe?' zei hij half lachend. Zijn greep om Chiyo haar armen verslapte en het lachen werd naar mate steeds meer hoorbaar.

Chiyo sprong een meter vooruit en draaide zich om met gebalde handen naast haar zij. Haar wangen waren knalrood van schaamte. 'lachIk lach niet!!!!' Ze wees bedreigend met haar vinger naar hem maar echt overtuigend kwam ze niet over als ze iedere keer moest hikken.

Hierdoor moest Anza alleen nog maar meer lachen. Hij lachte Chiyo niet uit, het was gewoon geweldig hoe Chiyo reageerde. Je wist gewoon niet wat er ging komen en dat was gewoon het mooie. Dat was iets dat zeldzaam was bij meisjes.
De meeste waren allemaal zo voorspelbaar en zo saai. Maar Chiyo was anders. Ze was... speciaal. Ze had iets, dat andere niet hadden. Ook kon ze hem laten lachen. En Anza lachte bijna nooit.

Chiyo stampvoete nijdig. 'hIk' Normaal had ze al lang de bewaking geroepen of wist ze veel wat maar door het feit dat ze dat nu niet kon geraakte ze nijdig. Ze wist niet hoe ze hem liet stoppen met lachen. Ookal klonk zijn lach geweldig. Ze hield haar lippen op elkaar gedrukt en keek hem recht in de ogen aan terwijl ze haar armen kruiste. Ze moest van die hik afkomen daarom probeerde ze haar adem gewoon in te houden maar binnenmonds bleef ze hikken en schoot ze iedere keer omhoog. Niet veel maar haar schouders schokte wel lichtjes. Ook ging ze iedere keer kort op haar tenen staan wanneer ze weer moest hikken.