De Executie van Yuriko

Zero zetten langzaam zijn eigen wapen in ze hand en hij keek naar de rest. '' Weet je..wat gaan ze nu doen..'' Hij keek met ze puur rode oog aan ze linker kant en hij draaide zich compleet om, Zijn rechter oog was puur sneeuw wit.

Ciara kon haar ogen niet geloven. Weeral een draak bij? en weer geen zwarte! Ze snufelde aan de kleine draak en zwiepte met haar staart heen en weer. Hij rook naar as. Maar was dat niet normaal voor een rode draak? Of was het de rugzak die ze rook. Ze keek naar Sorrow die met weer die vage vriendelijke glimlach zat te kijken. Ze vond hem echt een weardo wanneer hij zo keek. Ze zag liever zijn duistere kant, die wanneer hij vocht.

Zero keek naar de ontdekking van heatcliff. Zero pakte die van hem. '' Ik heb een Zwarte draak..'' Hij liet het zien voor de 2 terwijl hij zijn wapen weer los liet om de verbazing van een echte draak te aanschouwen

'Goliaath!!' Riep Heathcliff opnieuw, en hij nam het kleine draakje uit de zak en hield het boven zijn hoofd. Hij staarde met opgewekte ogen naar zijn draakje.. ZIJN draakje! Hij kon het amper geloven. Hij nam hem voorzichtig in zijn armen en klopte op zijn hoofdje. 'Kijk eens Goliath, dat is Ciara..' zei hij blij, alsof hij met een klein kindje bezig was. Hij zette Goliath terug neer, zodat hij naar Ciara kon.
Goliath ging liggen en verroerde zich niet meer. Hij blies door zijn neusgaten een klein rookwolkje uit, en dat was dat.
Heathcliff keek verbaasd. 'He? Goliath?'

Sorrow grijnsde breed. 'de gelijkenis is nu al te zien' Ciara vestigde haar aandacht op het ei dat Mido vast hield. Het zou een zwarte draak worden, net als zij!

Zero keek naar heatcliff en sorrow. '' Oke, dat draakje is zeker energiek, '' Zei Zero terwijl hij ze eigen zwarte ei vasthield alsof het een wereldbezitting was. Hij kon het niet geloven dat hij zoo duisternis om zich heen had, Hij wou het liefst zelf al dat die van hem uitkwam.

Ciara keek weer naar Goliath. Hij was zo klein! Sorrow aaide over haar hoofd. Hij haalde een dood konijn uit zijn zak en wierp het in de lucht. Ciara sprong meteen op en zodra ze het in haar mond had at ze het gulzig op. Sorrow keek naar het kleine rode draakje. Het was groter dan Ciara toen ze net uit het ei was gekomen.

Zero keek rustig naar die 2 . '' zo zo ..'' Zei hij heel erg bewonderend. '' Dus wat nu..hoelang voor dat hij helemaal volgroeid is..'' Hij wou een antwoordtje van een van de twee.

Resi die nog op de grond had gelegen kreeg een helpende hand toegestoken.
Hij nam die dankbaar aan,
hij zat weer op zijn stoel.
Kijkend naar de mensen om hem heen,
hij sloot zijn ogen even.
En slikte het laatste bloed weg,
de smaak was zoet, maar ook zout.
Onbeschrijfelijk.
Hij zocht Yuriko, maar vond haar niet.
Hij vond alleen maar vreemde mensen, vreemde blikken en vreemde gezichten die hem niets zeiden.
'Yuriko-Chan..,'
mompelden hij zacht.

Heathcliff luisterde niet. Hij was zo gefascineerd door Goliath. Hij nam hem terug op en hield hem voor zijn gezicht. 'Oh, het wordt zo leuk! We worden goede vrienden! En dan gaan we samen trainen, en spelen! En dan gooi ik een stok en dan moet jij hem gaan halen! Je bent zo cool! Je bent mijn draak! Je word supergroot!' Heathcliff ratelde maar door. Goliath hing er maar een beetje in Heathcliff's handen. Hij keek hem verveeld aan.

Sorrow keek Mido aan. 'Ciara is nu een kop groter dan ons, volgens mij moet ze nog zo'n meter groeien.. Maar zeker ben ik niet'

(Goed, stelletje oude wijven, genoeg personal stuff gedaan en klaar voor het drama stuk van het verhaal?)

Shimara sprong naar het andere, lagere dak waar ze eerst vandaan kwam en sprong via dat dak weer op de grond. Gewoon dwars door de menigte heen liep ze naar Resi toe. De mensen deinsde angstig achteruit en keek haar en Resi met grote ogen aan. Eenmaal bij Resi aangekomen gaf ze hem een klop op zijn rug, als teken dat hij het goed gedaan had. Misschien was het wat hard, maar dat was gewoon de manier hoe ze dat altijd deed. 'Nice going, Drama Queen.' Zei ze en kon een spottend lachje niet onderdrukken, maar die verdween weer snel toen ze Aaiko het woord hoorden nemen.
'Jullie domme mensen wezens! Jullie... verraders!' Ze was niet boos, ze was woedend en het leek wel alsof ze zich bijna niet kon inhouden.
Shimara draaide zich naar Aaiko toe, maar bleef bij Resi staan, want ze had het gevoel dat er iets zou gaan gebeuren en dat niet goed zou zijn. 'Wij? Verraders? Zijn we verraders omdat we iemand willen helpen, tegen de dood? Jullie moeten je schamen om het probleem op deze manier op te willen lossen!'
'Ze heeft de Engel des Duister laten ontsnappen! Het is haar schuld dat de duisternis weer vrij rondloopt! Ze moet gestraft worden!'
'En dus willen jullie de dood oplossen met de dood!? Zien jullie dan niet dat dit tot niks uit zal lopen!? Dood los je niet op met dood! Als jullie dit werkelijk hadden door gezet, waren jullie niks beter dan Kyryé zelf! Zie dat dan in!'
'En nu zullen er weer 1000de mensen sterven! Door haar schuld!'
'En jullie stonden op het punt het leven af te nemen van een jonge en sterke strijder! Dat is toch zinloos!? Elke blinde kan zien dat Yuriko een sterke strijder is, dus waarom zou je het leven van haar verspillen om zo een domme en egoïstische rede?' Shimara keek strak naar Aaiko en lette even alleen op haar, alsof de rest van de wereld even verdwenen was en het er niet meer toe deed.
Aaiko lachte even op een duivelse manier in zichzelf en liet haar hoofd wat hangen. 'He, je lijkt precies op je ouders...'
Op dat moment leek het alsof alle stoppen door sloegen bij Shimara en ze schoot naar voren, richting Aaike met enorme snelheid en haalde naar haar uit met haar beide zwaarden. Maar, ze blokkeerde die aanval zonder moeite gewoon met haar arm, zonder dat ze enige verwonding kreeg. Met een harde stoot duwde ze Shimara op een pijnlijke manier een aantal meter, precies terug naar de plek waar ze eerst stond.
Shimara schraapte even over de grond en keek Aaiko giftig aan.
'Goed, sinds jullie verraad, vind ik dat we jullie ook moeten straffen, dus...' 'Niet zo snel Aaiko, ik vind het een beetje overdreven om 3 jonge strijders te doden, terwijl ze enkel en alleen maar deden wat hun hart ze vertelde, vind je niet? Wat dacht je van een kleinere straf? We verbannen ze uit het Westen... Of weetje wat? Laten we erover stemmen, met het hele volk. Wie is het ermee oneens dat de drie strijders worden verbannen uit het Westen?' De woorden kwamen van één van de 7 wijzen, de wijze van de witte havik...

Niemand stak zijn hand op. Het enige wat het volk deed was fluisteren en overleggen. Maar, na enkele seconden, was er toch iemand die haar hand opstak. Het was Maliah Stealnail...
'Eén persoon dat het oneens is over de verbanning?' Vroeg de wijze en keek om zich heen.
Aaiko stond met een triomfantelijke grijns te kijken. Niemand behalve Maliah zou toch zo dom zijn om de drie niet wilde laten verbannen!?

((Daar ben ik het totaal mee eens.))

Resi stak zonder maar enig moment te twijfelen zijn hand omhoog,
'het is zinloos,' dat waren zijn enige woorden.
Niets anders had hij er aan toe te voegen, het ging volgens plan. Zijn buurman, gevolgd door zijn buurvrouw en het kind ernaast staken hun handen op, met precies de zelfde woorden. Gevolgd door de gene daarnaast, de goede vriend van die gene en zijn vrienden. De vader en moeder van die vriendin en hun ouders, waar een oude dronken man het voorbeeld aan nam, die toevallig de opa was van een jongen verderop, die populair was onder de meisjes die ook allemaal hun handen opstaken, die vaders hadden die hoofdschuddend hadden toegekeken die hun handen opstaken, en de zussen van die vaders, de neefjes van de meisjes, de neefjes hun vriendjes en vriendinnentjes. Zo ging het maar door, non-stop. Allemaal met de zelfde woorden. 'Het is zinloos,' steeds herhaalde die woorden zich.
Resi voelden zich sterk, onverslaanbaar. Samen met Shimara, hij voelden zich trots, ondanks zijn machtenloze positie. Ondanks het feit dat hij zijn zusje een domme gans had gevonden.
Hij voelden zich sterk, en dat trok mensen aan.
'Het is zinloos om haar te doden,' begon hij, toen iedereen zijn of haar handen omhoog had gestoken.
'Het is zinloos om mensen te doden, ondanks ze zo dom kunnen zijn, zo dwaas. Iedereen heeft wel eens wat fouts gedaan, ook mijn zuster, maar van fouten zou je leren.'
De handen gingen hoger de lucht in, Resi vergat zijn spreek angst. Zijn stem klonk machtig, sterk. Als een muur waar je niet omheen kon.
Een muur die met geen magie te breken was,
dit was liefde. En lust, wraak.
Hij had zijn zus gezworen haar nooit uit het oog te verliezen, en dat zou hij ook nu niet doen.

Sorrow trok met een snok zijn arm in de lucht. Die 3mochten niet worden verbannen. Als dat wel zou geburen zou hij er echt ook maar alles aan doen om dat te voorkomen. Mensen keken hem verast, verschrikt en vreemd aan maar hij trok er zich niks van aan. Hij had een een vastberaden blik in zijn ogen.

Zero die keek naar de personen om zich heen bleef kijken. Wat interessant, Ze gaan nu strijden voor elkaar.. Zero zag de drama echt van de toneel spatten van overal en alles.