Torn's Inn - Herberg.

'Hi' Ze keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan en keek naar het geld. 'Dus, heb je genoeg?'

Hij keek verast op. eigenlijk was hij zelfs nog niet begonnen met tellen maar hij dacht dat het wel genoeg zou zijn; 'ik denk het...'

Shimara draaide met haar ogen en schudde haar hoofd. 'Denken is niet weten. Je moet weten als het om geld gaat!' Ze sprak gewoon als altijd, met een felle ondertoon, alsof er nooit iets vreemds gebeurt was en alles was vergeten.

Hij keek haar raar aan. 'wat had je daarnet?'

Shimara haalde haar schouders op terwijl ze het geld begon te tellen. 'Je hebt wel eens van die momenten, dat de wereld je teveel word. Dan moet je wel eens even weg van alles. Ander onderwerp?'

'hoeveel hebben we al?' Ok, een andere onderwerp dan maar.

'Hmmm... De prijs was toch iets van 50.000?' Ze keek hem even vanuit haar ooghoeken vragend aan en hield een paar goudstukken in haar hand, waarmee ze heen en weer wiebelde, waardoor je een rinkelend geluid kon horen.

'ja...' Hij vroeg zich af of het te weinig was.

Shimara schudde haar hoofd. '100 te weinig... als ik mijn 200 goudstukken niet tegen je had ingezet.' Ze grijnsde en duwde de zware zak met goud in zijn handen.

Sorrow keek naar de enorme zak goud. Damm. Zoveel goudstukken had hij in heel zijn leven nog nooit bij elkaar gezien. Zelfs niet op folders. In het dorp waar hij vandaan kwam werd er zelfs geen moeite meer gedaan om handel te drijven door de armoede.

Shimara zwaaide even voor zijn ogen langs. 'Hallo, welcome to Azzulacta, iemand thuis?' Ze trok vragend een wenkbrauw op.

'um, ja' Hij was duidelijk verward. Dat was te zien aan zijn blik. 'ikuuh, ik moet even iemand bellen...' Hij stelde zich recht en gaf de zak aan Shimara zodat zij er over kon waken. Hij liep de naar achterin de bar waar er een oude telefoon hing. Hij was misschien wel oud maar hij werkte prima. Sorrow haalde zijn laatste muntstuk uit zijn zak en draaide het nummer in.

Shimara draaide met haar ogen en zette de zak neer. 'What ever... Weard guy...'

Aan de andere kant werd er opgepakt haast meteen glimlachte Sorrow toen hij de stem van Lucas herkende. 'hey makker. Alles goed?' - 'SORROW!' Hij moest de telefoon bij zijn oor vandaan halen of anders was hij doof geweest. Voorzichtig hield hij de telefoon weer tegen zijn oor. 'we dachten dat je dood was?! ha! Nora had ongelijk! ... wist ik wel! maar! heb je nu echt een draak? Hoe ziet hij er uit? Hoe noemt hij? Is hij gehoorzaam? Kan het goed vechten? o, wacht! is het eigenlijk wel uit het ei?' - 'ja, het is er al uit. Trouwens. Je zegt hij, maar het is een zij.' - 'een meisjes draak? die zijn zwakker voor het geval je het nog niet wist!'-' waar heb jij dat nu weer gehoort?, bij de zwarte draak zijn de vrouwtjes het sterkts' - 'dat meen je niet! hoe noemt ze!?' Sorrow kon maar niet naar het punt komen waarom hij belde. Lucas bleef maar babbelen. 'Lucas.. geef me Kyru is door wil je.' - 'o, tuurlijk! geen probleem'

Shimara leunde tegen de muur aan buiten en wachtte af, ook al werd ze langzamerhand nogal ongeduldig. Was het telefoontje zo belangrijk?

Sorrow vroeg wat hijte vragen had aan Kyru die hem teminste wel liet uitspreken. Niet veel later stond hij buiten naast Shimara en floot hij achter Ciara die onmiddelijk achter de hoek vandaan kwam.

'Eindelijk klaar, theeleut? God damn man, jij kan lulle.' Ze pakte de zak op en keek hem hoofdschudden aan.

Sorrow keek haar raar aan. Hoezo hij was een theeleut? Hij wist zelfs niet eens wat het was maar het klonk niet als een compliment. Lucas zou die beschuldiging moeten krijgen! Hij was de praatgraag.





((wa is een theeleut? x,x))

(Iemand die veel praat xd)

Shimara kneep in de wang van Sorrow en grinnikte even. 'Was het zo belangrijk dat gesprekje van je?'

'redelijk...' nu kon hij met een gerust hart die zwaarden gaan kopen. Hij had zich schuldig gevoeld omdat hij zoveel geld nu bezat maar alles ging gaan uitgeven voor een stel zwaarden. Het waren misschien niet zomaar een stel zwaarden, dat wel maar toch. Hij had zich schuldig gevoeld tegenover zijn vrienden die hij ondertussen als familie beschouwde. Hij was met hun opgegroeid. Zelf had hij geen familie dus zij, zij waren zijn familie.

Shimara draaide even met haar ogen. 'Jaja, je moest vast je vriendin bellen om nog even snel te zeggen dat je van haar hield of iets klefs.'

(Vinnie dit niet een uber sexy plaatje van Sorrow? )

((waaah! daar maak ik een sig van! x3))

Sorrow keek haar raar aan. 'ik heb geen vriendin'

Shimara was even stil en keek hem met een lege blik aan. Ongeveer 5 seconden later, verbrak ze de stilte en begon hem keihard uit te lachen. 'BWAHAHAHA! JE BENT 19, ZIT WAARSCHIJNLIJK AL BIJNA TEGEN DE 20 AAN EN JE BENT NOG SINGLE!? SO SAD!'

'Wat! lach me niet uit jij! Ik had een vriendin voor ik naar hier vertrok weet je!' Hij accepteerde het niet dat ze hem voor zo iets begon uit te lachen.

Hierdoor begon Shimara alleen maar harder te lachen. 'Wie is hier nu wanhopig!? En nu hoop je zeker in het Westen een nieuwe liefde te vinden, zodat je je ex jaloers kan maken! WAHAHA! Ik zie het al helemaal voor me!' Ze pinkte even een traantje weg en kwam even op adem.