De rivier in Yinza

Ergens hoog tussen de bergen is de bron. Het is er redelijk luid door het water dat wild en op een gevaarlijke mannier langs je heen suist. Voor je eigen veiligheid hebben mensen uit het dorp Yinza veiligheidshekkens er om heen geplaats. Te veel mensen kwamen hier bewust het leven nemen en er gebeurden hier veel te veel ongelukken met kleine kinderen. Sommige bendes kwamen hier om anderen een lesje te leren als ze hun niet op tijd betaalden en dit werd ook niet langer meer getollereerd. Nu kun je hier alleen maar toeristje spelen en naar het stromende water staren.





personen; niet meer dan 2

In een versnelde pas liep Mia op het paatje naar de bronnen in de bergen. Ze was al een tijdje onderweg en verwachtte nu het eindelijk wel te gaan zien. nadenken, dat wou ze er doen. Ae had gehoord dat het prachtig was, op een apparte manier. Appart, daar hield ze van. Ze begon het geluid van vallend water al te horen en het laatste stukje begon ze te rennen. Toen ze het laatste hoekje om ging zag ze de prachtige bron, daar omheen stonden hekken die het eigenlijk allemaal verpeste. Ze liep er heen en legte haar handen rustend op een van de hekken. Ze sloot haar ogen om zich alleen op zichzelf en het water te concentreren, het rust gevende water.

Kira draaide zich om toen ze het geluid van stromend water hoorde. Het klonk mooi, bijna hypnotiserend. Voor ze het wist liep ze al richting de rivier, ze was niet echt een water mens. Dat kwam waarschijnlijk door haar element bliksem. Maar dat hield haar niet tegen om van water te genieten zoals het stroomde in de zon. Toen ze de bron/rivier zag bleef ze staan. De zon maakte prachtige regenboogjes in de druppels die opspatte als de rivier een steen tegenkwam. Ze trok haar wenkbrauwen op toen ze de hekken zag. "Waarom dat nou weer" mompelde ze inzichzelf

Ayase was naar de hekken toe gelopen, en keek er triest doorheen. Hij kon zich deze plek nog wel herinneren toen er nog géén hekken omheen stonden, hij had hier als kind zelfs nog heel vaak gezwommen. Hij zuchtte. Er was veel veranderd de afgelopen jaren, in het Oosten in ieder geval. Hij hief zijn hoofd, en merkte op dat er nog twee anderen in zijn bijzijn waren, waarvan 1 bekend gezicht. Die van Mia, hij had een keer met haar gesproken bij het verborgen huisje wat hij had gevonden. Hij glimlachte, en hief zijn hand naar haar.

Mia staarde een tijd lang voor zich heen, toen ze bewegingen van mensen hoorde keek ze om. Ze zag 2 bekende gezichte, kira haar beste vriendin, en Ayase een jongen man die ze maar vaag kende. Omdat ze kira pas nog gezien had liep ze langzaam naar Ayase, ''hey'' reageerde Mia op zijn handgebaar dat hij gemaakt had.

Ayase glimlachte. 'Wat brengt jou hier?' vroeg hij, en keek naar het water dat ongestoord geluid bleef maken. Het had iets magisch, maar Ayase was sowieso al geobsedeerd door alles wat met water te maken had, dat kon ook niet anders. Even zakte hij weg in zijn gedachten aan Yuriko, maar keek al gauw weer op naar Mia.

Mia grinnikte toen hij even wegzakte in zijn gedachte, dat had ze zelf ook altijd. ''nadenken'' zei ze langzaam, ''nog steeds over zero'' zei ze met een duf grijnsje. Ayase was eigenlijk de enige die precies wist hoe ze over hem voelde, zelfs kira wist het niet zo goed als hem. dat kwam door die keer bij een of ander verborge huisje. ''en ik neem aan dat jij hier ook komt om na te denken?'' mia keek hem even kort aan aan en keek vervolgens naar het water. ze stak haar beide handen in haar broekzakken om wat gemakkelijker te staan.

Ayase knikte kortaf. 'Nog steeds om dezelfde persoon, alleen een nieuw probleem,' zei hij en zuchtte. Hij ging op dezelfde maniet staan als Mia, dat was inderdaad wat makkelijker. Hij keek even opzij naar haar. 'Wat is er met Zero..?' vroeg hij. In de tijd dat ze elkaar hadden gesproken, was er vast wel wat gebereurd, daar ging hij tenminste wel vanuit. Tussen hem en Yuriko was zo veel gebeurd, het was haast niet meer bij te houden. Het leek soms echt of zijn hoofd elk moment uit elkaar kon spatten.

-New-

Yia liep nieuwschierig op het geruis van water af. Een groot, ijzeren hek onttrok de een stuk van de rivier. Ze liep naar het hek en legde haar handen tussen de spijlen. Waarom zou er een hek omheen zitten. Ze keek om zich heen, of ze ergens iemand zag, of een deur in het hek zag. Ze volgde het ijzeren geval, maar er leek geen einde aan te komen. Een beetje geïriteerd ging ze tegen het hek aanzitten.