De avatar verkleedparty!

Iedereen houd van Avatar, dus ook de mensen op Beyond. Er is een soort groot verkleed feest georganiseerd in het grote park van Osuké.
Er kan worden gedanst, worden gezongen, er is lekker eten en drinken en verschillende spellen; zoals eentje schieten en touwtjetrekken. Ook is er veel speelgoed te koop van de echte Avatar,
er zijn verschillende tenten neergezet zoals : Aarde; pottenbak cursis Vuur: Kaarsjes maken, en dat soort grappige kleine activiteiten.
Vergeet niet te stemmen op de best verkleden van het feest!
Het is verplicht je ware intentiteid geheim te houden tot het feest voorbij is.
Dat word dus grappig!

Aan het einde van de dag(en) is er een prachtig vuurwerk, en word de winnaar van de avatar verkleed wedstrijd bekend gemaakt en je waren intenteid onthult.
Ik wens jullie veel plezier!

Regels: Ik wil hele lange posts (3 regels is het minimaal.)
Geen ruzie maken over de rollen verdeling, als die rol bezet is is het jammer dan.
Geen uitgebreide porno.
Posten posten posten!
Heel veel plezier hebben.

De(Mogenlijke) rollen die je kan spelen:

Mai- Shimara
Ty Lee- Yuriko
Sokka-Ayase
Toph (taf)-Resi
Zuuki-
Katara-Mia
Zuko-Heathcliff
Ang-
Ozai-
Azula-Kira
Chad(Jet)-Sorrow

((Lets have fun ;D))


Resi bekeek zichzelf in de spiegel, een tijdje.
Bedenkend hoe hij dit het beste kon aanpakken.
Toen schoten zijn handen naar het kistje op de tafel, en openden die vlug. Hij greep het elestiekje om een klein staartje in zijn haar te maken. Om daaroverheen het haarnetje te bevestigen. Hij voog de laatste plukjes goud bruin haar uit zijn gezicht, en propte die bij de rest van zijn haar in het haarnetje. Hij zetten een soort klein extra zwart helmpje op, en plakte daar de pruik op, waar hij van te voren al een knotje in had gebonden, en een groen lint omheen had geknoopt, en wat witte rozen.
'Hm...,' hij keek bedenkelijk naar de make-up doos, en doopte toen het kwarstje in de zwarte verf die hij met wat moeite rond zijn ogen wist te maken. Hij doopte een sponsje in de rosé poeder, die hij op zijn wangen aanbracht. Hij zag er nu al heel vrouwelijk uit, echt schattig gewoon. Maar niet genoeg; hij pakte de lenzen doosjes en deed de witte lenzen in. Zijn rode oog bleef ondanks de lens nog een beetje rood, maar het meeste was wel weg.
Nu het stomste; de kimono. Hij had gekozen voor Taf in een kimono, en niet in dat groene "pakje" dat ze de rest van de hele aflevering droeg.
Hij had voor een korset met borst opvulling gekozen, als hij zich dan in Taf veranderden moest hij het goed doen ook.
Een extra lange onder broek met schattige kantjes aan, en de onderste laag was klaar. Nu de tweede laag, hij zorgde dat de randen van het korset, bezet met kantjes, nog zichtbaar was toen hij de licht groene onder-jurk aantrok, zonder zijn make-up te beschadigen. Hij had de linten van de achterste jurk aan elkaar bevestigd, en strak getrokken. Zodat de jurk strak om zijn lijf heen hing. En niet goed zichtbaar zou zijn als hij zo meteen het hoofdstuk; De kimono, aan trok. Het leek wel een beetje een groene jas; bezet met goud en mooi afgewerkt met geborduurde roosjes en een draak, van fijn goud draad en kleine parels die perfect afstaken op de groene zijden stof. Hij zocht naar de doek die hij om zijn middel zou binden, met daar onder de houder voor zijn zwaard. Hij wist dat Taf geen zwaard had; maar als je er zo bijliep in een stad vol pooiers en rovers kon je maar beter een wapen bij je dragen. En een dame vechten niet met rode waaiers. Dat zou wel heel toevallig zijn; als "Ze" 2 rode waaiers bij zich droeg, extact die van Resi Shadoe. Dus daarom dit zwaard. Een soort krom zwaard, maar inplaats van dat het er twee waren maar één.
Hij gespen eerst de riem om zich heen met de houder, waar hij zijn zwaard in stak, hij draaide de riem zo dat het zwaard op zijn rug "hing" en bond het dikke groene lint er omheen zodat de riem en de houder niet meer te zien waren.
Hij werkte zijn lippen bij; bloedrood, hij leek wel op zo'n.. geisha!
Wel een taf Geisha dan.
Hij nam nog eens een diepe zucht, en liep toen naar buiten. De schuur uit waar hij al een paar dagen overnachten, hij had al deze spullen ruim van te voren gekocht, kimono's en de juiste make up waren altijd handig, hij vergat bijna de bijpassende schoentjes, en snelden weer naar binnen om die aan te trekken, greep de (ook bijna vergeten) groene zier waaier mee, en liep toen met een stralende glimlach naar buiten.
Hij klapte de waaier uit en hield die voor zijn mond, zodat alleen zijn ogen zichtbaar waren.
Op weg naar het feest.

Resi voelden de blikken in hem branden toen hij over straat liep, s'machtenden blikken, jaloerse blikken. 'Wie is zij..,' of 'ik heb haar nog nooit eerder gezien, ik moet weten wie ze is!', 'Het is een geisha..,' het beste was nog om te horen; 'ik heb nog nooit zo'n mooi meisje gezien..,'. Zelfs de tekst; 'ik heb zin om haar zo hard plat te neuken,' kwam voorbij. Ook erg leuk om te horen; maar Resi liep toch maar snel door, voor het geval dat.
Hij had een schuilnaam bedacht voor vandaag; Ren, het is zo cliché om te zeggen dat je Taf heet, en je moet je waren intentiteid geheim houden. Ren was een geweldige naam. En makkelijk te onthouden.
De heen weg was al geweldig; nog nooit had hij zoveel aandacht gekregen om zijn uiterlijk.
Plotseling voelden hij een hand op zijn schouder, met een flits draaide hij zich om.
Hij keek in het vuile gezicht van een jongen van een jaar of 17.
'Hay,' sprak hij met een zwoele stem, Resi kon zijn adem ruiken; vreselijk. 'Konnichi wa,' piepte Resi nogal nerveus. 'En waar gaat deze mooie dame heen', de jongen kwam wat dichterbij, 'waar je ook heengaat, het is gevaarlijk voor zo'n mooi klein meisje om alleen te lopen..,' Resi huiverden bij het zien van zijn blik. 'Oh, ik red me anders prima alleen,' Resi klonk minachtend, en bekeek de jongen afkeurend. De jongen begon te lachen, 'Zozo, jufvrouw heeft ook nog praatjes? ook hé?' hij bekeek Resi uitdagend.
Resi, die er stilaan genoeg kreeg van deze griezel, besloot gewoon weg te lopen. Natuurlijk ging de jongen achter hem aan, 'mijn naam is trouwen Wong Tigereye!', 'Ren,' beantwoorde Resi hem stug. 'Ren, en geen achter naam?' de jongen begon te lachen. 'Nee geen achternaam, gewoon Ren,' weer voelden hij hoe de jongen zijn schouder greep. 'Daar neem ik ook genoegen mee hoor..,' feluisterden hij hem zwoel in zijn oor. Resi gromde, zijn hand schoot naar de jongen zijn slaap. En hij gaf een trap tegen de jongen zijn scheenbeen,
om daarna zijn knie omhoog te halen.
De jongen kreunde even pijnlijk, en viel op de grond. 'AUW VUILE TEEF!' gilden hij. Er rolden tranen over zijn wangen.
Resi glimlachten, en stak de jongen een kus handje toe.
'Ren houd ook van jou hoor,' zei hij met een bitch-toontje.
Met een triomfantelijke glimlach liep hij verder,
wat zei hij?
Alles op de heenweg was al perfect.

Met grote ogen keek Resi om zich heen,
hij had verwacht dat het een klein verkleed feestje zou zijn, maar het was mega!
Bij de vuur stuur tent stonden echte vuur spugers!
En aarde werken, in de aarde tent zag er ook heel leuk uit. Helaas kon Resi nu echt niet vies worden. Nog steeds keken ze hem met jaloerse en verliefde blikken na. Resi bleef even staan bij de schiettent, en zag een jongen zijn best doen om goed te mikken, maar omdat hij haar zo graag wou na kijken schoot hij mis; recht door de buik van een knuffel konijn.
Resi lachte even, wat een baka was die jongen zeg.
Uiteindelijk besloot hij maar een suikerspin te kopen, en nam plaats op een bankje, recht onder een bloesem boom, even weg van de drukte.
De suikerspin smaakte heerlijk zoet, en was mooi rosé.
Dit ging een top dag worden.
Voelden hij nu al.
Of moet ik nu zeggen.., zij?

(EN NU JULLIE)

Shimara trok op haar weg nog even de lange mauwen van haar kimono shirt goed en ze voelde aan de naalden die in de mauwen zaten. Ze wilde alles zo precies mogelijk hebben. Ze had zelfs de naalden en andere messen en shurikens op de goede plek en binnen handbereik! De pruik jeukte en de haartjes kriebelde nog steeds in haar nek, maar haar roze haren waren tenminste verborgen. Ze was bijna een uur bezig geweest met de pruik goed in elkaar te flansen met de knotjes en de losse plukken. Eigenlijk zat het nog steeds niet helemaal goed naar haar zin, maar het was beter dan eerst.
Ze hoefde niet zo erg te acteren om op Mai te letten, dat deed ze toch wel. Gewoon met dezelfde verveelde blik als normaal gesproken en geïrriteerd als altijd reageren, dan zou niemand haar toch verdenken.
En, het meeste voordeel van dit kostuum was dat ze geen jurk hoefde te dragen, maar gewoon een hakama als broek. Het zat veel comfortabeler en ze kon zich er gelukkig makkelijk in bewegen.
Wel ergerde ze zich enorm aan de make-up die ze op haar ogen moest smeren, maar gelukkig had Mai niet zo veel op, alleen wat oog potlood en mascara.

De weg naar het feest toe was eigenlijk best rustig. Ze werd niet lastig gevallen door andere, omdat ze een hatelijke blik op haar gezicht had. Een blik die iedere zak wel af schrok en ervoor zorgde dat ze met rust gelaten werd. Mensen staarde haar aan en ze voelde de blikken branden. Ze ving af en toe wat woorden op, maar bestede er verder geen tijd aan. Dat was het niet waard. Ze moest zich niet druk maken om woorden die uit de mond van een persoon kwamen die niks wist en maar gewoon iets zei. Ze liep dus met een stevige pas door, terwijl ze haar armen in haar lange mauwen liet rusten.

Eenmaal aangekomen keek Shimara bijna haar ogen uit. Het was zo mooi en... bijna onbeschrijfelijk! Er waren lantarentjes opgehangen waar vuur in branden, waardoor er een gezellige sfeer rond het hele feest was.
Er waren een hoop costplayers, waarvan er maar weinig echt goed waren. Sommige waren goed te onderscheiden van hun ware identiteit en hun gedrag paste ook compleet niet bij het karakter. Veel dreiging zou er dus niet echt zijn.

Sorrow had niet veel moeten doen om zich om te kleden. ok, zijn haar had hij wel gekleurd, dat was wel even knoeien maar even goed mij zijn warrige kop haar schudden en het lag al in model. Lichtjes oon hij zich al voorstellen hoe het voor een meisje moest zijn met al die make-up.
Zijn ex had hem eens proberen uitleggen waar alles voor diende. Wat mascara en lip gloss was. Helaas voor al de moeite was hij al na een aantal minuten vergeten wat wa was was en verwarde hij lip stick met oog potlood. Hij had helemaal geen verstand van make-up, dat was overduidelijk.
Maar Sorrow had dan ook zoiets helemaal niet nodig. Het lag niet binnen zijn interesse gebied en was niet van plan om het ooit te gebruiken.

Onderweg hoorde hij een aantal meisjes gegielen. Sommige liepen hem zelfs achterna in de hoop zijn aandacht te trekken. Dat lukte idderdaad, helaas voor hun was hij niet geinteresseert en negeerde hij ze volkomen. Ergens halverwege plukte hij een bloem uit een bloembak dat uit het raam hing.
Vluchtig plukte hij alles kaal waardoor hij alleen nog maar een steeltje had met aan het uiteinde 2 blaadje. Jet had zoiets altijd in zijn mond dus Sorrow zijn autfit zou inconpleet zijn zonder zoiets.

Kira stak de laatste spelden in haar haar. Ze keek geiriteerd in de spiegel omdat de spelden maar niet wilde blijven zitten. Ze had haar haar gekleurd met uitwasbare verf aangezien ze geen zin had in jeukende pruiken. Kira ging zuchtend tussen enkele make-up spullen zitten. Ze moest haar ogen oosters laten lijken om niet herkend te worden. Ze zette voorzichtig enkele lijntjes eyeliner om haar oog heen en deed goud gekleurde lenzen in. Ze zuchte geiriteerd toen ze de lenzen in deed de eyeliner weer uitliep. Ze veegde alles weer van haar gezicht af en begon opnieuw met het eyeliner ritueel. Toen ze klaar was keek ze naar een vreemd gezicht in de spiegel die tevreden glimlachde. "En nu de kleding" mompelde ze inzichzelf. Ze rommelde tussen de kleding en vond uiteindelijk een kostuum. Het kostuum was aardig zwaar en warm, maar daar moest ze het maar mee doen.

Ze keek in de spiegel om haar sadistische blik te oevenen waar Azula bekend om staat. Ze stond op en liep naar buiten.

Op straat keken de mensen haar vluchtig aan en liepen snel verder. Kira grijnsde inzichzelf, ze waren bang voor HAAR. Dat gebeurde haar niet vaak dat mensen bang waren voor haar als ze lang liep. Dat gevoel wat best wel goed.

Kira keek met grote ogen rond toen ze het feestterrein op liep. Dit was geweldig, ze had nog nooit zo'n groot verkleedpartijtje gezien. Ze zag bij elke tent geweldige dingen staan. Ze liep snel het terrein op

Yuriko kwam binnen.

((en straks kom de rest T.T))

Heathcliff zocht driftig door zijn tas. Hij had speciaal iets gekocht voor deze gelegenheid, omdat hij er perfect wou uitzien. 'Yes!' Heathcliff haalde triomfantelijk de stift tevoorschijn. Geconcentreerd begon hij te tekenen langs zijn linkeroog. Onmiddelijk werd het effect duidelijk. Heath's oog en slaap leken volledig rood-paarsverbrand, als bij Zuko. Heath had ene goed effect verwacht, maar dit overtrof zijn verwachtingen. Het leek levensecht.
Voldaan keek hij naar zichzelf. Zijn haar hing stijl naar beneden en leek pekzwart. Zijn vuurnatie-uniform trok hij nog eens recht en streek hij glad. Het zwaard op zijn rug stak stevig in zijn koker. Hij grijnsde trots. 'Prins Zuko..' Zei hij tegen zichzelf, en knipoogde.

Heathcliff liep stoer door de straten. Hij voelde zich imponerend in deze outfit. Af en toe liet hij een vlammetje in zijn hand wakkeren. Zijn element Vuur kwam goed van pas op deze dag.
Hij liet zijn blik over de feestsite glijden, en keek tevreden. Een klein grijnsje stond op zijn lippen. Hij probeerde zo introvert mogelijk te zijn. Hij moest immers in zijn rol blijven.
'Wow, kijk die griet daar..' Zinnen als deze gingen aan Heath niet zomaar voorbij. Hij keek opzij naar de kerel die dit zojuist gezet had, en volgde zijn kijkpunt. Onmiddelijk zag hij het meisje op het bankje, gehuld in het groen als Taf, met een suikerspin in haar hand. Een date kan nooit kwaad.., dacht hij even bij zichzelf en hij liep op haar af. Hij kende haar niet. Ze was echt een perfecte Taf. Hij hoopte dat hij niet onmiddelijk door iedereen herkend zou worden. Aan zijn vermomming zou het niet liggen, maar zijn gedrag mocht niet té 'Heathcliff' zijn.
Hij leunde met een hand op het bankje en glimlachte charmant. 'Dag schoonhei..' Heathcliff dacht even aan wat hij zichzelf had voorgenomen. Niet te hard jezelf zijn.. Hij glimlachte. 'Goedenavond..' Herpakte hij zich.

Resi keek verschrikt op, toen hij een vaag bekende stem hoorden.
Hij keek recht in de ogen van een jongen, die hem niet meteen zo goed bekend voor kwam.
'Het is nog middag hoor,' verbeterde Resi hem stug, en plukte nog wat van het rosé goed van de suikerspin af om dat in zijn mond te duwen.
'Maar als het jou gelukkig maakt om te zeggen dat het avond is, dan moet je dat doen,' sprak hij nog met half volle mond. Dat was zo niet Resi, praten met half volle mond.
Hij besturdeerde de jongen even, en slikte de suikerspin weg.
'Zuko? Leuke keuze, mooi litteken trouwens,' hij glimlachten even charmant, maar dan niet hoe hij dat normaal deed, maar dan als een heel zoet schattig meisje. Bijna even zoet als zijn suikerspin was.
Er viel een bloesem blaadje op zijn schoot, en nog een, en nog een.
Grommend stond hij op om de bloesem blaadjes van zich af te schudden.

Yuriko had eeuwen lang voor de spiegel gestaan. Er zo leuk mogelijk probeerde uit te zien. Maar nog beter, er zo sprekend mogelijk uit te zien als Ty Lee. Ze vond haar geweldig en had geoefend om net zo lenig te zijn wat haar aardig goed af ging met haar kleine lichaam.
Haar haar trok ze nog een keer extra goed vast en in de vlecht stonden sommige haren als pikjes overijnd. Maar ze had geen zin om het weer op nieuw te doen. Na de 44e keer had ze er wel genoeg van en liet ze het zo zitten. Haar pony kamde ze nog een keer door en weer trok ze haar rode vuur natie outfit goed en belsloot om uit eindelijk maar eens te gaan aangezien het al erg laat was.
Toen ze bijna wilde vertrekken keek ze nog een keer in de enorme spiegel. Haar vlecht. Het was gewoon de vlecht. Weer rukde ze het elastiek uit haar haar en begon op nieuw tevlechten waarna er eindelijk een perfecte vlecht uitkwam.
Ze hoopte zo dat Ayase als Sokka ging. Dat zou ze zo schattig vinden. Toen ze eenmaal klaar was met fabtaseren liep ze de deur uit van de herberg waar ze een aantal dagen had overnacht.
Yuriko had nog wel getwijfeld om te gaan na de ruzie met Resi maar ze had zich voor genomen hem maar even te ngeren. Over een paar dagen was ze weg en hoefde ze zich niet meer schuldig te voelen en kon ze verder met haar plannen.

Eenmaa aan gekomen kwam ze binnen met en lenige salto gevolfd door een of andere rare beweging dat ze zo goed na probeerde te doen. Ze keek rond en zag niemand bekend. Misschien waren ze er wel maar herkende ze ze gewoon niet.
Ze liep wat rond zoekend naar drank toen ze eenmaal bij een tafel aan kwam. Ze schonk haar glas vol en zette het aan haar lippen. Als het zo door zou gaan kon ze snel weer naar huis. Daarbij had ze niet eens zo veel zin in een fest. Yuriko was totaal niet in de stemming. Daarom wist ze ook niet waarom ze gekomen was.
Ze zocht naar Heath of Ayase, maar geen spoor. Toch had ze het gevoel dat Heath als Zuko was en zag hem buiten zitten bij Resi. Ze wist gewoon zeker dat het Resi was aangezien ze hem altijd zou aan voelen in welke vermoming dan ook. Ze wilde er niet heen. Ze durfde er niet heen. Al helemaal niet na de woorden die Resi had gezecht.3
Veiglig bleef ze staan.

Heathcliff glimlachte even om het meisje, voor hem nog onbekend. 'Dankje..' zei hij kort om haar complimentje. Hij zag hoe ze morrend opstond en gniffelde vertederd. 'Kom hier..' zei hij galant en hij nam spontaan haar hand vast. Hij nam een bloesemblaadje uit haar haar, en hield het even voor haar gezicht, voordat hij het in de lucht liet dwarrelen. Hij knipoogde luchtig en glimlachte nog steeds. Hij bemerkte plots het bloesempje in haar hals. Voorzichtig ging hij met zijn hand naar haar hals. Hij trok even terug, en keek haar aan. Wat moest ze nu wel niet van hem denken? 'Euhm.. een bloesemblaadje.. daarzo..' zei hij aarzelend, en hij haalde het voorzichtig uit haar hals. Zijn vingers streelden even haar zachte huid. Hij gooide het in de lucht en keek haar toen teder aan.

Resi huiverde toen hij de jongen zijn warme handen voelden in zijn hals.
'Oh,' mompelden hij, hij was een beetje van de wereld af. Alsof hij door de plotselinge reactie van de jongen werd opgetild door een roze wolkje, en daarna weer landen op aarde. Vlak voor zijn neus.
'Dankje.., dat je dat weg wou halen, stel je voor dat het zou blijven zitten, zo midden op mijn hoofd, ha-ha wat zou dat suf zijn geweest,' hij lachte histrish, maar kon wel door de grond zakken van schaamte.
Wat was hij nu klunzig bezig, er verschenen rosé blosjes op zijn gezicht die zelfs door de make up heen nog te zien waren. Hij voelden plotseling Yuriko's aanwezig heid, dicht in de buurt.
Snel keek hij om zich heen, mooi niet dat hij dit liet verpesten door een stomme ruzie. Snel greep hij de jongen zijn hand, 'ik zou voor jou ook een suikerspin kopen! Kom, kom, waarom de leukste dingen mislopen,' zonder echt te realiseren wat hij deed sleurde hij de jongen, naam nog onbekend, mee naar de suikerspinnen kraam.

Shimara liep nog in dezelfde houding over het terrein. Ze voelde zich op het moment precies hetzelfde als Mai, verveeld. Ze had geen zin om zich vol te zitten proppen met junk-food, of om te zitten gokken. Ze zat al aardig krap, dus mocht ze geen risico lopen. Daarbij hield ze ook niet zo erg van gokken en zeker niet op feesten, waar overal waar je kwam gefraudeerd werd en vooral, gejat werd.
Bij een andere kraam, waar een aantal mensen mopperend en half scheldend wegliepen. Haar nieuwsgierigheid prikkelde haar, dus besloot ze maar te gaan kijken wat er precies aan de hand was. Een kraam waar je messen en naalden in de roos van het schietbord moest gooien, voor een prijs of punten. Een speelse grijns verscheen even op haar gezicht, voor ongeveer maar 2 tot 5 seconden. Daarna vertrok de grijns weer en kwam de verveelde uitdrukking weer terug op haar gezicht.
Met een niet al te snelle pas liep ze naar de kraam toe en bekeek de naalden en messen. Geen wonder dat de mensen kwaad weggelopen waren, al die dingen waren scheef en krom!

Heathcliff glimlachte en krabde even op zijn achterhoofd. Hij wou net zeggen dat hij niet zo graag suikerspin lustte, toen hij plots werd meegetrokken. Hij liep zich leiden door het meisje. Door Ren. Een dromerige glimlach stond op zijn gezicht. Eenmaal bij het suikerspinnenkraam, nam hij haar hand in de zijne, alsof ze een koppeltje waren. 'Ik hoef geen suikerspin hoor..' zei hij beleefd, en hij knipoogde naar haar. 'Maar als je me even wilt excuseren..' Hij nam afstand van haar, en drukte zacht zij lippen op de rug van haar hand. Hij boog beleefd en maakte oogcontact. Hij draaide zich om, en liep richting de wc.

Kira voelde nog even of de spelden stevig in haar haar zaten en liep toen verder het feestterrein op. Tot nu toe had ze nog niet echt iemand herkent, dat was logisch aangezien ze nog niemand gesproken of aangekeken had. Ze liep met stevige stappen over het feestterrein. Ergens zag ze een meisje dat verkleed was aan Taf een jongen verkleed als Zuko meeslepen, ze grijnsde even en liep toen weer door.
Voor ze het wist kwam ze uit in de vuurtent waar enkele mensen bezig waren met een demonstratie kaarsen maken. Ze besloot om wat vuurvlokken (^^) te halen en ging op een muurtje naar de demonstratie kijken. Ze lachte sadistisch toen een kaarsje in elkaar zakte. Kira verbaasde zich erover dat ze tot nu toe nog niet in de slappe lach was geschoten door haar 'rol'

Ayase stond nu al een tijdje voor de spiegel. Hij had alles wat nodig was voor zijn Sokka-transformatie, hij had zelfs zijn haar bruin geverfd. Er zat hem alleen 1 ding in de weg. Sokka had een deel van zijn hoofd kaalgeschoren, en Ayase zelf had lang haar. Hij had wel een soort nep-pruik, maar dat zag er echt niet uit. Eigenlijk had hij voor een Zuko outfit moeten gaan, qua haar en bleke huid had dat in ieder geval wel geklopt. Ayase schudde zijn hoofd. Hij was trots, dat hij als sokka kon gaan. het was meer waar hij vandaan kwam. Ayase zuchtte, en keek naar het mes dat hij nu al een tijdje in zijn handen had. 'Wat zou het ook,' zuchte hij in zichzelf, en begon zich met wat water te scheren. Zijn haar groeide echt irritant snel, dus binnen een paar dagen zat het er zo weer aan. en na deze avond, zou hij alles er wel afscheren. Ayase perfectioneerde zijn nieuwe hairdo nog wat door de uitstekende puntjes weg te halen, en maakte toen een 'wolvenstaart'. Zoals sokka het dat noemde. Ayase keek met een tevreden glimlach in de spiegel. Hij hijste zich in zijn sokka outfit. Het blauw gekleurde pakje wat hij altijd aan had. Ayase was nu vrij tevreden, maar er ontbraken nog enkele dingen. Ten eerste de boemerang, en ten tweede had hij een veel te lichte huid om sokka te zijn. Hij greep naar het bruinings spul, waar hij al voor gezorgd had, en zorgde dat zelfs zijn armen en nek helemaal bruin gekleurd waren. Dat maake het plaatje al wat completer. Toen pakte hij de boemerang, en stopte hem in het ding dat Sokka altijd aan zijn rug had hangen. De transformatie was compleet. Ayase baande zich een weg naar buiten, op weg naar het feest.

Ayase merkte dat hij nogal werd aangestaard over straat, met zijn gehele uitdossing. Eigenlijk was het amper Ayase nog. Hij herkende zichzelf in ieder geval niet meer, in geen enkel opzicht. Toen hij verder voort maakte vroeg hij zich af wie er allemaal zou komen, en als wie dan. Straks waren er duizenden Sokka's, dan zou Ayase zich bescheuren. Het zou vast grappig zijn om veel mensen in hetzelfde costuum te zien. Eenmaal in het park aangekomen, wist hij niet precies wat hij moest verwachten.

Yuriko keek weg van Resi. Ze had totaal geen zin in hem en even leek haar humeur nog lager te dalen dan dat hij al was. Maar toen ze Sokka in de deur opening zag wist ze meteen wie het was.
Zo Ty Lee achtig mogelijk hupste ze op hem af en ging expres heel irritant rond zijn nek hangen om te kijken of Ayase zou weten wie ze was.
'Sokka!', riep ze vrolijk en ze ging voor hem staan. Ze keek letterlijk omhoog maar probeerde alsnog zeker over te komen en niet in een lach bui te schieten aangezien hij er enorm schattig uit zag met zijn haren geschoren en dat bruine spul over zijn gehele lichaam.

Resi werd gloed heet toen hij voelde dat de jongen even zijn hand pakte, en die toen los liet. 'Ehm, oké dan.., ik wacht hier wel op je.' Hij snoof toen de jongen door de menigte was opgeslokt en hij daar nog alleen stond, wat is dat nu weer voor een heer, ik zou het veel beter hebben gedaan, hij sloeg zijn armen over elkaar en tikte ongeduldig met een voet op de grond. Opeens hoorden hij geroep, vlak naast hem. 'Dit is haar!' met een flits draaide hij zich om, dat was die Wong. Maar nu met een hele groep vrienden, allemaal even lelijk. 'Dit is die teef die aan mijn juweeltjes zat!' Resi snoof, 'rot toch op,' snauwde hij Wong toe, het klonk slap. Vooral uit de mond van zo'n schattig meisje, de jongens begonnen te lachen en kwamen dreigend dichterbij. 'Zegt het kleine hulpeloze meisje.., geef maar op.., wij zijn met meer..,' Resi lachte triomfantelijk, 'haal er nog een bij dan word het teminste een eerlijk gevecht,' hij zette zijn handen in zijn zei en keek de jongens die nu wat dichterbij kwamen. Wong zette zijn handen op Resi's "Borsten", en bewoog zijn hand zacht heen en weer. Resi's gezicht vertrok. Hij probeerde uit blinde woede zijn zwaard te pakken, maar merkte dat die al af was gepakt door een van de jongens. 'En nu is er niemand die je nog kan redden..,' gromde Wong, zijn vrienden duwde Resi steeds verder het terrein af, de eenzame duisternis in. Resi voelden zich heel hopeloos, hij liet een stuk metaal uit de grond schieten, en probeerde die op de jongens af te vuren, maar zijn handen waren vast gepakt door een andere jongen. Zodat het sturen onmogelijk werd. 'Godverdomme,' schold hij zacht. Dit zou nooit gebeurd zijn als die gast niet zo nodig moest gaan kakken!

Ciara lande met veel lawaai achter de jongens en siste bedreigent. Sorrow sprong met een vlot gebaar van haar rug en trok zijn dubbelzwaarden. 'zozo, wat hebben we hier. Een grote zielige voorstelling. Als ik jullie was zou ik haar los laten voordat ik echt kwaad word' Hij keek hun met een doordringende blik vol haat aan. Sorrow walgde van dit soort mensen. Voor zijn part verdienden ze het leven niet. Waardeloze vodden waren het. De wind speelde met zijn haar terwijl hij met een bedreigende blik op hun afstapte, klaar om toe te slaan met zijn dodelijke paar zwaarden.

Ayase keek even geschokt op toen er ineens iemand om zijn nek hing, maar zodra ze begon te praten wist hij precies wie ze was. 'Die stem herken ik uit duizenden,' zei Ayase grijnzend, en glimlachte naar Yuriko. 'Hallo Ty Lee' zei Ayase en grinnikte. 'Je ziet er geweldig uit!' zei Ayase, en bekeek Yuri's costuum. Het was goed gedaan, en Yuriko had van haarzelf al wat weg van Ty Lee. Ayase glimlachte. Hij had het gevoel dat dit een goede avond zou worden, dat was zeker. 'En, zie ik er nog een beetje aanvaardbaar uit?'

Heathcliff trok fluitend door, terwijl hij dacht aan Ren. Wat zou hij nog met haar kunnen gaan doen? Een brede glimlach stond op zijn gezicht terwijl hij terug richting de plek liep waar hij Ren had achtergelaten. Hij neuriede vrolijk een deuntje, terwijl hij over het plein liep. Toen hij Ren niet onmiddelijk zag staan, stopte hij met neuriën, en keek om zich heen. Ze had toch gezegd dat ze zou wachten? Heathcliff was licht teleurgesteld. Plots zag hij Ciara in de verte. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en probeerde goed te zien. Hij kon Ren ontwaren en het krapuul dat om haar heen stond. 'Shit!' vloekte hij, en hij liep supersnel op het groepje af. Hij vloog langs achter op een van de mannen, en gooide zijn arm om diens nek, waarna hij hem op de grond sleurde. Hij keek even op naar Ren. 'Alles oke?' riep hij snel, voordat hij op een tweede vloog. Hij knikte even naar Sorrow, die hij niet herkende achter Jet's vermomming.

Yuriko zuchtte teleur gesteld. 'Shit', mompelde ze waarna ze hem met een brede grijns aan keek. Ze gleed met haar vinger langs haar wang maar het bruinige gaf niet af waardoor je bijna zou zeggen dat het ze echte huidskleur was.
'Dankje', zei ze met een brede grjins en ze gaf hem een kus op zijn wang aangezien ze wist dat het spul niet afgaf. Ze draaide een rondje en showde haar outfit en liet haar ogen glijden over die van Ayase.
'Hmm, zeker wel aanvaartbaar', zei ze terwijl er een speelse twinkel in haar ogen kwam. Ze gaf een een zoen en sloeg haar armen om hem heen. Steeds als ze hem zag leek te wereld te vervagen dus schamen deed ze niet.

Sorrow zag een zuko imitator maar wist niet wie het was. Zodra hij sprak herkende hij vaag de stem, maar van wie was die stem ook al weer? Lang dacht hij er niet over na en haalde uit naar 2 jongens. Allebij struikelde in een poging om de aanval te ontwijken. Ze landen om hun achterste en kwamen er met een kleine snee wonde in hun halzen er vanaf. Sorrow wierp hun een nog een vernietigende blik toe voor ze als laffe honden weg vluchte voor hun eigen veiligheid.

Ayase glimlachte van geluk, en sloeg ook zijn armen om Yuriko heen. 'Oké dan,' zei hij met een tevreden zucht. Hij was al bang dat Yuriko het niks zou vinden. Hij keek even in het rond. Alles zag er zo betoverend uit, die lichten alleen al deden de avond stralen. 'Wat wil je doen..?' vroeg Ayase, die nog steeds met grote verwondering om zich heen keek. Er waren zo veel opties, dat hij amper kon kiezen. De muziek dreunde als een soort drugs door zijn hoofd, en had het idee dat hij zich niet vrolijker kon voelen. 'Wacht, ik ga eerst een drankje voor je halen,' zei Ayase, en snelde zich naar de bar.

Yuriko lachtte vrolijk terug. 'Mijn Sokka', zei ze terwijl ze even langs de kale plekken van zijn haar voelde. Ze vond het eigenlijk wel stoer staan. Ook al hoopte ze wel dat het langere snel terug zou komen.
Ze keek even met Ayase mee rond. 'Ehm..', zei ze terwijl ze vele opties overwoog. Lang hoefde ze niet te denken want Ayase had al besloten dat hij drinken ging halend.
Grijnzend bleef ze staan kijken naar de rug van Ayase. Een rug waar ze zelfs warmte kriebels van kreeg.

((Ik schrijf nu gewoon lekker Ren inplaats van Resi Mean, ik heb steeds de neiging om nu zij te schrijven x D))

Ren schrok van "Jet" die plotseling uit het niks opdook, hij bleef niet heel lang in trans. Dit zag hij als het ideaale moment om de gast die zijn handen hadden vast gepakt een trap te verkopen, en het zwaard terug te jatten. Even dacht hij dat er nog een bij was gekomen; nog een perverd. Maar het was de jongen van daarnet. Ren glimlachten even, en greep het zwaard beter vast, 'gaat het toch nog een beetje leuk worden,' gniffelde ze zacht. Wong was bang opzij gedoken, 'het is niet eerlijk! Het was maar een grapje, ghehe..,'
Ren liet hem maar even voor wat hij was, en draaide zich om naar de twee "helpers", het was al tamelijk donker dus hij kon ze niet goed herkennen. Maar hij was al lang dankbaar dat de twee hem zo goed kwamen helpen. Hoe goed hij ook kon vechten, tegen al deze jongens kon hij nooit op. En al helemaal niet in dit kimono-ding.
Hij keek toe hoe de laatste jongens weg renden, inclusief Wong. Hij maakte een sissend afkeurend geluid, en wende zich toen om naar de twee jongens. 'B-bedankt.'