Het moeras bij Carté - Only Mia en Moon

Aan de rand van het dorpje Carté ligt een groot moeras. Als je er eenmaal bent verdwaal je er heel makkelijk. De grond heeft iets weg van slijm en er zijn veel plaatsen waar je de grond in kunt zakken. Er zijn veel wilgen en struiken die het heel moeilijk maken om het moeras in én uit te komen. Het stinkt er en soms komen er plotseling dikke vlagen mist voorbij drijven waardoor je geen hand voor ogen meer ziet. Er leven vreemde dieren in het moeras en er gebeuren vreemde dingen. Geen plek waar je graag wilt zijn dus.

Regels + level = vrij
Personen = Mia en Moon

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Moon liep door het moeras en kwam moeizaam vooruit door het slijmerige spul. Een lichte mis maakte haar het zich moeilijk.
'Bah,' mopperde Moon. 'Waar ben ik nou weer in beland!'
Ze veegde een klodder slijm van haar arm.

Mia beet zachtjes op haar lip. het gevoel van slijm op je blote voeten en tussen je tenen was nou niet bepaald prettig. ze hield haar hand half voor haar neus en mond op de vieze stank geur weg te houden. de stank geurs was zó scherp dat ze hem kon proeven.

Moon liep mopperend door het slijm toen ze plotseling, een eindje verderop, een gedaante voor zich zag. Ze kneep haar ogen dicht, maar ze kon geen details zien van de persoon of wezen. Moon besloot dat ze beter op haar hoede kon zijn in de moeras dus verstopte ze zich achter iets wat leek op een soort van boom.
De gedaante kwam steeds dichterbij. Moon was nieuwsgierig maar ook angstig naar wie of wat het kon zijn.

Mia's ogen wende aan de mist. ergens wazig en verweg zag ze een omtrek. zeker een meisje, jong, haar leeftijd. niet groot, niet klein, normaal. ze legde haar hand voor de zekerheid op haar vechtstok. haar andere hand legde ze op haar eigen schaduw om haar zwaard te pakken. het zwaard dat ze pas had, die 2 samurai zwaarden.

De gedaante kwamn steeds dichterbij en Moon werd steeds angstiger. Wat als het nou geen gewoon mens was die ook hier wat ronddoolde in het moeras, maar een moordlustig wezen? Wat moest ze dan doen?
Moon had niet beseft dat de gedaante nu bijna bij haar was. Toen de gedaante vlak voor haar liep zag Moon wie het was. Dolblij en vooral opgelucht sprong Moon achter de boom vandaan.
'Mia!' gilde Moon.

Mia schrok zich dood toen mia haar naam riep. ze liet haar vechtstok vallen en begon te vloeken. ''fack, shit,'' ze keek even kort op naar moon en keek toen haar het moeras. ''ik moet het vinden'' zei ze in paniek terwijl ze met haar voeten over de grond woelde. het was haar vechtstok, geweest van haar moeder.

Moon stond even met grote ogen te kijken, maar kwam plotseling in actie.
'O, heel erg sorry,' verontschuldigde Moon zich. Ze boog voorover een ging voorzichtig met haar handen door het slijm.
'Ik ben ook zo stom,' mompelde Moon. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan.

Mia glimlachte dankbaar, zelf zocht ze ook verder. ''het is niet jou schuld hoor moon'' ze pakte iets vast en tilde het op. een kikker. lachend gooide ze het richting moon en zocht verder. ze voelde weer iets. bang wat het was pakte ze het op. geluk. ze pakte het op en glimlachte,''Luckey me'' ze liet het -nu bruine- stokje zien - dat wit was -.

Moon zag opgelucht dat Mia de stok had gevonden. Ze grijnsde ernaar toen er allamaal klodders slijm vanaf dropen.
'Hij moet maar eens in de was,' lachte ze. Ze pakte een zakdoek uit haar zak en gaf hem aan Mia. Vervolgens keek ze naar haar handen die ook onder het slijm zaten.
'En die van mij mogen ook wel even onder de kraan,' zei ze terwijl ze haar handen aan haar broek afveegde.

Mia grijnsde en begon haar stokje schoon te maken met het doekje, ondertussen keek ze af en toep naar moon. '' wat doe je hier eigenlijk? '' vroeg ze terwijl ze haar stokje bleef schoonmaken. haar nieuwschierigheid was gewekt.

Ja, wat deed Moon hier eigenlijk? Waarom was ze niet uit dit moeras gebleven?
'Ik was eerst gewoon aan het wandelen door Carté. Maar later zag ik dat iemand me achtervolgde,' begon Moon met een schuin oog op twee lichtjes die door de mist heen schenen.
'Toen ik het zeker wist heb ik het op een lopen gezet, maar hij bleef me achtervolgen. Ik ben uiteindelijk het moeras in gevlucht en daar volgde hij me niet meer.' Moon stopte even. Bewogen de lichtjes nou?
'En toen wilde ik een stukje omlopen, om ergens anders het moeras uit te gaan. Maar toen verdwaalde ik een beetje...' Moon zag duidelijk de lichtjes bewegen. Ze gingen heen en weer.
'Zeg Mia...' begon Moon.

Mia luisterde met grote ogen,''achtervolgt?'' herhaalde ze verbaast. ze snapte niet echt dat moon bang was, ze kon toch vechten. maarja, iedereen was wel bang voor wat dusja, ieder zijn ding. zelfs zij had haar angst. ze zag dat haar stokje schoon was en keek naar de vieze zakdoek. mia keek op toen moon haar naam noemde.

Moon tilde langzaam haar hand op en wees naar de twee lichtjes. Plotseling stopten ze met heen en weer gaan en kwamen ze dichterbij.
Moon deed een stap achteruit en kneep haar ogen tot spleetjes.
'Wat is dat?' mompelde ze in zichzelf.

Mia keek om naar waar moon naar wijsde. haar stokje in haar hand tikte ze tegen haar been aan waardoor het uitschoot naar een stok van 2 meter. ze keek met grote ogen naar de 2 lichtjes die steeds dichterbij kwamen. ook zij wist niet wat het was, ze liet haar ogen even naar moon flitsen. ''pak je wapens'' sisde ze zacht.

Moon klemde haar hand om het handvat van de Sai en trok hem met een handige beweging uit zijn huls.
Ze keek toe hoe de twee lichtjes dichterbij kwamen. Er begon om de ogen heen een gedaante op te doemen. Vervaagd door de mist zag Moon een ongelooflijk groot wezen. Bovenaan zaten twee punten, die waarschijnlijk horens moesten voorstellen.
Moon begon een beetje angstig te worden.
Ze hoorde nu ook de voetstappen in het slijm, van het wezen.
Plotseling kwam uit de mist een demoon tevoor schijn.
Moon keek verstijfd omhoog.
'Help,' piepte ze.

Mia schoot met haar vrije hand naar één van de 2 zwaarden die op haar rug hingen. met de andere hand klapte ze haar stok dicht en maakte hem weer snel vast aan haar been. haar stokhand ging weer naar haar rug en griste snel het andere zwaard. ze keek moon even aan en zette zich schrap voor een aanval. ''samen kunnen we hem aan!'' ze glimlachte zwakjes.

Moon keek even angstig naar Mia. Er schoten allemaal dingen door haar hoofd, maar Moon verbande al haar gedachten.
Ze keek even naar het wezen maar ging toen in aanvalshouding staan.
'Ik ben er klaar voor,' mompelde ze in zichzelf. 'Laat dat beest maar komen.'

Mia zette zich af maar bleef half steken in de modder. ze vloekte en keek naar moon, ''hier vechten word moeilijk'' momplde ze niet tevreden.

Moon keek even opzij.
'Het lukt wel,' fluisterde ze al hoorde ze de twijfel in haar eigen stem.
Plotseling stond de demoon vlak voor haar. Moon keek omhoog en plotseling haalde de demoon uit.
Moon kon nog niet op tijd ontwijken.
'Weet je zeker dat het lukt,' gilde ze plotseling. Het wezen haalde nog een keer uit. Moon zag het niet aankomen en werd op de grond geduwd. Ze gleed een paar meter verder en bleef toen even verbaasd kijken, maar ze krabbelde daarna snel overeind.

Mia zag dat de demon moon aanviel en zette zich dit keer met meer kracht af. ze vloog richting de demon en zette haar zwaard in de aanval. ze raakte hem langs zijn arm en kwam naast moon neer. ''raakte hij je niet te hard?'' ze was niet buiten adem noch bezorgt.

Moon voelde haar rechterarm bonken, maar het deed niet zo'n pijn.
'Het gaat wel,' antwoordde Moon. Ze rende in volle vaart naar de demon toe, maar inplaats van recht voor hem te gaan staan rende ze langs hem. Ze liet haar Sai over zijn zij snijden en rende toen gauw verder zodat hij haar niet kon aanvallen.
Nu stond ze achter hem, hoogst waarschijnlijk zijn zwakke plek...

Mia zag wat moon deed en rende van voren op de grote demon af. iets wat niet echt slim was, ze wist dat. het was bedoelt als afleiding, ze hoopte dat moon he snapte en hem van de achterkant zou gaan aanvallen.

Moon keek verbaasd naar Mia. Wat was ze aan het doen? Moon schudde even haar hoofd maar toen zag ze dat het monster zich niet naar haar toe had omgedraaid, maar naar Mia bleef kijken.
Moon grijnsde kort en rende toen naar de demon toe. Ze nam een sprong en boorde haar Sai in zijn rug. De demon maakte een angstaanjagen brullend geluid en het bloed begon over zijn rug te lopen.
Moon zakte weer in het slijm, maar zag toen - tot haar grote spijt - dat haar Sai in zijn rug was blijven steken. Ze vloekte kort en wilde weer springen om haar Sai te pakken maar de demon draaide zich om.

Mia merkte hoe de Demon het uitbrulde en zich omdraaide naar moon. ze sprong hoog en pakte Moons zwaard en maakte een lange snee in zijn nek. ze lande weer op de grond en probeerde moons zwaard richting haar te gooien. ze hield haar ogen gericht op de demon.

Moon probeerde de demoon en haar Sai tegelijkertijd in de gaten te houden. Jammer genoeg ging dat nogal moeilijk en vind ze haar Sai niet, die langzaam het slijm in zonk.
'Nee, kut,' riep Moon uit. Ze liet zich op haar knieën vallen en probeerde haar Sai te voelen. Na een tijdje woelen voelde Moon haar Sai. Ze pakte hem, maar toen ze op wilde staan zag ze de demoon ver boven haar uit torenen. Hij hief zijn arm - of hoe je het ook wilt noemen - op en haalde uit naar Moon. Moon hield haar Sai en haar handen voor haar gezicht, maar de klauwen van het enorme beest sneden over haar huid.
'Au, shit,' vloekte Moon. Ze rolde opzij in de hoop de volgende uithaal te ontwijken maar de klauwen van de demoon sneden weer pijnlijk over haar arm. Moon zag het bloed over haar arm lopen. Ze rilde even maar moest snel haar handen voor haar gezicht houden, voor de volgende aanval.

(Kmoet gaan )