De Geheime Grot

Shimara stormde kwaad op Sorrow af, balde beide vuisten en wreef hard met haar knokkels over zijn slapen. 'Doe niet zo moeilijk man! Drama queen!'

Sorrow wou net actie ondernemen toen Ciara hem oppeens ook lastig te vallen. Ze kwam ongeduldig aan zijn broek trekken in poging om hem bij Shimara vandaan te halen. Hierdoor schoot hij hard in de lach.

Shimara keek glimlachend naar Ciara en stopte met waar ze mee bezig was, maar hield haar vuisten nog wel op Sorrow zijn hoofd. 'Weetje... Ze lijkt best wel op jou, als je het van een bepaalde kant bekijkt.' Zei ze om de stilte een beetje te verbreken.

'hoezo?' Hij snapte de vergelijking niet helemaal. Hij had nog niet opgelet of Ciara op hem leek of niet en had daar zelfs nog niet eens aan gedacht.

Shimara lachte even en keek naar Ciara, terwijl ze haar handen van zijn hoofd haalde. 'Zie je dat dan niet? Het is toch zo duidelijk?' Ze glimlachte even.

Sorrow keek naar Ciare die nu pas merkte dat iedereen haar aan keek. Ze trok zich terug en grolde iets alsof ze wilde zeggen wat er zo mis was dat iedereen haar aan staarde. Sorrow grijnsde en wreef over haar hoofd. 'ik zou het niet weten...'

Shimara draaide glimlachend met haar ogen en hurkte zich neer bij Ciara. 'Jullie zijn beide trots en onverschrokken, koppig en vast beraden. En...' Er viel een stilte. Shimara stelde zich recht en maakte de zin niet af, omdat ze nu pas besefte wat ze eigenlijk van plan was te gaan zeggen en ze gewoon niet wist hoe dat moest zonder zich te schamen.

'en wat?' Ze maakte hem nieuwsgierig. Hij wou weten wat het einde van die zin was. Ciara zat ondertussen alweer met haar staart heen en weer te zwiepen.

Shimara stelde zich recht en draaide zich met haar rug naar hem toe. Plots kreeg ze een geweldig idee in haar hoofd. 'Ik zeg het als jij me het antwoord geeft.' Zei ze met een duivelse ondertoon en keek omhoog naar de dwarrelende sneeuw.

Sorrow zijn interesse verdween en keek verveelt de andere kant op. 'dan niet'
Ciara krabde achter haar oor en legde zich toen slaperig neer.

Shimara draaide zich met een ruk naar hem toe en greep hem vast bij zijn kraag. 'Baka... Dan hoor je te zeggen "Oke, het antwoord is... En nu wil ik weten wat jij wilde zeggen". Heb je dan geen enkel idee hoe zulk soort dingen horen te gaan? Volgens mij weet je het antwoord gewoon zelf niet en wil je het daarom niet zeggen!'

Sorrow grijnsde. 'ik hou gewoon van het feit hoe je je gedraagt... het is zo, wanhopig.' Bij die woorden schoot een mondhoek omhoog waardoor een valse glimlach ontstond.

Shimara kreeg door die woorden een irritatie trekje bij haar rechter oog en ze beet hard op haar tanden. 'Wanhopig... WANHOPIG!?' Ze liet hem opslag los en wilde het tegendeel bewijzen, door hem gewoon te negeren. Maar als ze dat zou doen, zou het waarschijnlijk weer overkomen als een opgever. Ze draaide zich weer met haar rug naar hem toe en haalde diep en rustig adem, alsof ze zich in wilde houden.
Uiteindelijk draaide ze zich weer terug en in die draai, wilde ze hem een zijwaartse schop tegen het hoofd aan geven.

Sorrow hield de trap met 1 hand tegen en stelde zich recht, nog steeds Shimara's been vasthoudend. Het was een zeer onhandige mannier waarop hij Shimara dwong te staan. 't,t,t. Wat was jij van plan?'

Shimara hinkelde op het been waarop ze bleef staan en trok een moeilijk en concentrerend gezicht, om zo te kunnen blijven staan. 'Je een liefkozende streling geven, nou goed?' Siste ze geïrriteerd en hinkelde nog steeds, om haar balans te kunnen vinden.

Hij liet haar los. Het was best zielig om haar te zien worstelen om toch maar te blijven rechtstaan. 'ok, laten we een ander onderwerp nemen.' Even dacht hij na en wist toen een vraag die hij nog niet gestelt had aan haar. 'wat is je leeftijd trouwens?'

Shimara ging recht staan nadat hij haar had los gelaten en keek hem even giftig aan. 'Denk maar niet dat ik het zomaar zal vergeten, ik zal het antwoord uit jouw mond te horen krijgen.' Ze sloeg kwaad haar armen over elkaar en keek opzij. '16...' Zei ze zachtjes en nog steeds een beetje kwaad.

Hij kneep in haar kaak en glimlachte breed. 'aaaauwch. 3 jaartjes jonger dan mij! Dat wil dus zeggen dat jij nog steeds een pubertje bent! En dat wil dus zeggen dat je naar mij moet luisteren aangezien ik al de 18 ben gepaseerd'

Shimara sloeg zijn hand weg en keek hem strak en nog best kalm aan. Iets wat je eigenlijk niet van haar zou verwachten. 'Onderzoek wijst aan dat vrouwen sneller volwassen zijn dan mannen. Dus ben jij technisch gezien... als je het zou vergelijken net zo oud als mij. En, ik luister alleen naar mezelf en als je gaat zeggen wat ik moet doen, draai ik je arm uit de kom.'

Sorrow geeuwde. 'jij ? mijn arm omdraaien?' Hij keek haar oppeens met een doodse blik aan. 'je hebt geen enkel besef waar ik toe in staat ben...'

Shimara trok even van verbazing een wenkbrauw op toen ze die blik zag. Hij had haar nog nooit zo aangekeken. Toch probeerde ze dit zo goed mogelijk te verbergen. 'Pff, heb jij mij ooit in een echt gevecht gezien dan? Geloof me, als ik echt kwaad en serieus in gevecht ben, draai ik nog wel veel meer om dan alleen je arm. Je weet heel weinig van mij.' Ze was stil. Op dat moment realiseerde ze dat ze eigenlijk ook heel weinig van hem wist. Ze wist dan zijn naam, zijn leeftijd en ze kende zijn persoonlijkheid gedeeltelijk, maar dat was alles. Ze wist niet eens welke krachten hij had of hoe hij was in een gevecht.

Hij glimlachte weer op die zelfde vriendelijke mannier als altijd. 'wat ben je schattig' Hij wist dat ze dat zou haten als hij dat zei maar hij kon het gewoon niet laten.

Shimara wilde een opmerking maken en zeggen dat ze dat helemaal niet was. Maar, dat zou hij toch alleen maar leuk vinden, dat had hij net zelf gezegd. Hij had zelf gezegd dat hij ervan hield als ze zo reageerden. Hij hield ervan... Wat zou dat eigenlijk betekenen? Zou hij dan ook van haar zelf houden? En als dat werkelijk het geval was, hoe zou ze dan eigenlijk moeten reageren!? Ze kende haar eigen gevoelens niet eens, dus wat zou ze dan moeten zeggen!? Doordat ze in deze gedachten verzonken raakte, vergat ze eigenlijk om te reageren op de opmerking van Sorrow.

Sorrow klopte niet hard maar ook weer niet overdreven zacht op haar hoofd. 'iemand thuis?!'

Shimara keek met een dromerige blik in haar ogen op en keek Sorrow even vragend aan. 'Hu? Sorry, ik luisterde niet. Waar hadden we het ook alweer over?' Ze klonk nogal dromerig en was er nog niet helemaal met haar hoofd bij.