Het Gala van de Landheer Aydor

Mia leunde zacht tegen hem aan, ze hoorde zijn ademhaling en hoe zijn hard klopte. zijn lichaam was warm en ze sloot even haar ogen. ze wist niet wat het was maar het voelde pefect, het voelde juist.

Zero liet langzaam zijn eigen hand over haar rug tot haar oor gaan en begon warme lucht bolletjes in haar oor te blazen die dan oplossen in de lucht om haar een goed gevoel te geven. Zijn hart ging sneller en sneller bij het feit dat zij op hem leunde.

Sorrow keek haar aan. 'wat is er zo verkeerd aan je echte naam?' Hij wist dat de betekenis van je naam een belangrijke rol kon spelen. Dat wist hij maar al te goed. Maar hij wist niet waarom het Shimara haar hele leven zou kunnen verpesten.

Mia voelde een paar rillingen over haar rug gaan. het feit dat hij bij haar was liet haar hard sneller kloppen. ze sloot haar ogen weer en luisterde naar zijn ademhaling en zijn hardslag, die ondertussen ook sneller was gaan kloppen.

Hij begon zijn hoofd te buigen en zijn hart ging en bonkte tegen haar aan. hij kusten haar rustig op haar wangetjes over haar blos en bleef doorgaan met die warme lucht die in haar oor bleef doorspinnen. Hij wou haar helemaal voor zichzelf.

Mia voelde zich helemaal warm worden en glimlachte verslagen. ''je hebt me'' fluisterde ze verslagen tegen hem.

Zero pakte haar teder vast en liet haar hoofd zachtjes glijden over die van hem. '' wil je naar de natuur...princess..'' Hij liet zijn hand zachtjes in die van haar vallen. Het gevoel wat ze nog telekinesisch hadden waren nog sterker geworden. hij voelde al langzaam alles op zich afkomen.

Shimara liep langs hem en begon zenuwachtig te ijsberen. 'De naam heeft een vreselijke betekenis, waar ik me nogal voor schaam, vurige moordenares. Daarbij, komt de naam niet veel voor, want welke ouder geeft zijn kind nou weer zo een naam!? Nou, de ouders die hopen dat je dochter een moordenares word dus. Zoals ik al een keer eerder gezegd had, was ik voor mijn ouders gevlucht. Mijn ouders zijn nou niet bepaald de soort mensen die vergeten en vergeven. Aangezien de naam Aliance zowat niet voorkomt en er over een naam met een walgelijke betekenis nog wel eens geroddeld word, zullen mijn ouders er lucht van krijgen waar ik zit nu. Als ze er achter komen waar ik ben, zullen ze de mensen waar ik om geef op een gruwelijke manier vermoorden. Dan zullen ze me geestelijk martelen waarschijnlijk en als ik geestelijk helemaal kapot gemaakt bent, door woede, verdriet en pijn, maken ze me af.' Ze praatte snel en klonk nogal paniekerig, alsof ze al wist wat er zou gaan gebeuren.

Yuriko krulde haar armen om zijn nek en knikte. 'Het zal nooit meer gebeuren', beloofde ze Ayase. Zij en Heath konden beter gewoon vrienden zijn. Toch het gevoel bij hem was anders dan vriendschap, maar nu had ze Ayase. De gene waar ze nog steeds het meest van hield. Steeds weer warme tintelingen van kreeg. Die ze het liefst elke seconde van de dag zag.
Yuriko grijnste naar hem en drukte nog een kus op zijn mond. Deze keer iets langer en intiemer. Toen ze hem los liet sleurde ze hem weer mee. 'Zo, nu wil ik dansen', zei ze vrolijk.

Yia had genoeg van de warme zaal en liep naar de grote deuren. Ze greep haar mantel van de kapstok en sloeg die om terwijl ze naar buiten liep. Niet dat ze al weg wou gaan, maar ze had even wat frisse lucht nodig, en toen ze buiten was kreeg ze die. Ze ging op één van de treden van de trap zitten en keek naar de sterren hemel boven het huis. De sterren twinkelde vrolijk en ze weerkaatsten in haar grote ogen.

Kira sloeg haar armen om Resi heen en fluisterde zacht "Teddy, ik hou van je". De 4 woorden waren uitgesproken, de mooie woorden. Ze ging met haar hand door zijn haar.

Yia keek naar de sterren en kon twee sterrenbeelden ontdekken. De grote beer en Caseopeia. Niet dat ze er veel aan had, maar het gaf haar wat te doen. Maar ze kon niet meer sterrenbeelden ontdekken en dus zette ze haar ellebogen op haar knieën en daarop weer haar hoofd. Als er nou iemand was waar ze mee kon praten...

Lain zat nog altijd op het balkon tegen de stenen muur, een aantal plukjes van zijn haar sprongen speels opzij.
Hij zetten beiden handen in zijn haar en gooide het helemaal door de war, het zat nu gewoon los.

Zero die terug rende naar de feest zetten in de midden van de tafel die hij als eerst zag zijn Zwarte Draken Ei erop en die was uitgekomen. '' Susanoo..'' Zei hij langzaam. Hij zag al de duisternis om hem plotseling groeien. Iedereen kom hem zien. net net live live een draak geboren.

Sorrow keek haar met grote ogen aan. Hij probeerde zo snel mogelijk een oplossing te vinden maar het enigste wat steeds in hem op kwam was hun verrmoorden voor zij het bij hun deden. Maar dat was waarschijnlijk geen optie aangezien een zoon of dochter zoals hij had horen zeggen van zijn/haar ouders houd. Nouja, dat werd verterld. Lucas werd vroeger mishandelt door zijn vader maar toch had hij Sorrow gezegt dat hij van zijn vader hield.

Yia keek even op. Ze zag een jongen zitten maar trok zich er verder niks van aan. Ze ving een blaadje op dat langs haar dwarrelde en verscheurde het langzaam. Ze beet op haar lip en keek naar het gras aan de zijkanten van het pad. Dat was nat van de dauw. Yia zuchtte diep streek een haarlok uit haar gezicht. Ze draaide de haarlok om haar vinger en schudde haar haar even goed los.

Resi woelde even door Kira's haar, 'ik hou ook van jou,'
hij had een afwezige blik in zijn ogen, hij had even hoofdschuddend toe staan te kijken bij het Heath en Lain - geval,
'ik denk dat ik even ga Pooh, ik krijg de creeps van deze plaats,'
hij trok haar zonder nog iets te zeggen mee naar buiten.

Mia liep ook langzaam terug naar het Gala, ze was in de war. ze bleef buitens staan, starend naar haar schoenen die daar nog lagen.

Yia keek op toen ze zachte voetstappen hoorde. Ze zag Mia, die er nogal verward uit zag. 'Alles goed?'Vroeg Yia haar met een schuin hoofd. Ze keek Mia onderzoekend aan. Er was iets niet helemaal goed. Yia stond op en liep naar Mia toe.

Mia keek op naar Yia, ze knikte verward. ''hetgaat'' zei ze een een adem. ze was in de war,

Yia knikte en beet op haar lip. Ze wist dat het niet helemaal ging, maar vroeg ook niet door. Als Mia het wou vertellen zou ze dat doen, zo niet, moest ze het niet doen.

Mia zette haar ene hand tegen haar hooft en de andere tegen de muur. ze voelde zich zwakjes maar probeerde verder geen aandacht te trekken.

Yia keek nog steeds bezorgd naar Mia. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg ze zo zachtjes dat alleen Mia het kon horen. 'Er is iets mis, dat zie ik.'

''Zero'' zei ze bijna geluid loos, toen ze die naam uitsprak voelde ze een rilling over haar rug gaan. ze wist niet of wat ze met hem had positief of negatief was.

Yia keek Mia met grote ogen aan. Ze had ooit van die naam gehoord, en als ze het goed had, had hij ook een ei, dat misschien zelfs al uitgekomen was. Verder kende ze hem niet goed. 'Wa-wat heeft hij gedaan?'Vroeg ze, net zo zacht als daarnet. En toen hoorde ze een zacht gekraak. Geschrokken keek ze op. Het was zo stil geweesd... Ze probeerde te beseffen waar het geluid van daan kwam, en toen het nog eens kraakte merkte ze dat het uit haar tas kwam. Ze deed die met trillende handen open en graaide naar de lap waar het ei in zat. Toen ze die te pakken kreeg wikkelde ze de lap voorzichtig los. In haar drakenei zaten een paar grote scheuren.