Boomhut party in Osuké.

Resi bleek heel even te glimlachen, een grimmige glimlach,
hij nam nog een slok van zijn drinken,
'Joh, wat een feest,'
sprak hij toen, op een sarcastische, maar grappige toon.
Wat nogal raar was; aangezien Resi bijna nooit sprak, en het dan ook nooit echt grappig was.

Sorrow zuchte diep. 'tjaaah... niemand is hier dan ook echt vrolijk. en als er ook niemand iets gaat voor stellen om te doen zal dit feest ook gewoon dood blijven' Hij leunde achterover en strekte zich uit. 'de naam is trouwens Sorrow Malforius'

Resi glimlachten,
'aangenaam,'
zei hij kortaf. Was zijn eigen naam zeggen wel nodig? Achja, niet moeilijk doen. Dit was een feest, hij zetten zich over zijn spreek-angst heen; 'Resi,' hij slikte even, 'Resi Shadoe, aangenaam.'

'kleine warme jager... ben ik juist?'
Hij kende van een aantal namen de betekenis maar absoluut niet van allemaal.
Bv. Niet van Shimara. Om eerlijk te zijn had hij die naam zelfs nog nooit gehoort.

'Kleine warme jager, onze vlam in de duisternis,'
vulde Resi hem plichtig aan.
'Sorrow, dat is best een aparte naam, maar het klinkt wel.., aangenaam,'
zei Resi, hij dacht even aan wat hij van de naam Sorrow vond, aangenaam stond voor stoer, maar hij gebruikte het woord stoer niet, dat was hem niet aangeleerd.

Sorrow voelde zich weer wat ongemakkelijk voelen toen hij begon ove zijn naam. Sorrow was niet echt een naam waar je trots op kon zijn. hij wist niet waarom zijn ouders hem zo hebben genoemt. De kans om het hen te vragen heeft hij ook nooit gekregen aangezien ze hem gewoon hebben achtergelaten. Hij heeft het in de loop der jaren wel leren accepteren dat zijn naam Sorrow was maar nog steeds stoorde de betekenis hem.

Resi wist zeker dat Sorrow zijn naam niet zo geweldig vond, hij zou het ook niet leuk vinden als hij zo heten.
Hij besloot dit gesprek op een ander onderwerp te brengen, maar wist niet hoe?
Daarom zweeg hij maar, een lange stilte.
'Dus,'
sprak hij uiteindelijk, zijn stem bleek van ver te komen, zo zacht.

Sorrow keek op. Zo te zien wou Resi van gesprek veranderen dus luisterde hij.

'Jij was ook bij Maliah toen we de drakeneieren ontvingen, kom je uit het westen?'
Resi wist niet waarom hij dit vroeg,
hij was niet eens zo gek geintresseerd op dit onderwerp, maar hij moest toch iets zeggen om een gesprek op gang te brengen.

'ja idd maar ik kom niet van hier maar van uit het Zuiden' Hij glimlachte trots.
'waar kom jij vandaan?'

Ayase was blij dat er dan eindelijk mensen spraken, en glimlachte tevreden. Hij zette vluchtig een muziekje op, zodat het tenminste een beetje meer sfeervol zou worden. Met een tevreden zucht ging hij naast Yuriko zitten. Hij glimlachte naar haar, en schoof nog een klein stukje dichter naar haar toe.

Yuriko schokte even toen Ayase dichter bij kwam maar ze zat nog steeds met het ei in haar hand en ze keek hem even hulpeloos aan. 'Wat moet ik doen?', vroeg ze nog steeds angstig.

Ayase keek naar het ei waar enkele barsten in kwamen. 'Het ei!' riep hij. Hij had eigenlijk geen idee wat je moest doen zodra je ei uitkwam. 'Ehhh, eh,' begon hij. Yuriko had nu niet zo heel veel aan hem. 'Volgens mij moeten we het gewoon uit laten komen,' zei hij en keek met samengeknepen oogjes naar het ei, dat barstte van alle kanten.

een ei komt pas uit als je 100 berichte hebt neer gezet :s
niet vroeger niet later

Kira hoorde een zacht muziekje en een paar mensen vrolijk praten. Er straalde warmte uit de boomhut en ze hoefde niet lang te twijfelen of ze klom zelf ook naar boven. Toen ze eenmaal boven stond keek ze verwonderd om zich heen, in het zuiden werd er gedanst met luide muziek. Her leek het meer op een gezellig theekransje . Achja wie niet waagt, wie niet wint

Sorrow keek op toen hij Kira binnen zag wandelen. Iets aan haar deed hem denken aan thuis. Misschien kwam ze ook uit het zuiden. Zeker was hij niet.

Kira zag Sorrow, ze glimlachde. Ook zei vroeg zich af of hij uit het zuiden kwam. Ze liep naar hem toe "ehh hallo" begroete ze hem.

'yow' hij glimlachte vriendelijk naar haar.

"Leuk feestje" zei ze met een grijns terwijl ze om zich heen keek. Ze probeerde uit zijn reactie op te maken of hij uit het zuiden kwam.

Hij zuchte diep. 'pff, thuis zijn ze beter, meer ambiance' zei hij met een speelse twinkeling in zijn ogen.

Ze lachte "gelijk heb je". Nu wist ze zeker dat hij uit het zuiden kwam "het zuiden dus?". Zei ze zonder enige aarzeling

Sorrow keek verast op. 'hoe weet je...'
Hoe kon zij nu weten dat hij van het Zuiden was?

Kira lachte "hoe je keek, toen je zei dat de feesten thuis neer 'ambiance hadden wist ik genoeg". Ze dacht terug aan het laatste feest bij haar in het dorp hoe vrolijk en druk het was. "Maar zou je je naam nu bekend willen maken?" Ze lachte ondeugend

'sorrow malforius is de naam' hij glimlachte.

Ze lachte "aparte naam". Ze keek naar de CD's "kijken of er nog wat leuks bij zit?"