De weddenschap

In het dorp werd nogal geroddeld over de krijgers van Maliah Stealnail. Vooral over dat ze geen bal uitvoeren en eigenlijk gewoon een beetje in Osuké en omgeving zitten te hangen en ze niks kunnen. Kira ving zo'n gesprek op toen ze over de straten van Osuké liep en is in discussie gegaan met de man die dat durfde te beweren. Uiteindelijk zijn ze op een weddenschap uitgekomen dat aardig wat goud oplevert voor degene die de weddenschap wint. De weddenschap is dat zei en 4 andere krijgers minstens 30 demonen en schaduwen vernietigen in het bos van Osuké en een zwarte bloem meenemen waarvan de blaadjes er teer en mooi uitzien maar eigenlijk levensgevaarlijk scherp zijn. Het gerucht gaat dat die bloem ergens in een openplek is in het bos van Osuké groeit en erg zeldzaam is. Dus heeft Kira rondgevraagd wie haar wilde helpen en zin heeft om flink wat goud te verdienen.

deelnemers:
- Kira
- Shimara
- Sorrow
- Mia
- Resi


regels: typ minstens 2 en ga niet zomaar weg
personen: de deelnemers

(Zet mij her even heel snel tussen juah *I*)

sorrow doet mee!

count me in ;3

(Ik doe wel mee)

((Yuriko lekker niet *huppelt vrolijk weg*))

(( we beginnen vanavond rond 6 uur =3))

((Kan ik nog meedoen xD!))

(Nee, dat denk ik niet he *I*)

(( okay XD))

Kira drentelde ongeduldig heen en weer. Ze stond voor het bos van Osuké te wachten op Shimara, Mia, Resi en Sorrow om op demonen en schaduw te jagen en de bloem te vinden en als ze daarmee klaar waren ieder een flinke zak goud mee naar huis nemen. Ze keek minachtend naar de man met wie ze de weddenschap was aangegaan. Hij zou buiten het bos op hun terugkomst wachten, eigenlijk was hij gewoon te laf om het bos in te gaan.

Shimara kwam verveeld aangeslenterd. Oké, ze moest zoals elke dag door het bos rond hobbelen, een paar demoontjes afslachten en dan een bloem vinden. Wat een verspillen van tijd eigenlijk. Maar, als ze er een aardig zakcentje voor konden krijgen, oké, dan had ze het er wel voor over.
Kira kon ze al zien staan wachten. Ze was toch niet te laat he? Nee, dat kon niet. Want er stond nog niemand anders bij haar, dus ze moest wel op tijd zijn. Ze kwam altijd op tijd ten slot van rekening!

Goed, een paar redenen waarom Resi mee deed; 1. Hij verveelde zich 2. Hij ergerde zich aan zijn verveling 3. Hij ergerde aan zijn ergenis van zijn verveling 4. Hij verveelde dat hij zich ergerde over zijn eigen ergenis van zijn eigen verveling waar hij zich dood aan ergerden.
De rest was niet belangrijk; hij had geld,
en wat "spookjes" afslachten zou ook gemakkelijk worden.
Daarna een bloem vinden; en daarna geld verdienen. Aan wat zou hij het deze keer uit geven,
misschien zou hij het weg geven.
Aan arme familie's in de buurt.
Ja, dat zou hij doen.

Kira keek blij toen ze Shimara aan zag lopen. "je bent vroeg" begroete ze Shimara. "Dit is meneer Cobu" stelde ze de man die naast haar stond voor.
"Gegroet, jonge dame" zei hij met een gladde glimlach terwijl hij een kleine buiging maakte. Kira rolde demonstratief met haar ogen en zuchte "Als hij zo nog je voeten gaat kussen voer ik hem aan Amado. " zei ze tegen Shimara, zacht genoeg dat Meneer Cobu haar niet kon horen. Toen zag ze Resi aanlopen, ze beet even op haar lip maar besloot hem maar gewoon te begroeten. "Hi!"

(Wah, Cobu XD)

Shimara keek met een neerbuigende blik naar de man en rolde met haar ogen. Een echte hielenlikker was het, dat wist ze zeker bij slecht één enkele aanblik! 'Ach, over Amado gesproken, Sanou is ook mee. Dan kan ik beter vanuit de lucht zien waar de kuddes zijn, zodat we sneller die beesten afgemaakt hebben.' Sanou lande vanuit de lucht vlak voor Shimara en sloeg nog even hard zijn vleugels uit, waarna hij ze weer in sloeg.

'Hallo,' begroete Resi nogal stug, hij zag dat de andere hun draken mee hadden genomen.
Sasja was ook mee, nogsteeds zo inie minie klein. Niet groter dan Resi's knieeén.
'Yay, ik heb Sasja ook mee genomen,'
Sasja was een klein blauw draakje, en keek met dromerige oogjes de wereld in.
Resi aaide Sasja over haar kop.

(x,x sas-uufd, een draak is al bijna volgroeid bij 250 berichten 0.0)


Sorrow kwam aangelopen met Ciara braaf achter hem. Hij zag de anderen al staan en vroeg zich af of hij te laat was. Waarschijnlijk wel want hij had redelijk lang over gedaan om naar hier te geraken. 1 of ander kind had hem de hele tijd willen achtervolgen.

((wat is daar zo ergaan xd?)))

Kira keek naar Sanou die lande "dat is inderdaad handig" zei ze blij. Amado keek alweer jaloers naar Sanou die aangevlogen kwam. Kira keek naar Resi en zijn draakje en beet op haar lip "Dit is de man die met ons de weddenschap heeft afgesloten" stelde ze hem aan Resi voor. Toen zag ze Sorrow aankomen "hey" begroette ze Sorrow nu "alleen Mia nog en dan kunnen we vertrekken" zei ze in het algemeen

Sorrow begroette haar terug en keek vol minachting naar de man. Dus hij was 1 van de mensen die vond dat de strijders helemaal niks deden? Ciara gunde de man zelfs geen blik en richte haar rug naar hem toe. Hij was het niet waart om naar haar te kijken. Laat staan dat hij oog contact mocht hebben met haar! De man was een zielig wezen in haar ogen dat niks voorstelde.

Mia kwam aangerend, ze totaal te laat. haar draak Kinzaku vloog ergens door de lucht.
Ze was hem alang kwijt geraakt, hij was veel te snel vergeleken met haar geloop.
Ze zag verderop het groepje staan en liep er zwaaiend heen.
Vandaag voelde ze zich goed, prima, niet perfect dat niet.

Kira klapte in haar handen toen Mia aan kwam lopen "we kunnen vertrekken! Volgens mij weet iedereen wat het doel is van onze jacht. Volgens deze man hier kunnen wij niet vechten en daarom heb ik een weddenschap afgesloten dat wij 30 demonen vernietigen + een bloem gaan halen. Als dat lukt krijgen we allemaal een zak goud" ze keek de andere aan, behalve meneer Cobu.

Shimara sloeg ongeduldig haar armen over elkaar heen en tikte met haar voet op de grond. 'Ja, das allemaal heel lief leuk en aardig, maar hoeveel goed zit er in die zak? Ik heb geen zin mijn tijd te verdoen voor maar 3 goudstukkies.' Scherp wende ze haar blik af naar meneer Cobu en tikte met haar vingers op haar arm. Ongeduld, nu al... dat zou nog wel leuk gaan worden als ze eenmaal begonnen waren met de jacht.

Meneer Cobu wiebelde nogal zenuwachtig heen en weer. "500 goudstukken per zak" zei hij snel. Toen hij de weddenschap afsloot was hij nogal zeker van zijn zaak, maar nu hij de strijders zo ziet wist hij niet meer zo zeker of hij de weddenschap wel kon winnen.
Kira grijnsde naar meneer Cobu en liep toen richting het bos "Vertrekken we nog of blijven we hier nog lang wachten" vroeg ze ongeduldig

Mia zei niks en stond er maar gewoon bij.
haar goede mood ging langzamerhand over, waarschijnlijk kwam het doordat kira er bij was.
het was niet haar schuld gewoon, maar het was gewoon zo.
het geld maakte haar eigenlijk niet zo veel uit, ze wou gewoon beter worden.

Sorrow kwam naast Kira staan om te vertrekken. Hij wierp nog even een giftige blik op Cobu voor hij zijn rug naar hem toe draaide. 500 goudstukken.. bij die gedachte moest hij glimlachen. Sorrow hield van centjuus ^.^