De velden van Ujinara

Buiten het dorp van Ujinara, liggen meerdere blokken. Best groot in vergelijking van de blokken waar het dorp op rust. Op de blokken, vind je verschillende platen. In totaal zijn er drie blokken, dus drie verschillende soorten platen die erop groeien. Op blok nummer 1 heb je hoog en droog gras. Het gras is hoog, ongeveer 1.50, dus een perfecte plek als je je moet verstoppen.
Op blok twee, kan je prachtige grote zonnebloemen vinden. De zonnebloemen bloeien vreemd genoeg het hele jaar door en als er één sterft, is er de volgende dag weer een ander voor in de plaats gegroeid, op precies dezelfde plek.
En dan heb je ook nog het derde blok. Hier mogen niet zoveel personen komen. Hierop laten de bewoners van Ujinara hun mais groeien. Mais is hun belangrijkste voedselbron, dus zijn ze hier erg voorzichtig mee. Maar, natuurlijk negeren de meeste dit gewoon en duiken ze gewoon het maisveld in, voor wat lol.

Personen: Per blok niet meer dan 4
Regels: Minstens 2 regels per post en geef duidelijk aan op welk blok je personage zich bevind!

- Blok 2 xd -

Met een jurkje aan liep mia tussen de bloemen door, de laatste tijd droeg ze bijna nooit meer jurkjes. maar hier, deze plek, daar vond ze het wel passen. een wit mooi zwierig jurkje. Mia's bruine haren hingen losjes om haar heen, ze kwamen tot haar navel terwijl ze eerst tot over haar kont kwamen. ze vond het wel prettig, nog steeds lang maar wel een stukje korter dan eerst. een stuk handiger bij het vechten, maar eigenlijk een stuk handiger bij alles. lang wit haar was onhandig, je bleef er vaak mee vastzitten maar mensen zagen je ook makkelijker. in het donker, of in een drukke straat, ze was iniedergeval blij dat ze er van af was.

Kira struikelde over enkele zonnebloem stelen en vloekte binnenmonds. Ze had een halflange zigeuner rok aan en die bleef aan alle kanten hangen, misschien had ze beter gewoon een strakke spijkerbroek aan moeten trekken die zitten een stuk beter, maar van te voren had ze ook niet geweten dat ze in een zonnebloemveld terrecht zou komen. In de verte zag ze een bruinharig persoon met een wit jurkje. "Mia?" zei ze mompelend in zich zelf, als ze aan mia dacht dacht ze nog steeds aan hele lange witte haren. Ze duwde wat mais aan de kant en zag toen het persoon duidelijk, ja het was inderdaad Mia "Mia!" riep ze vrolijk, ze had wel zin in gezelschap

(blok 2 is zonnebloemen)

Mia hoorde van verweg iemand meerdere keren haar naam roepen/zeggen. zoekend keek ze om zich heen, in de verte zag ze paarse haren boven wat zonnebloemen uitkomen. ''Kira!?'' riep ze, ze versnelde haar pas naar Kira toe en knuffelde haar toen ze bij elkaar waren. toen ze Kira losliet zette ze een stapje naar achtere en glimlachte ze breed. ''wat een toeval jou tegen te komen'' mia was opzich wel blij, kira als gezelschap was leuk en gezellig. het had altijd echter gekunt!

Kira lachte door Mia's enthiousiaste (of hoe je het ook schrijft) begroeting. "Wat heb je met je haar gedaan?" riep Kira uit, dat wilde ze nog steeds vragen. Kira moest toegeven dat dit haar echt goed stond, maar het was best wel heel erg anders. Kira trok een kleine zonnebloem uit de grond "Deze moet je in je haar stoppen, past er perfect bij" verzekerde ze Mia

Mia grijnsde en draaide een rondje zodat kira haar haar beter kon zien. ''het is geknipt en geverft'' ze keek naar kira en glimlachte blij. ze pakte de zonnebloem aan en stak die achter haar oor. ''ken je niet dat kleine rommilige winkeltje in het westen?'' ze keek kira aan en glimlachte enthiousiast. ''nou daar werkt dus een hele aardige mevrouw die mijn haar voor niks wou knippen en verven!!'' riep ze uit vol ongeloof.

Kira grijnzde "Ja die ken ik volgens mij wel, waar alles door elkaar staat" Ze plofte op een stukje neer waar geen zonnebloemen waren. Dit was een plek waarvan er vele bestonden maar toch bijzonder waren. "Hoe gaat het met kinzaku?" vroeg Kira benieuwd naar Mia's draak.

Mia knikte toen kira het over dat alles door elkaar staat had. kort nadat kira neer plofte, plofte mia ook neer. ze ging in de kleermakers zit zitten en glimlachte breed bij de naam Kinzaku. ''gosh, wat is hij groot'' bromde ze met een grijns, ''hij eet ook veel'' mia grinnikte een beetje. ''gelukkig kan hij nu jagen, dus hoef ik het niet meer allemaal voor hem te doen, maar anders...'' ze lachte blij. ze voelde zich sinds lange tijd weer gelukkig, waarscheinlijk kom je dat ook wel aan haar zien.

Kira lachte "Anders had je zelf waarschijnlijk geen eens tijd meer om te eten." Kira bekeek Mia eens goed, ze zag er gelukkig uit. Het geluk straalde van haar af. Kira glimlachte toen ze Mia bekeek, er waren geen rare gevoelens meer in haar buik. Alleen nog maar de gevoelens van een goede vriendschap. "Ik heb zo het gevoel dat Amado ook bijna volgroeid is" zei ze knikkend "Hij vreet tenminste aardig wat" zei ze glimlachend

Mia grijnsde en knikte, ''ik hoop voor je dat hij volgroeit is, dan beginnen de echte leuke dingen.'' ze streek een lok achter haar oor waar ook de zonnebloem zat. ''of nouja, ik moet wel zeggen dat kinzaku een stukje schattiger was toen hij klein was'' ze grinnikte en dacht even aan haar nu grote groene draak. Kinzaku was echt tegen niemand aardig behalve tegen haarzelf, hij was zelfs niet tegen zero aardig wat ze zelf wel vervelend vond.

Kira grijnsde "Gelukkig kon ik deze week tenminste ergens anders heen dan het westen." Op dat moment hoorde ze harde vleugelslagen in de lucht, ze keek nieuwschierig om zich heen om te kijken waar dat vandaan kwam. Ze zag een schaduw van een draak over de zonnebloemen schieten. Misschien was dat wel kinzaku, het gebeurde wel vaker dat als je over iets praat dat het dan aankwam of gebeurde. Op dat moment zag ze de kleur van de draak en herkende ze hem. "Amado!" gilde ze blij, hij vloog!

Shiki had zijn handen in zijn zak gestoken en kwam wat verveeld aan gelopen. Tot nu toe had hij niet al te veel interessante dingen gezien. Behalve Shimara, het enige persoon dat hij tot nu toe kende.
Hij keek wat rond en zag twee meisjes zitten, ze leken op wat gewone simpele meisjes. Verder niet erg bijzonder. Misschien kon hij een praatje met ze maken. Iets van zijn geweldige mannelijkheid laten zien.
Hij liep met een versnelde pas naar ze toe. Toen hij eenmaal voor ze stond haalde hij even zijn hand door zijn haar en grijnsde. 'Hee', zei hij met een charmante glimlach.

Mia keek enthousiast op naar Amado die kon vliegen. Ze stond op en klopte haar jurk op, verrukt keek ze naar Kira. ''wat leuk voor je'' ze lacht blij en keek op in het gezicht van een jongen man met blond haar. ze fronste lichtjes toen hij hoi zei, het was niet echt het moment om iemand te leren kennen met verband tot Kira's draak die voor het eerste vloog. ''hey'' zei ze snel terwijl ze langs de jongen omhoog keek. ze pakte vlugtich kira's hand en kneep er blij in, ze was blij voor kira.

Kira keek Mia blij aan "Nu kunnen we samen op pad" grijnsde ze. Ze had de jongen nog helemaal niet door totdat Amado achter hem langs vloog en zij recht in de ogen van Shiki keek. "Hé, hoi" zei ze lichtelijk geschrokken, ze was verbaasd dat ze hem niet aan had komen lopen. Nouja het gebeurde niet dagelijks dat je eigen draak voor het eerst vloog. Amado lande vlak achter de jongen en keek hun drieen stralend aan.

Mia lachte blij en keek naar Amado. ze floot hard op haar vingers in de hoop dat Kinzaku ook ergens rond vloog. ze wachte een tijdje en hoorde van vewerg gebrul, gebrul dat zó bekend voorkwam. gebrul van kinzaku. ze keek naar kira en knikte heftig, ''nu kunnen we samen reizen maken!'' mia lachte blij en zwaaide naar kinzaku de Amado scherp in de gaten hield.

-NEW-


Sorrow baande zich een weg tussen het veel te hoge droge gras op blok 1. Een klein kind uit het dorp had zijn dolk gestolen en was hier naar toe gerent. Zodra hij het jochy zou vinden zou hij direckt spijt krijgen.

Mia zat ergens met haar kont op de grond in de kleermakers zit. Het gras was zo hoog dat het ver boven haar uitstak zodat ze niet zichtbaar was. Waarschijnlijk zou je haar pas op het laatste moment of niet opmerken. Het was bijna precies één dag geleden sinds dat het uit was. Ze voelde zich er nog steeds rot over! Rot tegenover hem omdat ze toch wel dacht dat hij van haar hield. Maar ook rot tegenover zichzelf, omdat zij ook van hem hield. Maar hij verdient beter! Dat was het zinnetje dat telkens door haar hooft herhaald werd.

Sorrow begon even weer te rennen. 'Hé! KLEINE! WAA.' Door iets redelijk groot dat oppeens vlak voor hem zat struikelde en kwam plat op zijn buik terecht. Hij lag half met zijn benen op Mia maar dat duurde niet lang toen hij zich weer rap overeind stelde. 'LET OP WAAR JE ZIT!' Kwam er nogal grof uit maar toen hij zag dat het weer dat zelfde meisje was uit de grotten leek hij een stuk kalmer te worden. 'o, jij bent het. Mia, toch?' Een kleine barst werd zichtbaar in zijn kaak alleen had hij het niet echt door. Hij liep nu al ongeveer 4 en een halfuur in de warme zon en als hij nu nog een half uur langer in de zon bleef rond lopen zou hij sterven. Alleen wist hij hier nog niet van. Weer 1 van de nadelen van een vampleven.

In een snelheid die mia niet bepaald kon volgen struikelede er een jongen of haar heen sprong hij vervolgens weer op en schreeuwede eerst even iets gaotisch. Pas toen hij rustig begon te praten dringde er iets van wat hij zij tot haar door. ''Ja Mia ja'' Mia knikte en stond zelf ook op, ''sorrie van dat struikelen'' mompelde ze haastig. Ze zag hoe zijn lichaam een apparte kleur aangenomen had en fronste lichtjes. Achja, wat wist zij van het menselijk lichaam? Voor zover ze biologie had gehad was ze er slecht in geweest...

Sorrow glimlachte charmant zonder het zelf te beseffen en gleed met zijn hand even door zijn haar. 'nee, ik lette gewoon niet op waar ik liep. maarre, heb je een klein irritant gastje gezien? Hij heeft iets van me gestolen' Bij die laatste woorden begon hij weer verder om zich heen te kijken maar zag niks anders dan veel te lang gras.

''Een klein jongetje met rossig rood haar?'' Ze hield haar hooft schuin en glimlachte maar terug als reactie met zijn charmante glimlach. ''Want als je die zoekt, die is nu op blok 2 prachtige zonnebloemen aan het afsnijden met een mooie dolk die er eigenlijk helemaal niet goed voor is.'' Even fronste ze nadenkend, wat had zo een klein jongetje met een mooie dolk te doen? ''OH!'' riep ze half uit, ''hij heeft je dolk?'' nam ze maar aan.

'gvd!' Hij wilde meteen naar blok 2 rennen. Zijn dolk diende niet om stomme bloemen af te snijden. Het diende voor in een gevecht. Maar na een paar stappen keek hij om. 'kom je mee?' vroeg hij plots. het leek hem nogal onbeleefd om haar zomaar achter te laten.

Mia knikte en bond haastig haar lange haren vast, die waren onhandig bij snelheden. Haastig rende ze hem langs richting blok 2, ze was snel dus hoopte dat hij haar kon bijhouden. Vast wel, hij was tenslotte een hogere level 2'er dan zij zelf was. Af en toe voelde ze zich zo klein en krachtloos in deze grote wereld.

Sorrow begon ietsje rapper te lopen. Die kleine zou zo spijt krijgen als hij hem had gevonden. Bij de gedachte dat hij misschien hem hoog in een boom kon vast binden stopte hij abrupt. Het leek wel alsof zijn huid in brand stond. Zijn adem werd onregelmatiger en leunde voorover. Hij staarde naar de grond. Wat gebeurde er...

Mia hoorde hoe Sorrow iets achter haar stopte en stopte daardoor zelf ook. ''Is er wa'' ze stopte meteen toen ze hem voorover gebogen zag gaan. Haastig maakte ze de 3 meter die tussen hun in was kleiner door naar hem toe te lopen. Ze knielde iets neer zodat hun hoofte op dezelfde hoogte waren, ''gaat het?'' vroeg ze bezorgt.