De Heetwaterbronnen van Deverry

Vlak bij de bergen waar het dorp Deverry in rust, ligt een geheim bij het rots gebied op de top. Als je het sneeuw gebied door bent gekomen, kom je uit bij een aantal rotsen en voel je een bedwelmende warmte. Dat komt van de heetwaterbronnen die achter de rotsen beschut liggen. Niet veel mensen weten van de bronnen en de personen die het weten, houden het geheim, anders zou er een enorme drukte heersen elke dag.

Personen: Niet meer dan 5 a.j.b! De bronnen zijn moeilijk te vinden
Regels: Minstens 2 regels per post!

Lichtelijk buiten adem kwam Shimara de berg op geklauterd. Dit was toch de plek waar het was, de heetwaterbronnen die ze laatst ontdekt had? Ja toch? De warmte die naar haar toe vloog beantwoorde haar vraag. Nog even keek ze achter zich of ze niet achtervolgd werd, voordat ze om de rotsen heen liep en zo uit kwam bij het dampende water.
De handdoek ze mee had genomen legde ze op één van de rotsen en deed haar lange jas uit, waarna haar shirt en broek. In de herberg had ze al haar bikini aangetrokken, gewoon omdat het makkelijker was dan hier buiten omkleden.
Toen ze klaar was, stapte ze voorzichtig het water in.
Ze hoopte dat ze hier even alleen kon zijn. Ze schaamde zich voor haar lichaam. Nou ja, niet zo zeker om haar lichaam, maar om de vele littekens die er op zaten.

Warmtebronnen, Resi had er over horen praten in een van de vele café's. Ze waren verscholen, achter het "sneeuwgebied", toen Resi begon aan de "verscholen waterbronnen" had hij gedacht dat het een makkelijke wandeling zou zijn. Hij had zijn zwembroek aan, met daar boven een nogal dun shirt. Had hij dat maar nooit gedaan, was hij daar maar nooit heen gegaan. Zelfs als ze de kracht ijs en metaal had kon je nog kou hebben in dit ijs gebied met je zwemkleertjes aan. Maar hij was er, na 3 uur. Waarvan hij 1 uur had lopen zoeken. Hij was er. Opeens zag hij een soort rood\oranje\rosé bos haar, Shimara. Hij bleef staan achter een van de rotsen, hij wist niet echt zeker wat hij moest doen; hij had gehoopt op een rustige plek, echt zonder iemand. Daar zou Shimara ook wel op hebben gerekend. Zou hij naar haar toe gaan.., of hier blijven staan? Hij kreeg het stilaan steeds kouder. Zou hij hier zo klunzig blijven staan of niet? Oké hij zou er heen gaan. Met klapperde tanden liep hij achter de steen vandaan. Hij zei nog niet meteen wat, hij deed alsof hij Shimara nog niet had opgemerkt.

Shimara hoorde vaag achter zich een geluid, het leek op geklapper, of iets in die richting. Nog voordat ze in het water gestapt was draaide ze zich om en schrok toen ze een menselijk gedaante zag. Van schrik verloor ze haar evenwicht en viel achterover en plonsde zo het water in. Na een paar seconden kwam ze boven water en keek verbaasd en lichtelijk geschokt naar Resi. 'Uhm, hi?'

Resi huiverde, en keek verschrikt naar Shimara, die achterover in het waterplonsten, 'oh! Hay Shimara,' het kwam er wat klunzig uit, Resi glimlachte even onzeker, 'h-heb ik je zo erg aan het schrikken gemaakt?' hij huiverde, en voelden hoe al zijn ledematen stijf werden van de kou. Wat was hij soms toch een vreselijke oen.

Shimara liet alleen haar hoofd omhoog komen en keek naar Resi, met zijn blauwe lippen. Waarschijnlijk van de kou, aangezien het hier boven voor de meeste best koud was. Zij zelf had niet echt last gehad van de kou, haar binnenste vuur hield haar altijd warm.
'Resi, je trilt helemaal, straks raak je onderkoeld!' zei ze en keek ernstig. Ze gaf geen antwoord op zijn vraag, ze maakte zich meer druk om zijn gezondheid dan haar gevoelens.

Resi huiverde, 'j-ja, daar zit wel wat in,' hij voog met zijn vlakke hand een grote snottebel weg, 'm-mag ik erbij komen?' zonder echt Shimara's antwoord aftewachten stapte Resi met zijn voet de bron in. 'Whii, lekker warm,' hij zuchte tevreden. En voelden het "ijsblok" om hem heen even ontdooien (chibi moment; ijs-klont chibi-Resi ontdooit)

Shimara glimlachte even en ging zo ver mogelijk het water in, maar niet zo diep dat ze niet meer adem kon halen. 'Alsof alle zorgen worden weggespoeld...' zei ze zuchtend en met een opgeluchte ondertoon. Het was inderdaad zo, ze voelde zich op het moment geweldig en ontspannen. Ze vergat alle narigheid die ze had meegemaakt tot nu toe. Het voelde echt heerlijk.

Resi, die inmiddels al ondooid was, zei niks, hij zweeg. Zijn ogen stonden wat verdrietig, hij staarde naar het dampende water. Hij hoorden wat Shimara zei, maar besloot er niet op in te gaan. Hij voelde zich alleen maar leeg, en ondanks dat hij in dit warme water zat koud. Vaag zag hij zijn gezicht in het water, alsof het een spiegel was. Zijn verdrietige ogen, zijn mondhoeken, die naar beneden waren getrokken zoals bijna altijd, zijn bleke gezicht, waar je niks vanaf kon lezen. Hij was nietzoals al de andere jongens, hij had geen leuk fonkelende ogen, en een vrolijke glimlach op zijn gezicht, nou, soms. Hij gleed met zijn vinger langs de omtrek van een van de vele hawaii bloemen op zijn zwembroek. Eigenlijk best een stom ding. Maar hij had er nog niet over na gedacht om een andere te kopen.

Shimara keek op toen ze geen reactie kreeg van Resi. Meestal kreeg ze wel een reactie van hem, maar nu bleef het gewoon stil. Ze kreeg zelfs geen "hmm", of ander geluid. Toen ze op keek zag ze een nogal droevige uitdrukking op Resi zijn gezicht staan.
'Resi, is er iets aan de hand? Je bent nogal... down. Je bent droeviger en stiller dan anders, zelfs voor jouw doen,' zei ze met een bezorgde ondertoon en keek hem vragend aan. Tenminste, dat probeerde ze, aangezien Resi alleen maar keek naar zijn eigen spiegelbeeld in het water.

Resi slikte hoorbaar, hij probeerde zijn hoofd te schudden, maar hij kon niet liegen tegen Shimara. Het was een van zijn beste vrienden, en vrienden waren zeldzaam. 'E-Er is iets vreselijks gebeurd.., en het is mijn schuld..,' begon hij, zijn stem klonk hees, zijn ogen stonden paniekerig. Er branden een vaag licht in, een licht dat er nooit anders in branden. Zijn ogen prikte nog een beetje, maar de meeste pijn was er al uit. Shimara moest het weten, hij moest het aan iemand kwijt, en Shimara was te vertrouwen, dat was zeker.

Shimara haar blik werd hierdoor alleen nog maar ernstiger. Wat was er gebeurd dat Resi zoveel emotie toonde? Het móést wel iets ernstigs zijn. Even flitste er een angstig gevoel door haar lichaam, bij het zien van een vreemde en onbekende twinkeling in Resi zijn ogen. Het licht was had iets duisters... het was vreemd en onbekend. Het was een duister licht, tenminste, dat vond ze.

Resi werd alleen nog maar zenuwachtiger, hij was bang om het te vertellen, bang voor de reactie's. Dat hij een moordenaar was. Hij probeerde zich er over heen te zetten, het lukte hem niet. Er rolden een traan over zijn wang, hij snikte even kort. Weer rolden er een traan over zijn wang, hij probeerde zijn tranen in te houden. Zich groot te houden; maar iedereen kent zijn zwakke punten, en iedereen heeft momenten waarin hij\of zij, hoe hard je ook probeert, je niet meer in kan houden. Wat hij had gedaan was vreselijk. Hij haalde even diep adem, en verontschuldigde zich voor de plotselinge tranen, alsof het een misdrijf was geweest. Toen begon hij te praten, zacht en bang, 'ik weet niet of je er over hebt gehoord.., de moord op James Torn, de voormalig eigenaar van de Torn's Inn?' hij wachten even, maar niet lang genoeg om Shimara's reactie af te wachten, 'ik had een gesprek met Kyryé, de engel des duister, ik was misschien wat grof, ik sprak de waarheid, ik haat het kwade, ik haat haar. Ik durfde het te zeggen, ik was dwaas, natuurlijk was ik dwaas. En toen.., het ging zo snel.. Ik..,' hij kwam niet uit zijn woorden, 'toen gebeurde er iets met mij, ze schoot een soort vuur naar mijn ogen, toen verdween ze, ze ging gewoon weg, er kwam een man naar mij toe, James, ik denk dat het zo is gebeurd, ik kan me het niet goed herrinderen, misschien werd ik boos, maar ik zou het nooit doen.. ik zou nooit.., iemand vermoorden!' er rolden een traan over Resi's lijkbleke handen, 'maar de laatste tijd krijg ik steeds meer honger..honger naar bloed.., en iemand anders zijn of haar pijn.., ik ben niet zo.., ik wil geen bloed.. en ik wil niemand anders pijn doen,' Resi schraapte zijn keel, opeens laaide het "vuur" in zijn ogen weer even kort op, 'maar het doet me zoveel plezier..,' zijn stem leek even te verranderen, een stem met een duistere ondertoon. Toen trok het vuur weer weg, en werd Resi's stem weer normaal, 'ze zei mij de donkere kant van de wereld te laten zien.., maar ik zie alleen de donkere kant van mijzelf.. ik ben een monster..Shimara..Ik ben een monster,' dat licht laaide weer op, nu tot een perfecte vlam.

Shimara pakte de hand van Resi en keek hem met een vriendelijke glimlach aan. 'Resi, dingen gebeuren gewoon, vraag me niet waarom, ze gebeuren gewoon. Soms zijn ze leuk, maar soms zijn ze wat minder leuk. De minder leuke dingen leren ons te vechten voor onszelf, te vechten voor wat we waard zijn. Dat is wat ons sterk maakt. Kyryé speelt met je, ze speelt met iedereen spel, om ons allemaal gek te krijgen. Daar heeft ze dan plezier in,' zei ze en probeerde op deze manier Resi wat gerust te stellen.
Dat hij iemand gedood had, vond ze vreemd genoeg niet eens erg. Hij was niet zo van zichzelf, hij was zo gemaakt. Ze vond het al knap dat hij erover kon en wilde praten.

Resi beet op zijn onderlip, 'ik had het nooit moeten doen.., ik had haar nooit tegen moeten spreken, ik weet dat ze een spel speelt met je.., maar..,' Resi snoof, hij vond het prettig dat Shimara zo kalm reageerde, niet zoals al die andere; die zouden er een drama van maken. Een groter drama dan dat het al was, 'ik heb mijn waaier perongeluk laten liggen, ze komen er vroeg of laat wel achter dat ik er achter zit.., en dan..,' Resi wou er niet aan denken, 'ga ik de bak in, of erger.'

'Dat gebeurt niet. Ik stuur wel een brief naar Yukira of ze de waaier wilt ophalen en dan thuis veilig wilt bewaren, waar niemand hem zal vinden. Dan zal het een geheim blijven,' sprak ze nog steeds kalm en vriendelijk.
Haar eerste moord kon ze nog goed herinneren, ze voelde zich net een wrak, ze was de hele dag down en depri. Ze was gewoon de hele dag niet te benaderen. Maar, je kon de dingen niet terug draaien of veranderen. Dus kon je ze maar beter accepteren en nemen zoals ze waren. Maar ze wist heus wel, van binnen dat dat niet de oplossing was en het niet zo simpel was.

Resi glimlachte even spottend, maar het klonk niet gemeen of zo. Het klonk gewoon onzeker, en bang, 'hoe je praat.., het klinkt alsof het niets is..alsof ik een kip heb gestolen van de markt,' Resi staarde naar het water onder hem. Het warme water, was hij maar water, gewoon een onderdeel van de natuur. En niemand zou het erg vinden als jij daar maar wat niks lag te doen, niemand zou het erg vinden als je iemand liet verdrinken. Niemand zou jou de schuld geven. 'Alsnog.., bedankt Shimara..,' mompelde Resi zacht.

Shimara haalde haar schouders op. 'Ach, ik ben veel gewent en ik heb ergere verhalen gehoord over moorden. Geloof me Resi, in vergelijking van de verhalen die ik gehoord heb, is het niks,' ze zei het alsof het eigenlijk niks kon schelen.
De moord maakte haar op het moment niet eens uit. Resi moest zich beter voelen, dat was de eerste zorg, daarna ging ze wel nadenken over de moord en hoe ze dat het beste konden oplossen.

Resi voelde een raar gevoel in zijn onderbuik, hij werd er misselijk van. 'Oké dan..,' mompelden hij afwezig, hij beet hard op zijn onderlip, Resi voelde zich niet echt beter. Hij was wel blij dat hij het kwijt kon bij iemand, en dat die iemand Shimara was. Hij was ook blij dat Shimara een vriend(in) van hem was. 'Ooit zouden ze er wel achterkomen, ik kan niet iedereen voorliegen, ik moet mezelf aangeven,' besloot Resi, opeens, hardop. 'Het is het beste als mensen zoals ik ben achter slot en grendel zitten, voordat ze nog meer mensen dingen aan doen.'

Shimara keek verschrikt naar Resi. Was hij serieus? Waarom wilde hij in godsnaam zoiets zichzelf aandoen? 'Je word niet beter in zo een plek, je moet dingen voor jezelf doen en niet voor andere. Je vecht voor jezelf, voor een betere wereld voor jezelf Resi! Als je uit de gevangenis komt, zal je er alleen maar slechter aan toe zijn!' zei ze fel.
Ze was hier fel op tegen en dat mocht hij weten ook. Was hij echt van plan om dit door te zetten?

'Shimara..,' begon Resi, zijn haren hingen futloos voor zijn ogen, 'dit gaat niet om mij, ik zou nooit meer voormezelf kunnen vechten, en een betere wereld maken, als ik zelf te zwak ben geweest om mijn straffen niet na te gaan, ik heb iets gedaan dat slecht is, echt slecht, ook al doen meer mensen dat, ik wil niet zijn zoals die mensen, ik ben Resi Shadoe, en ik vecht voor een betere wereld, maar ik zou geen betere wereld kunnen maken als ik zelf te zwak ben, om alles na te gaan wat ik ooit zelf fout heb gedaan, James Torn is dood, ik hem hem vermoord, daar is niks meer aan te doen, maar ik kan nog wel de straf na gaan, ik zou moeten wreken op James Torn, en ik zou altijd mijn daad onder ogen moeten komen, ik word er alleen maar sterker van,' Resi's stem klonk heel zeker, 'ik ga naar Maliah om het haar te vertellen,' Resi had bewust besloten het niet tegen de politie te vertellen aangezien de "politie" niets anders deed dan brownie's eten en over mooie vrouwen praten.

Shimara schudde wild haar hoofd en ging staan vanuit het water. Ze vergat haar schaamte, de littekens die ze altijd zo beschamend vond, schaamte vertrok en maakte plaats voor woede en onbegrip. 'Je straf is om zo door het leven te moeten! Dat is al genoeg straf! Resi, je geeft jezelf veel te makkelijk weg aan de andere. Je bent niet zwak, omdat je het onder ogen ziet, zie dat nou eens in!' schreeuwde ze bijna.
Zo mocht het toch niet gaan lopen? Hij zou voor zijn eigen ondergang zorgen!

Resi stond op, en sloeg zijn armen toen om Shimara heen, vriendschappelijk. Maar een moment, hij liet los en glimlachten, kalm. 'Wees niet boos Shimara-Chan, ik zou nooit echt weg gaan, misschien valt het wel mee, en als het niet zo is.., dan.., moet je weten dat ik je mag, en je altijd zou mogen, je bent een goede vriendin Shimara, je bent sterk, sterker dan de meeste mensen die ik in mijn leven heb gezien, je word een groot krijger, ik hoop niet dat het zo ver komt.., maar anders moet je dit zien als mijn laatste woorden, het staat vast, je kan me niet tegen houden Shimara, het zit in mij.'

(*snotter snotter* Wat een zielig drama stukje.)

Shimara liet haar hoofd zakken, kneep haar ogen dicht, balde haar vuisten en schudde wild haar hoofd. 'Nee, niet waar, het is helemaal niet waar. Het gaat niet meevallen, ik ben geen sterk persoon, ik word geen groot krijger en het gaat zeker niet zover komen! Ik zorg daar persoonlijk voor, geloof me maar. Hier eindigt jouw verhaal niet Resi, het gaat nog door, voor een aantal jaren. Zie de waarheid onder ogen!' ze werd hierdoor alleen nog maar kwader en feller.
Hoe kon hij dit zomaar laten gebeuren? Het gaf haar de indruk alsof hij zijn leven zomaar weggooide, als een vies servetje waarmee hij net zijn mond had afgeveegd.

Resi gaf geen antwoord, een tijdje niet. 'Toen ik negen was, werd ik ernstig ziek, dat vond niemand echt gek, ik zat hele dagen binnen en had geen vrienden of vriendinnen, die avond, waarop ik dacht dood te gaan, kwam mijn broer; William bij mij, ik vroeg hem of hij het erg vond als ik dood ging, hij dacht een tijdje daar over na, en schudde toen zijn hoofd. Ik was eerst gekwetst en boos, maar toen vertelde hij mij dat ik maar een ziel was op deze wereld. Op deze wereld. Maar dat ik nog kan voortleven op een andere wereld, ik begreep het niet, ik begreep niet dat hij zo over mij kon praten, ik heb het nooit begrepen, ik heb nooit wat van William begrepen,' Resi wist niet waarom hij dit opeens vertelden. Maar hij vertelden het Shimara. 'Ik weet wat ik doe.'